«Μπέλα θα μου χαρίσεις αυτόν τον χορό?» με ρώτησε ο Καρλάηλ και του ανταποκρίθηκα ζεστά δίνοντας του το χέρι μου και εκείνος μου χαμογέλασε.
Εκείνη την στιγμή έπαιζε ένα αργό μπλουζ και κινούμασταν στον ρυθμό της μουσικής για λίγο αμίλητοι... αλλά εκείνος δεν κρατήθηκε πολύ και τότε άρχισε να μου λέει τον πραγματικό λόγο που ήθελε να με απομακρύνει απο τους άλλους και αυτό με έφερε σε πάρα πολύ δύσκολη θέση... όχι και εσύ... σκέφτηκα και πήρα μια βαθιά ανάσα.
«τελικά τι αποφάσισες... θα γυρίσεις κοντά μας?»
«Καρλάηλ... πραγματικά είμαι ευγνώμον για όλην την στήριξη και την συμπαράσταση σας, σε αυτές τις δύσκολες μέρες που πέρασα... όμως θέλω να καταλάβεις ότι αν γυρίσω δεν θα μπορέσω ποτέ να προχωρήσω μπροστά... και νομίζω ότι είναι καιρός να το κάνω»
«δεν σε αδικώ Μπέλα... και ξέρω πόσο υπέφερες και πόσο πληγωμένη νιώθεις»
«Καρλάηλ σε παρακαλώ» τον διέκοψα και με κοίταξε απολογητικά
«προσπαθεί Μπέλα... πραγματικά προσπαθεί και κάνει οτιδήποτε για να μπορέσει να σταθεί ξανά στα πόδια του... όμως το ξέρεις ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να ξαναγίνει ο εαυτός του χωρίς εσένα... χωρίς την αγάπη σου»
«Καρλάηλ» προσπάθησα άλλη μια φορά αλλά δεν μου έδωσε σημασία
«δεν λέω ότι είναι δίκαιο για σένα... αλλά αν τον αγαπάς ακόμα δώστου την ευκαιρία να σου μιλήσει... να σου δείξει πόσο έχει αλλάξει... να σου δείξει πόσο μετανιωμένος είναι για όλα αυτά»
«Καρλάηλ δεν ξέρω αν μπορώ να τα ξαναπεράσω όλα αυτά» κλαψούρισα παραπονιάρικα και με κράτησε κοντά του χαϊδεύοντας παρηγορητικά την πλάτη μου για να μου δείξει πόσο με καταλαβαίνει.
«μπορώ να διακόψω?» άκουσα την φωνή του πίσω μου και πάγωσα... η καρδιά μου άρχισε να καλπάζει σαν τρελή.
Γύρισα προς την μεριά του σε αργή κίνηση και όταν τον κοίταξα στα μάτια η καρδιά μου σταμάτησε να χτυπά... είχα να τον δω έναν μήνα και ήταν πιο όμορφος και απο όσο τον θυμόμουν... πως είναι αυτό δυνατόν?... έλαμπε ολόκληρος και η ματιά του ήταν τόσο ζεστή... τόσο ήρεμη... τόσο καλοσυνάτη... γεμάτη προσμονή και πόθο... που έκαψε όλες μου τις αισθήσεις.
«θα ήθελες να μου κάνεις την τιμή να μου χαρίσεις αυτόν τον χορό?» κοίταξα κατευθείαν προς την μεριά της Άλις η οποία ήταν έτοιμη να του χυμίξει και το βλέμμα μου της έκοψε την φόρα... κούναγε αρνητικά το κεφάλι της με πείσμα και εγώ δεν ήξερα τι να κάνω... δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω... ήξερα πάρα πολύ καλά τι επίδραση είχε απάνω το άγγιγμα του και δεν ήμουν σίγουρη αν θα μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου.
«Μπέλα?» με ρώτησε ακόμα περιμένοντας την αντίδραση μου έχοντας το χέρι του απλωμένο μπροστά περιμένοντας να δεχτώ την πρόσκληση του... η καρδιά μου κόντεψε να διαλύσει το στήθος μου και η αναπνοή μου είχε γίνει γρήγορη... η Άλις με κοίταζε απειλητικά και συνέχιζε να μου κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.
Έκλεισα τα μάτια για να συγκεντρωθώ... και πήρα μια βαθιά αναπνοή.
«μόνο έναν χορό»
«και μετά θα φύγω» επιβεβαίωσε και άνοιξα τα μάτια μου... το βλέμμα του, επιβεβαίωνε την ειλικρίνεια στα λόγια του και τότε του έδωσα το χέρι μου.
Το κράτησε σφιχτά στο δικό του και πέρασε το ελεύθερο χέρι του στην πλάτη μου, φέρνοντας με πιο κοντά του... το χέρι μου αυτόματα βρέθηκε στο αυχένα του και το κεφάλι μου πάνω στο στερνό του... άρχισα να αναπνέω άπληστα το άρωμα του και ένιωσα μετά απο αρκετό καιρό, ξανά ζωντανή... ένιωθα να κάνει το ίδιο και εκείνος και ένας πόνος διέλυσε το στήθος μου... γιατί να μην μπορώ να μείνω μακριά του?... γιατί να νιώθω ολόκληρη μόνο όταν είμαι μαζί του?
«είσαι πολύ όμορφη» άκουσα να μου ψιθυρίζει στο αυτί μου και το σώμα μου απο αντίδραση, άρχισε ανεπαίσθητα να τρέμει... καταραμένο σώμα πάντα με προδίδεις.
«σε ευχαριστώ... είπα με ήρεμη φωνή... και εσύ το ίδιο» χαμογέλασε και άφησε το πρόσωπο του να χωθεί μέσα στα μαλλιά μου
«ποτέ δεν θα χορτάσω την μυρωδιά σου» συνέχισε και τσιτώθηκα... έκανα την κίνηση να ξεκολλήσω απο πάνω του αλλά με κράτησε πιο σφιχτά.
«άσε με να φύγω» απαίτησα και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον αντικρίσω
«δεν τελείωσε ακόμα το τραγούδι και μου υποσχέθηκες έναν χορό» ξεφύσησα νευριασμένα και γύρισα το κεφάλι μου απο την άλλη μεριά για να αποφύγω την ματιά του
«πως είναι οι μέρες σου χωρίς εμένα?»
«ήσυχες» του είπα εκνευρισμένα και γέλασε
«και θες να παραμείνουν ήσυχες?» ρώτησε με ένα δαιμόνιο χαμόγελο στα χείλια του και αυτό με έκανε να νευριάσω περισσότερο.
«όσο δεν φαντάζεσαι» του γύρισα πίσω αφήνοντας στο βλέμμα μου να φανεί όλος μου ο εκνευρισμός.
«και τι θα έκανες για να απαλλαγείς απο μένα και να συνεχίσεις τις ήσυχες μέρες σου?» ρώτησε και μια σπίθα φώτισε την ματιά του... αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.
«τα πάντα»
«τα πάντα?»
«ναι»
«σε αυτήν την περίπτωση τότε σου έχω μια πρόταση» συνέχισε το παιχνίδι του και δάγκωσε το κάτω του χείλος παιχνιδιάρικα... σκατά... κάτι ετοιμάζει και εγώ μόλις έπεσα στην παγίδα του.
«δεν παίζω αυτό το παιχνίδι πια»
«τότε τέλος η ήσυχες μέρες» είπε παιχνιδιάρικα και αναστέναξα απελπισμένα.
«δεν θα σε αφήσω να με ξανά ακουμπήσεις» του πέταξα αυστηρά και γέλασε δυνατά.
«δεν πρόκειται να σε ξανά ακουμπήσω... δήλωσε σοβαρός... αυτό σου το υπόσχομαι»
«τότε τι θες?» με κόλλησε ξανά απάνω του και έβαλε τα χείλια του πάνω στο αυτί μου και άρχισε πάλι να μου ψιθυρίζει... η φωνή του και η αναπνοή του έφταναν για να με φέρουν στα όρια μου και εκείνος το ήξερε πολύ καλά αυτό και το εκμεταλλευόταν.
«θέλω να μου δώσεις το εσώρουχο που φοράς»
«τι?» είπα και σήκωσα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω και γέλασα δυνατά... αλλά δεν με άφησε να πω τίποτα άλλο... με κόλλησε πάλι απάνω του και συνέχισε να μου ψιθυρίζει στο αυτί
«θέλω κάθε βδομάδα να μου στέλνεις ένα νοτισμένο σλιπάκι σου και εγώ για αντάλλαγμα θα σε αφήσω στην ησυχία σου» η καρδιά μου κόντευε να σπάσει... η υγρασία μου άρχισε να αυξάνετε επικίνδυνα και η κοιλιά μου έκανε συσπάσεις απο την ηδονή... πόσο ανώμαλη είμαι πια... αντί τα λόγια του να με κάνουν να αηδιάσω... ένιωσα την επιθυμία μου για εκείνον να αυξάνετε όλο και περισσότερο.
«είσαι τρομερά άρρωστος»
«μμμμ... προτιμώ τον όρο εθισμένος... βλέπεις ο μόνος τρόπος πλέων για να τελειώσω είναι να μυρίζω και να γεύομαι τα εσώρουχα σου... και όσα είχα τώρα πια έχουν χάσει την μυρωδιά σου... οπότε αν θες να σε αφήσω ήσυχη... θα πρέπει να μου στέλνεις κάθε βδομάδα και ένα εσώρουχο σου... αλλιώς θα έρχομαι και θα το παίρνω μόνος μου, με το ζόρι»
«με εκβιάζεις?»
«όχι... σου λέω τις επιλογές σου» μου είπε ανάλαφρα χρησιμοποιώντας τα ίδια λόγια που του είχα πει την ημέρα που τον εκβίασα για να μου πει για εκείνον.
«να δω τι άλλο θα κάνω για να απαλλαγώ απο σένα... είπα και άφησα το κεφάλι μου να πέσει πάνω στον ώμο του ηττημένη και ένιωσα το χαμόγελο της ικανοποίησης του... οκ λοιπόν... θα πάω στην τουαλέτα... περίμενε με απέξω για να σου το δώσω»
«όχι Μπέλα δεν κατάλαβες καλά... το θέλω νοτισμένο... απο τα χύσια σου» μου ψιθύρισε και μου δάγκωσε το αυτί μου... ένας ηλεκτρισμός διαπέρασε την σπονδυλική μου στήλη και με κόπο έπνιξα το βογκητό μου για να μην του δώσω την ικανοποίηση να καταλάβει πόσο με επηρεάζει.
«δεν πρόκειται να σε αφήσω να με αγγίξεις» του δήλωσα και χαμογέλασε με το αγαπημένο μου στραβό χαμόγελο του.
«δεν με ενοχλεί αυτό... αρκεί να το νοτίσεις... πάρα. πολύ. καλά... αλλιώς δεν θα κρατήσει πολύ και αυτό σημαίνει ότι θα σε ενοχλήσω νωρίτερα για να μου στείλεις ένα καινούργιο»
«είσαι τρελός» είπα απηυδισμένη
«χρόνια τώρα» είπα αδιάφορα ανασηκώνοντας τους ώμους του αδιάφορα.
«οκ τότε καλύτερα να πάω στην τουαλέτα να τελειώνουμε με αυτό» του είπε με έναν αναστεναγμό.
«μετά απο σας» είπε και μου έκανε χώρο για να τον προσπεράσω... κούνησα το κεφάλι μου και άρχισα να προχωράω προς την έξοδο... τι άλλο θα κάνω γι αυτόν τον άνθρωπο πια... με φέρνει στα όρια της τρέλας.
Όταν βγήκα απο την αίθουσα με κράτησε απο την μέση και με παρέσυρε προς το ανσανσερ.
«που με πας?» τον ρώτησα εκνευρισμένη προσπαθώντας να του ξεφύγω αλλά εκείνος δεν με άφηνε να φύγω.
«είναι η τελευταία μας βραδιά... γιατί να μην την απολαύσουμε?»
«μην με ακουμπάς... δεν θέλω να με ακουμπάς» τσίριξα και μου έκλεισε το στόμα και με έβαλε μέσα στο ανσανσερ
«υποσχέθηκα να μην σε ακουμπήσω... και θα κρατήσω την υπόσχεση μου... αλλά θέλω να με αφήσεις να σε κοιτώ... και μετά θα εξαφανιστώ... αν δεν με θες στην ζωή σου δεν πρόκειται να προσπαθήσω να σε μεταπείσω» με κοίταζε με άγριο βλέμμα και η καρδιά μου κόντευε να σπάσει... τον πλήγωνε η απόρριψη μου... αλλά ήταν πολύ εγωιστής για να παλέψει να με κερδίσει???... και εγώ είμαι πολύ πεισματάρα αν νομίζεις ότι θα λυγίσω... κούνησα το κεφάλι μου και με ελευθέρωσε... γύρισε την πλάτη του σε μένα και πέρασε το χέρι του μέσα στα μαλλιά του περιμένοντας να ανοίξουν και πάλι οι πόρτες.
Όταν φτάσαμε στον όροφο του... βγήκε απο το ανσανσερ και προχώρησε προς το γραφείο του χωρίς να ελέγχει αν τον ακολουθώ ή όχι... τρέξε Μπέλα τρέξε... άκουσα την φωνή της λογικής... μην του δώσεις την ικανοποίηση ότι σε πληγώνει ακόμα... άκουσα την φωνή της καρδιά και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα άρχισα να τον πλησιάζω... εκείνος κράταγε την πόρτα για μένα ανοιχτή... τον προσπέρασα και μπαίνοντας μέσα στο γραφείο του άνοιξε τα φώτα και κλείδωσε την πόρτα.
«η σκηνή είναι δική σου... όποτε είσαι έτοιμη μπορείς να ξεκινήσεις» είπε κυνικά και του έκανα μια ειρωνική γκριμάτσα.
Οκ και τώρα τι κάνουμε?... πόσο ηλίθια είμαι που δέχτηκα το παιχνίδι αυτό... πόσο ηλίθια είμαι να νομίζω ότι πρόκειται ποτέ να με αφήσει στην ησυχία μου.
«ορκίζεσαι ότι είναι η τελευταία σου παράσταση?»
«όσο μου στέλνεις νοτισμένα εσώρουχα δεν θα ξανά έχεις νέα μου»
«γιατί το κάνεις αυτό?»
«σου είπα γιατί... με έθισες στην μυρωδιά σου... τώρα την έχω ανάγκη για να εκτονωθώ... αν μου το στερήσεις θα γίνω πάλι το τέρας που ήμουν... αυτός θες?... να είμαι το τέρας που ήμουν?»
«ξέρεις πολύ καλά πως να παίζεις το παιχνίδι σου αλλά δεν με πείθεις»
«τότε μπορείς να φύγεις και να υποστείς τις συνέπειες... μου έμαθες να έχω υπομονή... και σε ευγνωμονώ γι αυτό... οπότε μπορώ να περιμένω αν αυτό θες... αλλά δεν θα τα παρατήσω αν δεν μου δώσεις αυτό που θέλω... και αυτό σου το υπογράφω» Χριστέ μου σοβαρολογεί... γέλασα βάζοντας το χέρι μου στο μέτωπο μου και εκείνος σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του και ακουμπώντας πάνω στην πόρτα με περίμενε υπομονετικά.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και τα παράτησα... κοίταξα γύρω μου το γραφείο και σκέφτηκα καλά τις επιλογές μου καθώς ξεκούμπωνα το φόρεμα μου... η ανάσα του άρχισε να γίνεται βαριά και ένα γέλιο ξέφυγε απο τα χείλια μου αλλά δεν γύρισα να τον κοιτάξω...
«είσαι σίγουρος ότι θα το αντέξεις?»
«υποσχέθηκα να μην σε αγγίξω»
«ωωωω... κύριε Κάλεν... μην κάνετε λογοπαίγνιο με μένα... δεν πρόκειται να αφήσω να με αγγίξει κανένα μέλος του σώματος σας» του είπα και αργά άφησα το φόρεμα μου να πέσει στο πάτωμα και με αργά και σταθερά βήματα πλησίασα το γραφείο του και γύρισα απότομα και τον κοίταξα ανασηκώνοντας το ένα μου φρύδι
«απο την άλλη αν θέλετε να ικανοποιήσετε μόνος σας τον εαυτό σας... έχετε το ελεύθερο να το κάνετε» συνέχισα και συγκρατήθηκα για να μην γελάσω με το ύφος του... έκατσα με αργή κίνησα πάνω στο γραφείο του και τον κοίταζα σταθερά στα μάτια.
«δεν θα σε αγγίξω» επιβεβαίωσε με βαθιά φωνή και τότε άρχισα την παράσταση... αν νομίζει ότι θα κολλήσω με αυτό ή ότι θα χρειαστώ την βοήθεια του είναι πολύ γελασμένος... απο την άλλη εκείνος είμαι σίγουρη ότι δεν θα ξέρει απο που να φύγει.
Έβαλα το ένα πόδι σταυρωτά πάνω απο το άλλο πάνω στο γραφείο του και πέρασα τα χέρια μου αισθησιακά πάνω σε όλο μου το πόδι μου μέχρι που έφτασα στο παπούτσι μου... εκεί που περνάγανε τα χέρια μου απο πίσω ακολουθούσε η γλώσσα μου μέχρι που έφτασα στο γόνατο μου και το δάγκωσα παιχνιδιάρικα... έβγαλα το πρώτο μου παπούτσι και αφού ίσιωσα το πόδι μου το σήκωσα και το έβαλα απο την άλλη μεριά... ακολούθησα την ίδια διαδικασία και στο δεύτερο πόδι μου και όταν έβγαλα και το δεύτερο παπούτσι και το άφησα να πέσει στο πάτωμα τον κοίταξα πρόστυχα... είχε πάρει φωτιά αλλά με το βλέμμα μου τον είδα στιγμιαία να τινάζετε και να κλείνει τα μάτια ξεροκαταπίνοντας.
Έβαλα και της δύο μου πατούσες πάνω στο γραφείο του και άνοιξα τα πόδια μου κάνοντας σπαγκατό... πάντα τον τρέλαιναν τα ανοίγματα μου... εκείνος έπιασε την γραβάτα του και την ξέσφιξε αναστενάζοντας... έβαλα το ένα μου χέρι πάνω στο κούμπωμα του σουτιέν και το ελευθέρωσα ενώ το άλλο μου χέρι το πέρναγα αισθησιακά πάνω στο πόδι μου... ήμουν τόσο ερεθισμένη που θα μπορούσα να τον βασανίζω ώρες και ώρες ατελείωτες μέχρι να τον δω να λυγίζει... η ικανοποίηση που έπαιρνα καθώς έβλεπα ότι κάθε μου κίνηση τον ερεθίζει με έκανε να κάνω τις κινήσεις μου ακόμα πιο αργές.
Έβαλα τα χέρια μου πάνω στις τιράντες και άρχισα να την κατεβάζω με τα δάχτυλα μου αφήνοντας ένα πύρινο μονοπάτι στο πέρασμα τους...
«μπορώ να έχω μουσική?» τον ρώτησα με παθιασμένη φωνή και μου έδειξε τον υπολογιστεί.
«μπορείς να διαλέξεις ότι θες» μου έδωσε την άδεια και έγειρα προς τα πίσω το μισό κορμί μου και πήρα το ποντίκι στα χέρια μου... όταν το κούνησα έφυγε το σκρινσειβερ και μια φωτογραφία μου εμφανίστηκε στην επιφάνεια εργασίας... τον κοίταξα ανασηκώνοντας το ένα μου φρύδι και ανασήκωσε τους ώμους του ενώ ταυτόχρονα έκανε την κίνηση να με πλησιάσει.
«για που νομίζεις ότι το έβαλες?»
«μου επιτρέπεις να πάρω μια καρέκλα?» με ρώτησε παιχνιδιάρικα και του ένευσα και γύρισα πάλι στον υπολογιστή... είχε μια αρκετά ενδιαφέρον πλαιλιστ αλλά τίποτα απο αυτά δεν ήταν κάτι που να ήθελαν... άνοιξα το ίντερνετ και μπήκα στο youtube αφού πληκτρολόγησα αυτό που ήθελα και μόλις το βρήκα το έβαλα να παίζει και γύρισα πάλι προς την μεριά του... εκείνος είχε βάλει την καρέκλα ανάποδα στην μέση του γραφείου και είχε βγάλει το σακάκι του... ακούμπησε τα μπράτσα του πάνω στην πλάτη της καρέκλας και περίμενε υπομονετικά... το τραγούδι άρχισε και εκείνος με κοίταξε με απορία
μόλις αφαίρεσα το σουτιέν έφερα τα πόδια μου μπροστά και τα άφησα να ακουμπήσουν στο πάτωμα... έκανα δύο βήματα προς το μέρος του και τον κοίταξα πρόστυχα δαγκώνοντας επίτηδες το κάτω χείλος μου και εκείνος ζάρωσε τα μάτια του... του γύρισα την πλάτη μου και άρχισα να λικνίζομαι στον ρυθμό της μουσικής ενώ τα χέρια μου άρχισαν να χαϊδεύουν το κορμί μου αργά και βασανιστικά... λίκνισα τους γοφούς μου και με το δεξί μου χέρι σφαλιάρισα δυνατά το δεξί μου κωλομέρι ενώ ταυτόχρονα γύρισα το μισό σώμα μου προς την μεριά του για να δω την αντίδραση του... δάγκωσε τα χείλια του και άφησε την ανάσα του να βγει απο μέσα του... έφερα το δεξί μου χέρι προς τα πάνω και επανέλαβα την ίδια κίνηση με το αριστερό μου χέρι και μόλις το χέρι μου σφαλιάρισε το αριστερό μου κωλομέρι... είδα να να σφίγγει τα χέρια του σε μπουνιές αλλά δεν κουνήθηκε.
Τα δάχτυλα μου περνάγανε γύρω απο το λάστιχο του εσώρουχο μου και οι γοφοί μου συνέχιζαν να λικνίζονται στον ρυθμό της μουσικής... μόλις το δεξί μου χέρι έφτασε στην γραμμή του κολωμεριού μου, τύλιξα το δάχτυλο μου γύρω απο το κορδόνι του εσωρούχου μου και άρχισα να διαγράφω την γραμμή ενώ έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω και άφησα έναν αναστεναγμό... είχα πάρει φωτιά... αλλά ήθελα περισσότερα δεν ήθελα να τελειώσω ακόμα και έτσι δεν άγγιξα το μουνάκι μου... έκανα ένα βήμα μπροστά και αφού έγειρα το σώμα μου προς το γραφείο του στήριξα το βάρος μου στο αριστερό μου χέρι και βάζοντας το δεξί μου πόδι πάνω στο γραφείο του και πέρασα την γλώσσα μου αισθησιακά απο το μπούτι μου μέχρι το γόνατο ενώ το χέρι μου κατέβαινε αντίστροφα απο το γόνατο προς το κωλομέρι μου... το σφαλιάρισα άλλη μια φορά δυνατά... σίγουρα αυτή η σφαλιάρα άφησε το σημάδι της... και βόγκηξα.
Έφερα το χέρι μου απο την μπροστινή μεριά και το πέρασα πάνω απο το εσώρουχο μέχρι προς τα πίσω ενώ έγειρα περισσότερο το σώμα μου προς τα πίσω για να δει όλην την κίνηση... άφησα το χέρι μου απο το γραφείο και ανασηκώνοντας το σώμα μου το έγειρα προς τα πίσω και πέρασα το χέρι μου απο τον λαιμό μου και έσφιξα το στήθος μου ενώ το δεξί μου χέρι δεν σταμάταγε να πηγαινοέρχεται πάνω στο μουνάκι μου πάνω απο το εσώρουχο μου.
Κατέβασα το πόδι μου αλλά δεν γύρισα προς την μεριά του... βάζοντας τα δάχτυλα μου στο λάστιχο του εσωρούχου μου άρχισα να το κατεβάζω προς τα πόδια μου τουρλώνοντας το πισινό μου και αφού το αφαίρεσα τελείως... πλησίασα περισσότερο το γραφείο του και γύρισα απότομα προς την μεριά του... είχε γίνει κατακόκκινος και ο ερεθισμός του ήταν έτοιμος να εκραγεί αλλά εκείνος παρέμενε στην ίδια θέση με τα χέρια του ακουμπισμένα πάνω στο μπράτσο της καρέκλας σαν άγαλμα.
Έφερα το εσώρουχο μου κοντά στο πρόσωπο μου και τραβώντας το με τα δύο μου χέρια άρχισα να το περνάω ξυστά στην μύτη μου απο την μια άκρη του ως στην άλλη, κλείνοντας τα μάτια και αυτό τον έκανε να βογκήξει... επανέλαβα την ίδια διαδικασία και με την γλώσσα μου και τότε λύγισε... έβαλε το πρόσωπο του για λίγο πάνω στα χέρια του και πήρε μια βαθιά ανάσα για να ελέγξει τον εαυτό του.
Έκατσα πάνω στο γραφείο του και αφού έγειρα το σώμα μου ελαφρός προς τα πίσω, το ισορρόπησα με το αριστερό μου χέρι ενώ με το δεξί άρχισα να χαϊδεύω το σώμα μου με το εσώρουχό μου... είχα κλειστά τα μάτια και δεν μπορούσα να δω τις αντιδράσεις του αλλά η αναπνοή του είχε γίνει επικίνδυνα γρήγορη... όταν το χέρι μου έφτασε στο στήθος μου... έβαλα τα πέλματα μου πάνω στο γραφείο του και τα κράτησα ανοιχτά για να με βλέπει ολόκληρη... το χέρι μου έκανε κύκλους γύρω απο το στήθος μου ενώ μόλις έφτανα στην θηλή μου επίτηδες την τσίμπαγα δυνατά και βογκούσα απο ικανοποίηση.
Το χέρι μου άρχισε να κατηφορίζει προς το μουνάκι μου και εκείνος πάλευε να κρύψει τα βογκητά του... όταν όμως το εσώρουχο μου πέρασε σε όλην την επιφάνεια του αιδοίου μου τότε δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί... πέταξε την καρέκλα στο πάτωμα και σήκωσα την ματιά μου προς το μέρος του απειλητικά.
«υποσχέθηκες» τον αγριοκοίταξα και πήρε μια βαθιά αναπνοή αλλά ακινητοποιήθηκε.
Δεν σταμάτησα να τρίβω αισθησιακά το μουνάκι μου και εκείνος έτρεμε ολόκληρος... την στιγμή όμως που είδε να χώνω το εσώρουχο μου μέσα στην σχισμή μου ούρλιαξε και έβαλε το χέρι του πάνω στο μέτωπο του.
«Χριστέ μου Μπέλα θα με τρελάνεις» ούρλιαξε
«εσύ το ζήτησες... τώρα κάνε υπομονή μέχρι να το πάρεις στα χέρια σου» είπα εριστικά και έβγαλα απότομα το εσώρουχο μου απο μέσα μου αλλά δεν του το έδωσα.
«δώστο μου» απαίτησε και γέλασα δαγκώνοντας τα χείλια μου
«νόμιζα ότι το ήθελες καλά νοτισμένο» του απάντησα και αφού το έβαλα ξανά μέσα μου έφερα το χέρι μου μπροστά και ισιώνοντας το κορμί μου... με το δεξί μου χέρι άρχισα να κατακτώ το μουνί μου ενώ με το αριστερό άρχισα να παίζω με την κλειτορίδα μου και ούρλιαξα... το σώμα μου έφτασε στα όρια του και στο τέλος του τραγουδιού άφησα την κορύφωση μου να εκφραστεί σε όλο μου το σώμα φωνάζοντας δυνατά... τον ένιωσα που ήρθε κοντά μου και αμέσως κλείδωσα τα πόδια μου σταυρώνοντας τα μπροστά μου και τον κοίταξα μέσα στα μάτια απειλητικά.
«αν το θες κάνε πίσω» είπα μέσα απο τα δόντια μου και η αναπνοή του τύλιγε το πρόσωπο μου... στην ματιά του διαγραφόταν το πάθος του και τα χέρια του ήταν τόσο κοντά στον να με ακουμπήσουν.
«κάνε πίσω» επανέλαβα πιο δυνατά και η ματιά μου τον έκανε να πισωπατήσει.
Σηκώθηκα αργά απο το γραφείο του και βγάζοντας απο μέσα μου το εσώρουχο μου του το πέταξα και άρχισα να ντύνομαι γρήγορα έχοντας του γυρίσει την πλάτη μου... δεν τον έβλεπα τι έκανε και ούτε με ένοιαζε.
«να μην σε ξαναδώ μπροστά μου» του πέταξα την στιγμή που σήκωνα το φερμουάρ του φουστανιού μου και τα χέρια του με τύλιξαν και με ακινητοποίησαν
«Μπέλα» ξεκίνησε και καθώς γύρισα απότομα προς το μέρος του... τον ακινητοποίησα για άλλη μια φορά με την ματιά μου και αφού έκανε ένα βήμα μακριά μου πήρα τα παπούτσια μου απο το πάτωμα και άρχισα να πηγαίνω προς την πόρτα.
«τα κλειδιά» είπα χωρίς να γυρίζω προς το μέρος του και τον άκουσα που με πλησίασε.
«σε παρακαλώ μην φύγεις... άσε με αν σου μιλήσω... δεν περίμενα ότι»
«ότι τι Έντουαρτ?... τον διέκοψα και γύρισα προς το μέρος του... ότι δεν θα τόλμαγα ποτέ να το κάνω?... ότι τι?... εγώ κύριε Κάλεν ξέρω πως να κρατάω κρυφά τις σεξουαλικές μου ορέξεις... σε αντίθεση με σένα» του πέταξα και το ύφος του αγρίεψε
«πως διάολο έχεις μάθει τα πάντα για μένα?... ποια διάολο είναι η πηγή σου?»
«δεν πρόκειται να σου πω ποτέ»
«και εγώ δεν πρόκειται να σε αφήσω να φύγεις αν δεν μου πεις» μου είπε και με έπιασε απο τα μπράτσα
«είσαι σίγουρος ότι θες να τα βάλεις μαζί μου?»
«γιατί θα με κάνεις ντα?» ειρωνεύτηκε και γυρίζοντας τα χέρια μου απο την πάνω μεριά γύρισα το σώμα μου βάζοντας την πλάτη μου μπροστά στο στήθος του και κρατώντας το δεξί του χέρι με δύναμη τον πέρασα απο πάνω και τον κάρφωσα στο πάτωμα... εκείνος ούρλιαξε και σάστισε για μια στιγμή.
«δεν ξέρεις τίποτα για μένα... γι αυτό μην τα βάζεις μαζί μου... γιατί στην περίπτωση που σου έχει διαφύγει ξέρω να προστατεύω πολύ καλά τον εαυτό μου... απλός δεν είμαι τόσο χαζή να το δείχνω για να μπορώ να το χρησιμοποιώ όποτε το θεωρώ εγώ ότι ήρθε η ώρα να το αποκαλύψω... τώρα δώσε μου τα κλειδιά και μην με ξαναενοχλήσεις» του είπα και έβαλε το χέρι του στην τσέπη του και μου το έδωσε.
Τον άφησα και ξεκλειδώνοντας την πόρτα άρχισα να τρέχω ξεχνώντας ότι άφησα τα παπούτσια μου να πέσουν την ώρα που πήγα να τον ακινητοποιήσω... όταν έφτασα στην αίθουσα έτρεξα κατευθείαν στην Άλις και εκείνη σοκαρισμένη με πήρε στην αγκαλιά της.
«τι έπαθες εσύ?... που είσαι τόση ώρα?... και γιατί είσαι ξυπόλητη?» έριχνε τις ερωτήσεις της χωρίς αναπνοή και εγώ δεν ήξερα τι να πω... τι να της πω?... ότι και να μου πει θα έχει δίκιο.
«πάμε» είπα μόνο και παίρνοντας την τσάντα μου άρχισα να την τραβάω αλλά η Έσμε μπήκε μπροστά μου και με ακινητοποίησε
«Μπέλα είσαι καλά?... φαίνεσαι αναστατωμένη... γιατί είσαι ξυπόλητη» έλεοοοοοος
«εεε... ναι καλά είμαι... συγνώμη Έσμε αλλά πρέπει να φύγουμε»
«Άλις τι συμβαίνει?» ρώτησε την Άλις
«δεν ξέρω και εγώ αυτό προσπαθώ να καταλάβω» απάντησε εκείνη αμέσως και είδα εκείνην την στιγμή να μπαίνει ο Έντουαρτ στην είσοδο κρατώντας τα παπούτσια... σκατά αυτό μου έλειπε τώρα.
«Έσμε η μόνη έξοδος είναι εκείνη?» την ρώτησα και γύρισε προς την πόρτα και όταν είδες το Έντουαρτ άρχισε να στροφάρει
«τι σου έκανε πάλι?» είπε αυστηρά χωρίς να με αφήνει να φύγω απο το κράτημα της.
«τίποτα Έσμε... δεν μου έκανε τίποτα... θέλω να φύγω σε παρακαλώ»
«είσαι σαν κυνηγημένη και περιμένεις να πιστέψω ότι δεν σου έκανε τίποτα?»
«Έσμε μου αρκετά σε παρακαλώ.. θέλω να φύγω... τώρα» είπα απαιτητικά και η Έσμε κοιτάχτηκε με την Άλις και άρχισε να με παρασέρνει προς το πίσω μέρος της αίθουσας... όταν φτάσαμε μπροστά σε μια πόρτα γύρισε προς το μέρος μου
«δεν πρόκειται να το αφήσω αυτό έτσι» είπε και δεν δεχόντανε αντίρρηση
«σε παρακαλώ... Έσμε μου... σε παρακαλώ»
«μόλις περάσετε την πόρτα πηγαίνετε δεξιά... θα σας οδηγήσει στο πίσω μέρος του κτιρίου» μας έδωσε οδηγίες και αφού μας φίλησε μας άφησε να φύγουμε.
«θα μου πεις τι στο καλό συμβαίνει εδώ?»
«όχι τώρα Άλις μου, να χαρείς, όχι τώρα» είπα απελπισμένα και ένιωσα το τηλέφωνο μου να δονείτε μέσα στην τσάντα μου... έβαλα το χέρι μου μέσα στην τσάντα και αφού έπιασα το μπλουτουθ το έβαλα στο αυτί μου και απάντησα
«ναι?»
«έχω τα παπούτσια σου»
«βάλτα στην συλλογή σου» του απάντησα και του έκλεισα το τηλέφωνο και το κινητό μου ξαναδονείθηκε αμέσως
«ναι» μούγκρισα και τον άκουσα να γελάει
«θα περιμένω να γυρίσεις να τα πάρεις»
«στα όνειρα σου» του απάντησα και το ξανά έκλεισα... η Άλις με κοίταζε παραξενεμένη το κινητό μου για άλλη μια φορά δονήθηκε και πήρα μια βαθιά ανάσα
«εγώ θα σε περιμένω» είπε την στιγμή που πάτησα το κουμπί και μου έκλεισε την γραμμή πριν απαντήσω και άρχισα να γελάω.
«θα μου πεις τι συμβαίνει η θα με σκάσεις?»
«ο κύριο Κάλεν βράζει στο ζουμί του» της απάντησα και τότε άρχισε να γελάει και εκείνη μαζί μου και επιτέλους βγήκαμε στο πίσω μέρος του κτιρίου και πήρα μια βαθιά ανάσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου