Τα τρυφερά του χέρια και τα ζεστά του χείλια άρχισαν να με ξυπνάνε... η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή και δεν μπορούσα με τίποτα να κρύψω την επίδραση που είχαν απάνω στο κορμί μου... η καρδιά μου, μου έλεγε να τον εμπιστευτώ η λογική μου όμως με έκανε να τρέμω... και αν άλλαξε πάλι γνώμη?... και αν ανοίξω τα μάτια μου και αρχίσει πάλι να με απορρίπτει?... πως θα το αντιμετωπίσω αυτό?... θα αντέξω για άλλη μια φορά να με κάνει κομμάτια?.
Έντουαρτ
Την έβλεπα να κοιμάται τόσο ήσυχη... η μυρωδιά της με καλούσε και ήμουν ανίκανος να αντισταθώ στο κάλεσμα του κορμιού της... μουρμούριζε το όνομα μου και εγώ ένιωθα μαγεμένος... ήταν η σειρήνα μου και δεν μπορούσα να της αντισταθώ.
Τα χέρια μου ταξίδευαν απάνω στο γυμνό της κορμί και κάθε μου άγγιγμα ξύπναγε τις αισθήσεις της... το σώμα της αναζητούσε τα χάδια μου και τα χείλια μου επιζητούσαν να την γευτούν... πέρασα την μύτη μου ανάμεσα στο στήθος της, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να αφήσω το γλυκός της άρωμα να πλημμυρίσει τις αισθήσεις μου και σαν απάντηση τέντωσε το κορμί της και σταμάτησε την αναπνοή της... η γλώσσα μου βρήκε την μικρή της ρόγα και μόλις άρχισα να την γεύομαι βόγκηξε σιγανά... ο ερεθισμός μου σε απάντηση άρχισε να δονείτε και δεν ήθελε πολύ για να φτάσει στην κορύφωση του.
Μην μου ξυπνήσεις τώρα... παρακάλεσα σιωπηλά με την σκέψη μου και συνέχισα να την βασανίζω γλυκά... το απαλό της δέρμα είχε ανατριχιάσει και ανάσα μου άρχισε να γίνεται βαριά... λίγο ακόμα μωρό μου... μην μου ξυπνήσεις τώρα... παρακάλεσα και το χέρι μου έπιασε τρυφερά το ένα της στήθος και άρχισε να κάνει κύκλους γύρω απο το στητό της εξόγκωμα.
Άφησα την ανάσα μου να βγει απο μέσα μου και ένιωσα τον ερεθισμό μου να φτάνει στα όρια του... συνέχισα να γεύομαι την ρώγα της και εκείνη βόγκηξε πιο δυνατά και τέντωσε το κορμί της... η ανάσα της είχε επιταχυνθεί και δάγκωνε δυνατά το χείλι της... ωωω ήταν πολύ κοντά... το χέρι μου συνέχισε να κάνει σταθερούς τρυφερούς κύκλους γύρω απο το στητό της στηθάκι και τότε η κοιλιά της έκανε μια σύσπαση... ναι μωρό μου τελείωσε για μένα... την παρακάλεσα πάλι με την σκέψη και είδα άλλη μια σύσπαση στην κοιλιά της και ήταν έτοιμη για να λυτρωθεί.
«αααα» την άκουσα να φωνάζει απο ευχαρίστηση, την στιγμή που δάγκωσα τρυφερά την θηλή της και ένιωσα την δική μου ανακούφιση... βόγκηξα πάνω στο στήθος της και τα χέρια της βρέθηκα αμέσως στα μαλλιά μου... τα χάιδευε απαλά και προσπαθούσε να βρει την αναπνοή της... η καρδιά της χτυπούσε τόσο δυνατά που θα πίστευες ότι ήταν έτοιμη να βγει απο το στήθος της.
Πόσο άσχημα την είχα τώρα?... αναρωτήθηκα αλλά δεν κουνήθηκα... περίμενα την δική της αντίδραση... οι κινήσεις των χεριών της πάνω στα μαλλιά μου δεν έδειχναν να είναι θυμωμένη... και έτσι πήρα την απόφαση να την αντικρίσω.
«καλημέρα» της είπα με βαθιά φωνή και χαμογέλασε χωρίς να ανοίγει τα μάτια.
«μου έλειψε αυτό το ξύπνημα» είπε τρυφερά και άφησα την ανάσα μου να βγει απο μέσα μου με ανακούφιση.
«και εμένα» της απάντησα και όταν πήγα κοντά της άνοιξε τα μάτια της και μου χάιδεψε το μάγουλο τρυφερά.
«πως είσαι?» με ρώτησε με αγωνία και της έδωσα ένα τρυφερό φιλί για να την καθησυχάσω... σίγουρα περιμένει τον μιστερ Χαιντ... όπως με έλεγε στον ύπνο της... δεν την αδικώ... ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω ότι μετά απο όλα αυτά είναι ακόμα εδώ να παλεύει για μένα... της χάρισα το πιο ζεστό μου χαμόγελο και η ματιά της έγινε πιο ανήσυχη... Χριστέ μου Μπέλα δεν μπορώ να σε πιάσω πουθενά... πως γίνεται πάντα να αγχώνεσαι όταν με βλέπει κεφάτο???
«είναι το καλύτερο πρωινό της ζωής μου... της είπα με ειλικρίνεια και άφησε την ανάσα της να βγει βίαια απο μέσα της... εσύ?» την ρώτησα τρυφερά και της χάιδεψα το πρόσωπο χωρίς να αποχωρίζομαι την ματιά της.
«νιώθω λίγο περίεργα»
«μπορώ να ρωτήσω το γιατί?»
«εκτός απο τον προφανεί λόγο?» με ρώτησε πίσω και γέλασα
«τέρμα η μίστερ Χαιντ... της επιβεβαίωσα και με κοίταξε με περιέργεια... τι σε απασχολεί?» την ρώτησα με αγωνία αφήνοντας τα συναισθήματα μου να εκφραστούν
«γιατί το είπες αυτό?» με ρώτησε και άρχισε να ανασαίνει γρήγορα και με κοιτούσε μέσα στα μάτια τρομαγμένη.
«μιλάς στον ύπνο σου... απολογήθηκα και δάγκωσε το κάτω χείλος της... ωωω σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό... όχι τώρα» της παρακάλεσα και έσμιξε τα φρύδια της
«να μην κάνω τι?»
«μην δαγκώνεις το χείλι σου σε παρακαλώ» είπα και έκλεισα τα μάτια μου για να συγκεντρωθώ... μόνο να ήξερε τι επίδραση είχε αυτή η κίνηση πάνω μου... σίγουρα δεν θα σταματούσε να το κάνει απο αντίδραση... άνοιξα τα μάτια και με κοίταζε χαμογελώντας... την πάτησα τώρα... σίγουρα το κατάλαβε και θα το χρησιμοποιεί για να με φτάνει στα όρια μου.
«σε λέω στον ύπνο μου μίστερ Χαιντ?... με ρώτησε και κούνησα το κεφάλι μου... συγνώμη» είπε απολογητικά και της χαμογέλασα.
«για ποιο πράγμα?»
«που σε αποκαλώ έτσι»
«Μπέλα δεν σε αδικώ... εγώ στην θέση σου δεν θα ήμουν καν εδώ» έβαλε το χέρι της πάνω στα χείλια μου και κατευθείαν έβαλα το δικό μου πάνω στο χέρι της και το φυλάκισα εκεί φιλώντας το.
«γιατί πάντα με φιλάς τόσο τρυφερά όταν κοιμάμαι?» μου πέταξε ξαφνικά και πάγωσα.
«είσαι τόσο γλυκιά που δεν μπορώ να σου αντισταθώ» της απάντησα κατευθείαν και το σκέφτηκε για μια στιγμή
«και όταν ξυπνάω γιατί σταματάς?» πέρασα το χέρι μου μέσα απο τα μαλλιά μου και έβαλα το κεφάλι μου πάνω στο στήθος της... αμέσως άρχισε να μου χαϊδεύει τα μαλλιά και έκλεισα τα ματιά... ένιωθα τόσο υπέροχα όταν το έκανε αυτό... θα μπορούσα να κάθομαι ώρες σε αυτήν την στάση προκειμένου να νιώθω αυτό το γλυκό της άγγιγμα.
«Έντουαρτ?» με επανέφερε στην πραγματικότητα και κατάλαβα ότι περιμένει απο μένα μια απάντηση.
«είσαι τόσο γλυκιά όταν κοιμάσαι» επανέλαβα ελπίζοντας να τα παρατήσει.
«και όταν ξυπνάω όχι?» με ρώτησε σοβαρά
«θα πάω στο δωμάτιο μου να κάνω ένα ντουζ και να αλλάξω... σκεφτόμουν να σου προτείνω να γυρίσεις στο δωμάτιο μου αλλά μετά σκέφτηκα ότι αύριο θα φύγουμε οπότε είναι λιγάκι χαζό να πηγαινοφέρνουμε τα πράγματα μας» είπα το πρώτο πράγμα που ήρθε στο μυαλό μου για να αποφύγω να της δώσω οποιαδήποτε άλλη απάντηση... σίγουρα δεν θα το άφηνε έτσι αλλά είχα την ελπίδα να μην το συνεχίσει τώρα... όχι ότι έκανε ποτέ αυτό που ήθελα.
«Έντουαρτ?... μου είπε απαλά και με ανάγκασε να την κοιτάξω... δεν θες να μου απαντήσεις... αυτό το καταλαβαίνω... αλλά αν δεν ήμαστε ειλικρινής μεταξύ μας πως θα χτιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ μας?»
«θα σου πω ότι θες... αλλά όχι τώρα... σε παρακαλώ... δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσα τόσο όμορφα... τόσο γεμάτος και ολοκληρωμένος... έχουμε τόσες μέρες μπροστά μας για να αναλύσουμε τα πάντα... ας χαρούμε αυτές τις λίγες ώρες που μας απομένουν εδώ ξέγνοιαστα» δεν ξέρω τι πρόδιδε το ύφος μου αλλά ότι και να είδε μέσα σε αυτό την έκανε να τα παρατήσει... μου χαμογέλασε γλυκά και γέρνοντας προς το μέρος μου άρχισε να με φιλάει... γαμώτο ο ερεθισμός είχε φτάσει πάλι στα όρια του και αυτό το φιλί της μου έκαψε όλες μου τις αισθήσεις.
«μάλλον είναι ώρα για το πρωινό μου ντουζ» μουρμούρισα πάνω στα χείλια της και εκείνη άρχισε να γελά
«γιατί δεν το εκμεταλλευόμαστε» είπε πονηρά και έφυγα απο την αγκαλιά της
«είναι αγένεια να αφήσουμε τους άλλους να μας περιμένουν... είπα χωρίς να την κοιτώ και πέρασα το χέρι μου μέσα απο τα μαλλιά μου, εκείνη τύλιξε τα χέρια της γύρω απο το σώμα μου και μου έδωσε ένα φιλί στον λαιμό... συγνώμη... καμιά φορά μιλάω σαν γέρος το ξέρω... αλλά πρέπει να ετοιμαστούμε για να πάμε κάτω»
«εντάξει... είπε εκείνη τρυφερά και έτριψε το μάγουλο της πάνω στα μιας μέρας γένια μου... μμμμ μου αρέσει αυτό» μουρμούρισε και γέλασα
«σου αρέσουν τα γένια μου?» την ρώτησα με απορία
«δεν έχεις ιδέα πόσο» γύρισα και την κοίταξα ανασηκώνοντας το φρύδι μου.
«θα το έχω υπόψιν μου» την πείραξα και γέλασε δυνατά κάνοντας με μια σφιχτή αγκαλιά... φίλησα το χέρι της και της τα αφαίρεσα για να σηκωθώ... ευτυχώς το πουκάμισο που ήταν έξω απο το παντελόνι δεν είχε σημάδια απο την πρωινή μου ατασθαλία και έτσι εκείνη δεν μπόρεσε να τα δει.
«τι?» με ρώτησε
«θα τα πούμε σε λίγο» της απάντησα και γύρισα προς την πόρτα.
«Έντουαρτ?»
«μμμμ?» γύρισα προς το μέρος της
«θα είμαι έτοιμη σε 20 λεπτά»
«οκ» της απάντησα και άνοιξα την πόρτα και βγήκα απο την προσωπική μου κόλαση και άρχισα να τρέχω.
Όταν μπήκα κάτω απο το ντουζ και ένιωσα το νερό να πέφτει απάνω μου άρχισα να ηρεμώ... πως στο καλό με κάνει αυτή η γυναίκα να αναστατώνομαι τόσο πολύ... ούτε στα 15 μου δεν ήμουν τόσο αναμμένος διαρκώς... αλλά νιώθω τόσο καλά μαζί της... πρώτη φορά στην ζωή μου νιώθω ότι ανήκω κάπου... όμως ξέρω ότι δεν θα κρατήσει για πολύ... ο μίστερ Χάιντ... σίγουρα θα βρει τον τρόπο να την απογοητεύσει και τότε σίγουρα δεν θα αντέξει άλλο και θα με παρατήσει.
ΟΧΙ... ΠΟΤΕ... ούρλιαξα μέσα μου... τόσα χρόνια την περίμενα... δεν θα αφήσω ποτέ ξανά τον εαυτό μου να την πληγώσει... το υποσχέθηκα και θα το κάνω... θα κάνω τα πάντα για εκείνην... ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Μόλις ετοιμάστηκα γύρισα στο δωμάτιο της αλλά την στιγμή που ήμουν έτοιμος να χτυπήσω την πόρτα άκουσα την Μπέλα να μιλάει έντονα με κάποιον στο τηλέφωνο και το κινητό μου άρχισε να δονίζετε... το πήρα στα χέρια μου και απάντησα στην κλήση.
«Τάιλερ»
«κύριε ο πατέρας της δέχεται επίθεση» απάντησε αμέσως και μου κόπηκαν τα πόδια
«κάνε τα πάντα να τον προστατέψεις» του απάντησα αγχωμένος και τότε άκουσα τον Τάιλερ να βρίζει.
«συγνώμη κύριε αλλά πρέπει να κλείσω» και έκλεισε την γραμμή την στιγμή που άκουσα έναν πυροβολισμό να πέφτει... Χριστέ μου αυτό δεν θα έχει καλή εξέλιξη... κάνε μόνο να μην πάθει τίποτα... δεν θα αντέξει να τον χάσει και αυτόν.
Η Μπέλα συνέχιζε να φωνάζει και σε κάποιον και εγώ δεν ήξερα τι να κάνω... δεν μπορούσα να της πω ότι ήξερα γιατί μετά θα έπρεπε να της εξηγήσω πως το ξέρω... την έχω βάψει άσχημα... πως θα με εμπιστευτεί αν μάθει την αλήθεια?... θα βρει την ψυχραιμία να κάτσει να με ακούσει?... πήρα μια βαθιά ανάσα για να κοντρολάρω τα συναισθήματα μου και χτύπησα την πόρτα... άνοιξε την πόρτα και γύρισε μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να με κοιτάξει συνεχίζοντας την συνομιλία της.
«πως σκατά τον έχασες???... δεν με νοιάζει να ψάξεις να τον βρεις... Τζάρενττττ... μούγκρισε και πηγαινοερχόταν σαν τρελή πάνω κάτω στο δωμάτιο της... το καλό που σου θέλω μην μάθω ότι έπαθε κάτι θα σε σκοτώσω κακομοίρη μου... δεν με νοιάζει τι έκανε εκείνος... όχι βρες τον... τώρα» του είπε κλείνοντας την γραμμή έβαλε τα χέρια της πάνω στο έπιπλο του καθρέφτη και έκλεισε τα μάτια της για να συγκεντρωθεί... μούγκρισε αφηνιασμένα και με μια νευριασμένη κίνηση πέταξε ότι υπήρχε πάνω στο έπιπλο και σήκωσε την ματιά της στον καθρέφτη... στεκόμουν ακριβός απο πίσω της και όταν με είδε γύρισε απότομα προς την μεριά μου έκπληκτη.
«πως διάολο μπήκες στο δωμάτιο μου» μου πέταξε εκνευρισμένα και τα έχασα.
«Μπέλα εσύ μου άνοιξες» κοίταξε μια την ανοιχτή πόρτα και μια εμένα και πήρε μια βαθιά αναπνοή
«συγνώμη δεν το κατάλαβα... είπε απολογητικά και έκατσε στην καρέκλα και γύρισε προς τον καθρέφτη βάζοντας τα χέρια της πάνω στο πρόσωπο της... μπορείς να μου δώσεις ένα λεπτό?» με ρώτησε με τρεμάμενη φωνή και έκανα να την πλησιάσω... νιώθοντας την κίνηση μου έβγαλε τα χέρια της απο το πρόσωπο της και με κοίταξε μέσα απο τον καθρέφτη... η ματιά της μου έκοψε το αίμα... Χριστέ μου δεν έχω ξαναδεί ποτέ στην ζωή μου τέτοια δολοφονική ματιά.
«συνέβη κάτι?... μπορώ να βοηθήσω?» της ρώτησα μπερδεμένος και τότε αν είναι δυνατόν το ύφος της αγρίεψε περισσότερο.
«δώσε μου... ένα... καταραμένο... λεπτό» είπε μέσα απο τα δόντια της και σήκωσα τα χέρια μου αμυντικά.
«θα... θα... περιμένω έξω» είπα αυτόματα και άφησε την αναπνοή της να βγει βίαια απο το σώμα της... αλλά η ματιά της δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο... βγήκα απο το δωμάτιο αλλά δεν έκλεισα την πόρτα... τι στο διάολο συνέβη?... είναι νευριασμένη μαζί μου?... έμαθε για τον πατέρα της?... τι?... σκεφτόμουν νευρικός κάνοντας πάνω κάτω τον διάδρομο για να ηρεμήσω απο την νευρικότητα που μου προκάλεσε.
Μπέλα
Χριστέ μου αυτό μου έλειπε τώρα... άχρηστε Τζάρεντ... μια δουλειά έχεις να κάνεις... μια απλή δουλειά... μην τον χάσεις απο τα μάτια σου... και εσύ... μούγκρισα δυνατά και κοπάνησα το χέρι μου πάνω στο έπιπλο και ο ήχος με επανέφερε στην πραγματικότητα... γαμώτο... γαμώτο... γαμώτο.
Πήρα μια βαθιά αναπνοή και τον ξαναπήρα πίσω....
«τι έγινε τον βρήκες?»
«όχι ακόμα κυρία»
«Τζάρεντ για τελευταία φορά... αν πάθει κάτι»
«κυρία πρέπει να σας κλείσω... νομίζω ότι τον βρήκα... θα σας ενημερώσω άμεσα» είπε και μου έκλεισε το τηλέφωνο... πως τολμά??? Μούγκρισα άλλη μια φορά απο τα νεύρα μου και έβγαλα το μπλουτουθ απο το αυτί μου και το πέταξα... γαμώτο μου.
Ένιωσα κάποιον να με κοιτά και γύρισα την ματιά μου προς την πόρτα... τότε θυμήθηκα ότι ο Έντουαρτ ήταν εδώ και εγώ τον πέταξα έξω... γαμώτο... σκατά τα έκανα... πήρα την βούρτσα απο το πάτωμα και άρχισα να βουρτσίζω τα μαλλιά μου... αυτό πάντα με βοηθάει να ηρεμήσω την ένταση και τα νεύρα μου... θεέ μου κάνε να μην τον έκανα να νευριάσει... δεν θα αντέξω να τον αντιμετωπίσω αυτήν την στιγμή... άφησα την βούρτσα στο έπιπλο και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα σηκώθηκα να μαζέψω τα πράγματα μου... αφού ξανά έβαλα το μπλουτουθ στο αυτί μου κίνησα προς την πόρτα αποφεύγοντας την ματιά του.
Όταν βγήκα απο το δωμάτιο έκλεισα την πόρτα ήρεμα....
«συγνώμη γι αυτό... προέκυψε κάτι» του είπα απολογητικά χωρίς να τον κοιτάω... εκείνος ήρθε αμέσως κοντά μου και βάζοντας το χέρι του κάτω απο το σαγόνι μου με ανάγκασε να τον κοιτάξω.
«τι συμβαίνει?» με ρώτησε ήρεμα και είδα αγωνία στην ματιά του.
«κάτι προέκυψε... συγνώμη» επανέλαβα προσπαθώντας να αποφύγω να του δώσω εξηγήσεις... δεν είχα το κουράγιο για κάτι τέτοιο αυτήν την στιγμή.
«μπορώ να βοηθήσω σε κάτι εγώ?» προσφέρθηκε και έσμιξα τα φρύδια μου παραπονιάρικα
«μπορείς να με πάρεις μια αγκαλιά?» τον ρώτησα και πριν προλάβω να τελειώσω την φράση μου βρέθηκα στην αγκαλιά του... με σήκωσε ψιλά και τα πόδια μου δεν ακουμπούσαν πια το πάτωμα... τύλιξα τα χέρια μου και τα πόδια μου γύρω απο το σώμα του και εκείνος με κόλλησε πάνω στην πόρτα για να με συγκρατήσει.
«συγνώμη» είπα καθώς του χάιδευα απαλά τα μαλλιά και απομάκρυνε το πρόσωπο του για να με κοιτάξει
«μην μου ζητάς συγνώμη... απλά ανησύχησα... σίγουρα δεν υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω εγώ?» κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά και άφησα όλην την πίεση και την στεναχώρια να εκφραστεί στο πρόσωπο μου... απέφευγα την ματιά του και του χάιδευα απαλά το μάγουλο του.
«αυτό αρκεί» του είπα με δυσκολία και άφησα την ανάσα μου να βγει βαριά απο μέσα μου... τα χείλια του βρέθηκαν στα δικά μου και ένιωσα την αγωνία του να αντικατοπτρίζεται μέσα σε αυτό το φιλί.
Τον έσφιξα περισσότερο απάνω μου και ανταποκρίθηκα... η γλώσσα του κατακτούσε την δική μου και η ανάσα μου άρχισε να χάνετε... η σκέψη μου άρχισε να εξανεμίζεται... και όλες μου οι αισθήσεις οξύνονταν μόνο απο αυτό το φιλί... μέσα σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου κάθε ανησυχία είχε εξανεμιστεί και όλο μου το σώμα φώναζε για περισσότερο... το ίδιο και το δικό του.
Τα χέρια του λεηλατούσαν το κορμί μου και το βογκητό μου χάθηκε μέσα στο στόμα του... απότομα σταμάτησε το φιλί του και σήκωσε το κεφάλι του προς τα πάνω για να πάρει μια ανάσα... τον ήθελα απελπισμένα... τον ήθελα τώρα... δεν θα τον άφηνα να σταματήσει... όχι πάλι... τα χείλια μου κατακτούσαν τον λαιμό του και η ανάσα του γινόταν όλο και πιο γρήγορη... μην σταματάς τώρα σε παρακαλώ... ούρλιαζα μέσα μου και αφήνοντας ένα βογκητό γύρισε και πάλι στην επίθεση... με σήκωσε πιο ψιλά και με μπλόκαρε πάνω στην πόρτα για να μπορέσει να ξεκουμπώσει το παντελόνι του... ένιωσα ένα σκίρτημα στην κοιλιά μου και αμέσως άρχισα πάλι να τον φιλάω στο στόμα του με μανία... τα δόντια μου δαγκώνανε με πάθος τα χείλια του και εκείνος μούγκριζε απο ευχαρίστηση.
Χριστέ μου με τρελαίνει... δεν μπορώ να του αντισταθώ... όταν είναι έτσι μαζί μου δεν μπορώ να σκεφτώ... ξεχνάω τον χρόνο... τον τόπο... τα πάντα... τον θέλω... Χριστέ μου τον θέλω τώρα... ένωσα το μαγικό του χέρι να παραμερίζει το εσώρουχο μου και πριν το πάρω μια αναπνοή βρέθηκε μέσα μου και τα χέρια του ξανά άρχισαν να λεηλατούν και να βασανίζουν γλυκά τα στήθη μου... από την έξαψη κοπάνησα το κεφάλι μου πάνω στην πόρτα και του τράβηξα τα μαλλιά με δύναμη... αυτό τον έκανε πιο επιθετικό... και οι ωθήσεις του ήταν τόσο βασανιστικά βαθιές.... που όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε.
«κάνε με δική σου» παρακάλεσα και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό μουγκρίζοντας.
«Μπέλα έχεις ιδέα που βρισκόμαστε?» ρώτησε η γνωστή πλέων αχρωμάτιστη φωνή και ούρλιαξα απο ηδονή.
«πάρε με τώρα... φώναξα... μην τολμήσεις να με αφήσεις» απαίτησα και τότε άρχισε να με κατακτά ξανά τα χείλια του στον λαιμό μου με καίγανε και η ανάσα μου γινόταν πιο γρήγορη.
«το ανασανσερ ανεβαίνει είσαι σίγουρη γι αυτό?» πως σκατά κατάφερνε με τόσο πάθος να ελέγχει και τι γίνεται γύρω του
«γάμα το, το ανσανσερ... μην τολμήσεις να σταματήσεις» Χριστέ μου είμαι τόσο κοντά
«δώσε μου την κάρτα σου» απαίτησε και φέρνοντας το χέρι μου μπροστά έπεσα απάνω του και άρχισα πάλι να τον φιλώ...
«μωρό μου δεν έχεις ιδέα τι μου κάνεις» μούγκρισα και βόγκηξα μέσα στο στόμα του και με έριξε πάλι πάνω στην πόρτα με δύναμη και βάζοντας το χέρι του πάνω στα μαλλιά μου με τράβηξε προς τα πίσω για να δει την ματιά μου.
«τελείωσε για μένα μωρό μου... απαίτησε και άρχισε να με παίρνει πιο γρήγορα... τελείωσε τώρα» έδωσε εντολή και το σώμα μου ανταποκρίθηκε.
«ααααα» ούρλιαξα και αμέσως ένιωσα το σώμα μου να εκρίγνεται... πως το κάνει αυτό???... δεν μπορώ να το πιστέψω... έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο για να τα δώσει όλα... ο οργασμός μου με είχε συνεπάρει και ξαφνικά ένιωσα να πέφτω σε κάτι μαλακό... συνέχισε να με παίρνει με περισσότερο πάθος και το σώμα μου ήταν πάλι έτοιμο να εκραγεί... γαμώτο... πως το κάνει αυτό.
«μην κρατήσεις τίποτα μωρό μου... θέλω να σε νιώσω να τα δίνεις όλα» απαίτησε πάλι και η δεύτερη έκρηξη δεν άργησε να έρθει
«αααααααα» φώναξα πιο δυνατά και τα χέρια του ζούληξαν δυνατά το στήθος μου... αυτόματα τα χέρια μου έπιασαν τα δικά του
«πιο δυνατά» απαίτησα και ένιωσα τις ωθήσεις του και τα χέρια του να απαντούν στο κάλεσμα μου
«θέλω να σε νιώσω... πιο δυνατά» επανέλαβα ουρλιάζοντας... άρχισα να νιώθω μια πίεση στο κεφάλι μου και αυτό με έκανε να θολώσω... που στο καλό βρισκόμουν... η έξαψη έγινε περισσότερη και το σώμα μου άρχισε να εξιτάρετε σε τέτοιο βαθμό που έχασα την πραγματικότητα... δεν μπορούσα να καταλάβω πότε τελείωνα και πότε άρχιζα πάλι απο την αρχή... όλο μου το σώμα έτρεμε απο την ηδονή και εκείνος βογκούσε απο ευχαρίστηση... τα βογκητά του και τα λόγια του στα αυτιά μου ήταν σαν εντολές... εκείνος διέταζε και το σώμα μου απαντούσε... πόσες φορές έχω τελειώσει??? Πόση ώρα κάνομε έρωτα... Χριστέ μου τι μου κάνει αυτός ο άνθρωπος... χάνω την αναπνοή μου.
«ανάσανε μωρό μου» τον άκουσα να λέει και ξαφνικά άνοιξα τα μάτια μου και πήρα μια βαθιά αναπνοή... όλα ήταν ανάποδα... δεν μπορούσα να προσδιορίσω που ακριβός βρισκόμουν αλλά σίγουρα ήμουν μέσα στο δωμάτιο μου... έβαλε το χέρι του κάτω απο τον αυχένα μου και σήκωσε το κεφάλι μου προς την μεριά του για να τον βλέπω... έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό του και μου χαμογέλασε.
«καλωσόρισες» μου είπε πειραχτικά και κλείνοντας τα μάτια κούνησα το κεφάλι για να συνέλθω.
«τι ήταν αυτό?... είπα ξέπνοα και προσπάθησα να βρω ξανά την αναπνοή μου... θα πρέπει να μου κάνεις πλάκα... πες μου ότι μου κάνεις πλάκα... δεν το ζω εγώ αυτό» παραμίλαγα ασυναίσθητα και ξαφνικά βρέθηκα στην αγκαλιά του τα χέρια του τρίβανε τρυφερά την πλάτη μου και τα χείλια του αφήναν διάσπαρτα φιλιά πάνω στα μαλλιά μου.
«πως το κάνεις αυτό?» ρώτησα και γέλασε αλλά δεν μου απάντησε.
Μετά απο... οκ εγώ και η ώρα σταματήσαμε να έχουμε επαφή... αφού βρήκα την αναπνοή μου σήκωσα την ματιά μου προς τα πάνω και τον είδα που με κοίταζε με αγωνία.
«τι συμβαίνει?» τον ρώτησα και μου παραμέρισε τα μαλλιά απο το πρόσωπο
«πως είσαι?»
«εσύ πως με βλέπεις?» τον πείραξα και γέλασε
«αποπροσανατολισμένη?» ρώτησε και εκείνος πειραχτικά και γελάσαμε μαζί.
«πρέπει να κατέβουμε κάτω» είπα απολογητικά και ένευσα αλλά κανένας απο τους δύο μας δεν έκανε την κίνηση να κουνηθεί... είχαμε τόσο ανάγκη αυτήν την επαφή.
«θα πάω στο μπάνιο για να μαζέψω λίγο τον εαυτό μου» του είπα και κούνησε το κεφάλι του... μου έδωσε άλλο ένα παρατεταμένο φιλί πάνω στην κορυφή του κεφαλιού μου και με άφησε να σηκωθώ... πως βρέθηκα στο κρεβάτι?... σκέφτηκα για μια στιγμή αλλά αμέσως μετά τα παράτησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου