Αφού ξέσπασε και σταμάτησε να παλεύει κατέβηκα από το έπιπλο που καθόμουν και πήγα κοντά του... εκείνος έλεγχε κάθε μου κίνηση... άνοιξα το ντουλάπι του κομοδίνου του και έβγαλα το αρωματικό λαδάκι
«Τελείωσες;» τον ρώτησα αδιάφορα και έσφιξε τα δόντια του για να μην μου απαντήσει... έκατσα δίπλα του και περνώντας το αριστερό μου χέρι πάνω από το σώμα του... στήριξα το σώμα μου στο χέρι μου και με το δεξί μου χέρι άρχισα να απομακρύνω ήρεμα τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο του.
«Είσαι τόσο σέξι όταν είσαι δεμένος... του είπα αισθησιακά και κούνησε το κεφάλι του για να αποφύγει το άγγιγμα μου... μμμ πόσα πράγματα μπορώ να κάνω πάνω σε αυτό το θεϊκό κορμί όταν είσαι τόσο παραδομένος σε μένα» συνέχισα και με τον δείκτη μου συνέχισα να τον αγγίζω απαλά από τον κρόταφο μέχρι το στήθος του.
«Τι θες από μένα;» ρώτησε μέσα από τα δόντια του και χαμογέλασα
«Σου είπα τι θέλω»
«Να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου;» ρώτησε δύσπιστα.
«μμμχχχμμμ»
«Και θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου με αυτόν τον τρόπο;»
«Συγνώμη Έντουαρντ αλλά δεν μου δίνεις άλλη επιλογή» ο δείκτης μου συνέχιζε να κάνει πύρινα μονοπάτια πάνω στο σώμα του για να τον χαλαρώσω.
«Και θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου με αυτόν τον τρόπο;» ξανά ρώτησε.
«Γιατί είδες οι υπόλοιποι μέθοδοι που χρησιμοποίησα να έχουν αποτελέσματα;» τον ειρωνεύτηκα και κοίταξε το ταβάνι.
«Και τι θα μου κάνεις;» ρώτησε και άρχισε να αναπνέει γρήγορα καταλαβαίνοντας πλέων ότι είναι στο έλεος μου.
«Μασάζ» απάντησα αυτόματα και με κοίταξε στα μάτια.
«Μασάζ» επανέλαβε δύσπιστα.
«μμμχχχμμμ» επιβεβαίωσα ναζιάρικα και άρχισε να κουνάει το κεφάλι του απηυδισμένα... δεν με πίστευε... δεν είχε την θέληση να με πιστέψει.
«Βλέπεις κύριε Κάλεν... εγώ είμαι κατά της βίας και της παραβίασης της προσωπικής ασφάλειας του ατόμου... αλλά... τόνισα και αρχίζοντας να παίζω με τις τρίχες που είχε στην μασχάλη του χωρίς να αφήνω την ματιά του... δεν κωλώνω κιόλας να την χρησιμοποιήσω όταν χρειάζεται, προκειμένου να εκπληρώσω τον σκοπό μου» τελείωσα την φράση μου τραβώντας απότομα μια τούφα από τις τρίχες της μασχάλης του για να του δώσω να καταλάβει ότι δεν αστειεύομαι... και εκείνος έσφιξε τα δόντια του για να μην φωνάξει... προκειμένου να μην μου δώσει την ικανοποίηση ότι έχει πάρει το μήνυμα.
«Και ποιος είναι ο σκοπός σου;» ρώτησε πάλι μέσα από τα δόντια του και στριφογύρισα τα μάτια μου.
«Ο σκοπός μου Έντουαρντ είναι να σε κάνω να καταλάβεις πόσο λάθος αντίληψη έχεις για μένα»
«Και επειδή δεν το καταλαβαίνω με το καλό... θα μου το δείξεις με το άγριο» διαπίστωσε και μούγκρισα.
«γκρρρρ... Όχι Έντουαρντ... απλά σου επισημαίνω ότι είμαι ικανή να το κάνω, αν δεν σταματήσεις να είσαι τόσο αρνητικός απέναντι μου... το μόνο που θέλω είναι για μια στιγμή να κάνεις λίγο πίσω και αν με ακούσεις... αφού δεν με ακούς με το καλό... θα με ακούσεις με το άγριο... και αν και αυτό δεν είναι αρκετό για να σένα... τότε τα παρατάω... όλο του το ύφος άλλαξε στο άκουσμα αυτής της λέξης... ναι Έντουαρντ... αν δεν με ακούσεις και τώρα τα παρατάω... δεν μπορώ να παλέψω άλλο όταν εσύ ο ίδιος αρνείσαι να με ακούσεις» δεν μίλαγε... κοίταγε το ταβάνι και κούναγε νευρικά τα πόδια του.
«Θες να σου αποδείξω ότι ξέρω για σένα περισσότερα από όσο εσύ νομίζεις;»
«Πως;» ρώτησε χωρίς να με κοιτάζει.
«Πιστεύεις σε μένα Έντουαρντ;... δεν απάντησε... η απάντηση είναι όχι... του είπα αυτόματα και με κοίταξε στα μάτια... τουλάχιστον όχι τώρα... όσο ήμουν μακριά σου, ήθελες να με πιστέψεις... μετά την χθεσινή μας κουβέντα πραγματικά πίστεψες σε μένα... όμως η πίστη σου σε μένα ήταν τόσο επιφανειακή που μόνο μερικά λόγια από ένα όνειρο έφτασαν να χάσεις πάλι την πίστη σου»
«Σε άκουσα να λες πως τον αγαπάς... εκείνον αγαπάς όχι εμένα... πως μπορείς να με κοιτάς στα μάτια και να υποκρίνεσαι ότι αγαπάς εμένα... ενώ στην πραγματικότητα αγαπάς εκείνον;» έσπασε τελικά αποκαλύπτοντας αυτό που τον έπνιγε και του χαμογέλασα ζεστά ενώ άρχισα πάλι να του χαϊδεύω το πρόσωπο τρυφερά.
«Τον μισείς» δήλωσα κοιτάζοντας τον στα μάτια σοβαρά.
«Πως περιμένεις να μην το κάνω;... Για όνομα του θεού Μπέλα... Σε κακοποίησε, σε βασάνισε... και εσύ τον αγαπάς... δεν υπάρχει λογική... ή είσαι πολύ μαζόχα... ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο»
«Για πες μου ειλικρινά... τι διαφορά έχεις εσύ από εκείνον;» η ερώτηση μου τον αιφνιδίασε.
«Εγώ δεν...» τα λόγια του έσβησαν και με κοίταξε στα μάτια σταματώντας να αναπνέει.
«Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί» ... μουρμούρισα και του τσίμπησα τρυφερά το μάγουλο του.
«Γι’ αυτό με άφησες να σε χτυπήσω; Για να μου κοπανήσεις μετά ότι είμαι το ίδιο τέρας σαν και εκείνον;» κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά με σοβαρό ύφος.
«Τότε γιατί;»
«Γιατί αυτό ήθελες και εγώ ήθελα να ικανοποιήσω τις ορέξεις σου... αλλά και εγώ έχω τα όρια μου Έντουαρντ... και αυτό που είπα πριν για τα παιχνίδια σου το εννοώ... συνέχισα αυστηρά... δεν είμαι διατεθειμένη να αφήσω κανέναν... τόνισα... να αγγίξει το σώμα μου με αυτά τα αντικείμενα... κανέναν»
«Είναι ο δικό σου σκληρός περιορισμός;»
«Και όχι μόνο»
«Ποιο άλλο σκληρό περιορισμό έχεις;»
«Τον ίδιο με σένα»
«Δεν θες να αγγίζουν τον κώλο σου;»
«Όποιος τολμάει να ακουμπήσει την πίσω είσοδο μου το πληρώνει πολύ ακριβά» του το επιβεβαίωσα με έμφαση για να του δώσω να καταλάβει ότι δεν παίζω με αυτό το θέμα.
«Μπορώ να ρωτήσω το γιατί;»
«Χρειάστηκαν 3 πολύωρα χειρουργεία για να το επαναφέρουν στα φυσιολογικά του δεδομένα... αυτός ο λόγος σε καλύπτει;» τον ρώτησα και γούρλωσε τα μάτια του με φρίκη.
«Πως κατάφερες να αγαπήσεις αυτό το τέρας;» χαμογέλασα θλιμμένα στο άκουσμα της λέξης τέρας.
«Θες να σου πω μέχρι στιγμής που διαφέρετε;»
«Είμαι πολύ περίεργος να μάθω» είπε μιδιάζοντας .
«Πράγματη... η περιέργεια σου είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα σου... παρατήρησα και στριφογύρισε τα μάτια του... εκείνος Έντουαρντ, όταν κατάλαβε το λάθος του... με άφησε να του δείξω ποια πραγματικά είμαι... με άφησε να κοιτάξω μέσα στην ψυχή του... και ταυτόχρονα άφησε τον εαυτό του να κοιτάξει την δική μου ψυχή» εσύ ακόμα αρνείσαι να το κάνεις... τον είχα αποστομώσει... δεν είχε κάτι για να μου αντιγυρίσει... ήξερε ότι είχα δίκιο.
«Τον αγάπησες γιατί κοίταξε την ψυχή σου... αφήνοντας πίσω όλα όσα σου είχε κάνει» διαπίστωσε και του το επιβεβαιώσαμε ένα νεύμα.
«Εκείνος Έντουαρντ... με δέχτηκε γι αυτό που είμαι... ήξερε ότι πάντα η καρδιά μου... η ψυχή μου... το σώμα μου... όλο μου το είναι... είναι ολοκληρωτικά δοσμένα σε σένα»
«Τι;» με διέκοψε σοκαρισμένος.
«Ναι ήξερε τα πάντα για σένα»
«Πως;»
«Του τα είπα εγώ... ποτέ δεν τον κορόιδεψα... όπως ποτέ δεν κορόιδεψα εσένα... ήξερε ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να υποταχτώ σε εκείνον ολοκληρωτικά... γιατί δεν μπορούσα να του δώσω κάτι που δεν του ανήκε»
«Και σε εκδικήθηκε» έβγαλε το συμπέρασμα βάση με την δική του λογική.
«Όχι Έντουαρντ... αυτό θα έκανες εσύ αν σε άφηνα... αυτό είχες σκοπό να κάνεις από την στιγμή που με άκουσες να του λέω πως τον αγαπάω... εκείνος όμως όχι»
«Τότε τι έκανε;» ρώτησε ειρωνικά... με πληγωμένο εγωισμό.
«Εφόσον εγώ δεν μπορούσα να υποταχτώ σε εκείνον... γιατί ήμουν ήδη υποταγμένη σε σένα... για να μην με χάσει... υποτάχτηκε εκείνος σε μένα»
«Και το δέχτηκες;»
Του επανέλαβα τα λόγια που του είχαμε ανταλλάξει την ημέρα που υποτάχτηκε σε μένα...
«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα Ιζαμπέλα... χωρίς εσένα δεν υπάρχω... γι αυτό προτιμώ να σε μοιράζομε παρά να μην σε έχω καθόλου»
«Δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά μόνο... καρδιά μου... δεν θέλω να είμαι πουθενά αλλού»
«Η καρδιά σου όμως θα ανήκει πάντα σε εκείνον» είπε με παράπονο.
«Το ξέρω ότι με αγαπάς mi salvaje dulce se levantó... αλλά εκείνον πάντα θα τον αγαπάς περισσότερο»
«ωωω... mi sombra dulce de la soledad... όσο ζω θα είμαι δική σου... όσο ζω δεν θα αφήσω ποτέ ξανά κανέναν να σε πληγώσει... όσο ζω θα είμαι πάντα δίπλα σου να σε φροντίζω και να σε προστατεύω με την αγάπη μου... όσο είσαι δικός μου... θα είμαι και εγώ δική σου... ως ίσοι»
«Δεν μπορούμε να ήμαστε ίσοι Ιζαμπέλα... πάντα εγώ θα ανήκω σε σένα και εσύ πάντα θα ανήκεις σε εκείνον»
Με κοίταζε σαν χαζός... δεν ήξερε πως να αντιδράσει.
«Και τον αγαπάς ακόμα» διαπίστωσε.
«Πάντα θα είναι κομμάτι της ζωής μου... ναι πάντα θα είναι μέσα στην καρδιά μου... αλλά Έντουαρντ εσένα θα σε αγαπάω πάντα περισσότερο»
«Και επειδή εκείνος δέχτηκε να σε μοιράζετε, περιμένεις να κάνω και εγώ το ίδιο;»
«Δεν είσαι αναγκασμένος να κάνεις τίποτα που δεν θες... εγώ όμως είμαι υποχρεωμένη να σου πως την αλήθεια» το σκέφτηκε για μια στιγμή και άλλαξε τακτική... δεν το δέχεται άλλα δεν θέλει και να νιώθει ότι πάλι αυτός είναι που έχασε.
«Και αν δεν σε άκουγα να το λες στον ύπνο σου θα μου το έλεγες;»
«Φυσικά και θα σου το έλεγα»
«Πότε;»
«Όταν θα ήσουν έτοιμος γι αυτό... Έντουαρντ... σου το ζητάω σαν χάρη... άσε με να σου δείξω ποια πραγματικά είμαι... για μια φορά στην ζωή σου, άκουσε με... και αν ακόμα νιώθεις ότι δεν μπορείς να με δεχτείς όπως είμαι τότε... άσε με να φύγω και θα το κάνω χωρίς δισταγμό... ο σκοπός των πράξεων μου δεν είναι να σε κάνω να γίνεις κάτι που δεν είσαι... ούτε να σε πίσω να νομίζεις ότι είμαι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαι... το μόνο που θέλω είναι να με αφήσεις να σε δω και να με δεις όπως πραγματικά είμαστε... και αν το αποτέλεσμα ικανοποιήσει και τους δύο μας τότε να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτήν την σχέση να πάει παρακάτω... καλό το σεξ δεν λέω... αλλά η ζωή μας δεν είναι μόνο αυτό... και αυτό είναι που προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις όλον αυτόν τον καιρό» πήρε μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας το ταβάνι συγκεντρώνοντας τις σκέψεις του.
«Τι ακριβός θέλεις να κάνω;» ρώτησε ηττημένος χωρίς να με κοιτάει.
«Θέλω μόνο να με αφήσεις να σου δείξω ποια πραγματικά είμαι... να με αφήσεις να σου δείξω ότι κάνεις λάθος»
«Μου ζητάς την άδεια μου;» ρώτησε δύσπιστα.
«Έντουαρντ... θέλω να κερδίσω την εμπιστοσύνη σου... όχι να την χάσω τελείως»
«Και αν αρνηθώ;»
«Τότε τα παρατάω» είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου.
«Δεν θέλω να τα παρατήσεις» λύγισε και πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Τότε εμπιστεύσου με Έντουαρντ... και δώσε μου την άδεια να σου δείξω ποια πραγματικά είμαι»
«Το εννοούσες πριν ότι θα σταματήσεις αν είναι πολύ για μένα;»
«Φυσικά και το εννοώ... ποτέ δεν θα κάνω κάτι που δεν θέλεις... θέλω να σε βοηθήσω Έντουαρντ... όχι να σε τιμωρήσω ή να σε εκδικηθώ... η επιλογή πάντα θα είναι δική σου... αν δεν το θέλεις πρώτα εσύ εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα» με κοίταζε στα μάτια για να δει αν λέω την αλήθεια... δεν με εμπιστεύεται αλλά τουλάχιστον τώρα έχει την θέληση να δοκιμάσει.
«Δεν θέλω να με φοβάσαι Έντουαρντ... ξέρω ότι σου θυμίζω εκείνην... δώσε μου την ευκαιρία να σου αποδείξω ότι δεν είμαι» κούνησε το κεφάλι του και μου έδωσε την συγκατάθεση του... έβαλα το χέρι μου πάνω στο μάγουλο του και του το χάιδεψα με τον αντίχειρα μου... οι ματιές μας κλείδωσαν η μια μέσα στην άλλη... η αναπνοή του άρχισε να γίνεται σταθερή... έγειρα προς το μέρος του και του έδωσα ένα βαθύ φιλί στο μέτωπο του.
«Μόνο να ήξερες πόσο σε αγαπώ... μουρμούρισα και ένιωσα να κλείνει τα μάτια του... μακάρι αυτό να ήταν αρκετό» συνέχισα και βάζοντας τα χέρια μου κάτω από τον αυχένα του... τον έφερα πιο κοντά μου και έφτιαξα τα μαξιλάρια έτσι ώστε το κεφάλι του να είναι ανασηκωμένο και πιο άνετα... εκείνος παρέμενε σιωπηλός ελέγχοντας κάθε μου κίνηση.
«Είσαι πιο άνετα έτσι;» τον ρώτησα και μου χαμογέλασε ήρεμα.
«Αν ήξερες τι επίδραση έχει αυτό το χαμόγελο απάνω μου... δεν θα σταμάταγες ποτέ να μου χαμογελάς» του είπα τρυφερά και ακούμπησα τα χείλια μου πάνω στα δικά του...
«Τελείωσες;» τον ρώτησα αδιάφορα και έσφιξε τα δόντια του για να μην μου απαντήσει... έκατσα δίπλα του και περνώντας το αριστερό μου χέρι πάνω από το σώμα του... στήριξα το σώμα μου στο χέρι μου και με το δεξί μου χέρι άρχισα να απομακρύνω ήρεμα τα μαλλιά που είχαν πέσει στο πρόσωπο του.
«Είσαι τόσο σέξι όταν είσαι δεμένος... του είπα αισθησιακά και κούνησε το κεφάλι του για να αποφύγει το άγγιγμα μου... μμμ πόσα πράγματα μπορώ να κάνω πάνω σε αυτό το θεϊκό κορμί όταν είσαι τόσο παραδομένος σε μένα» συνέχισα και με τον δείκτη μου συνέχισα να τον αγγίζω απαλά από τον κρόταφο μέχρι το στήθος του.
«Τι θες από μένα;» ρώτησε μέσα από τα δόντια του και χαμογέλασα
«Σου είπα τι θέλω»
«Να κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου;» ρώτησε δύσπιστα.
«μμμχχχμμμ»
«Και θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου με αυτόν τον τρόπο;»
«Συγνώμη Έντουαρντ αλλά δεν μου δίνεις άλλη επιλογή» ο δείκτης μου συνέχιζε να κάνει πύρινα μονοπάτια πάνω στο σώμα του για να τον χαλαρώσω.
«Και θα κερδίσεις την εμπιστοσύνη μου με αυτόν τον τρόπο;» ξανά ρώτησε.
«Γιατί είδες οι υπόλοιποι μέθοδοι που χρησιμοποίησα να έχουν αποτελέσματα;» τον ειρωνεύτηκα και κοίταξε το ταβάνι.
«Και τι θα μου κάνεις;» ρώτησε και άρχισε να αναπνέει γρήγορα καταλαβαίνοντας πλέων ότι είναι στο έλεος μου.
«Μασάζ» απάντησα αυτόματα και με κοίταξε στα μάτια.
«Μασάζ» επανέλαβε δύσπιστα.
«μμμχχχμμμ» επιβεβαίωσα ναζιάρικα και άρχισε να κουνάει το κεφάλι του απηυδισμένα... δεν με πίστευε... δεν είχε την θέληση να με πιστέψει.
«Βλέπεις κύριε Κάλεν... εγώ είμαι κατά της βίας και της παραβίασης της προσωπικής ασφάλειας του ατόμου... αλλά... τόνισα και αρχίζοντας να παίζω με τις τρίχες που είχε στην μασχάλη του χωρίς να αφήνω την ματιά του... δεν κωλώνω κιόλας να την χρησιμοποιήσω όταν χρειάζεται, προκειμένου να εκπληρώσω τον σκοπό μου» τελείωσα την φράση μου τραβώντας απότομα μια τούφα από τις τρίχες της μασχάλης του για να του δώσω να καταλάβει ότι δεν αστειεύομαι... και εκείνος έσφιξε τα δόντια του για να μην φωνάξει... προκειμένου να μην μου δώσει την ικανοποίηση ότι έχει πάρει το μήνυμα.
«Και ποιος είναι ο σκοπός σου;» ρώτησε πάλι μέσα από τα δόντια του και στριφογύρισα τα μάτια μου.
«Ο σκοπός μου Έντουαρντ είναι να σε κάνω να καταλάβεις πόσο λάθος αντίληψη έχεις για μένα»
«Και επειδή δεν το καταλαβαίνω με το καλό... θα μου το δείξεις με το άγριο» διαπίστωσε και μούγκρισα.
«γκρρρρ... Όχι Έντουαρντ... απλά σου επισημαίνω ότι είμαι ικανή να το κάνω, αν δεν σταματήσεις να είσαι τόσο αρνητικός απέναντι μου... το μόνο που θέλω είναι για μια στιγμή να κάνεις λίγο πίσω και αν με ακούσεις... αφού δεν με ακούς με το καλό... θα με ακούσεις με το άγριο... και αν και αυτό δεν είναι αρκετό για να σένα... τότε τα παρατάω... όλο του το ύφος άλλαξε στο άκουσμα αυτής της λέξης... ναι Έντουαρντ... αν δεν με ακούσεις και τώρα τα παρατάω... δεν μπορώ να παλέψω άλλο όταν εσύ ο ίδιος αρνείσαι να με ακούσεις» δεν μίλαγε... κοίταγε το ταβάνι και κούναγε νευρικά τα πόδια του.
«Θες να σου αποδείξω ότι ξέρω για σένα περισσότερα από όσο εσύ νομίζεις;»
«Πως;» ρώτησε χωρίς να με κοιτάζει.
«Πιστεύεις σε μένα Έντουαρντ;... δεν απάντησε... η απάντηση είναι όχι... του είπα αυτόματα και με κοίταξε στα μάτια... τουλάχιστον όχι τώρα... όσο ήμουν μακριά σου, ήθελες να με πιστέψεις... μετά την χθεσινή μας κουβέντα πραγματικά πίστεψες σε μένα... όμως η πίστη σου σε μένα ήταν τόσο επιφανειακή που μόνο μερικά λόγια από ένα όνειρο έφτασαν να χάσεις πάλι την πίστη σου»
«Σε άκουσα να λες πως τον αγαπάς... εκείνον αγαπάς όχι εμένα... πως μπορείς να με κοιτάς στα μάτια και να υποκρίνεσαι ότι αγαπάς εμένα... ενώ στην πραγματικότητα αγαπάς εκείνον;» έσπασε τελικά αποκαλύπτοντας αυτό που τον έπνιγε και του χαμογέλασα ζεστά ενώ άρχισα πάλι να του χαϊδεύω το πρόσωπο τρυφερά.
«Τον μισείς» δήλωσα κοιτάζοντας τον στα μάτια σοβαρά.
«Πως περιμένεις να μην το κάνω;... Για όνομα του θεού Μπέλα... Σε κακοποίησε, σε βασάνισε... και εσύ τον αγαπάς... δεν υπάρχει λογική... ή είσαι πολύ μαζόχα... ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο»
«Για πες μου ειλικρινά... τι διαφορά έχεις εσύ από εκείνον;» η ερώτηση μου τον αιφνιδίασε.
«Εγώ δεν...» τα λόγια του έσβησαν και με κοίταξε στα μάτια σταματώντας να αναπνέει.
«Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί» ... μουρμούρισα και του τσίμπησα τρυφερά το μάγουλο του.
«Γι’ αυτό με άφησες να σε χτυπήσω; Για να μου κοπανήσεις μετά ότι είμαι το ίδιο τέρας σαν και εκείνον;» κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά με σοβαρό ύφος.
«Τότε γιατί;»
«Γιατί αυτό ήθελες και εγώ ήθελα να ικανοποιήσω τις ορέξεις σου... αλλά και εγώ έχω τα όρια μου Έντουαρντ... και αυτό που είπα πριν για τα παιχνίδια σου το εννοώ... συνέχισα αυστηρά... δεν είμαι διατεθειμένη να αφήσω κανέναν... τόνισα... να αγγίξει το σώμα μου με αυτά τα αντικείμενα... κανέναν»
«Είναι ο δικό σου σκληρός περιορισμός;»
«Και όχι μόνο»
«Ποιο άλλο σκληρό περιορισμό έχεις;»
«Τον ίδιο με σένα»
«Δεν θες να αγγίζουν τον κώλο σου;»
«Όποιος τολμάει να ακουμπήσει την πίσω είσοδο μου το πληρώνει πολύ ακριβά» του το επιβεβαίωσα με έμφαση για να του δώσω να καταλάβει ότι δεν παίζω με αυτό το θέμα.
«Μπορώ να ρωτήσω το γιατί;»
«Χρειάστηκαν 3 πολύωρα χειρουργεία για να το επαναφέρουν στα φυσιολογικά του δεδομένα... αυτός ο λόγος σε καλύπτει;» τον ρώτησα και γούρλωσε τα μάτια του με φρίκη.
«Πως κατάφερες να αγαπήσεις αυτό το τέρας;» χαμογέλασα θλιμμένα στο άκουσμα της λέξης τέρας.
«Θες να σου πω μέχρι στιγμής που διαφέρετε;»
«Είμαι πολύ περίεργος να μάθω» είπε μιδιάζοντας .
«Πράγματη... η περιέργεια σου είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα σου... παρατήρησα και στριφογύρισε τα μάτια του... εκείνος Έντουαρντ, όταν κατάλαβε το λάθος του... με άφησε να του δείξω ποια πραγματικά είμαι... με άφησε να κοιτάξω μέσα στην ψυχή του... και ταυτόχρονα άφησε τον εαυτό του να κοιτάξει την δική μου ψυχή» εσύ ακόμα αρνείσαι να το κάνεις... τον είχα αποστομώσει... δεν είχε κάτι για να μου αντιγυρίσει... ήξερε ότι είχα δίκιο.
«Τον αγάπησες γιατί κοίταξε την ψυχή σου... αφήνοντας πίσω όλα όσα σου είχε κάνει» διαπίστωσε και του το επιβεβαιώσαμε ένα νεύμα.
«Εκείνος Έντουαρντ... με δέχτηκε γι αυτό που είμαι... ήξερε ότι πάντα η καρδιά μου... η ψυχή μου... το σώμα μου... όλο μου το είναι... είναι ολοκληρωτικά δοσμένα σε σένα»
«Τι;» με διέκοψε σοκαρισμένος.
«Ναι ήξερε τα πάντα για σένα»
«Πως;»
«Του τα είπα εγώ... ποτέ δεν τον κορόιδεψα... όπως ποτέ δεν κορόιδεψα εσένα... ήξερε ότι ποτέ δεν θα μπορούσα να υποταχτώ σε εκείνον ολοκληρωτικά... γιατί δεν μπορούσα να του δώσω κάτι που δεν του ανήκε»
«Και σε εκδικήθηκε» έβγαλε το συμπέρασμα βάση με την δική του λογική.
«Όχι Έντουαρντ... αυτό θα έκανες εσύ αν σε άφηνα... αυτό είχες σκοπό να κάνεις από την στιγμή που με άκουσες να του λέω πως τον αγαπάω... εκείνος όμως όχι»
«Τότε τι έκανε;» ρώτησε ειρωνικά... με πληγωμένο εγωισμό.
«Εφόσον εγώ δεν μπορούσα να υποταχτώ σε εκείνον... γιατί ήμουν ήδη υποταγμένη σε σένα... για να μην με χάσει... υποτάχτηκε εκείνος σε μένα»
«Και το δέχτηκες;»
Του επανέλαβα τα λόγια που του είχαμε ανταλλάξει την ημέρα που υποτάχτηκε σε μένα...
«Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα Ιζαμπέλα... χωρίς εσένα δεν υπάρχω... γι αυτό προτιμώ να σε μοιράζομε παρά να μην σε έχω καθόλου»
«Δεν θα σε αφήσω ποτέ ξανά μόνο... καρδιά μου... δεν θέλω να είμαι πουθενά αλλού»
«Η καρδιά σου όμως θα ανήκει πάντα σε εκείνον» είπε με παράπονο.
«Το ξέρω ότι με αγαπάς mi salvaje dulce se levantó... αλλά εκείνον πάντα θα τον αγαπάς περισσότερο»
«ωωω... mi sombra dulce de la soledad... όσο ζω θα είμαι δική σου... όσο ζω δεν θα αφήσω ποτέ ξανά κανέναν να σε πληγώσει... όσο ζω θα είμαι πάντα δίπλα σου να σε φροντίζω και να σε προστατεύω με την αγάπη μου... όσο είσαι δικός μου... θα είμαι και εγώ δική σου... ως ίσοι»
«Δεν μπορούμε να ήμαστε ίσοι Ιζαμπέλα... πάντα εγώ θα ανήκω σε σένα και εσύ πάντα θα ανήκεις σε εκείνον»
Με κοίταζε σαν χαζός... δεν ήξερε πως να αντιδράσει.
«Και τον αγαπάς ακόμα» διαπίστωσε.
«Πάντα θα είναι κομμάτι της ζωής μου... ναι πάντα θα είναι μέσα στην καρδιά μου... αλλά Έντουαρντ εσένα θα σε αγαπάω πάντα περισσότερο»
«Και επειδή εκείνος δέχτηκε να σε μοιράζετε, περιμένεις να κάνω και εγώ το ίδιο;»
«Δεν είσαι αναγκασμένος να κάνεις τίποτα που δεν θες... εγώ όμως είμαι υποχρεωμένη να σου πως την αλήθεια» το σκέφτηκε για μια στιγμή και άλλαξε τακτική... δεν το δέχεται άλλα δεν θέλει και να νιώθει ότι πάλι αυτός είναι που έχασε.
«Και αν δεν σε άκουγα να το λες στον ύπνο σου θα μου το έλεγες;»
«Φυσικά και θα σου το έλεγα»
«Πότε;»
«Όταν θα ήσουν έτοιμος γι αυτό... Έντουαρντ... σου το ζητάω σαν χάρη... άσε με να σου δείξω ποια πραγματικά είμαι... για μια φορά στην ζωή σου, άκουσε με... και αν ακόμα νιώθεις ότι δεν μπορείς να με δεχτείς όπως είμαι τότε... άσε με να φύγω και θα το κάνω χωρίς δισταγμό... ο σκοπός των πράξεων μου δεν είναι να σε κάνω να γίνεις κάτι που δεν είσαι... ούτε να σε πίσω να νομίζεις ότι είμαι κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά είμαι... το μόνο που θέλω είναι να με αφήσεις να σε δω και να με δεις όπως πραγματικά είμαστε... και αν το αποτέλεσμα ικανοποιήσει και τους δύο μας τότε να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτήν την σχέση να πάει παρακάτω... καλό το σεξ δεν λέω... αλλά η ζωή μας δεν είναι μόνο αυτό... και αυτό είναι που προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις όλον αυτόν τον καιρό» πήρε μια βαθιά ανάσα κοιτάζοντας το ταβάνι συγκεντρώνοντας τις σκέψεις του.
«Τι ακριβός θέλεις να κάνω;» ρώτησε ηττημένος χωρίς να με κοιτάει.
«Θέλω μόνο να με αφήσεις να σου δείξω ποια πραγματικά είμαι... να με αφήσεις να σου δείξω ότι κάνεις λάθος»
«Μου ζητάς την άδεια μου;» ρώτησε δύσπιστα.
«Έντουαρντ... θέλω να κερδίσω την εμπιστοσύνη σου... όχι να την χάσω τελείως»
«Και αν αρνηθώ;»
«Τότε τα παρατάω» είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου.
«Δεν θέλω να τα παρατήσεις» λύγισε και πήρε μια βαθιά ανάσα.
«Τότε εμπιστεύσου με Έντουαρντ... και δώσε μου την άδεια να σου δείξω ποια πραγματικά είμαι»
«Το εννοούσες πριν ότι θα σταματήσεις αν είναι πολύ για μένα;»
«Φυσικά και το εννοώ... ποτέ δεν θα κάνω κάτι που δεν θέλεις... θέλω να σε βοηθήσω Έντουαρντ... όχι να σε τιμωρήσω ή να σε εκδικηθώ... η επιλογή πάντα θα είναι δική σου... αν δεν το θέλεις πρώτα εσύ εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα» με κοίταζε στα μάτια για να δει αν λέω την αλήθεια... δεν με εμπιστεύεται αλλά τουλάχιστον τώρα έχει την θέληση να δοκιμάσει.
«Δεν θέλω να με φοβάσαι Έντουαρντ... ξέρω ότι σου θυμίζω εκείνην... δώσε μου την ευκαιρία να σου αποδείξω ότι δεν είμαι» κούνησε το κεφάλι του και μου έδωσε την συγκατάθεση του... έβαλα το χέρι μου πάνω στο μάγουλο του και του το χάιδεψα με τον αντίχειρα μου... οι ματιές μας κλείδωσαν η μια μέσα στην άλλη... η αναπνοή του άρχισε να γίνεται σταθερή... έγειρα προς το μέρος του και του έδωσα ένα βαθύ φιλί στο μέτωπο του.
«Μόνο να ήξερες πόσο σε αγαπώ... μουρμούρισα και ένιωσα να κλείνει τα μάτια του... μακάρι αυτό να ήταν αρκετό» συνέχισα και βάζοντας τα χέρια μου κάτω από τον αυχένα του... τον έφερα πιο κοντά μου και έφτιαξα τα μαξιλάρια έτσι ώστε το κεφάλι του να είναι ανασηκωμένο και πιο άνετα... εκείνος παρέμενε σιωπηλός ελέγχοντας κάθε μου κίνηση.
«Είσαι πιο άνετα έτσι;» τον ρώτησα και μου χαμογέλασε ήρεμα.
«Αν ήξερες τι επίδραση έχει αυτό το χαμόγελο απάνω μου... δεν θα σταμάταγες ποτέ να μου χαμογελάς» του είπα τρυφερά και ακούμπησα τα χείλια μου πάνω στα δικά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου