Τα χείλια του χάιδευαν απαλά τον λοβό μου... και το σώμα μου άρχισε να αντιδράει... η ζεστή του ανάσα αναστάτωνε όλο μου το είναι και αναστέναξα βαθιά.
«Σ’ αγαπάω» είπα παραπονιάρικα και τα χέρια του με έσφιξαν τόσο πολύ που ένιωσα να μου κόβετε η ανάσα μου
«και εγώ σ’ αγαπάω Μπέλα... μόνο να ήξερες πόσο σε αγαπώ» είπε και τον ένιωσα να τρέμει συγκλονισμένος... σήκωσα το κεφάλι μου να τον αντικρίσω και τα μάγουλα του ήταν μούσκεμα
«καρδιά μου μην μου κλαις σε παρακαλώ» τον παρακάλεσα και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά χωρίς να αφήνει την ματιά μου και γέρνοντας κοντά του και άρχισα να γεύομαι τα δάκρυα του
«θα κάνω τα πάντα για σένα»
«και εγώ για σένα καρδιά μου... τα πάντα... γιατί το αξίζεις» σταμάτησε να αναπνέει και με κοίταξε σοκαρισμένος δεν ήξερε τι να πει... έβαλα τα χέρια μου δεξιά και αριστερά από τον λαιμό του και άρχισα να τον φιλάω άπληστα και αμέσως μου ανταποκρίθηκε.
«άσε με να καλέσω τον Τάηλερ σε παρακαλώ» με παρακάλεσε ανάμεσα από τα φιλιά μας και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά
«θέλω να είμαστε μόνο οι δύο μας... με εμπιστεύεσαι έτσι δεν είναι?»
«περισσότερο και από την ίδια μου την ζωή» είπε σοβαρά και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια
«κάνε μου έρωτα» παρακάλεσα και με κλείδωσε μέσα στην αγκαλιά του αρχίζοντας πάλι να με φιλάει με περισσότερο πάθος.
«μην παρασυρθείς... παρακάλεσε... αν νιώσεις ότι κάνω κάτι που είναι πολύ για σένα... θέλω να με σταματήσεις... σε παρακαλώ... δεν θέλω να σε πονέσω... αλλά φοβάμαι ότι θα τα χάσω»
«σου το υπόσχομαι» του είπα και του χάιδεψα το μάγουλο
«μπορείς να μείνεις για λίγο ακίνητη, με κλειστά τα μάτια?... τον κοίταξα με απορία... θέλω να σου δείξω κάτι»
«εντάξει... είπα και χαμογέλασα πονηρά... θες να εκφράζω τα συναισθήματα μου?» με κοίταζε παραξενευμένος
«μπορείς να το κάνεις αυτό? Εννοώ μπορείς να μην εκφράζεις τα συναισθήματα σου?»
«φυσικά και μπορώ»
«όχι... θέλω να μου εκφράζεις όλα σου τα συναισθήματα... δεν έχεις ιδέα πως νιώθω σαν ακούω την γλυκιά σου φωνή όταν τελειώνεις» είπε και με κοίταξε ζεστά αλλά με πάθος στα μάτια... ξάπλωσα και του χαμογέλασα... έκλεισα τα μάτια και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα χαλάρωσα όλους μου τους μείς και παρέδωσα το σώμα μου σε εκείνον.
Ένιωσα να έρχεται κοντά μου... η ζεστή του ανάσα γαργαλούσε την επιδερμίδα μου και αναστέναξα βαθιά... ακόμα δεν με είχε αγγίξει και ήδη το σώμα μου είχε αρχίσει να ανταποκρίνεται... τα δάχτυλα του σαν πούπουλα χωρίς να αγγίζουν την επιδερμίδα μου άνοιξαν την πετσέτα και άφησε το σώμα μου εκτεθειμένο... πήρα μια βαθιά ανάσα αναμένοντας... άρχισε να μυρίζει το άρωμα μου, με την μύτη του περνώντας ξυστά το δέρμα μου χωρίς να το αγγίζει και το σώμα μου άρχισε να τρέμει ανεπαίσθητα... ένα βογκητό μου ξέφυγε και το επανέλαβε άλλη μια φορά... πέρναγε μόνο την μύτη του ξυστά από το δέρμα μου... από τον λοβό μου και άρχισε να κατηφορίζει προς την κοιλιά μου ακολουθώντας την γραμμή ανάμεσα στο στήθος μου... ήταν μαγεία... ήταν... δεν έχω λόγια να το περιγράψω... το σώμα μου και οι αισθήσεις μου ανταποκρινόντουσαν μοναδικά.
Όταν έφτασε στο χνούδι μου αναστέναξε και συνέχισε την ίδια διαδικασία χωρίς να σταματά... η υγρασία μου είχε ξεπεράσει το φυσιολογικό και οι αναστεναγμοί μου και η ανάσες μου είχαν γίνει πιο γρήγορες... μόλις έφτασε στα πόδια μου φύσηξε απαλά και δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος μου για να εμποδίσω την αυτόματη αντίδραση μου ώστε να μην τα ανοίξω για να του δώσω καλύτερη πρόσβαση.
«άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να αντιδράσει» πρόσταξε και την στιγμή που το επανέλαβε άνοιξα τα πόδια μου και η καρδιά μου κόντεψε να διαλύσει το στήθος μου... δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο στην ζωή μου... ακόμα δεν με είχε αγγίξει και ήμουν ήδη στα όρια μου.
«πες μου τι σκέφτεσαι» παρακάλεσε
«δεν έχεις ιδέα τι κάνεις στο σώμα μου... ακόμα και χωρίς να με αγγίζεις» είπα βογκώντας και την στιγμή που ένιωσα την μύτη του να περνάει απο το εσωτερικό τον ποδιών μου ούρλιαξα και ένιωσα μια σύσπαση στην κοιλιά μου... εκείνος χαμογέλασε... ήξερε ακριβός τι επίδραση είχε απάνω στο σώμα μου
«θες να δεις τι επίδραση έχεις εσύ απάνω στο σώμα μου?» με ρώτησε και δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου για άλλη μια φορά κατένευσα
Πήρε το χέρι του και το έφερε πιο κοντά στο σώμα του... ανασηκώθηκε και αφού το ακινητοποίησε με την παλάμη προς τα πάνω, άφησε το σώμα του να ακουμπήσει πάνω στο χέρι μου προσέχοντας να μην το πλακώνει πολύ και πονέσω... ένιωσα στην παλάμη μου τον ερεθισμό του που ήταν στα όρια του... και βόγκηξα δυνατά την στιγμή που το ένιωσα να πάλετε.
«μείνε ακίνητη... θέλω να σου δείξω κάτι» μου υπενθύμισε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά αναστενάζοντας και εκείνος συνέχισε το γλυκό του βασανιστήριο.
Άφησε ένα απαλό φιλί πάνω στο χνούδι μου και τότε ένιωσα να κάνει την ίδια διαδικασία με πριν μόνο που αυτήν την φορά η μύτη του άρχισε να με ακουμπάει ανεπαίσθητα... ήταν σαν να με χάιδευε με ένα φτερό... τόσο απαλό και τρυφερό... μόλις έφτασε στο στήθος μου... ένιωσα το δάχτυλο του να κινείτε γύρω από το αυτό και το άγγιγμά του ήταν τόσο απαλό που με έκανε να βογκήξω δυνατά... το σώμα μου είχε ανατριχιάσει ολόκληρο... και ένιωσα άλλη μια σύσπαση στην κοιλιά μου σαν απάντηση στο άγγιγμά του... ήμουν τόσο κοντά... ταυτόχρονα με την δική μου αντίδραση ένιωσα και τον ερεθισμό του να πάλετε... και έσφιξα τα δόντια μου για να μην τεντώσω το κορμί μου σαν αντίδραση.
«άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να αντιδράσει» πρόσταξε για άλλη μια φορά και τέντωσα το κορμί μου ενώ έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω... αναστενάζοντας δυνατά.
Η γλώσσα του άρχισε να με βασανίζει τρυφερά... η υγρασία της με έκανε να ξεπερνάω τα όρια μου και ένιωθα τον ερεθισμό του να αντιδράει με τον ίδιο τρόπο... το κορμί του ήταν απόλυτα συγχρονισμένο με το δικό μου... ένιωθα το κορμί του να αντιδράει με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούσε και το δικό μου... ήταν ανεπανάληπτο.
Ένιωθα την γλώσσα του στην αριστερή μου θηλή να παίζει το ίδιο βασανιστικό παιχνίδι ενώ ταυτόχρονα το χέρι του συνέχιζε να κάνει βασανιστικούς κύκλους γύρω από το δεξί μου στήθος και πλέον μου ήταν αδύνατον να σταματήσω τον εαυτό μου... μόλις ένιωσα την επόμενη σύσπαση στην κοιλιά μου αμέσως ο ερεθισμός του μέσα στην χούφτα μου συσπάστηκε και εκείνος μου δάγκωσε την θηλή μου με τα δόντια του και η έκρηξη μας ήρθε ταυτόχρονα.
Ούρλιαξα δυνατά χαμένη στον δικό μου κόσμο... σε ένα κόσμο γεμάτο με ουράνια τόξα και όμορφα χρώματα... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει και η αναπνοή μου δεν μπορούσε να βρει τους κανονικούς της ρυθμούς... ξέπνοος έπεσε πάνω στο στήθος μου και προσπαθούσε να βρει τις δικές του ισορροπίες... το χέρι μου αυτόματα βρέθηκε μέσα στα μαλλιά του και με ήρεμες κινήσεις άρχισα να τον χαϊδεύω.
«τρελαίνομαι όταν το κάνεις αυτό... δεν έχεις ιδέα πόσο με ηρεμεί όταν μου χαϊδεύεις έτσι τα μαλλιά» χαμογέλασα
«γι αυτό πάντα το κάνεις όταν κοιμάμαι?» άλλαξα το θέμα για να μην τον αφήσω να με αποπροσανατολίσει και κούνησε θετικά το κεφάλι του
«είσαι τόσο γαλήνια όταν κοιμάσαι... που δεν μπορώ να σου αντισταθώ»
«το έκανες όσο κοιμόμουν στο Παρίσι?» τον ρώτησα σοκαρισμένη
«τι άλλο να έκανα... για να περάσει η ώρα μου» με πείραξε... αλλά στην ουσία προσπάθησε να το γυρίσει στο αστείο από φόβο μην αντιδράσω άσχημα... φόβος.
«είσαι τόσο γαλήνια όταν κοιμάσαι» ήρθαν τα λόγια του Πάολο στην μνήμη μου αυτόματα και πάγωσα... ο Πάολο με φοβόταν... γι αυτό καθόταν με τις ώρες και με κοίταζε να κοιμάμαι... είναι δυνατόν να με φοβόταν?... και όμως ναι... ψιθύρισε μια φωνούλα μέσα μου... ήσουν η μόνη που μπόρεσες να τον αντιμετωπίσεις... γι αυτό και αντιδρούσε όταν ξύπναγες.
Το χέρι μου χωρίς να το καταλάβω είχε ακινητοποιηθεί... χαμένη στις σκέψεις μου δεν είχα καταλάβει το ο Έντουαρντ με κοίταζε με απορία.
«τι συμβαίνει?» με ρώτησε με αγωνία και τότε τον κοίταξα στα μάτια
«τώρα καταλαβαίνω γιατί με φοβάσαι» είπα ξέπνοα και έσμιξε τα φρύδια του
«γιατί είμαι η μόνη που μπορώ να σε αντιμετωπίσω?» τον ρώτησα και μου χαμογέλασε θλιμμένα
«δεν σε θέλω δίπλα μου μόνο γι αυτό» επιβεβαίωσε την διαπίστωση μου
«το ξέρω καρδιά μου... το ξέρω» τον καθησύχασα και άρχισε να με φιλάει με πάθος
«σ’ αγαπάω Μπέλα... σε παρακαλώ θέλω να με πιστέψεις»
«σε πιστεύω καρδιά μου» του είπα και μόλις τον αγκάλιασα άρχισε να με φιλάει σε όλο μου το πρόσωπο λέγοντας μου ξανά και ξανά το πόσο με αγαπάει.
Τα χέρια του άρχισαν άπληστα να με εξερευνούν και πριν το καταλάβουμε τα κορμιά μας είχαν πάρει και πάλι φωτιά... μια φωτιά που έκαψε όλο μας το είναι... δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα και τα χείλια μας επιζητούσαν άπληστα την ανάσα του άλλου για να βρούμε ξανά την πηγή ζωής μας.
Μετατόπισε το σώμα του και άνοιξε τα πόδια μου με τα δικά του για να με συναντήσει... χαμένη μέσα στο όνειρο... δεν ξέραμε ούτε που ήμασταν ούτε ποιοι ήμασταν πια... ένιωσα τον ερεθισμό του να μπαίνει στην είσοδο μου και βογκώντας δυνατά ένιωσα την ανάσα μου να γεμίζει τα πνευμονία μου με ζωή... ένιωσα για πρώτη φορά στην ζωή μου ολοκληρωμένη.
«σε θέλω εδώ... μου υπενθύμισε... ορκίσου ότι δεν θα παρασυρθείς... σε παρακαλώ» συνέχιζε να με παρακαλεί ενώ χανόταν μέσα μου ξανά και ξανά.
«σου το υπόσχομαι» βόγκηξα δυνατά και γαντζώθηκα από πάνω του για να τον ακολουθήσω... η καρδιά μου κάλπαζε τρελά... και η αναπνοή μου ήταν τόσο γρήγορη που δεν μπορούσα να την καλμάρω με τίποτα... αλλά του το υποσχέθηκα και έπρεπε να κρατήσω τον λόγο μου.
«τελείωσε μωρό μου για μένα... τελείωσε» τον άκουγα να με παρακαλάει ξανά και ξανά.
Το σώμα μου και το μυαλό μου που ήταν εκπαιδευμένα να υπακούν αυτόματα στις εντολές, αντιδρούσαν αμέσως και ένιωθα την έκρηξη μου να μου συγκλονίζει όλο μου το είναι... αλλά του το είχα υποσχεθεί... πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να κρατήσω την λογική μου ανέπαφη για να μπορέσω να ελέγχω τις πράξεις του... δεν έδειχνε να θέλει να μου κάνει κακό... αλλά και πάλι αυτό δεν με καθησύχαζε.
«τελείωσε μωρό μου για μένα... τελείωσε» τον άκουγα να με παρακαλάει για άλλη μια φορά ξανά και ξανά αλλά η χροιά της φωνής του άρχισε να αλλάζει... άρα με αυτό τον τρόπο μου προκαλούσε του πολλαπλούς οργασμούς... διαπίστωσα και κάτι στην χροιά της φωνής του και στις κινήσεις του που άλλαζαν, μου δήλωναν ότι πίσω από αυτά τα λόγια υπήρχαν και κρυμμένες λέξεις που δεν τόλμαγε να τις ξεστομίσει
Παρέμεινα σιωπηλή για να μην του αποσπάσω την προσοχή... ήθελα να δω τι προκαλούσε αυτό ξέσπασμα... εκείνος συνέχιζε έχοντας τα μάτια του κλειστά... χαμένος στον δικό του κόσμο.
«τελείωσε μωρό μου για μένα... τελείωσε» απαιτούσε και πάλι με πιο άγρια φωνή, ξανά και ξανά, κάνοντας τις ωθήσεις του πιο βαθιές, πιο γρήγορες και πιο δυνατές... βγάζοντας όλο του το άχτι... άφησα το κορμί μου να εκφραστεί χωρίς να αφήνω την λογική μου να παρασυρθεί για να μπορέσω να ελέγξω το ξέσπασμα του και να τον αφήσω να εκφράσει αυτό που προσπαθούσε όλη αυτήν την ώρα να μου κρύψει.
Εκείνος μόλις άκουσε την κραυγή μου... λύθηκε και τότε οι κρυμμένες λέξεις ακούστηκαν ξεκάθαρα...
«από – τελείωσε – τον... μωρό μου για μένα... από – τελείωσε – τον» φώναξε με μίσος και ένιωσα την έκρηξη του να καίει τα σωθικά μου... με δύο απανωτές βαθιές και δυνατές ωθήσεις.
Κατάκοπος έπεσε πάνω στο στήθος μου και έμεινα ακίνητη και σοκαρισμένη να τον κοιτώ χαϊδεύοντας τρυφερά τα μαλλιά του για να τον ηρεμήσω... δεν ήξερα πως να αντιδράσω... ή τι να πω... τα δάκρυα μου άρχισαν να τρέχουν ανεξέλεγκτα... με μισεί γιατί όταν μου κάνει έρωτα νομίζει ότι εγώ είμαι εκείνος... και εκείνος ο βασανιστής που έβαζε η μητέρα του να τον κακοποιεί.
Η καρδιά του και η αναπνοή του άρχισαν να βρίσκουν τους φυσιολογικούς του ρυθμούς... εγώ ακόμα δεν μπορούσα να αντιδράσω... κοίταξα προς το μέρος της κάμερας... >*τι να κάνω?*<... δεν ήρθε καμία κλήση στο κινητό... >*συνέχισε*<
Ο Έντουαρντ μπερδεμένος από την σιωπή μου ανασήκωσε το κεφάλι του για να με κοιτάξει στα μάτια... βλέποντας τα δάκρυα μου έπαθε σοκ και άρχισε να αναπνέει γρήγορα
«καρδιά μου τι συμβαίνει? Σου έκανα κακό? Σε πόνεσα?» με ρώταγε με αγωνία χωρίς να καταλαβαίνει σε τι οφειλόταν αυτό μου το ξέσπασμα
Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά... είχα χάσει την φωνή μου... δεν ήξερα ακόμα τι να κάνω... ένιωθα ότι αν του έλεγα την αλήθεια θα αντιδρούσε πολύ άσχημα.
«μίλα μου Μπέλα, σε παρακαλώ... η σιωπή σου με τρελαίνει» πήρα μια βαθιά ανάσα για να ελέγξω τα συναισθήματα μου κλείνοντας τα μάτια μου και μόλις την άφησα άνοιξα ξανά τα μάτια μου και έβαλα τα χέρια μου πάνω στο πρόσωπο του.
«θέλω να κρατήσεις την ψυχραιμία σου καρδιά μου... με εμπιστεύεσαι έτσι δεν είναι?»
«Μπέλα με τρελαίνεις, τι συμβαίνεις?»
«μπορείς να κρατήσεις για λίγο την ψυχραιμία σου?» τον παρακάλεσα
«πες μου σε παρακαλώ» μου ζήτησε παραπονιάρικα
«ξέρω» του δήλωσα και σταμάτησε να αναπνέει
«τι εννοείς όταν λες ότι ξέρεις?» ρώτησε ξέπνοος και έκανε πιο πίσω για να αποφύγει το άγγιγμα μου... τα χέρια μου έμειναν για λίγο μετέωρα στην θέση τους πριν πέσουν και πάλι στο στρώμα... δεν θέλει να μάθει... γύρισε πάλι στην άρνηση
«ξέρω τι σου έκανε» δοκίμασα ήρεμα και τότε αντέδρασε
«πως μπορείς να ξέρεις τι μου έκανε?» απαίτησε και πήρα μια βαθιά ανάσα για να μπορέσω να κοντρολάρω τον εαυτό μου
«μου το είπες εσύ... μόλις τώρα» με κοίταξε για λίγο με γουρλωμένα μάτια και με ανοιχτό το στόμα
«γι αυτό ήθελες να κάνουμε έρωτα? Για να με διαβάσεις?» ρώτησε σοκαρισμένος... είχε χάσει την ψυχραιμία του... για άλλη μια φορά πίστευε ότι το έκανα μόνο και μόνο για να του τον εξαπατήσω.
«όχι καρδιά μου, σου λέω την αλήθεια... με πιστεύεις έτσι δεν είναι?» ήταν αναποφάσιστος, ήθελε να με πιστέψει άλλα τον εμπόδιζε η δική της λογική
«λες ψέματα» απάντησε αυτόματα με αχρωμάτιστη φωνή και έκλεισα τα μάτια μου για να μπορέσω να συγκρατηθώ.
«όχι καρδιά μου δεν λέω... είπα κλαψουρίζοντας... εσύ μου ζήτησες να μην παρασυρθώ για να σε σταματήσω αν κάνει κάτι που θα είναι πολύ για μένα... σε παρακαλώ πες μου ότι το θυμάσαι?» τον παρακάλεσα και ανοίγοντας τα μάτια μου για να τον κοιτάξω ένα δάκρυ δραπέτευσε
«γι αυτό επέμενες να μην φωνάξω τον Τάηλερ? Γιατί ήξερες ότι θα σου το ζητήσω?»
«όχι καρδιά μου... δοκίμασα άλλη μια φορά ήρεμα... σε παρακαλώ, μην βγάζεις πάλι λάθος συμπεράσματα»
«τότε γιατί... γιατί Μπέλα?» απαίτησε
«γιατί ήθελα να σου αποδείξω ότι μπορείς να μου έχεις εμπιστοσύνη... ήθελα να πιστέψεις σε μένα... ήθελα να καταλάβεις ότι δεν έχεις λόγο να με φοβάσαι» ξέσπασα και στο τέλος η φωνή μου έσπασε και άφησα τα δάκρυα μου να ξεχειλίσουν τελείως διαλυμένη... μόλις είδε τον πόνο να αντικατοπτρίζετε στα μάτια μου λύγισε και έπεσε πάνω στο στρώμα άδειος.
Καθόταν ανάσκελα δίπλα μου και κάνοντας μπουνιά το χέρι του, άρχισε να κοπανάει το κούτελο του με μανία, έχοντας τα μάτια του κλειστά.
«γιατί μου το κάνεις αυτό???... ρώταγε απελπισμένος... τι σου έχω κάνει???... συνέχιζε πνίγοντας την φωνή του μέσα στους λυγμούς του... τι σου έφταιξα και με βασανίζεις έτσι???» συνέχιζε ξεσπώντας χωρίς δάκρυα στα μάτια του... πήγα κοντά του και τον σταμάτησα... εκείνος άνοιξε τα μάτια του ξαφνιασμένος.
«αυτό μου έκρυβες?» τον ρώτησα ήρεμα χαϊδεύοντας το μάγουλο του και δεν ήξερε τι να πει
«τι εννοείς?» ρώτησε ξέπνοος
«ήθελες να μου αποκαλύψεις ότι με μισείς γιατί όταν μου κάνεις έρωτα νομίζεις ότι εγώ είμαι εσύ... και εσύ ο βασανιστής που έβαζε η μητέρα σου να σε κακοποιεί?» τα μάτια του άρχισαν να πηγαίνουν πέρα δώθε με την ταχύτητα του φωτός... ήταν τρομερά σοκαρισμένος... δεν το είχε συνειδητοποιήσει πιο πριν... ποτέ του δεν είχε βγάλει αυτό το συμπέρασμα... όλα αυτά ήταν πολλά για εκείνον μέσα σε μια μέρα... πρέπει να τον καθησυχάσω.
Έκλεισε τα μάτια και έσφιξε το σαγόνι του... τράβηξε το χέρι του απότομα από το δικό μου και μόλις άνοιξε τα μάτια του, έσφιξε δυνατά τους καρπούς μου και με κοίταξε με μίσος στα μάτια.
«για άκου να σου πω... δεν θα παίζεις εσύ με το μυαλό μου το κατάλαβες?» ρώτησε έξαλλος... είχε χάσει την λογική του... είχε ξεπεράσει τα όρια του... ο Έντουαρντ δεν ήταν πια εδώ... το κινητό μου δονήθηκε... ο Τζέικοπ με προειδοποιούσε... αναστέναξα... >*όχι ακόμα*<
«Έντουαρντ?» προσπάθησα ήρεμα για να επιβεβαιωθώ.
Με μια κίνηση γύρισε το κορμί του και με έβαλε από κάτω του ακινητοποιώντας το κορμί μου με το δικό του... έβαλε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και συνέχισε να με κοιτάει μοχθηρά μιλώντας μέσα από τα δόντια του.
«ποιος είναι ο κυρίαρχος εδώ?» ρώτησε απαιτητικά και πήρα μια ανάσα έκλεισα τα μάτια μου έμεινα ακίνητη και σιωπηλή.
«έτσι μπράβο... τώρα το πας καλά... νομίζεις τόση ώρα ότι δεν ξέρω τι παιχνίδι παίζεις?» δεν μίλησα... παρέμενα υπομονετικά για να ξεσπάσει.
«πιστεύεις ότι εσύ μπορείς να κυριαρχήσεις εμένα? Απάντησε μου»
«τι θέλει να του πω ο κύριος μου?» αυτό τον μπέρδεψε ... δεν το χρησιμοποιούσε σε εκείνον
«πιστεύεις ότι εσύ μπορείς να κυριαρχήσεις σε εμένα? Απάντησε μου»
«τι θέλει να του πω ο κύριος μου?»
«τι αλήθεια μόνο την αλήθεια θέλω από εσένα Μπέλα» χρησιμοποίησε τα λόγια του Πάολο... θα πρέπει να το είχα εξωτερικεύσει στον ύπνο μου... είμαι σίγουρη ότι αυτό δεν του το είχε ζητήσει ποτέ.
«όχι κύριε δεν είμαι εδώ για να σας κυριαρχήσω» ακινητοποιήθηκε για λίγο... δεν ήξερε τι να πιστέψει
«τώρα θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ... και σταμάτα να παίζεις με το μυαλό μου... το μόνο που καταφέρνεις είναι να με εξοργίζεις περισσότερο» ούρλιαξε
«τι θέλει να κάνω ο κύριος μου?» συνέχισα ήρεμα
«γύρνα» το κινητό δονήθηκε... δεύτερη προειδοποίηση... την ώρα που γύρναγα ανασήκωσα τα φρύδια μου στιγμιαία... >*όχι ακόμα άστoν να μου δείξει*<
«τώρα θα δεις πως γαμάει ένας πραγματικός άντρας» είπε απειλητικά μέσα από τα δόντια του και σφίχτηκε η καρδιά μου... Χριστέ μου πλήρωνε όσα στερήθηκε από τον άντρα της
«κίτρινο» προειδοποίησα... διαβάζοντας τις προθέσεις του και ακινητοποιήθηκε... ούτε αυτό το γνώριζε... Χριστέ μου δεν υπήρχαν όρια... γιατί να μην είναι ζωντανή να την σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια???
«άκου να σου πω... εδώ εγώ κάνω κουμάντο... αν δεν συμμορφωθείς... θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια»
Τον απειλούσε με την ίδια του την ζωή... τι τέρας ήταν αυτό?? Δεν αντέδρασα αλλά είχα τσιτωθεί... κάπου στον δρόμο του μονολόγου του βρήκε την λογική του και δεν με ακούμπησε από πίσω... έβαλε τον ερεθισμό του μέσα μου και με χτύπησε με δύναμη στο τέρμα μου... δεν κουνήθηκα δεν έβγαλα άχνα... τον άφησα να ξεσπάσει.
«θέλω να σε ακούω να ουρλιάζεις... όσο πιο συγκεντρωμένος είσαι τόσο περισσότερο θα διαρκεί το βασανιστήριο σου... δεν θα το ξανά πω... μην τολμήσεις να τελειώσεις... γιατί τότε θα μου αποδείξεις ότι είσαι σαν και εκείνον... μια τελειωμένη αδελφή» είχε βγει εκτός εαυτού... χωρίς να το καταλαβαίνει... επαναλάμβανε τα λόγια της... γιατί να μην είναι ζωντανή να την σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια... γιατί???
Πήρα μια βαθιά ανάσα... την κράτησα και την άφησα ήρεμα να βγει από μέσα μου...
«έτσι μπράβο... τώρα συνεννοούμαστε» πως ήξερε εκείνη για τις ανάσες???... περίεργο αυτό.
Άρχισε να με βασανίζει... με χτύπαγε και με γαμούσε δυνατά... εγώ δεν λύγιζα εκείνος όσο παίρναγε η ώρα απελπιζόταν περισσότερο... κράτησε τα μαλλιά μου με το χέρι του και τα τράβηξε με δυναμη για να με αναγκάσει να ανασηκώσω το κεφάλι μου προς τα πίσω
«την βρίσκεις με τον κίνδυνο τσουλάκι?» συνειδητοποίησε ότι είμαι εγώ και όχι εκείνος στην θέση μου
«μάλιστα κύριε... πιο δυνατά» τον προκάλεσα
«νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις μαζί μου?»
«μάλιστα κύριε... ξέρω ακριβός τι θέλετε»
«τότε κάνε αυτό που σου ζητάνε»
«όχι κύριε... επιλέγω να μην το κάνω»
«ποιος σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα της επιλογής?»
«είμαι ενδοτική σας κύριε... εγώ έχω πάντα την επιλογή» αυτό τον ακινητοποίησε... για λίγο τα έχασε δεν ήξερε πως να αντιδράσει... έμεινε μέσα μου αλλά σταμάτησε τις ωθήσεις του... το χέρι του άφησε τα μαλλιά μου και η αναπνοή του άρχισε να γίνεται όλο και πιο γρήγορη... ήταν σοκαρισμένος δεν ήξερε τι να κάνει.
«Μπέλα?» είπε με τρεμάμενη φωνή... είμαι σίγουρη ότι είχε δακρύσει
«μάλιστα κύριε?»
«Μπέλα... εγώ» δεν ήξερε τι να πει βγήκε απο μέσα μου και άρχισε να τρέχει προς το μπάνιο... σηκώθηκα απευθείας και έτρεξα πίσω του πριν προλάβει να κλειδώσει την πόρτα... τον άρπαξα από το χέρι και τον οδήγησα προς την ντουζιέρα χωρίς να του δίνω την επιλογή να αντιδράσει... άνοιξα το νερό και προσπάθησα να μην είναι πολύ καυτό για εκείνον και τον ακινητοποίησα στον τοίχο ρυθμίζοντας το νερό να πέφτει απάνω του... έτρεμε ολόκληρος και είχε τα μάτια του κλειστά.
«άνοιξε τα μάτια σου» διέταξα και το έκανε αμέσως
«Μπέλα»
«σσσς... εδώ είμαι αγάπη μου... ηρέμησε... εδώ είμαι εγώ δεν σε αφήνω» του είπα παρηγορητικά και τον κλείδωσα στην αγκαλιά μου για να τον αφήσω να ξεσπάσει.
«Σ’ αγαπάω» είπα παραπονιάρικα και τα χέρια του με έσφιξαν τόσο πολύ που ένιωσα να μου κόβετε η ανάσα μου
«και εγώ σ’ αγαπάω Μπέλα... μόνο να ήξερες πόσο σε αγαπώ» είπε και τον ένιωσα να τρέμει συγκλονισμένος... σήκωσα το κεφάλι μου να τον αντικρίσω και τα μάγουλα του ήταν μούσκεμα
«καρδιά μου μην μου κλαις σε παρακαλώ» τον παρακάλεσα και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά χωρίς να αφήνει την ματιά μου και γέρνοντας κοντά του και άρχισα να γεύομαι τα δάκρυα του
«θα κάνω τα πάντα για σένα»
«και εγώ για σένα καρδιά μου... τα πάντα... γιατί το αξίζεις» σταμάτησε να αναπνέει και με κοίταξε σοκαρισμένος δεν ήξερε τι να πει... έβαλα τα χέρια μου δεξιά και αριστερά από τον λαιμό του και άρχισα να τον φιλάω άπληστα και αμέσως μου ανταποκρίθηκε.
«άσε με να καλέσω τον Τάηλερ σε παρακαλώ» με παρακάλεσε ανάμεσα από τα φιλιά μας και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά
«θέλω να είμαστε μόνο οι δύο μας... με εμπιστεύεσαι έτσι δεν είναι?»
«περισσότερο και από την ίδια μου την ζωή» είπε σοβαρά και τον κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια
«κάνε μου έρωτα» παρακάλεσα και με κλείδωσε μέσα στην αγκαλιά του αρχίζοντας πάλι να με φιλάει με περισσότερο πάθος.
«μην παρασυρθείς... παρακάλεσε... αν νιώσεις ότι κάνω κάτι που είναι πολύ για σένα... θέλω να με σταματήσεις... σε παρακαλώ... δεν θέλω να σε πονέσω... αλλά φοβάμαι ότι θα τα χάσω»
«σου το υπόσχομαι» του είπα και του χάιδεψα το μάγουλο
«μπορείς να μείνεις για λίγο ακίνητη, με κλειστά τα μάτια?... τον κοίταξα με απορία... θέλω να σου δείξω κάτι»
«εντάξει... είπα και χαμογέλασα πονηρά... θες να εκφράζω τα συναισθήματα μου?» με κοίταζε παραξενευμένος
«μπορείς να το κάνεις αυτό? Εννοώ μπορείς να μην εκφράζεις τα συναισθήματα σου?»
«φυσικά και μπορώ»
«όχι... θέλω να μου εκφράζεις όλα σου τα συναισθήματα... δεν έχεις ιδέα πως νιώθω σαν ακούω την γλυκιά σου φωνή όταν τελειώνεις» είπε και με κοίταξε ζεστά αλλά με πάθος στα μάτια... ξάπλωσα και του χαμογέλασα... έκλεισα τα μάτια και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα χαλάρωσα όλους μου τους μείς και παρέδωσα το σώμα μου σε εκείνον.
Ένιωσα να έρχεται κοντά μου... η ζεστή του ανάσα γαργαλούσε την επιδερμίδα μου και αναστέναξα βαθιά... ακόμα δεν με είχε αγγίξει και ήδη το σώμα μου είχε αρχίσει να ανταποκρίνεται... τα δάχτυλα του σαν πούπουλα χωρίς να αγγίζουν την επιδερμίδα μου άνοιξαν την πετσέτα και άφησε το σώμα μου εκτεθειμένο... πήρα μια βαθιά ανάσα αναμένοντας... άρχισε να μυρίζει το άρωμα μου, με την μύτη του περνώντας ξυστά το δέρμα μου χωρίς να το αγγίζει και το σώμα μου άρχισε να τρέμει ανεπαίσθητα... ένα βογκητό μου ξέφυγε και το επανέλαβε άλλη μια φορά... πέρναγε μόνο την μύτη του ξυστά από το δέρμα μου... από τον λοβό μου και άρχισε να κατηφορίζει προς την κοιλιά μου ακολουθώντας την γραμμή ανάμεσα στο στήθος μου... ήταν μαγεία... ήταν... δεν έχω λόγια να το περιγράψω... το σώμα μου και οι αισθήσεις μου ανταποκρινόντουσαν μοναδικά.
Όταν έφτασε στο χνούδι μου αναστέναξε και συνέχισε την ίδια διαδικασία χωρίς να σταματά... η υγρασία μου είχε ξεπεράσει το φυσιολογικό και οι αναστεναγμοί μου και η ανάσες μου είχαν γίνει πιο γρήγορες... μόλις έφτασε στα πόδια μου φύσηξε απαλά και δάγκωσα δυνατά το κάτω χείλος μου για να εμποδίσω την αυτόματη αντίδραση μου ώστε να μην τα ανοίξω για να του δώσω καλύτερη πρόσβαση.
«άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να αντιδράσει» πρόσταξε και την στιγμή που το επανέλαβε άνοιξα τα πόδια μου και η καρδιά μου κόντεψε να διαλύσει το στήθος μου... δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο στην ζωή μου... ακόμα δεν με είχε αγγίξει και ήμουν ήδη στα όρια μου.
«πες μου τι σκέφτεσαι» παρακάλεσε
«δεν έχεις ιδέα τι κάνεις στο σώμα μου... ακόμα και χωρίς να με αγγίζεις» είπα βογκώντας και την στιγμή που ένιωσα την μύτη του να περνάει απο το εσωτερικό τον ποδιών μου ούρλιαξα και ένιωσα μια σύσπαση στην κοιλιά μου... εκείνος χαμογέλασε... ήξερε ακριβός τι επίδραση είχε απάνω στο σώμα μου
«θες να δεις τι επίδραση έχεις εσύ απάνω στο σώμα μου?» με ρώτησε και δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου για άλλη μια φορά κατένευσα
Πήρε το χέρι του και το έφερε πιο κοντά στο σώμα του... ανασηκώθηκε και αφού το ακινητοποίησε με την παλάμη προς τα πάνω, άφησε το σώμα του να ακουμπήσει πάνω στο χέρι μου προσέχοντας να μην το πλακώνει πολύ και πονέσω... ένιωσα στην παλάμη μου τον ερεθισμό του που ήταν στα όρια του... και βόγκηξα δυνατά την στιγμή που το ένιωσα να πάλετε.
«μείνε ακίνητη... θέλω να σου δείξω κάτι» μου υπενθύμισε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά αναστενάζοντας και εκείνος συνέχισε το γλυκό του βασανιστήριο.
Άφησε ένα απαλό φιλί πάνω στο χνούδι μου και τότε ένιωσα να κάνει την ίδια διαδικασία με πριν μόνο που αυτήν την φορά η μύτη του άρχισε να με ακουμπάει ανεπαίσθητα... ήταν σαν να με χάιδευε με ένα φτερό... τόσο απαλό και τρυφερό... μόλις έφτασε στο στήθος μου... ένιωσα το δάχτυλο του να κινείτε γύρω από το αυτό και το άγγιγμά του ήταν τόσο απαλό που με έκανε να βογκήξω δυνατά... το σώμα μου είχε ανατριχιάσει ολόκληρο... και ένιωσα άλλη μια σύσπαση στην κοιλιά μου σαν απάντηση στο άγγιγμά του... ήμουν τόσο κοντά... ταυτόχρονα με την δική μου αντίδραση ένιωσα και τον ερεθισμό του να πάλετε... και έσφιξα τα δόντια μου για να μην τεντώσω το κορμί μου σαν αντίδραση.
«άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να αντιδράσει» πρόσταξε για άλλη μια φορά και τέντωσα το κορμί μου ενώ έγειρα το κεφάλι μου προς τα πίσω... αναστενάζοντας δυνατά.
Η γλώσσα του άρχισε να με βασανίζει τρυφερά... η υγρασία της με έκανε να ξεπερνάω τα όρια μου και ένιωθα τον ερεθισμό του να αντιδράει με τον ίδιο τρόπο... το κορμί του ήταν απόλυτα συγχρονισμένο με το δικό μου... ένιωθα το κορμί του να αντιδράει με τον ίδιο τρόπο που αντιδρούσε και το δικό μου... ήταν ανεπανάληπτο.
Ένιωθα την γλώσσα του στην αριστερή μου θηλή να παίζει το ίδιο βασανιστικό παιχνίδι ενώ ταυτόχρονα το χέρι του συνέχιζε να κάνει βασανιστικούς κύκλους γύρω από το δεξί μου στήθος και πλέον μου ήταν αδύνατον να σταματήσω τον εαυτό μου... μόλις ένιωσα την επόμενη σύσπαση στην κοιλιά μου αμέσως ο ερεθισμός του μέσα στην χούφτα μου συσπάστηκε και εκείνος μου δάγκωσε την θηλή μου με τα δόντια του και η έκρηξη μας ήρθε ταυτόχρονα.
Ούρλιαξα δυνατά χαμένη στον δικό μου κόσμο... σε ένα κόσμο γεμάτο με ουράνια τόξα και όμορφα χρώματα... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει και η αναπνοή μου δεν μπορούσε να βρει τους κανονικούς της ρυθμούς... ξέπνοος έπεσε πάνω στο στήθος μου και προσπαθούσε να βρει τις δικές του ισορροπίες... το χέρι μου αυτόματα βρέθηκε μέσα στα μαλλιά του και με ήρεμες κινήσεις άρχισα να τον χαϊδεύω.
«τρελαίνομαι όταν το κάνεις αυτό... δεν έχεις ιδέα πόσο με ηρεμεί όταν μου χαϊδεύεις έτσι τα μαλλιά» χαμογέλασα
«γι αυτό πάντα το κάνεις όταν κοιμάμαι?» άλλαξα το θέμα για να μην τον αφήσω να με αποπροσανατολίσει και κούνησε θετικά το κεφάλι του
«είσαι τόσο γαλήνια όταν κοιμάσαι... που δεν μπορώ να σου αντισταθώ»
«το έκανες όσο κοιμόμουν στο Παρίσι?» τον ρώτησα σοκαρισμένη
«τι άλλο να έκανα... για να περάσει η ώρα μου» με πείραξε... αλλά στην ουσία προσπάθησε να το γυρίσει στο αστείο από φόβο μην αντιδράσω άσχημα... φόβος.
«είσαι τόσο γαλήνια όταν κοιμάσαι» ήρθαν τα λόγια του Πάολο στην μνήμη μου αυτόματα και πάγωσα... ο Πάολο με φοβόταν... γι αυτό καθόταν με τις ώρες και με κοίταζε να κοιμάμαι... είναι δυνατόν να με φοβόταν?... και όμως ναι... ψιθύρισε μια φωνούλα μέσα μου... ήσουν η μόνη που μπόρεσες να τον αντιμετωπίσεις... γι αυτό και αντιδρούσε όταν ξύπναγες.
Το χέρι μου χωρίς να το καταλάβω είχε ακινητοποιηθεί... χαμένη στις σκέψεις μου δεν είχα καταλάβει το ο Έντουαρντ με κοίταζε με απορία.
«τι συμβαίνει?» με ρώτησε με αγωνία και τότε τον κοίταξα στα μάτια
«τώρα καταλαβαίνω γιατί με φοβάσαι» είπα ξέπνοα και έσμιξε τα φρύδια του
«γιατί είμαι η μόνη που μπορώ να σε αντιμετωπίσω?» τον ρώτησα και μου χαμογέλασε θλιμμένα
«δεν σε θέλω δίπλα μου μόνο γι αυτό» επιβεβαίωσε την διαπίστωση μου
«το ξέρω καρδιά μου... το ξέρω» τον καθησύχασα και άρχισε να με φιλάει με πάθος
«σ’ αγαπάω Μπέλα... σε παρακαλώ θέλω να με πιστέψεις»
«σε πιστεύω καρδιά μου» του είπα και μόλις τον αγκάλιασα άρχισε να με φιλάει σε όλο μου το πρόσωπο λέγοντας μου ξανά και ξανά το πόσο με αγαπάει.
Τα χέρια του άρχισαν άπληστα να με εξερευνούν και πριν το καταλάβουμε τα κορμιά μας είχαν πάρει και πάλι φωτιά... μια φωτιά που έκαψε όλο μας το είναι... δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα και τα χείλια μας επιζητούσαν άπληστα την ανάσα του άλλου για να βρούμε ξανά την πηγή ζωής μας.
Μετατόπισε το σώμα του και άνοιξε τα πόδια μου με τα δικά του για να με συναντήσει... χαμένη μέσα στο όνειρο... δεν ξέραμε ούτε που ήμασταν ούτε ποιοι ήμασταν πια... ένιωσα τον ερεθισμό του να μπαίνει στην είσοδο μου και βογκώντας δυνατά ένιωσα την ανάσα μου να γεμίζει τα πνευμονία μου με ζωή... ένιωσα για πρώτη φορά στην ζωή μου ολοκληρωμένη.
«σε θέλω εδώ... μου υπενθύμισε... ορκίσου ότι δεν θα παρασυρθείς... σε παρακαλώ» συνέχιζε να με παρακαλεί ενώ χανόταν μέσα μου ξανά και ξανά.
«σου το υπόσχομαι» βόγκηξα δυνατά και γαντζώθηκα από πάνω του για να τον ακολουθήσω... η καρδιά μου κάλπαζε τρελά... και η αναπνοή μου ήταν τόσο γρήγορη που δεν μπορούσα να την καλμάρω με τίποτα... αλλά του το υποσχέθηκα και έπρεπε να κρατήσω τον λόγο μου.
«τελείωσε μωρό μου για μένα... τελείωσε» τον άκουγα να με παρακαλάει ξανά και ξανά.
Το σώμα μου και το μυαλό μου που ήταν εκπαιδευμένα να υπακούν αυτόματα στις εντολές, αντιδρούσαν αμέσως και ένιωθα την έκρηξη μου να μου συγκλονίζει όλο μου το είναι... αλλά του το είχα υποσχεθεί... πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να κρατήσω την λογική μου ανέπαφη για να μπορέσω να ελέγχω τις πράξεις του... δεν έδειχνε να θέλει να μου κάνει κακό... αλλά και πάλι αυτό δεν με καθησύχαζε.
«τελείωσε μωρό μου για μένα... τελείωσε» τον άκουγα να με παρακαλάει για άλλη μια φορά ξανά και ξανά αλλά η χροιά της φωνής του άρχισε να αλλάζει... άρα με αυτό τον τρόπο μου προκαλούσε του πολλαπλούς οργασμούς... διαπίστωσα και κάτι στην χροιά της φωνής του και στις κινήσεις του που άλλαζαν, μου δήλωναν ότι πίσω από αυτά τα λόγια υπήρχαν και κρυμμένες λέξεις που δεν τόλμαγε να τις ξεστομίσει
Παρέμεινα σιωπηλή για να μην του αποσπάσω την προσοχή... ήθελα να δω τι προκαλούσε αυτό ξέσπασμα... εκείνος συνέχιζε έχοντας τα μάτια του κλειστά... χαμένος στον δικό του κόσμο.
«τελείωσε μωρό μου για μένα... τελείωσε» απαιτούσε και πάλι με πιο άγρια φωνή, ξανά και ξανά, κάνοντας τις ωθήσεις του πιο βαθιές, πιο γρήγορες και πιο δυνατές... βγάζοντας όλο του το άχτι... άφησα το κορμί μου να εκφραστεί χωρίς να αφήνω την λογική μου να παρασυρθεί για να μπορέσω να ελέγξω το ξέσπασμα του και να τον αφήσω να εκφράσει αυτό που προσπαθούσε όλη αυτήν την ώρα να μου κρύψει.
Εκείνος μόλις άκουσε την κραυγή μου... λύθηκε και τότε οι κρυμμένες λέξεις ακούστηκαν ξεκάθαρα...
«από – τελείωσε – τον... μωρό μου για μένα... από – τελείωσε – τον» φώναξε με μίσος και ένιωσα την έκρηξη του να καίει τα σωθικά μου... με δύο απανωτές βαθιές και δυνατές ωθήσεις.
Κατάκοπος έπεσε πάνω στο στήθος μου και έμεινα ακίνητη και σοκαρισμένη να τον κοιτώ χαϊδεύοντας τρυφερά τα μαλλιά του για να τον ηρεμήσω... δεν ήξερα πως να αντιδράσω... ή τι να πω... τα δάκρυα μου άρχισαν να τρέχουν ανεξέλεγκτα... με μισεί γιατί όταν μου κάνει έρωτα νομίζει ότι εγώ είμαι εκείνος... και εκείνος ο βασανιστής που έβαζε η μητέρα του να τον κακοποιεί.
Η καρδιά του και η αναπνοή του άρχισαν να βρίσκουν τους φυσιολογικούς του ρυθμούς... εγώ ακόμα δεν μπορούσα να αντιδράσω... κοίταξα προς το μέρος της κάμερας... >*τι να κάνω?*<... δεν ήρθε καμία κλήση στο κινητό... >*συνέχισε*<
Ο Έντουαρντ μπερδεμένος από την σιωπή μου ανασήκωσε το κεφάλι του για να με κοιτάξει στα μάτια... βλέποντας τα δάκρυα μου έπαθε σοκ και άρχισε να αναπνέει γρήγορα
«καρδιά μου τι συμβαίνει? Σου έκανα κακό? Σε πόνεσα?» με ρώταγε με αγωνία χωρίς να καταλαβαίνει σε τι οφειλόταν αυτό μου το ξέσπασμα
Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά... είχα χάσει την φωνή μου... δεν ήξερα ακόμα τι να κάνω... ένιωθα ότι αν του έλεγα την αλήθεια θα αντιδρούσε πολύ άσχημα.
«μίλα μου Μπέλα, σε παρακαλώ... η σιωπή σου με τρελαίνει» πήρα μια βαθιά ανάσα για να ελέγξω τα συναισθήματα μου κλείνοντας τα μάτια μου και μόλις την άφησα άνοιξα ξανά τα μάτια μου και έβαλα τα χέρια μου πάνω στο πρόσωπο του.
«θέλω να κρατήσεις την ψυχραιμία σου καρδιά μου... με εμπιστεύεσαι έτσι δεν είναι?»
«Μπέλα με τρελαίνεις, τι συμβαίνεις?»
«μπορείς να κρατήσεις για λίγο την ψυχραιμία σου?» τον παρακάλεσα
«πες μου σε παρακαλώ» μου ζήτησε παραπονιάρικα
«ξέρω» του δήλωσα και σταμάτησε να αναπνέει
«τι εννοείς όταν λες ότι ξέρεις?» ρώτησε ξέπνοος και έκανε πιο πίσω για να αποφύγει το άγγιγμα μου... τα χέρια μου έμειναν για λίγο μετέωρα στην θέση τους πριν πέσουν και πάλι στο στρώμα... δεν θέλει να μάθει... γύρισε πάλι στην άρνηση
«ξέρω τι σου έκανε» δοκίμασα ήρεμα και τότε αντέδρασε
«πως μπορείς να ξέρεις τι μου έκανε?» απαίτησε και πήρα μια βαθιά ανάσα για να μπορέσω να κοντρολάρω τον εαυτό μου
«μου το είπες εσύ... μόλις τώρα» με κοίταξε για λίγο με γουρλωμένα μάτια και με ανοιχτό το στόμα
«γι αυτό ήθελες να κάνουμε έρωτα? Για να με διαβάσεις?» ρώτησε σοκαρισμένος... είχε χάσει την ψυχραιμία του... για άλλη μια φορά πίστευε ότι το έκανα μόνο και μόνο για να του τον εξαπατήσω.
«όχι καρδιά μου, σου λέω την αλήθεια... με πιστεύεις έτσι δεν είναι?» ήταν αναποφάσιστος, ήθελε να με πιστέψει άλλα τον εμπόδιζε η δική της λογική
«λες ψέματα» απάντησε αυτόματα με αχρωμάτιστη φωνή και έκλεισα τα μάτια μου για να μπορέσω να συγκρατηθώ.
«όχι καρδιά μου δεν λέω... είπα κλαψουρίζοντας... εσύ μου ζήτησες να μην παρασυρθώ για να σε σταματήσω αν κάνει κάτι που θα είναι πολύ για μένα... σε παρακαλώ πες μου ότι το θυμάσαι?» τον παρακάλεσα και ανοίγοντας τα μάτια μου για να τον κοιτάξω ένα δάκρυ δραπέτευσε
«γι αυτό επέμενες να μην φωνάξω τον Τάηλερ? Γιατί ήξερες ότι θα σου το ζητήσω?»
«όχι καρδιά μου... δοκίμασα άλλη μια φορά ήρεμα... σε παρακαλώ, μην βγάζεις πάλι λάθος συμπεράσματα»
«τότε γιατί... γιατί Μπέλα?» απαίτησε
«γιατί ήθελα να σου αποδείξω ότι μπορείς να μου έχεις εμπιστοσύνη... ήθελα να πιστέψεις σε μένα... ήθελα να καταλάβεις ότι δεν έχεις λόγο να με φοβάσαι» ξέσπασα και στο τέλος η φωνή μου έσπασε και άφησα τα δάκρυα μου να ξεχειλίσουν τελείως διαλυμένη... μόλις είδε τον πόνο να αντικατοπτρίζετε στα μάτια μου λύγισε και έπεσε πάνω στο στρώμα άδειος.
Καθόταν ανάσκελα δίπλα μου και κάνοντας μπουνιά το χέρι του, άρχισε να κοπανάει το κούτελο του με μανία, έχοντας τα μάτια του κλειστά.
«γιατί μου το κάνεις αυτό???... ρώταγε απελπισμένος... τι σου έχω κάνει???... συνέχιζε πνίγοντας την φωνή του μέσα στους λυγμούς του... τι σου έφταιξα και με βασανίζεις έτσι???» συνέχιζε ξεσπώντας χωρίς δάκρυα στα μάτια του... πήγα κοντά του και τον σταμάτησα... εκείνος άνοιξε τα μάτια του ξαφνιασμένος.
«αυτό μου έκρυβες?» τον ρώτησα ήρεμα χαϊδεύοντας το μάγουλο του και δεν ήξερε τι να πει
«τι εννοείς?» ρώτησε ξέπνοος
«ήθελες να μου αποκαλύψεις ότι με μισείς γιατί όταν μου κάνεις έρωτα νομίζεις ότι εγώ είμαι εσύ... και εσύ ο βασανιστής που έβαζε η μητέρα σου να σε κακοποιεί?» τα μάτια του άρχισαν να πηγαίνουν πέρα δώθε με την ταχύτητα του φωτός... ήταν τρομερά σοκαρισμένος... δεν το είχε συνειδητοποιήσει πιο πριν... ποτέ του δεν είχε βγάλει αυτό το συμπέρασμα... όλα αυτά ήταν πολλά για εκείνον μέσα σε μια μέρα... πρέπει να τον καθησυχάσω.
Έκλεισε τα μάτια και έσφιξε το σαγόνι του... τράβηξε το χέρι του απότομα από το δικό μου και μόλις άνοιξε τα μάτια του, έσφιξε δυνατά τους καρπούς μου και με κοίταξε με μίσος στα μάτια.
«για άκου να σου πω... δεν θα παίζεις εσύ με το μυαλό μου το κατάλαβες?» ρώτησε έξαλλος... είχε χάσει την λογική του... είχε ξεπεράσει τα όρια του... ο Έντουαρντ δεν ήταν πια εδώ... το κινητό μου δονήθηκε... ο Τζέικοπ με προειδοποιούσε... αναστέναξα... >*όχι ακόμα*<
«Έντουαρντ?» προσπάθησα ήρεμα για να επιβεβαιωθώ.
Με μια κίνηση γύρισε το κορμί του και με έβαλε από κάτω του ακινητοποιώντας το κορμί μου με το δικό του... έβαλε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και συνέχισε να με κοιτάει μοχθηρά μιλώντας μέσα από τα δόντια του.
«ποιος είναι ο κυρίαρχος εδώ?» ρώτησε απαιτητικά και πήρα μια ανάσα έκλεισα τα μάτια μου έμεινα ακίνητη και σιωπηλή.
«έτσι μπράβο... τώρα το πας καλά... νομίζεις τόση ώρα ότι δεν ξέρω τι παιχνίδι παίζεις?» δεν μίλησα... παρέμενα υπομονετικά για να ξεσπάσει.
«πιστεύεις ότι εσύ μπορείς να κυριαρχήσεις εμένα? Απάντησε μου»
«τι θέλει να του πω ο κύριος μου?» αυτό τον μπέρδεψε ... δεν το χρησιμοποιούσε σε εκείνον
«πιστεύεις ότι εσύ μπορείς να κυριαρχήσεις σε εμένα? Απάντησε μου»
«τι θέλει να του πω ο κύριος μου?»
«τι αλήθεια μόνο την αλήθεια θέλω από εσένα Μπέλα» χρησιμοποίησε τα λόγια του Πάολο... θα πρέπει να το είχα εξωτερικεύσει στον ύπνο μου... είμαι σίγουρη ότι αυτό δεν του το είχε ζητήσει ποτέ.
«όχι κύριε δεν είμαι εδώ για να σας κυριαρχήσω» ακινητοποιήθηκε για λίγο... δεν ήξερε τι να πιστέψει
«τώρα θα κάνεις αυτό που σου λέω εγώ... και σταμάτα να παίζεις με το μυαλό μου... το μόνο που καταφέρνεις είναι να με εξοργίζεις περισσότερο» ούρλιαξε
«τι θέλει να κάνω ο κύριος μου?» συνέχισα ήρεμα
«γύρνα» το κινητό δονήθηκε... δεύτερη προειδοποίηση... την ώρα που γύρναγα ανασήκωσα τα φρύδια μου στιγμιαία... >*όχι ακόμα άστoν να μου δείξει*<
«τώρα θα δεις πως γαμάει ένας πραγματικός άντρας» είπε απειλητικά μέσα από τα δόντια του και σφίχτηκε η καρδιά μου... Χριστέ μου πλήρωνε όσα στερήθηκε από τον άντρα της
«κίτρινο» προειδοποίησα... διαβάζοντας τις προθέσεις του και ακινητοποιήθηκε... ούτε αυτό το γνώριζε... Χριστέ μου δεν υπήρχαν όρια... γιατί να μην είναι ζωντανή να την σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια???
«άκου να σου πω... εδώ εγώ κάνω κουμάντο... αν δεν συμμορφωθείς... θα σε σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια»
Τον απειλούσε με την ίδια του την ζωή... τι τέρας ήταν αυτό?? Δεν αντέδρασα αλλά είχα τσιτωθεί... κάπου στον δρόμο του μονολόγου του βρήκε την λογική του και δεν με ακούμπησε από πίσω... έβαλε τον ερεθισμό του μέσα μου και με χτύπησε με δύναμη στο τέρμα μου... δεν κουνήθηκα δεν έβγαλα άχνα... τον άφησα να ξεσπάσει.
«θέλω να σε ακούω να ουρλιάζεις... όσο πιο συγκεντρωμένος είσαι τόσο περισσότερο θα διαρκεί το βασανιστήριο σου... δεν θα το ξανά πω... μην τολμήσεις να τελειώσεις... γιατί τότε θα μου αποδείξεις ότι είσαι σαν και εκείνον... μια τελειωμένη αδελφή» είχε βγει εκτός εαυτού... χωρίς να το καταλαβαίνει... επαναλάμβανε τα λόγια της... γιατί να μην είναι ζωντανή να την σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια... γιατί???
Πήρα μια βαθιά ανάσα... την κράτησα και την άφησα ήρεμα να βγει από μέσα μου...
«έτσι μπράβο... τώρα συνεννοούμαστε» πως ήξερε εκείνη για τις ανάσες???... περίεργο αυτό.
Άρχισε να με βασανίζει... με χτύπαγε και με γαμούσε δυνατά... εγώ δεν λύγιζα εκείνος όσο παίρναγε η ώρα απελπιζόταν περισσότερο... κράτησε τα μαλλιά μου με το χέρι του και τα τράβηξε με δυναμη για να με αναγκάσει να ανασηκώσω το κεφάλι μου προς τα πίσω
«την βρίσκεις με τον κίνδυνο τσουλάκι?» συνειδητοποίησε ότι είμαι εγώ και όχι εκείνος στην θέση μου
«μάλιστα κύριε... πιο δυνατά» τον προκάλεσα
«νομίζεις ότι μπορείς να παίξεις μαζί μου?»
«μάλιστα κύριε... ξέρω ακριβός τι θέλετε»
«τότε κάνε αυτό που σου ζητάνε»
«όχι κύριε... επιλέγω να μην το κάνω»
«ποιος σου είπε ότι έχεις το δικαίωμα της επιλογής?»
«είμαι ενδοτική σας κύριε... εγώ έχω πάντα την επιλογή» αυτό τον ακινητοποίησε... για λίγο τα έχασε δεν ήξερε πως να αντιδράσει... έμεινε μέσα μου αλλά σταμάτησε τις ωθήσεις του... το χέρι του άφησε τα μαλλιά μου και η αναπνοή του άρχισε να γίνεται όλο και πιο γρήγορη... ήταν σοκαρισμένος δεν ήξερε τι να κάνει.
«Μπέλα?» είπε με τρεμάμενη φωνή... είμαι σίγουρη ότι είχε δακρύσει
«μάλιστα κύριε?»
«Μπέλα... εγώ» δεν ήξερε τι να πει βγήκε απο μέσα μου και άρχισε να τρέχει προς το μπάνιο... σηκώθηκα απευθείας και έτρεξα πίσω του πριν προλάβει να κλειδώσει την πόρτα... τον άρπαξα από το χέρι και τον οδήγησα προς την ντουζιέρα χωρίς να του δίνω την επιλογή να αντιδράσει... άνοιξα το νερό και προσπάθησα να μην είναι πολύ καυτό για εκείνον και τον ακινητοποίησα στον τοίχο ρυθμίζοντας το νερό να πέφτει απάνω του... έτρεμε ολόκληρος και είχε τα μάτια του κλειστά.
«άνοιξε τα μάτια σου» διέταξα και το έκανε αμέσως
«Μπέλα»
«σσσς... εδώ είμαι αγάπη μου... ηρέμησε... εδώ είμαι εγώ δεν σε αφήνω» του είπα παρηγορητικά και τον κλείδωσα στην αγκαλιά μου για να τον αφήσω να ξεσπάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου