«Επίπεδο 1... Τώρα που πήρες την ανταμοιβή σου... για να δούμε τι έμαθες μέχρι τώρα... Έχεις μια ερώτηση για μένα... Μπορεί να την κάνεις τώρα»
«Δεν θες να πας τουαλέτα;»
«Δεν θες να πας τουαλέτα...; επανέλαβα και κούνησα το κεφάλι μου απογοητευμένη... Μπορώ να πάω τουαλέτα; Επίπεδο 2»
«Όχι»
«Γιατί;»
«Γιατί δεν μπορώ να πάω ούτε και εγώ»
«Ξανά... Επίπεδο 1... Τώρα που πήρες την ανταμοιβή σου... για να δούμε τι έμαθες μέχρι τώρα... Έχεις μια ερώτηση για μένα... Μπορεί να την κάνεις τώρα»
«Δεν κατουριέσαι;»
«Φυσικά και κατουριέμαι... Έχεις άλλη μια ερώτηση για μένα... Μπορείς να την κάνεις τώρα»
«Γιατί καταπιέζεις τον εαυτό σου τότε;»
«Επίπεδο 2... Γιατί καταπιέζω τον εαυτό μου;»
«Γιατί δεν σου αρέσει να τον μειώνεις;»
«Επίπεδο 1... Θες να αναθεωρήσεις την απάντηση σου; Μπορείς να απαντήσεις τώρα»
«Γιατί δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου να μειώνεται»
«Επίπεδο 2... Ακριβός δεν επιτρέπω στον εαυτό μου μειώνεται... Είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου... εγώ αποφασίζω για εκείνον όχι το αντίθετο... Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να μειώνεται ακόμα και όταν εκείνος έχει περισσότερες ανάγκες από μένα... Προτεραιότητες Εντουαρντ... Η προτεραιότητα μου είναι να μην μειώσω τον εαυτό μου μπροστά στα ίδια μου τα μάτια... Γιατί αν το κάνω θα χάσω τις αξίες μου... Θα χάσω τα πιστεύω μου... Θα χάσω τον αυτοσεβασμό μου... Τι έμαθες από αυτό;»
«Ότι δεν είμαι κυρίαρχος του εαυτού μου»
«Επίπεδο 3:Με επιφύλαξη... Δεν είσαι σίγουρος γι αυτό... δεν απαντάς με αυτοπεποίθηση.... γλώσσα του σώματος κύριε Κάλεν... Μην μπλέκεστε στα πόδια μου δεν θα το ξαναπώ... Δεν είσαι κυρίαρχος του εαυτού σου Έντουαρντ... Αν ήσουν κυρίαρχος του εαυτού σου θα με άφηνες να σε μειώσω με αυτόν τον τρόπο;»
«Όχι»
«Τότε γιατί με άφησες;»
«Γιατί δεν ξέρω και εγώ ο ίδιος τι θέλω και τι δεν θέλω»
«Και θες να μάθεις τι θέλεις και τι δεν θέλεις;»
«Ναι»
«Πως;»
«Συγκέντρωση: Όσο πιο συγκεντρωμένος είμαι τόσα περισσότερα θα καταλαβαίνω τι ακριβός προσπαθείς να μου πεις όλη αυτήν την ώρα»
«Ώρες κύριε Κάλεν... Έχουν περάσει 3 ώρες κύριε Κάλεν... και ακόμα είμαστε στο επίπεδο 3 με επιφύλαξη... Τι κατάλαβε ο Έντουαρντ από αυτήν την συζήτηση;»
«Ότι η τιμωρία και η ανταμοιβή δίνονται αυτόματα»
«Γίνε πιο συγκεκριμένος»
«Κάθε φορά που καταλαβαίνω τι εννοείς ανεβάζεις επίπεδο για να με ανταμείψεις... Κάθε φορά που κάνω λάθος διαπίστωση ή ερώτηση ή απάντηση... Το κατεβάζεις για να με τιμωρήσεις... Η πραγματική μου ανταμοιβή είναι η πρώτη μου επιθυμία... Η πραγματική μου τιμωρία είναι η καθυστέρηση της εκπλήρωσης της»
«Επίπεδο 3... χωρίς επιφύλαξη... Ποιος καθορίζει το παιχνίδι Έντουαρντ;»
«Ο κυρίαρχος» απάντησε αυτόματα.
«Επίπεδο 1... Σκέψου καλά τι τιμωρία θες... Οι τιμωρίες κύριε Κάλεν χωρίζονται σε δύο κατηγορίες... καυτή τιμωρία... κρύα τιμωρία... μόλις σε ρωτήσω θέλω να μου πεις τι τιμωρία επιλέγεις... κατανοητό; Απάντησε»
«Μάλιστα κυρία»
«Συγκέντρωση... Αν ήσουν λίγο συγκεντρωμένος πάνω σε αυτό που κάνουμε τώρα κύριε Κάλεν... Θα ήξερες ότι το παιχνίδι καθορίζεται πάντα από τον ενδοτικό... Ο σωστός Κυρίαρχος κύριε Κάλεν... Είναι ο καθοδηγητής... Ο εκπαιδευτής... Ο μυητής...»
«Κ
«Ο ενδοτικός κύριε Κάλεν είναι αυτός που καθορίζει πάντα τον τρόπο που ο Κυρίαρχος θα εξελίσσει όλα τα παραπάνω...»
«Καθοδηγεί... διαβάζει τον ενδοτικό του και βλέποντας τις αδυναμίες του ορίζει τον τρόπο εκπαίδευσης του...»
«Εκπαιδεύει... δίνει τις εντολές του βάση των αδύνατων σημείων του ενδοτικού του...»
«Μυεί... ανταμείβει ή τιμωρεί τον ενδοτικό του ανάλογα με την συμπεριφορά του...»
«Αν ο ενδοτικός υπακούει... Ο Κυρίαρχος δεν έχει λόγο να τον τιμωρήσει... Αν ο ενδοτικός δεν υπακούει... Ο Κυρίαρχος έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε τιμωρία εκείνος κρίνει ότι είναι καλύτερη για να υπενθυμίσει στον ενδοτικό του της εντολές του... Αν ο Κυρίαρχος δεν εφαρμόζει πρώτα εκείνος τις εντολές που δίνει στον ενδοτικό του... Τότε ο ενδοτικός έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την τιμωρία του, από την στιγμή που ο Κυρίαρχος του δεν τις εφάρμοσε πρώτος...»
«ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ...»
«Αν ένας κυρίαρχος κύριε Κάλεν δεν ακολουθεί πρώτος τις εντολές που δίνει... δεν είναι κυρίαρχος... είναι στυγνός εκτελεστής...»
«Ένας Κυρίαρχος δεν έχει διαφορά από έναν γονιό που καθοδηγεί το παιδί του βάση των αρχών που έχει στην ζωή του... Γι’ αυτό όταν βλέπεις την συμπεριφορά ενός παιδιού μην κατηγορείς το ίδιο το παιδί... Να κατηγορείς πρώτα τον γονιό του...»
«Ένας Κυρίαρχος δεν έχει διαφορά από ένα αφεντικό που καθοδηγεί τον υφιστάμενο του... Γι’ αυτό όταν βλέπεις τις αποδώσεις ενός υφιστάμενου... Μην κατηγορείς τον υφιστάμενο... να κατηγορείς πρώτα το ίδιο το αφεντικό...»
«Αν ένα παιδί δεν παρακούσει τις εντολές και τις αρχές των γονιών του... ο γονιός έχει το δικαίωμα να τιμωρήσει το παιδί του... ΟΧΙ...»
«Αν ένα υφιστάμενος δεν παρακούσει τις εντολές του αφεντικού του... το αφεντικό του έχει το δικαίωμα να επιπλήξει ή να απολύσει τον υφιστάμενο του...; ΟΧΙ...
«Η διαφορά του Κυρίαρχου κύριε Κάλεν... είναι στον τρόπο επιβολής των κανόνων και όχι σε όλα τα άλλα...»
«Αν ο γονιός τιμωρεί χωρίς δικαιολογία... Tότε δεν είναι γονιός είναι στυγνός εκτελεστείς... Το κάνει για να ικανοποιεί τις ανάγκες του και όχι για να καθοδηγήσει το παιδί του... Γι’ αυτό και το παιδί παίρνει λάθος μηνύματα...
«Αν το αφεντικό επιπλήξει ή απολύσει τον υφιστάμενο του χωρίς δικαιολογία... είναι στυγνός εκτελεστής... Δεν το κάνει για να τον συμμορφώσει... Το κάνει για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του...»
«Ένα σωστός Κυρίαρχος κύριε Κάλεν... Δεν ικανοποιείτε από αδικαιολόγητο πόνο... Γιατί ο ίδιος έχει πρώτα βιώσει όλον αυτόν τον πόνο και ξέρει ότι ο αδικαιολόγητος πόνος φθείρει πρώτα την ψυχή και μετά το σώμα... Ο ψυχικός πόνος κύριε Κάλεν... είναι χίλιες φορές χειρότερος από τον σωματικό... χίλια κομμάτια να σου κάνουν το σώμα σου... Αν υπάρχει δικαιολογία... Σοβαρή δικαιολογία... Τότε δεν θα σου φθείρει την ψυχή... Θα σε κάνει μόνο να δεις τα πράγματα με άλλο μάτι... Αν όμως δεν υπάρχει έστω και μια φτηνή δικαιολογία... τότε το εσωτερικό σου τραύμα, θα είναι χίλιες φορές χειρότερο από την ουλή που θα έχεις πάνω στο σώμα σου...»
«ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ... αυτή είναι η πρώτη αρχή που ακολουθεί ένας σωστός Κυρίαρχος... κύριε Κάλεν»
«Η μητέρα σου κύριε Κάλεν... δεν βίωσε η ίδια πρώτα τον πόνο που σου προκάλεσε... Γι’ αυτό και δεν είχε ιδέα τι έκανε»
«Ο Κυρίαρχος μου αντίθετα... τον είχε βιώσει και με το παραπάνω...γι’ αυτό και ήξερε ακριβός και τι μου έκανε αλλά και τι μου προκαλούσε... Γι’ αυτό και όταν κατάλαβε το λάθος του μπόρεσε να αντιστρέψει ότι είχε κάνει...»
«Ναι ξεκίνησε εκδικητικά... Με κατέστρεψε γιατί ήθελε να εκδικηθεί τον πατέρα μου... αλλά όταν κατάλαβε τι είχε κάνει με βοήθησε να απαλλαγώ από τα εσωτερικά μου τραύματα για να μπορέσω να ζήσω μια φυσιολογική ζωή... και όπως μπορείς να δεις και μόνος σου... έκανε. Πάρα. Πολύ. Καλή. Δουλειά...»
«Αν η μητέρα σου κύριε Κάλεν είχε κάνει το ίδιο και με σένα... τώρα όλα αυτά θα ήταν περιττά... Τώρα θα μπορούσαμε να ήμαστε εκεί έξω και να απολαμβάνουμε αυτήν την υπέροχη μέρα αγκαλιά... Τώρα θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε αυτό το κρεβάτι ως ίσοι... και να χαρούμε τον έρωτα μας χωρίς ενοχές...»
«Ποιος είναι ο λόγος που κάθε φορά που με χτυπάς μετά με κρατάς στην αγκαλιά σου και με χαϊδεύεις τρυφερά αμίλητος...; Ο λόγος είναι ότι έχεις ενοχές... Δεν με χτυπάς γιατί αυτό είσαι ή γιατί αυτό θες... Με χτυπάς γιατί είναι ο μόνος τρόπος που έχεις διδαχτεί να κάνεις έρωτα... Με χτυπάς γιατί δεν ξέρεις πως αλλιώς να κάνεις έρωτα... Με χτυπάς γιατί ακόμα σε καθοδηγεί εκείνη...»
Έκανα μια παύση για να πάρει μια ανάσα... ήταν αρκετά σοκαρισμένος και δεν ήμουν σίγουρη το κατά πόσο άκουγε ακριβός όλα όσα του έλεγα... τουλάχιστον όμως ήταν συγκεντρωμένος πάνω στον μονόλογο μου.
«Δεν μπορείς να μας έχεις και τις δύο Έντουαρντ... συνέχισα πιο ήρεμα και του χάιδεψα το μάγουλο... Πρέπει να επιλέξεις.. ή εκείνη ή εμένα...»
Πήρε μια βαθιά ανάσα και έτριξε τα δόντια του για να μην απαντήσει... πάλι λάθος συμπέρασμα έβγαλε... σταμάτησα πάλι να τον αγγίζω.
«Δεύτερο μάθημα κύριε Κάλεν... σεβασμός... συνέχισα πιο επιβλητικά... Αν σε αφήσω να συνεχίσεις να παίζεις το παιχνίδι σου νομίζοντας ότι με κοροϊδεύεις... Το μόνο που καταφέρνω είναι να κοροϊδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό... Το μόνο που καταφέρνω είναι να χάνω τον αυτοσεβασμό μου... και αν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου κύριε Κάλεν... Τότε έχεις αποτύχει στην ζωή σου...»
«Επιλογή: Αν επιλέξεις εμένα τότε μπορώ να σε μοιραστώ μαζί της... Ξέρω πως την αγαπάς και ξέρω ότι θα είναι πάντα κομμάτι της ζωής σου και αυτό το σέβομαι γιατί ξέρω ακριβός πως είναι... όμως αν επιλέξεις εκείνη... εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο... αν επιλέξεις εκείνην η δουλειά μου εδώ τελείωσε... παύση: Μπορείς να μιλήσεις και να κινηθείς ελεύθερα» άνοιξε τα μάτια του και με κοίταξε σοκαρισμένος»
«Το εννοείς;» είπε ξέπνοα.
«Πάντα εννοώ αυτό που λέω Έντουαρντ... αν επιλέξεις εμένα δεν θα σου ζητήσω ποτέ να σταματήσεις να την αγαπάς... ή να την σκέφτεσαι... γιατί σέβομαι τα αισθήματα σου... αλλά αν επιλέξεις εμένα πρέπει να το εννοείς... πάρε όσο χρόνο θες να κάνεις την επιλογή σου... αλλά αν μου πεις ότι επιλέγεις εμένα και δεν το εννοείς τότε θα με δεις έτσι όπως δεν με έχεις δει ξανά... κάνε την επιλογή σου και όταν είσαι έτοιμος, θα είμαι εδώ να την ακούσω»
«Γι’ αυτό δέχτηκε εκείνος να σε μοιραστεί;»
«Ναι γιατί ήξερε ότι από την στιγμή που έκανα την επιλογή μου... δεν θα έκανα ξανά ποτέ πίσω... Ο Κυρίαρχος μου Έντουαρντ με εμπιστευόταν... ήξερε ότι κοντά του ποτέ δεν θα ένιωθα ολοκληρωμένη... αλλά ήξερε ότι... ποτέ... δεν θα τον κορόιδευα... από την στιγμή που έκανα την επιλογή μου... ήξερε ότι δεν θα τον άφηνα ξανά για κανέναν άλλον... γι’ αυτό αποφάσισε όταν ήρθε η ώρα και όταν ήμουν έτοιμη... να με αποδεσμεύσει από εκείνον»
«Με ποιον τρόπο;»
«Στο τέλος κατάλαβα ότι ο μόνος λόγος που δέχτηκε την επιλογή μου ήταν για να με προετοιμάσει για σένα»
«Να σε προετοιμάσει για μένα;»
«Ναι... εκείνος είχε μάθει τα πάντα για σένα... και για το παρελθόν σου αλλά και για το παρόν σου... προσπάθησε να μου τα πει... προσπάθησε να με προειδοποιήσει αλλά εγώ δεν τον άφησα»
«Γιατί;»
«Γιατί είχα κάνει την επιλογή μου και ήθελα να είμαι μαζί του... ποιος ο λόγος να τα μάθω... εκείνος ήταν αντίθετος με αυτό... Ήταν η μοναδική ασυμφωνία που είχαμε πάντα... πίστευε... ότι αν μου πει όσα ήξερε για σένα τότε θα άλλαζα γνώμη και θα έμενα κοντά του ολοκληρωτικά... ήξερα... ότι αν μου έλεγε όσα ήξερε για σένα... τότε θα άλλαζα γνώμη και θα γύριζα κοντά σου... όμως ήξερα κιόλας ότι αν θα γύριζα κοντά σου θα κατέστρεφα ότι είχα κτίσει με τον Κυρίαρχο μου... Γι’ αυτό και επέλεξα εκείνον... είχαμε βρει τις κοινές μας ισορροπίες... αν χωριζόμασταν θα υποφέραμε και οι δύο... σεβασμός Έντουαρντ... επέλεξα εκείνον γιατί σεβάστηκα τον εαυτό μου... γιατί ήμουν ήδη πολύ τσακισμένη για να αντέξω να τα περάσω όλα αυτά από την αρχή»
«Είπες πριν ότι σε αποδέσμευσε... με ποιον τρόπο;»
«Αφού κατάλαβε ότι η εκπαίδευση μου είχε ολοκληρωθεί και ότι ήμουν δυνατή να αντιμετωπίσω την ζωή και περισσότερο εσένα... τότε με έβαλε να του ορκιστώ ότι δεν θα βλάψω ποτέ ξανά τον εαυτό μου... και ότι ποτέ ξανά δεν θα αφήσω στην ζωή μου κανέναν να με τραυματίσει με οποιοδήποτε τρόπο... σε αυτό το σημείο να σημειώσω ότι είσαι πολύ τυχερός που δεν ζει αυτήν την στιγμή.. με έχεις κάνει να πατήσω τους όρκους μου κύριε Κάλεν... ξέρεις με τι τιμωρείτε αυτό;»
«Όχι» είπε ξέπνοα
«Και ούτε θέλεις να μάθεις, πίστεψε με... γι αυτό και σκέψου καλά πριν το ξανακάνεις γιατί αυτήν την φορά δεν θα το αφήσω στην τύχη του... και τέλος για να σου απαντήσω στην ερώτηση σου... μετά από τους όρκους που μου επέβαλε αυτοκτόνησε»
«Αυτοκτόνησε;»
«Ναι... για να μπορέσω κάποια μέρα να έχω την ευκαιρία να γυρίσω κοντά σου... για να μπορέσω κάποια μέρα να έχω την ευκαιρία να νιώσω τον ολοκληρωμένο έρωτα που δεν θα μπορούσε ποτέ εκείνος να μου χαρίσει... όταν αγαπάς κάνεις τα πάντα... δικά σου λόγια δεν είναι αυτά...; τότε τώρα μπορείς να καταλάβεις γιατί αυτός ο άνθρωπος θα είναι πάντα κομμάτι του εαυτού μου... ποτέ δεν θα ήμουν ικανή να τον αγαπήσω όπως αγαπάω εσένα... όμως πάντα θα τον αγαπώ και θα τον έχω στην καρδιά μου... γιατί τον σέβομαι και τον εκτιμώ... εκείνος μου χάρισε ότι πιο πολύτιμο είχε... την ίδια του την ζωή... αν εγώ δεν το σεβαστώ ή δεν το εκτιμήσω... τότε τον μόνο που κοροϊδεύω είναι τον ίδιο μου τον εαυτό... σεβασμός Έντουαρντ... αν αφήσω τον εαυτό μου να ξεχάσει την αγάπη που πρόσφερε ανιδιοτελώς εκείνος σε εμένα τότε θα σταματήσω να σέβομαι τον ίδιο μου τον εαυτό»
«Ήθελες να με σκοτώσεις γιατί αυτοκτόνησε για μένα»
«Ναι... αλλά το μάθημα που πήρα ήταν ότι τελικά ο Κυρίαρχος μου είχε δίκιο από την αρχή... και αυτό ήταν το χαστούκι που έφαγα»
«Τι εννοείς με αυτό;»
«Εννοώ ότι είχε δίκιο... Πάντα πίστευε ότι αν θα σε συναντούσα έστω και τυχαία... τότε η ζωή μου όλη θα άλλαζε... Αν σε συναντούσα πριν πεθάνει... Τότε θα μετάνιωνα για την επιλογή μου και θα βασανιζόμουν για πάντα... Γιατί σίγουρα άσχετο με το πως θα ένιωθα... θα έμενα κοντά του και θα τον υποστήριζα και θα τον τιμούσα μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος... Όταν κάνεις μια επιλογή Έντουαρντ δέχεσαι και τις συνέπιες της... Εμπιστοσύνη... Πίστη... Σεβασμός... αν τον παράταγα για σένα όταν ήταν εν ζωή... Θα πρόδιδα αυτές τις τρεις αρχές και αυτό θα είχε σαν συνέπια να μην νιώσω ποτέ ξανά ολοκληρωμένη... Γιατί θα είχα προδώσει τα πιστεύω μου... Θα είχα προδώσει τον ίδιο μου τον εαυτό... Θα έχανα πάλι τον αυτοσεβασμό μου και δεν θα κατάφερνα να βρω την ευτυχία ποτέ ξανά... Σεβασμός Έντουαρντ... Αν δεν ξέρεις να σέβεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό... Τότε έχεις αποτύχει στην ζωή σου» δεν μίλαγε... συνέχιζε να με κοιτάει με γουρλωμένα μάτια.
«Άνθρωποι ήμαστε Έντουαρντ και σίγουρα θα κάνουμε και λάθη... Ακόμα και εγώ... Μετά το μεγάλο σχολείο του Κυρίαρχου μου ακόμα κάνω λάθη... Όμως επειδή ξέρω πως να σέβομαι τον εαυτό μου... Ξέρω πως να παίρνω τα σωστά μηνύματα μέσα από αυτά και ξέρω πως να τα ξεπερνώ και να πηγαίνω παρακάτω δουλεύοντας πολύ καλά τα συναισθήματα μου ώστε να μαθαίνω από τα λάθη μου και να μην τα επαναλαμβάνω... αυτό κάνει ένας σωστός Κυρίαρχος Έντουαρντ... Σου μαθαίνει πως να μαθαίνεις από τα ίδια σου τα λάθη και πως να χειρίζεσαι τα συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα από αυτά όχι το αντίθετο... η τιμωρία έχει αυτόν τον χαρακτήρα... και όχι την ικανοποίηση... η ανταμοιβή είναι ικανοποίηση... η τιμωρία όχι...
«Επίπεδο 2... είπα αυτόματα πριν πει κάτι άλλο... Τι καταλάβατε μέσα από όλα αυτά κύριε Κάλεν;;;»
«Ότι όταν αναγκάζεσαι να με τιμωρείς... πονάς πρώτα εσύ»
«Πολύ σωστά... Μην ενεργοποιήσετε τα χέρια μου κύριε Κάλεν... Δεν έχετε ιδέα τι μπορούν να κάνουν και τι όχι... Το ότι εγώ πονάω πρώτη όταν αναγκάζομαι να σε τιμωρώ δεν σημαίνει ότι κωλώνω κιόλας να το κάνω... Δεν σημαίνει ότι δεν θα εφαρμόσω την κατάλληλη τιμωρία πάνω σου ανάλογα με την περίπτωση... Είμαι ικανή να το κάνω και θα το κάνω... Αν με αναγκάσεις... Μην ενεργοποιείς τα χέρια μου κύριε Κάλεν... Δεν θες να ξέρεις τι είναι ικανά να κάνουν...
«Ξέρεις ότι την μισώ την γαμημένη την σκύλα σου;»
«Ναι»
«Πιστεύεις ότι έχω άδικο να την μισώ;»
«Όχι»
«Έχεις τα ίδια συναισθήματα και εσύ για τον Κυρίαρχο μου;»
«Όχι... μετά από όλα αυτά... αν και έχω λόγο να τον μισώ... δεν μπορώ να νιώσω πια έτσι»
«Γιατί;»
«Γιατί εκείνος τουλάχιστον κατάλαβε το λάθος που έκανε και σε βοήθησε»
«Άνοιξε τα μάτια σου... διέταξα και το έκανε... καταλαβαίνεις τώρα πως νιώθω όταν ακούω να μιλάνε για εκείνον με μίσος;»
«Ναι»
«Πιστεύεις ότι έχω άδικο;»
«Όχι»
«Γιατί;»
«Γιατί εκείνος σε βοήθησε... εκείνη με κατέστρεψε» τον κοίταξα παρηγορητικά στα μάτια και του χάιδεψα το μάγουλο... ήθελα τόσο πολύ να τον φιλήσω... να τον παρηγορήσω... αλλά δεν έκανα καμία κίνηση... συνέχισα να τον κοιτάω μέσα στα μάτια σταθερά.
«Μόνο και μόνο γι’ αυτό... απαλλάσε σε από την τιμωρία σου... Διάλεξε ανταμοιβή... και πάμε στο επίπεδο 3 όταν σου πω... Βρίσκεσαι ακόμα στο επίπεδο 2... Τι ανταμοιβή επιλέγεις;»
«Θέλω να με φιλήσεις»
«Να σε φιλήσω... επανέλαβα... γιατί;»
«Γιατί νιώθω ότι αυτό θες εσύ αυτήν την στιγμή... και θέλω να σε ευχαριστήσω» απάντησε αυτόματα και κούνησα το κεφάλι μου.
«Αχχχ βρε Έντουαρντ... είπα και γέλασα... Πως σκατά καταφέρνεις πάντα... Να μου γαμάς την ψυχολογία» του είπα και πριν απαντήσει άρχισα να τον φιλάω με πάθος και αμέσως μου ανταποκρίθηκε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου