Άφησα τα χείλια του και τον κοίταξα στα μάτια παιχνιδιάρικα... έκανε το ίδιο και πήρε μια ήρεμη αναπνοή... είχε χαλαρώσει.
«Αυτό είναι ένα αρωματικό λαδάκι... του είπα δείχνοντας του το λαδάκι που είχα πάρει από το ντουλάπι του και γέλασε... εσένα θα σε βοηθήσεις να χαλαρώσεις και εμένα να κάνω το μασάζ όσο πιο ανώδυνο γίνεται... με κοίταξε με απορία... θα βάλω αρκετή ποσότητα μέσα στο βαθούλωμα του λαιμού σου... συνέχισα να του εξηγώ... εσύ θα πρέπει να μείνεις όσο γίνετε πιο ακίνητος αναπνέοντας ήρεμα για να μην χυθεί»
«Για πόσο;» ρώτησε απευθείας.
«Για όσο χρειαστεί... του απάντησα αυτόματα και το σκέφτηκε για λίγο αλλά δεν ξαναμίλησε... όσο λιγότερο χύσεις τόσο πιο ανώδυνο θα είναι το μασάζ που θα σου κάνω... γι αυτό σε θέλω συγκεντρωμένο εντάξει;»
«Εντάξει»
«Οκ λοιπόν ξεκινάμε... σου συνιστώ να αναπνέεις από το διάφραγμα σου... συνέχισα και άρχισα να γεμίζω την λακκούβα στην βάση του λαιμού του... όταν γέμισε αρκετά έβαλα το μπουκάλι δίπλα μου και συνέχισα... όσο μιλάς θα χύνεις το λαδάκι... γι αυτό σου προτείνω να απαντάς με την ματιά σου... για ‘ναι’ ανοιγόκλεινε τα μάτια σου... για ‘όχι’ ανασήκωνε τα φρύδια σου... οκ ως εδώ;... ανοιγόκλεισε τα μάτια του... πολύ καλά... μαθαίνεις γρήγορα καλό αυτό... του χαμογέλασα και μου χαμογέλασε και εκείνος... φυσικά τον είχε εκπαιδεύσει η γαμημένη σκύλα... αλλά και πάλι δεν έχει ιδέα τι τον περιμένει... έβαλα τον δείκτη μου να ακουμπήσει πάνω στο λαδάκι και άρχισα να ακολουθώ την γραμμή του στήθους του.
«Θα αρχίσω με τους κανόνες... Μείνε συγκεντρωμένος. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του... Όσο διαρκεί αυτό το παιχνίδι να θυμάσαι πάντα τον βασικό κανόνα... κράτα τα μάτια σου κλειστά... μείνε ακίνητος... και μην μιλάς... εκτός αν σου δώσω εγώ την άδεια να το κάνεις... ότι σου ζητάω το κάνεις χωρίς δισταγμό και χωρίς δεύτερη σκέψη... κατανοητό;... Ανοιγόκλεισε τα μάτια του... τα πόδια μου θα σου χαρίζουν απόλαυση... το μουνάκι μου και το στόμα μου θα σε ανταμείβουν και τα χέρια μου θα σε τιμωρούν... κατανοητό…; Ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία... προσπάθησε να είσαι συγκεντρωμένος... ότι λέω δεν θα το ξανά επαναλάβω... ότι σου πω τώρα θα πρέπει να το θυμάσαι πολύ καλά... γιατί αν με αναγκάσεις να το ξανά επαναλάβω τότε η τιμωρία σου θα γίνετε πιο αυστηρή... κατανοητό;... ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία.
«Επειδή είναι το πρώτο σου μάθημα... θα είμαι επιεικής μαζί σου... αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι και δεν θα σε τιμωρήσω αν παρακούσεις τους κανόνες... γι αυτό μην το πάρεις αψήφιστα... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία.
«Το παιχνίδι αυτό έχει 5 επίπεδα... ο στόχος σου είναι να φτάσεις στο επίπεδο 5 με όσες λιγότερες τιμωρίες μπορείς... την ημέρα που θα καταφέρεις να περάσεις και τα 5 επίπεδα χωρίς τιμωρία το παιχνίδι θα τελειώσει... αλλά έτσι όπως σε κόβω... θα φάμε πολλές μέρες πάνω σε αυτό το κρεβάτι... του είπα σοβαρά και χαμογέλασε και τον κοίταξα πιο αυστηρά για να καταλάβει ότι σοβαρολογώ και αυτόματα σοβάρεψε... Κάθε επίπεδο ξεκινάει με τον ίδιο κανόνα... το μόνο που μπορείς να κάνεις χωρίς την άδεια μου είναι να αναπνέεις... κατανοητό…; Ανοιγόκλεισε τα μάτια του αλλά σταμάτησε για λίγο την αναπνοή του... ωραία.
«Επίπεδο 1... Το μόνο που μπορείς να κάνεις χωρίς την άδεια μου είναι να αναπνέεις... ότι και να σου λέω... ότι και να σε ρωτάω εσύ θα παραμένεις ακίνητος... σιωπηλός και με κλειστά τα μάτια... μέχρι να σου δώσω την άδεια να απαντήσεις... οι απαντήσεις σου θα είναι ξεκάθαρες... και ποτέ δεν θα απαντάς μια ερώτηση με ερώτηση... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
«Επίπεδο 2... Το μόνο που μπορείς να κάνεις χωρίς την άδεια μου είναι να αναπνέεις... ότι και να σου λέω... εσύ θα παραμένεις ακίνητος... και με κλειστά τα μάτια... απαντάς αυτόματα στην ερώτηση μου χωρίς δεύτερη σκέψη... οι απαντήσεις σου θα είναι ξεκάθαρες... και ποτέ δεν θα απαντάς μια ερώτηση με ερώτηση... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
«Επίπεδο 3... Το μόνο που μπορείς να κάνεις χωρίς την άδεια μου είναι να αναπνέεις... ότι και να σου λέω... εσύ θα παραμένεις ακίνητος... και με κλειστά τα μάτια... θα απαντάς αυτόματα στην ερώτηση μου χωρίς δεύτερη σκέψη... οι απαντήσεις σου θα είναι ξεκάθαρες... μπορείς να απαντήσεις μια ερώτηση με ερώτηση... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
«Επίπεδο 4... Το μόνο που μπορείς να κάνεις χωρίς την άδεια μου είναι να αναπνέεις... ότι και να σου λέω... εσύ θα παραμένεις ακίνητος... και με κλειστά τα μάτια... θα απαντάς αυτόματα στην ερώτηση μου χωρίς δεύτερη σκέψη... οι απαντήσεις σου θα είναι ξεκάθαρες... μπορείς να παρακάμψεις την ερώτηση μου κάνοντας μου μια ερώτηση που θες εγώ να σου απαντήσω... μια ερώτηση την φορά... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
«Επίπεδο 5... Το μόνο που μπορείς να κάνεις χωρίς την άδεια μου είναι να αναπνέεις... ότι και να σου λέω... εσύ θα παραμένεις ακίνητος... και με κλειστά τα μάτια... θα απαντάς στις ερωτήσεις μου κατά βούληση και μπορείς να κάνεις παραπάνω από μια ερώτηση χωρίς να περιμένεις να σου δώσω την άδεια να το κάνεις... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
«Κάθε φορά που θα αλλάζουμε επίπεδο θα σου ζητάω να μου επαναλαμβάνεις τους κανόνες... αν με κάνεις να τους επαναλάβω θα τιμωρείσαι... γι αυτό να τους θυμάσαι καλά... επαναλαμβάνω... μην ενεργοποιήσεις τα χέρια μου... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία.
«Τα επίπεδα θα τα αλλάζω χωρίς προειδοποίηση όποτε νιώθω εγώ ότι είναι αναγκαίο... αν φτάσεις στο 5ο επίπεδο και καταφέρεις να αποσπάσεις ερωτήσεις από μένα μπορείς να λήξεις το παιχνίδι όποτε θες εσύ... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία.
«Από σήμερα και για όσο θα ήμαστε μαζί θα έχεις μια ασφαλή λέξη... με κοίταξε με απορία... μπορείς να κάνεις χρήση αυτής της λέξης μόνο μια φορά... γι αυτό σκέψου το καλά πριν την ξεστομίσεις... γιατί όταν θα το κάνεις... το παιχνίδι θα τελειώσει εδώ... κατανοητό;»
«Τι εννοείς;» είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε για να μην χύσει το λαδάκι.
«Εννοώ... ότι αν ξεστομίσεις την ασφαλή λέξη... αυτόματα αυτό σημαίνει ότι τα παρατάς... και αν τα παρατήσεις και αυτήν την φορά Έντουαρντ... θα κάνω και εγώ το ίδιο... η ασφαλή σου λέξη είναι ‘αρκετά’ αν την ξεστομίσεις... ξεχνάμε... κατανοητό…; πήρε μια βαθιά αλλά τελικά ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
«Αυτά είναι όλα... τώρα θα απλώσω το λαδάκι για να μπορείς να μιλήσεις... μόλις το απλώσω μπορείς να με ρωτήσεις ότι απορία έχεις... έχεις μόνο 5 ερωτήσεις... γι αυτό σκέψου καλά τι θέλεις να με ρωτήσεις... κατανοητό…; ανοιγόκλεισε τα μάτια του... ωραία».
Άρχισα να απλώνω το λαδάκι πάνω στο σώμα τους αισθησιακά... η αναπνοή του άρχισε να γίνεται πιο γρήγορη και ο ερεθισμός τους άρχισε να ανταποκρίνεται.... όταν έφτασα στο χνούδι του... το χτένισα με τα δάχτυλα μου αναστενάζοντας...
«μμμ... ίσως τελικά χρειαστεί να σου κάνω ολική αποτρίχωση... σταμάτησε να αναπνέει... με αποσπάει πάρα πολύ... και δεν θέλω να σε πονέσω από το πρώτο σου μάθημα» συνέχισα χωρίς να τον κοιτάω... συνεχίζοντας να χτενίζω το χνούδι του με τα δάχτυλα μου... και ξεφύσησε.
«Ηρέμησε Έντουαρντ... πλάκα κάνω... του είπα κοιτώντας τον στα μάτια παιχνιδιάρικα... τώρα... θες κάτι να με ρωτήσεις;» τον ρώτησα και πήγα πάλι κοντά του... χωρίς να τον ακουμπάω.
1«μπορώ να μιλήσω άνετα;» ρώτησε.
«φυσικά»
2«και οι ερωτήσεις μου θα πρέπει να αναφέρονται μόνο σε απορίες;»
«Μπορείς να με ρωτήσεις... ότι... θες»
3«μμμμ... Τότε πες μου ειλικρινά... πιστεύεις ότι όλα αυτά με επηρεάζουν;»
«ναι»
4«Δεν έχεις ιδέα τι κάνεις Μπέλα... δεν ξέρεις τίποτα για μένα»
«Γι’ αυτό επιμένω να παίξουμε αυτό το παιχνίδι... για να σε μάθω... τελευταία ερώτηση;;;»
«Δεν παίζεις τίμια... γέλασε... δεν ήταν ερώτηση αυτό που σου είπα πριν» τον κοίταξα μέσα στα μάτια επίμονα χωρίς να απαντήσω για να του δώσω το δικαίωμα να κάνει χρήση της τελευταίας του ερώτησης.
5«Μάλιστα... είπε... κατάλαβα... η τελευταία μου ερώτηση... το ξέρεις ότι είσαι ίδια με εκείνην;»
«Τέλος οι ερωτήσεις... όσο αφορά την απορία σου... η απάντηση είναι ότι με ανάγκασες να απαντήσω... άρα χρεώνετε σαν ερώτηση... επίπεδο 1... δήλωσα... ποιος είναι ο βασικός κανόνας;» με κοίταζε μέσα στα μάτια εκνευρισμένος που δεν πήρε την απάντηση που ήθελε.
«Το μόνο που μπορώ να κάνω χωρίς την άδεια σου είναι να αναπνέω» απάντησε αυτόματα και του χτύπησα το μέτωπο με το χέρι μου.
«Συγκεντρώσου Έντουαρντ... ξανά... επίπεδο 1... ποιος είναι ο βασικός κανόνας;» του είπα πιο αυστηρά και ξεφύσησε... έκλεισε τα μάτια... έμεινε ακίνητος και σιωπηλός.
«Καλύτερα τώρα... έφυγα από δίπλα του και έκατσα στο άνοιγμα που είχα δημιουργήσει με τα πόδια του... ακούμπησα τους αγκώνες μου στο στρώμα για να στηρίξω το σώμα μου και να τον κοιτώ... και έβαλα τα πόδια μου αριστερά και δεξιά από το κορμί του... εκείνος ανέπνεε νευρικά.
«Όχι Έντουαρντ... του απάντησα στην τελευταία του ερώτηση... δεν είμαι ίδια με την γαμημένη την σκύλα... είμαι πολύ χειρότερη, όταν αποφασίζεις να ενεργοποιείς τον σκοτεινό μου εαυτό... και όταν τελειώσω μαζί σου... θα καταλάβεις πόσο τυχερός είσαι που εκείνη δεν είχε ιδέα τι έκανε γιατί δεν είχε έναν τόσο καλό εκπαιδευτή όπως είχα εγώ... αυτή η απάντηση σε ικανοποιεί;» η αναπνοή του έγινε ακανόνιστη... έσφιξε τα χείλια του για να μην απαντήσει και έσμιξε τα φρύδια του.
«Βλέπω πως ναι» απάντησα για εκείνον.
Έμεινα ακίνητη και τον κοίταζα... ήθελα να ελέγξω πόσο μπορεί να κρατήσει την ψυχραιμία του... σε θέση αναμονής... τα λεπτά περνάγανε και μέναμε και οι δύο ακίνητοι και αμίλητοι... μέχρι που λύγισε... και ξεφύσησε στριφογυρίζοντας τα μάτια του χωρίς να τα ανοίγει... κοίταξα το ρολόι... ακριβός 5 λεπτά... γέλασα... ήξερα ότι δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο αλλά συνέχισα να μένω ακίνητη μέχρι να εξαντλήσει τελείως τα όρια του... πέρασε άλλο ένα λεπτό και αναστέναξε.
«Βλέπω κύριε Κάλεν ότι έχετε μια ερώτηση για μένα... σας δίνω το δικαίωμα να την κάνετε»
«Πόση ώρα μπορείς να μείνεις ακίνητη;» γέλασα.
«Εξαρτάτε... απάντησα και ξεφύσησε... βλέπω ότι έχετε άλλη μια ερώτηση για μένα... το άφησα εκεί και περίμενα για άλλο ένα λεπτό σιωπηλή και ακίνητη... μπορείς να κάνεις την δεύτερη ερώτηση σου» πήρε μια βαθιά αναπνοή για να ελέγξει τα συναισθήματα του.
«Εξαρτάτε από τι;»
«Από το πόσο θέλω να βασανίσω τον ενδοτικό μου» 3 ερωτήσεις του δημιουργήθηκαν.
(Πιστεύεις ότι θα δεχτώ να υποταχτώ σε σένα; – Πόσες ώρες μπορείς στο σύνολο να κάτσεις ακίνητη και σιωπηλή – Έχεις κι άλλους ενδοτικούς)
«Βλέπω ότι έχεις τρεις ερωτήσεις για μένα... θα απαντήσω μόνο σε μια από τις τρεις... σκέψου καλά ποια ερώτηση είναι ποιο σημαντική για σένα... μμμ... μόλις δημιουργήθηκε και μια τέταρτη... την τέταρτη την απορρίπτω... διάλεξε μια από τις πρώτες τρεις και κάνε την ερώτηση σου τώρα» διέταξα.
«Πόσες ώρες μπορείς στο σύνολο να κάτσεις ακίνητη και σιωπηλή;»
«Πάντα ανυπόμονος κύριε Κάλεν... έκανε μια αποδοκιμαστική γκριμάτσα... θα σου απαντήσω πρώτα στην ερώτηση που απέρριψα... η πρώτη ερώτηση που ήθελες να μου κάνεις ήταν ‘πιστεύεις ότι θα δεχτώ να υποταχτώ σε σένα;’ η δεύτερη αυτή που μόλις με ρώτησες και τη Τρίτη ‘έχεις κι άλλους ενδοτικούς’... ;και η απάντηση μου στην ερώτηση που μόλις μου έκανες είναι... μέρες ολόκληρες... άρχισε να αναπνέει βαριά... ναι κύριε Κάλεν μπορώ να διαβάσω την σκέψη σου... γιατί πολύ απλά το σώμα σου σε προδίδει... δεν μπορείς να φανταστείς πόσα μπορεί να σου πει η γλώσσα του σώματος αν ξέρεις να την διαβάζεις... και εγώ την ξέρω πάρα πολύ καλά... γι’ αυτό ξανασκέψου πάρα πολύ καλά πριν προσπαθήσεις να με ξεγελάσεις... γιατί όταν θα το καταλάβω θα σε τιμωρήσω πάρα πολύ άσχημα» έκανα μια παύση και τον άφησα να αφομοιώσει τα λόγια μου.
«Πρώτο μάθημα: ειλικρίνεια... το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένας ενδοτικός κύριε Κάλεν... είναι να μην λέει ποτέ ψέματα στον Κυρίαρχο του... γιατί ο Κυρίαρχος απεχθάνεται το ψέμα και έχει την ικανότητα να την διαβάζει... και αν ο ενδοτικός παρακούσει αυτήν την εντολή τότε το πληρώνει πολύ ακριβά» του έδωσα τον χρόνο του να χαλαρώσει και να σκεφτεί καλά όσα του είπα.
«Πριν συνεχίσουμε κύριε Κάλεν έχετε καμία άλλη σημαντική ερώτηση που θα θέλατε να μου κάνετε; Μόνο μια ερώτηση... μπορείς να την ρωτήσεις τώρα» ξεφύσησε και μίλησε μέσα από τα δόντια του εντελώς εκνευρισμένος.
«Δεν ξέρω εσύ να μου πεις... μιας και που ξέρεις ακριβός τι σκέφτομαι»
«μμμ... μόλις ο κύριος Κάλεν επιβεβαίωσε ότι έχω πέσει μέσα στις ερωτήσεις που ήθελε να μου κάνει... και μόλις αυτήν την στιγμή μου δήλωσε ότι έχει πάρει το πρώτο του μάθημα... για να δούμε πόσο θα κρατήσει αυτήν την φορά» ξεφύσησε και στριφογύρισε τα μάτια του χωρίς να τα ανοίγει.
«Δεύτερο μάθημα: σεβασμός... το δεύτερο πράγμα που μαθαίνει, κύριε Κάλεν, ένας ενδοτικός είναι ο σεβασμός... φυσικά δεν υπάρχει στο δικό σας λεξιλόγιο γι αυτό και θα φροντίσω από εδώ και πέρα όχι μόνο να υπάρχει... αλλά και να ακολουθείτε» ξεφύσησε άλλη μια φορά... ένδειξη ότι είχε απηυδήσει...
«Σκέψεις ενδοτικού: ξέρω πολύ καλά τι κάνει και τι δεν κάνει ένας ενδοτικός... η μητέρα μου φρόντισε να τα μάθω καλά... δεν μου χρειάζονται όλες αυτές οι αηδίες για να τα θυμηθώ» άρχισε να αναπνέει γρήγορα.
«Απάντηση Κυρίαρχου:
«Κατανοητό κύριε Κάλεν;... επανέλαβα και ξεφύσησε... πολύ καλά... τώρα νομίζω ότι αρχίζεις να καταλαβαίνεις τον τρόπο που μπορείς να επικοινωνείς μαζί μου»
«Έχεις να κάνεις μια παρατήρηση πάνω σε αυτά που μόλις προείπα... ποια είναι αυτή...;του έδωσα λίγο χρόνο να αναθεωρήσει τις απόψεις του... μπορείς να μου πεις τώρα»
«Είπες ότι θα δουλεύαμε πάνω στην εμπιστοσύνη»
«Πολύ καλή παρατήρηση κύριε Κάλεν... και για να σου αποδείξω πόσο καλά σε ξέρω... τα αισθήματα που σε κυριαρχούν αυτήν την στιγμή είναι... δεν με πιστεύεις... αμφιβάλεις για μένα... δεν μου έχεις εμπιστοσύνη... με φοβάσαι... για να φτάσω να κερδίσω την εμπιστοσύνη σου πρέπει πρώτα να δουλέψω με όλα τα υπόλοιπα... και σίγουρα δεν μπορώ να τα καλύψω όλα αυτά μέσα σε μια μέρα... γιατί θέλω κάθε τι που μαθαίνεις για μένα να σου μένει... δεν με πιστεύεις... επειδή εσύ δεν είσαι ειλικρινής μαζί μου, πιστεύεις ότι το ίδιο κάνω και εγώ... ειλικρίνεια κύριε Κάλεν... η ειλικρίνεια είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνει ένας ενδοτικός... και εγώ το έχω μάθει και το εφαρμόζω πάντα στην ζωή μου... πόσες φορές σου έχω πει ότι είμαι ειλικρινής μαζί σου... ;Πόσες φορές σου έχω τονίσει ότι δεν έπαιξα ποτέ μαζί σου... ;Πόσες φορές σου έχω τονίσει ότι, ότι σου λέω το εννοώ... αλλά εσύ... τρεις λαλούν και δυο χορεύουν» αναστέναξε.
«Είχα σκοπό να δουλέψουμε μόνο την ειλικρίνεια... γιατί είναι το άλφα και το ωμέγα για μένα... αλλά μάλλον θα έπρεπε να ξεκινήσω από τον σεβασμό... σεβασμός κύριε Κάλεν είναι ένας δυνατός κρίκος σε μια σχέση... αν δεν μάθεις να με σέβεσαι... ξέχασε με... δεν είμαι διατεθειμένη να σε αφήσω να με κάνεις σκουπίδι ξανά... ούτε όταν ήμαστε μόνοι μας άλλα ούτε και μπροστά σε κανέναν άλλον... αρκετά ανέχτηκα όλες της αηδίες σου... αν θες να σε σέβονται κύριε Κάλεν... μάθε πρώτα εσύ να σέβεσαι τους άλλους... τότε μόνο θα κερδίσεις τον σεβασμό τους... κατανοητό...; ξεφύσησε... πολύ καλά»
Σηκώθηκα από την θέση μου και πήγα κοντά του... έκατσα στα τέσσερα πάνω από το σώμα του χωρίς να τον ακουμπάω και έφερα το πρόσωπο μου πολύ κοντά στο δικό του αγγίζοντας την μύτη μου πάνω στην δική του.
«Άνοιξε τα μάτια σου... διέταξα και τα άνοιξε... ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθες για μένα μέσα από την κουβέντα που κάναμε... μπορείς να μου απαντήσεις»
«Δεν κάνεις ποτέ κάτι που δεν θέλεις να σου κάνουν οι άλλοι» απάντησε αυτόματα και του χαμογέλασα.
«Α-κρι-βώς... τόνισα... δεν λέω ψέματα... γιατί τα απεχθάνομαι και όταν νιώθω ότι κάποιος μου λέει ψέματα... γίνομαι έξαλλη... η ειλικρίνεια για μένα Έντουαρντ είναι το άλφα και το ωμέγα στην ζωή μου... δεν λέω ψέματα... και απαιτώ από τους άλλους να κάνουν το ίδιο αν θέλουν να είναι κομμάτι της ζωής μου... το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μου Έντουαρντ είναι ο σεβασμός... γι αυτό και από εδώ και πέρα κάθε φορά που θα το ξεχνάς θα σου το υπενθυμίζω... πως...; έκανα την ερώτηση που έβλεπα στο βλέμμα του... ποιος είναι ο βασικός κανόνας του παιχνιδιού... ;Μπορείς να απαντήσεις»
«Το μόνο που μπορώ να κάνω χωρίς την άδεια σου είναι να αναπνέω... δεν κουνιέμαι... δεν μιλάω... κρατάω τα μάτια μου κλειστά... μέχρι να μου δώσεις την άδεια να το κάνω... ότι μου ζητάς το κάνω χωρίς δισταγμό και χωρίς δεύτερη σκέψη»
«Πολύ σωστά... και ποιος είναι ο κανόνας στο πρώτο επίπεδο...; μπορείς να απαντήσεις»
«Το μόνο που μπορώ να κάνω χωρίς την άδεια σου είναι να αναπνέω... ότι και να μου λες... ότι και να με ρωτάς εγώ θα παραμένω ακίνητος... σιωπηλός και με κλειστά τα μάτια... μέχρι να σου δώσεις την άδεια να απαντήσω... οι απαντήσεις μου να είναι ξεκάθαρες... και ποτέ δεν θα απαντάω μια ερώτηση με ερώτηση»
«Πολύ καλά... είπα με ικανοποίηση... από εδώ και πέρα αυτόν τον κανόνα να τον θυμάσαι πάντα... γιατί όταν ήμαστε μόνοι μας και ακούς να σου λέω... επίπεδο 1... θα πρέπει να τον εφαρμόζεις... όταν θα ήμαστε μπροστά σε κόσμο... και νιώθεις να κάνω αυτό... έβαλα το χέρι μου πάνω στον ώμο του και το άφησα εκεί... σημαίνει ακριβός το ίδιο... με την διαφορά αντί να κρατάς τα μάτια σου κλειστά θα τα καρφώνεις στο πάτωμα μέχρι να σου δώσω την άδεια να με κοιτάξεις... όταν θα βρίσκομαι σε απόσταση από σένα και σε κοιτάω με αυτό τον τρόπο... του έδειξα το επιβλητικό μου βλέμμα... και πάλι σημαίνει το ίδιο... αν δεν εφαρμόσεις τους κανόνες τότε θα δεις ακριβός πως είναι κάποιος να μην σε σέβεται... κατανοητό...; μπορείς να απαντήσεις»
«Μάλιστα»
«Μάλιστα τι; απάντησε τώρα» του είπα αυστηρά.
«Μάλιστα κυρία» είπε ψιθυριστά
«Βασικός κανόνας κύριε Κάλεν... δεν κουνιέσαι... δεν μιλάς... κρατάς τα μάτια σου κλειστά... μέχρι να σου δώσω την άδεια να το κάνεις... ότι σου ζητάω το κάνεις χωρίς δισταγμό και χωρίς δεύτερη σκέψη..... μάλιστα τι... κύριε Κάλεν; απάντησε τώρα» απαίτησα ποιο αυστηρά
«Μάλιστα κυρία» είπα πιο δυνατά ξεφυσώντας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου