Ναυάγια > Νότης Σφακιανάκης
Μπέλας συναισθήματα
Εξόριστος στην όγδοη λεωφόρο
πληρώνω της αλήθειας μου το φόρο
και κάθε που η ανάγκη με προστάζει
αυτή η λέξη πόσο με τρομάζει.
Σώπασαν τα πουλιά του παραδείσου
το ίδιο και μαζί σου και χωρίς σου
τα φώτα αυτού του δρόμου μην ανάψεις
να λες πως μ' αγαπάς μόνο μην πάψεις.
Μπέλα – Έντουαρντ συναισθήματα
Γιατί μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια.
Έντουαρντ συναισθήματα
Βουλιάζει η ψυχή μου κάθε τόσο
σε θέλω μα δεν έχω να σου δώσω
παλεύω μ' ένα τίποτα στο πλάι
το τέλος μου με βλέπει και γελάει.
Αρρώστησε το αίμα μου στις φλέβες
μετράω της θητείας μου τις μέρες
οι ένοχοι ποτέ δε θα πληρώσουν
και σ' ένα Γολγοθά θα με σταυρώσουν.
Μπέλα – Έντουαρντ συναισθήματα
Γιατί μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
μόνο δάκρυα, μόνο δάκρυα
και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια.
*_*_*_*_*_*_*
Ακόμα επιλέγει εκείνην... ΤΕΛΟΣ ή μήπως όχι???
>*...*<τι σημαίνουν τα λόγια και ο τόνος της φωνής που χρησιμοποιούν η Μπέλα και ο Τζέικοπ... ο προσωπικός τους κώδικα επικοινωνίας>*...*<
Αναστέναξα βαθιά... και αφού κατέβασα τα πόδια μου στο πάτωμα τεντώθηκα και έπιασα το μπλουτούθ από το κομοδίνο του και το έβαλα στο αυτί μου... ο Τζέικοπ τα είχε παίξει... οι κλείσεις του είχαν ξεπεράσει τις 10 όλη αυτήν την ώρα...>*με προειδοποιούσε*<... φυσικά τα είχε ακούσει όλα.
«πες το»
«>* είμαι αναποφάσιστη*<»
ξεφύσησα νευριασμένα... >*βοήθησε με*<
Ο Τάηλερ με τον Έντουαρντ με κοίταξαν σοκαρισμένοι
«είσαι αθεόφοβή... αυτό δεν θα το αφήσω έτσι»
«>* ακόμα? *<... >*μην καταστρέφεις άλλο την ζωή σου*<»
Μου δήλωσε αυστηρά... >*με παρακάλεσε*< και γέλασα από μέσα μου
«τι συμβαίνει μίστερ ΜΠ?»
«>*και τι προτείνεις να κάνω?*<»
Τον ρώτησα αυστηρά... >*είμαι απελπισμένη*<
«πρέπει να έρθεις στο κλαμπ... σε λίγο ο Ζάνος θα είναι εδώ»
«>*σε παρακαλώ φύγε από εκεί*<...>*παράταττα δεν αξίζει*<»
«λίγο με νοιάζει... όταν θα είμαι έτοιμη θα έρθω»
«>*δεν θέλω να τα παρατήσω ακόμα*<... >*θέλω να του δώσω λίγο χρόνο να το σκεφτεί*<»
«πας καλά?... τσακίσου και έλα τώρα»
«>*αφού το βλέπεις δεν το θέλει*<... >*δεν σε αφήνω άλλο να καταστρέψεις την ζωή σου για εκείνον*<»
«καλά, καλά το πιάσαμε το υπονοούμενο... τώρα κλείσε και όταν θα είμαι έτοιμη θα έρθω»
«>*σε παρακαλώ μην μου το κάνεις αυτό*<... >*ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ*<»
«Μπέλα μην κάνεις καμία χαζομάρα... και πες στον Τάηλερ ότι το άσπρο δαχτυλίδι τον περιμένει»
«>*δεν θέλει να σε επιλέξει, τελείωσε το τώρα*<... >*τον εγκρίνω*<»
«θα του το πω... σε ευχαριστώ... σε 1 ώρα θα είμαι εκεί»
«>*ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ*<... >*που τον εγκρίνεις*<... >*δίνω παράταση*<»
«ξεκίνα τώρα» απαίτησε
«>*ΣΟΥ ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ*<» >*σε ικετεύω*<
«σε 1 ώρα μίστερ ΜΠ... θέλω τον χρόνο μου»
«>*δικιά μου είναι η ζωή*<... >*θέλω να του δώσω λίγο χρόνο να το σκεφτεί*<»
«σε 5 ο Ζάνος θα είναι εδώ» μίλησε πιο ήρεμα
«>*τα παρατάω*<» >*συνέχισε*<
«μίστερ ΜΠ μην ξεχνάς ότι μου χρωστάει δεν του χρωστάω... πες του να περιμένει... αν φύγει... να ξεχάσει την εταιρία του... τέλος»
«>*σε ευχαριστώ για την κατανόηση*<... >*είναι η τελευταία μου προσπάθεια*<... >*αν επιλέξει και τώρα εκείνην*<... >*θα φύγω*<... >*μείνε στην γραμμή για να ακούσεις την συνέχεια*<»
Έβγαλα το μπλουτούθ από το αυτί μου και το κράτησα στο δεξί χέρι μου... ενώ με το αριστερό άρχισα να τρίβω τους κροτάφους μου.
«Τάηλερ όποτε μπορείς σε παρακαλώ να περάσεις από το “club 4”... πες στην κοπέλα στην είσοδο το όνομα σου και εκείνη θα σε οδηγήσει στο μίστερ ΜΠ... εκείνος θα σου δώσει την ανταμοιβή σου»
«μα κυρία εγώ έχω πάρει ήδη την ανταμοιβή μου»
«πήρες την ανταμοιβή για το παιχνίδι... την ανταμοιβή για την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης σου θα σου την δώσει ο μίστερ ΜΠ» ο Τάηλερ τα είχε χαμένα... με κοίταζε με γουρλωμένα μάτια αδυνατώντας να πιστέψει τα λόγια μου
«την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης μου?» ρώτησε ξέπνοος
«πίστεψε με είσαι ο πρώτος που καταφέρνει να ολοκληρώσει την εκπαίδευση του... στο πρώτο του μάθημα και άτομα σαν και εσένα τα θέλω κοντά μου»
«μα κυρία» ξεκίνησε και τον σταμάτησα με το χέρι μου
«ο μίστερ ΜΠ... θα σου δώσει να υπογράψεις ένα συμβόλαιο... θέλω να το διαβάσεις πολύ καλά και να το σκεφτείς δύο και τρεις φορές πριν το υπογράψεις» ο Έντουαρντ όπως και το περίμενα... κούναγε το κεφάλι του ξεφυσώντας... πόσο λίγο με ξέρεις κύριε Κάλεν
«για σας κυρία υπογράφω με κλειστά τα μάτια... αλλά...»
«Τάηλερ σε παρακαλώ... τον διέκοψα... ξέρω πόσο έμπιστος είσαι... γι αυτό και σε άφησα να κρυφακούς»
«αλήθεια αυτό πως το ήξερες?» ρώτησε ο Έντουαρντ διακόπτοντας με
«κόμπιασα την στιγμή που μου είπατε ότι δεν θα χρειαστείτε άλλο τις υπηρεσίες μου» του απάντησε ο Τάηλερ και εγώ συνέχισα σαν να μην με είχε διακόψει ποτέ ο Έντουαρντ
«και ξέρω... ότι δεν θα πεις σε κανέναν γι αυτό που συνέβη σήμερα... όμως σε χρειάζομαι Τάηλερ... είσαι σπάνιο άτομο και σε θέλω κοντά μου»
«και μετά λες ότι ήρθες για να δώσεις και όχι για να πάρεις» είπε αυτόματα ο Έντουαρντ και αναστέναξα τραβώντας τα μαλλιά μου
«εφόσον έχει να κάνει με την προσωπική μου ζωή... θα το υπογράψω»
«σε ευχαριστώ Τάηλερ... αλλά θέλω να το διαβάσεις πρώτα πολύ καλά πριν το κάνεις... αυτό που θα υπογράψεις δεν είναι παιχνίδι... με εμπιστεύεσαι έτσι δεν είναι?»
«όπως εμπιστεύομαι τον ίδιο μου τον εαυτό»
«σε ευχαριστώ Τάηλερ για όλα»
«να υποθέσω ότι όλη αυτήν την ώρα ο μίστερ ΜΠ μας άκουγε?... γύρισα προς το μέρος του και σήκωσα τα φρύδια μου ειρωνικά... αυτό δεν είναι παραβίαση προσωπικού δεδομένου?»
«μπράβο κύριε Κάλεν... είναι η πρώτη σωστή παρατήρηση που κάνατε μέσα σε αυτές τις 5 ώρες και ας την διατυπώσατε με λάθος τρόπο... θέλετε μήπως και ανταμοιβή γι αυτό?» τον ειρωνεύτηκα και ξεφυσώντας κοίταξε το ταβάνι για να αποφύγει την ματιά μου
«μήπως θέλετε να σας πω και το γιατί?... δεν μίλησε... γιατί είναι το μοναδικό πράγμα που δεν κάνατε ποτέ εσείς μίστερ Χάηντ... στον Έντουαρντ... ή μήπως τώρα που ξεσκεπαστήκατε πρέπει να σας αποκαλώ κυρία Τάνια... με την μητέρα σου μιλάω όλη αυτήν την ώρα Έντουαρντ... ΞΥΠΝΑ... όχι με σένα»
«πως σκατά καταλαβαίνεις πότε μιλάς με μένα και πότε με εκείνην?» ξέσπασε τελικά και παραδέχτηκε την αλήθεια... γύρισα την ματιά μου προς τον Τάηλερ δίνοντας του το ελεύθερο να απαντήσει αντί για μένα
«η χροιά της φωνής σας είναι αχρωμάτιστη όταν σας τονίζει το κύριε Κάλεν» ο Έντουαρντ κοίταζε τον Τάηλερ σοκαρισμένος
«άρα ο μίστερ ΜΠ... είναι ο κυρίαρχος σου» έβγαλε το λάθος συμπέρασμα αμέσως και έσφιξα τα δόντια μου και μούγκρισα
«Είμαι. Κυρίαρχος. Του. Εαυτού. Μου. Ο. Μίστερ. ΜΠ. Είναι. Ο. *Ψυχολόγος. Μου. Αυτός. Που. Με. Βοηθάει. Να. Βρίσκω. Τις. Ισορροπίες. Μου. Όταν. Και. Εγώ. Σαν. Άνθρωπος. Χάνω. Την. Μπάλα» τόνισα τις λέξεις μια, μια σαν να μίλαγα σε παιδάκι δημοτικού
>*ο Τζέικοπ είναι... ο καθοδηγητής μου... ο συμβουλάτορας μου... ο μέντορας μου... το στήριγμα μου... είναι τα πάντα για μένα... όπως είμαι τα πάντα για εκείνον... είναι το μόνο που μου απόμεινε από εκείνον και υπάρχει αμοιβαία αγάπη και υποστήριξη*<
«και που κολλάνε οι δουλειές σου με τον ψυχολόγο σου?»
«έχασες την ευκαιρία να παίρνεις πληροφορίες για την προσωπική μου ζωή αν πράγματι ήθελες να μάθεις... τώρα θα ήξερες τα πάντα»
>*όχι τόσο εύκολα κύριε Κάλεν... δεν θα σου δώσω έτοιμη τροφή... αν θες να μάθεις... πάλεψε γι αυτό*<
«τώρα που το ξεκαθαρίσαμε και αυτό... μπορώ να χρησιμοποιήσω το μπάνιο σου και μερικά ρούχα από την ντουλάπα σου?»
«και γιατί πρέπει να με ρωτήσεις για να τα χρησιμοποιήσεις?»
«δεν έμαθες τίποτα όλη αυτήν την ώρα?... δεν κατάλαβες τίποτα?... ούρλιαξα απελπισμένη... εδώ και 10 λεπτά έχω διακόψει το παιχνίδι μας... δεν είμαι κυρίαρχος σας κύριε Κάλεν... το σπίτι αυτό δεν μου ανήκει... άρα και τα ρούχα που κρατάτε δεν είναι πλέον δικά μου... αν σηκωθώ τώρα και κάνω ότι μου γουστάρει τι θα σημαίνει αυτό?»
«ότι δεν με σέβεσαι»
«έχω λόγο να σε σεβαστώ?... όχι... αλλά επειδή εγώ σέβομαι τον εαυτό μου... σέβομαι και όλους τους άλλους... ακόμα και αυτούς που δεν το αξίζουν»
«μπορείς να χρησιμοποιήσεις ότι θέλεις... δικά σου είναι εξάλλου... δεν είχα κανένα δικαίωμα να τα κρατήσω»
«σε ευχαριστώ» είπα και σηκώθηκα να πάω στην τουαλέτα
«δεν θα με λύσεις?» ρώτησε με αγωνία και γύρισα προς το μέρος του
«δεν είμαι εγώ η κυρίαρχος σας κύριε Κάλεν... η μητέρα σας είναι... αν θέλετε να λυθείτε να το ζητήσετε από εκείνην» του είπα και έκλεισα την πόρτα με δύναμη πίσω μού...
Άνοιξα το νερό και απομακρύνθηκα από αυτό για να ακούσω την συνομιλία τους μέσα από το μπολουτούθ... ο Τζέικοπ σεβάστηκε την επιθυμία μου και παρέμεινε σιωπηλός
Επ1 «κύριε θέλετε να σας λύσω?» ρώτησε ο Τάηλερ τον Έντουαρντ και εκείνος αναστέναξε
«κούνησε το κεφάλι του αρνητικά» με ενημέρωσε ο Τζέικοπ που τους έβλεπε και τους άκουγε από την κάμερα που έχω στην κρεβατοκάμαρα του Έντουαρντ
>*βρίσκετε ακόμα στην άρνηση... αλλά θέλει να το σκεφτεί*<
Επ2 «είσαστε σίγουρος? Δεν χρειάζεται να τιμωρείτε άλλο τον εαυτό σας με αυτόν τον τρόπο» επανέλαβε ο Τάηλερ
«και όμως χρειάζεται Τάηλερ... εκείνη πέρασε τόσα πολλά και εγώ το καθίκι ακόμα βρίσκομαι στην άρνηση»
>*σέβεται την κρίση του Τάηλερ και τον αφήνει να τον καθοδηγήσει... ο Τάηλερ επιβεβαιώθηκε*<
Επ3 «τι θέλετε να κάνω εγώ για σας?»
«θέλω να κάνεις ότι καταλαβαίνεις... δεν αξίζει να είμαι αφεντικό σου... οπότε σε αφήνω ελεύθερο να επιλέξεις» είμαι σίγουρη ότι ο Τάηλερ γελάει μέσα του.
>*ο Έντουαρντ προσπαθεί να τον διαβάσει*<
Επ4 «ξέρετε ότι πάντα θα σας είμαι πιστός... αν εσείς δεν με θέλετε άλλο, λόγο της ανάρμοστης συμπεριφοράς μου θα σεβαστώ την επιθυμία σας και θα φύγω» τον καθοδήγησε για μένα... άρε Τάηλερ, είσαι απίστευτος
«δεν θέλω να φύγεις... αλλά δεν θέλω να μείνεις χωρίς την θέληση σου... αφήνω την επιλογή σε σένα»
>*δεν θέλω να την χάσω... αλλά δεν ξέρω πως να την κερδίσω... θέλω να αποφασίσει εκείνη για μένα*< γιατί Έντουαρντ... πες μου γιατί?
Επ5 «σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας κύριε... θα σας είμαι για πάντα πιστός»
>*ο Τάηλερ του δηλώνει ότι μοιράζονται τα ίδια συναισθήματα και ότι ο Έντουαρντ κέρδισε και πάλι το σεβασμό που είχε και πριν προς το πρόσωπο του*<
«εγώ σε ευχαριστώ Τάηλερ... πάντα ήσουν το στήριγμα μου όλα αυτά τα χρόνια... χωρίς εσένα ποτέ δεν θα έβρισκα την λογική μου, ώστε να μην κάνω κακό πρώτα στον εαυτό μου και έπειτα σε όλους τους άλλους... ακόμα και με την απουσία σου είσαι πάντα δίπλα μου... και αυτό είναι ανεκτίμητο»
Τέλος παιχνιδιού «κύριε Κάλεν... ξέρετε ότι σας σέβομαι και σας εκτιμώ... γι αυτό θα είμαι πάντα δίπλα σας»
>*με κερδίσατε*<
«Τάηλερ... κόψε σε παρακαλώ το κύριε Κάλεν... δεν είμαι ποια απλά αφεντικό σου και το ξέρεις... να με αποκαλείς και να μου μιλάς όπως εσύ νιώθεις καλύτερα... αλλά σε εκλιπαρώ όχι κύριε Κάλεν»
>*και εσύ με έχεις κερδίσει... δεν θα σε ξανά κοροϊδέψω*<
«όπως επιθυμείτε κύριε... αν δεν σας πειράζει εγώ τώρα θα σας αφήσω... ήταν μεγάλη μέρα για όλους μας»
>*είσαστε σίγουρος ότι νιώθετε ασφαλής μαζί της?... αν ακόμα δεν την εμπιστεύεστε μπορώ να μείνω να σας στηρίξω*<
Υποταγή «πήγαινε να ξεκουραστείς... μόλις τελειώσουμε από όλα αυτά έχουμε πολλά να συζητήσουμε... αλλά μόνο αν το θέλεις και εσύ»
>*είμαι σίγουρος... δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί... σου ζητάω να με εμπιστευτείς και να με αφήσεις να υποταχτώ σε σένα*<
Υποταγή «φυσικά και το θέλω κύριε... θα είμαι κάτω αν με χρειαστείτε»
>*και εγώ θέλω να υποταχτώ σε σας... και πάλι αν με έχετε ανάγκη θα είμαι δίπλα σας*<
Αποδοχή Υποταγής «και πάλι σε ευχαριστώ για όλα»
Αποδοχή Υποταγής «και εγώ σας ευχαριστώ» είπε ο Τάηλερ και έφυγε από το δωμάτιο
«τελευταία φορά» προειδοποίησε ο Τζέικοπ και έκλεισε την γραμμή... δίνοντας μου το πράσινο φως να συνεχίσω... αλλά με όρους... αχ Τζέικοπ τι θα έκανα χωρίς εσένα.
Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο, στέγνωσα το μαλλί μου με μια πετσέτα και περνώντας μια δεύτερη
«να σου υπενθυμίσω ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει... ή τσάμπα θα χαλάσω το σάλιο μου πάλι» δεν απάντησε περίμενε να του δώσω την άδεια μου... αχχχ θα σε σκοτώσω το ορκίζομαι... κούνησα το κεφάλι μου και αναστέναξα
«έχεις 5 λεπτά... αν τα ξεπεράσεις θα πω την ασφαλή λέξη» πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα την κράτησε και την άφησε ήρεμα να βγει από μέσα του... είναι έτοιμος
«επίπεδο 1 Έντουαρντ... προειδοποίησα, χωρίς να φεύγω από την θέση μου, συνέχισα να τον κοιτώ από τον καθρέφτη... πες μου έναν λόγο για να μην φύγω... μπορείς να απαντήσεις»
«θέλω να μείνεις για να μου δώσεις μια ευκαιρία να σου εξηγήσω»
«να μου εξηγήσεις τι? μπορείς να απαντήσεις»
«για ποιον λόγο κάνω ότι κάνω»
«για ποιον λόγο κάνεις ότι κάνεις? Μπορείς να απαντήσεις»
«θα σου πω τα πάντα Μπέλα... ότι θες να μάθεις... αλλά όχι έτσι»
«επίπεδο 2... είπα αυτόματα και γύρισα προς το μέρος του για να τον κοιτάω απευθείας... γιατί?»
«γιατί ξέρεις τι μου προκαλεί αυτή η στάση»
«για ποιον λόγο θεωρείς ότι σε έδεσα σε αυτήν την στάση»
«γιατί ξέρεις τι μου προκαλεί»
«το έκανα εκδικητικά?»
«όχι... το έκανες για να μου αποδείξεις ότι δεν είσαι σαν και εκείνη»
«είμαι σαν και εκείνη?»
«όχι είσαι χειρότερη... αλλά όχι ίδια»
«τι σου προκαλεί αυτή η στάση»
«φόβο»
«γιατί?»
«γιατί μου ανασύρει άσχημες αναμνήσεις»
«τι επεδίωκα με αυτό?»
«προσπαθούσες να με κάνεις να καταλάβω ότι δεν έχω λόγο να σε φοβάμαι»
«επίπεδο 3... νιώθεις ότι έχεις την ανάγκη να δουλέψουμε το επίπεδο 3&4?»
«ναι το έχω ανάγκη... αλλά πρέπει να τελειώσουμε το παιχνίδι σε 5 λεπτά και εγώ έχω πολλές απορίες... οπότε προτιμώ να μην το κάνουμε τώρα»
«γιατί?»
«γιατί ξέρω ότι δεν χρειάζεται να παίξουμε αυτό το παιχνίδι για να μάθω κάτι για σένα... ξέρω ότι, ότι έχω ανάγκη να μάθω για σένα δεν θα μου αρνηθείς να μου το πεις... ξέρω ότι εσύ δεν θα μου κρύψεις τίποτα»
«επίπεδο 5... Έντουαρντ» προειδοποίησα για άλλη μια φορά
>*μην μου τα γυρίσεις πάλι*<
«μπορώ να ξεκινήσω πρώτος?»
«φυσικά αν αυτό επιθυμείς»
«σε πιστεύω... δεν αμφιβάλω για σένα... σου έχω εμπιστοσύνη... δεν σε φοβάται... αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό... σου λείπει ένα κομμάτι από το δικό μου πάζλ... και τώρα είμαι έτοιμος να σου το αποκαλύψω... αλλά όχι έτσι... όχι με αυτόν τον τρόπο»
«γιατί?»
«γιατί θέλω να σε κοιτάω στα μάτια όταν θα σου το πω»
Με κέρδισε... μου δηλώνει ότι από εδώ και πέρα θα είναι ειλικρινής μαζί μου... ξεφύσησα με ανακούφιση και πήγα κοντά του έκατσα δίπλα του και έγειρα το σώμα μου προς το μέρος του για να με νιώθει... πέρασα το αριστερό μου χέρι πάνω από το σώμα του και αφού στήριξα το σώμα μου σε αυτό του μίλησα ήρεμα.
«άνοιξε τα μάτια σου... Έχεις πάρει όσα ήθελα να σου δώσω... μου έχεις αποδείξει ότι είσαι 100% συγκεντρωμένος σε αυτό που κάνουμε»
«δεν μπορώ να επιλέξω Μπέλα γιατί δεν είναι στο χέρι μου... δώσε μου μια ευκαιρία να σου πως το γιατί... και μετά αν μου πεις ότι δεν είμαι ικανός να επιλέξω εσένα... πήρε μια βαθιά ανάσα >*δεν θέλει να με χάσει... θέλει να παλέψει για μένα*< ένας πόνος στο στήθος μου με διέλυσε... τα πνευμόνια μου άρχισαν να διαμαρτύρονται... είχα ξεχάσει πως αναπνέουν
«τότε θα το σεβαστώ και θα σε αφήσω να φύγεις» συνέχισε και δεν έχω ιδέα πως συγκράτησα τα δάκρυα μου πριν ξεχειλίσουν... αχχχ βρε Έντουαρντ... αχχχ
«εξήγησε το μου αυτό... μιλάμε για σένα... μιλάμε για τον ίδιο σου τον εαυτό... πως γίνεται να μην μπορείς να επιλέξεις για τον ίδιο σου τον εαυτό, Έντουαρντ?»
«όταν σου εξηγήσω θα καταλάβεις... ξεφύσησε... η μίστερ Χάηντ είμαι εγώ... αλλά δεν είναι στο χέρι μου να τον ελέγξω»
Τον κοίταζα σαν χαζή... η λογική μου έλεγε να φύγω... η καρδιά μου να μείνω... πως σκατά ένας άνθρωπος δεν μπορεί να έχει τον έλεγχο του μυαλού του... για το μυαλό του μιλάμε... όχι για το μυαλό κάποιου άλλου... εκτός και αν... ΟΧΙ... ΟΧΙ... ΟΧΙ... όχι δεν μπορεί να είναι αυτό... δεν μπορεί... Χριστέ μου κάνε να μην είναι αυτό που νομίζω, σε παρακαλώ δεν θα το αντέξω... είναι δυνατόν να είναι αυτό που νομίζω και να έχει καταφέρει τόσο καιρό να το κρύψει τόσο καλά χωρίς θεραπεία?... πως μπορεί να είναι αυτό?... Χριστέ μου κάνε να μην είναι αυτό σε παρακαλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου