Αυτό το κεφάλαιο θα σημάνει το τέλος του παιχνιδιού
Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω και να αφιερώσω
αυτό το κεφάλαιο στις δύο μου Μπέτες...
Νόρα και Μαρίνα (ed<3)
για όλην την καταπληκτική δουλεία που κάνουνε.
Χωρίς τις εύστοχες παρατηρήσεις τους
και όλην την υποστήριξη τους,
αυτή η ιστορία δεν θα έβγαινε τόσο σωστή και καλογραμμένη.
Κοριτσάρες μου γλυκές από τα βάθη της καρδιά μου... Χίλια ευχαριστώ.
«Πριν λήξω το παιχνίδι μπορώ να ρωτήσω κάποια απορία;»
«Φυσικά Τάιλερ... είσαι ίσος με μένα... πλέων ρωτάς χωρίς την άδεια μου»
«Έχετε δεχτεί ποτέ σφαίρα;»
«Όχι»
«Μου δηλώσατε ότι αν σας την φέρω θα με πυροβολήσετε... το κάνατε γιατί θέλατε να αυτοκτονήσετε;»
«Ναι»
«Γιατί;»
«Για να μην σκοτώσω εκείνον»
«Και;»
«Και γιατί ήξερα από πριν ξεκινήσουμε το παιχνίδι ποιες θα είναι οι απαντήσεις σου... και αν θα μου την έφερνες θα το έκανες μόνο γιατί θα σου το ζήταγε ο κύριος Κάλεν και ήξερα ότι δεν θα είχες άλλη επιλογή από το να το κάνεις επειδή του είσαι πιστός»
«Γιατί πιστεύεται ότι θα έκανε κάτι τέτοιο ο κύριος Κάλεν;»
«Για να με κάνει να πιστέψω ότι όλοι είναι το ίδιο με εκείνον»
«Όμως ο κύριος Έντουαρντ... συγκράτησε τον κύριο Κάλεν και δεν το έκανε... γιατί πιστεύεται ότι δεν το έκανε;»
«Γιατί σεβάστηκε την ζωή σου... εκείνος πίστεψε ότι θα σε σκότωνα... και εσένα σε έχει πιο πάνω από μένα» κλαψούρισα
«Γιατί θέλατε να αυτοκτονήσετε;»
«Γιατί με μισεί»
«Όχι Μπέλα δεν σε μισώ... Ο κύριος Κάλεν σε μισεί όχι εγώ»
«Επίπεδο 1... κύριε Κάλεν... Ο κύριος Κάλεν Έντουαρντ είσαι εσύ... και αν μου δηλώνεις ότι ο κύριος Κάλεν με μισεί... Τότε μου λες καθαρά ότι με μισείς... Πότε θα το καταλάβεις αυτό... Ο κύριος Κάλεν είσαι εσύ... Δεν είναι ο Τάιλερ... Δεν είμαι εγώ... Δεν είναι η Έσμε ή ο Καρλάιλ ή τα ξαδέλφια σου... Ο κύριος Κάλεν είσαι εσύ Έντουαρντ και κανένας άλλος... παύση»
Μούγκρισα σφίγγοντας τα δόντια μου και έμεινα ακίνητη για να μην του κάνω κακό... μόλις ξέσπασα έκατσα στην άκρη του κρεβατιού και μαζεύοντας τα γόνατα μου στο στήθος μου τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τα πόδια μου και έβαλα το κεφάλι μου να ακουμπήσει πάνω στα χέρια μου αναπνέοντας ρυθμικά για να μπορέσω να καλμάρω τον εαυτό μου... ενώ ταυτόχρονα άρχισα να τρίβω τρυφερά τα μπράτσα μου για να ηρεμήσω...
«Δεύτερη προειδοποίηση Τάιλερ... αν ποτέ με ακούσεις να ουρλιάζω... όρμα μέσα, βούτα με και βάλε με κάτω από το κρύο νερό... Δεν θα σου αντισταθώ... Ξέρω πάντα ποιος είναι πίσω μου... και είμαι πάντα συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω... ακόμα και όταν τα χάνω... Ξέρω ότι θα είσαι εσύ... δεν θα σου κάνω κακό» του δήλωσα χωρίς να σταματάω να τρίβω τα χέρια μου ενώ πάλευα να βρω ξανά την αυτοκυριαρχία μου.
«Γιατί το κάνεις πάντα αυτό...; Γιατί τρίβεις τα χέρια σου μόλις είσαι στα όρια σου ή πολύ πιεσμένη συναισθηματικά;» ρώτησε ο Έντουαρντ.
«Γιατί Τάιλερ... μπορείς να απαντήσεις στον κύριο σου;» τον ρώτησα χωρίς να σηκώσω το κεφάλι.
«Γιατί είναι οι πρώτες σας ουλές» απάντησε αυτόματα ο Τάιλερ.
«Και εσύ πως μπορείς να το ξέρεις αυτό;»
«Γιατί το ίδιο κάνω και εγώ στην ουλή που έχω από σφαίρα»
«Και γιατί αυτό δεν το ξέρει ο κύριος Κάλεν;»
«Γιατί ο ίδιος δεν έχει σωματικό τραύμα»
«Ο Έντουαρντ θα έπρεπε να το ξέρει;» ρώτησα και κοίταξα τον Έντουαρντ στα μάτια.
«Δεν έχω σωματικό τραύμα»
«Δεν έχω σωματικό τραύμα... επανέλαβα... Δεν έχεις Έντουαρντ σωματικό τραύμα;... Τον ρώτησα υψώνοντας την φωνή μου... Εσύ δεν έχεις σωματικό τραύμα;... Θες να μας πείσεις ότι δεν χρησιμοποίησε βία απάνω σου;... Δεν σε έδειρε ποτέ;... Επειδή δεν έχεις ουλή, θες να μας πεις ότι δεν έχεις σωματικό τραύμα;... Αν δεν έχεις σωματικό τραύμα... γιατί δεν θες να σου αγγίζουν τον κώλο Εντουαρντ;... Επειδή δεν είσαι γκέι;» αναστέναξε βαθιά και τα παράτησε.
«Σε παρακαλώ Τάιλερ... λήξε το παιχνίδι μας εδώ... και φύγε... ο κύριος σου νιώθει πιο μειονεκτικά όταν είσαι παρόν»
«Μπορώ να ρωτήσω κάτι ακόμα;»
«Φυσικά Τάιλερ... Έχεις κερδίσει το δικαίωμα να είσαι στο επίπεδο 5... δεν με απογοήτευσες»
«Μπορώ να παραμείνω έξω από την πόρτα για να ακούω το μάθημα σας;» σήκωσα το κεφάλι και τον κοίταξα στα μάτια.
«Και γιατί ρωτάς εμένα;... Δεν είμαι το αφεντικό σου... ούτε η κυρίαρχος σου»
«Γιατί σέβομαι την κρίση σας» γύρισα το κεφάλι μου προς τον Έντουαρντ.
«Και του κυρίου σου όχι;» τον ρώτησα ενώ κοίταζα ακόμα τον Έντουαρντ.
«Φυσικά και σέβομαι τον κύριο μου και υπακούω, οποιαδήποτε εντολή του... Όμως εσάς σας σέβομαι περισσότερο»
«Γιατί Έντουαρντ;» τον ρώτησα χωρίς να παίρνω τα μάτια μου από πάνω του.
«Ένας Κυρίαρχος δεν έχει διαφορά από ένα αφεντικό που καθοδηγεί τον υφιστάμενο του... γι’ αυτό όταν βλέπεις τις αποδώσεις ενός υφιστάμενου... Μην κατηγορείς τον υφιστάμενο... να κατηγορείς πρώτα το ίδιο το αφεντικό»
«Σε ευχαριστώ Τάιλερ για την πολύτιμη βοήθεια σου... λήξε το παιχνίδι και κάνε ότι νομίζεις... Έχεις το δικαίωμα να διαλέξεις μια ανταμοιβή» συνέχισα και γύρισα την ματιά μου προς τον Τάιλερ.
«Την ανταμοιβή μου κυρία την έχω πάρει ήδη»
«Και ποία είναι αυτή;»
«Είμαι ικανοποιημένος που βοήθησα το κύριο μου έστω και τώρα να καταλάβει τι προσπαθούσατε να του πείτε όλη αυτήν την ώρα» έκλεισα τα μάτια και τα έβαλα να ακουμπήσουν πάνω στα χέρια μου.
«Σε ευχαριστώ Τάιλερ... λήξε το παιχνίδι και κάνε ότι νομίζεις» επανέλαβα
«Γι’ αυτό χρειάζεσαι και έναν ειδικό; Για να σε προστατεύει από τον εαυτό σου;» ρώτησε κατευθείαν ο Έντουαρντ από τον φόβο του μην μείνει μόνος μαζί μου... δεν με εμπιστεύεται με φοβάται ακόμα.
«Όχι Έντουαρντ αυτό το χρειάζεσαι εσύ... Γιατί δεν ξέρεις τι κάνεις... Εγώ είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη σε αυτό που κάνω ακόμα και όταν τα χάνω κύριε Κάλεν... και ξέρω ακριβώς ποιος είναι μπροστά μου και ποιος όχι»
«Τότε αφού θες να με σκοτώσεις γιατί δεν το κάνεις;»
«Αφού θέλω να σε σκοτώσω αυτήν την στιγμή Έντουαρντ... Αυτήν την στιγμή μα τον θεό θέλω να σε σκοτώσω... Τι με σταματάει Έντουαρντ;... Τι;;;» ούρλιαξα απελπισμένη και κοπάνησα το χέρι μου πάνω στο στρώμα... είχα βγει εκτός ορίων.
«Όσο και να θέλω να σε σκοτώσω... Δεν μπορώ να σε βλέπω να υποφέρεις» επανέλαβα τα λόγια που του είχα πει στο Παρίσι και άρχισα να ουρλιάζω... Ο Τάιλερ αμέσως κλείδωσε τα χέρια του γύρω μου και με κράτησε στην αγκαλιά του κάνοντας με μια μπάλα για να με συγκρατήσει και να με παρηγορήσει.
«Έχεις ιδέα τι της κάνεις αυτήν την στιγμή Έντουαρντ;» τον ρώτησε μέσα από τα δόντια του... είχε πάρει το πάνω χέρι και ήθελε να πάρει την θέση μου για να τον συνετίσει.
«Τάιλερ αρκετά είσαι στο επίπεδο 5»
«Ακριβώς και είμαι ίσος με σένα άρα μπορώ να πω αυτό που σκέφτομαι ελεύθερα» τον κοίταζα στα μάτια και κούνησα το κεφάλι μου απελπισμένη, αφήνοντας τα δάκρυα μου να κυλήσουν χωρίς να κουνηθώ... του έδωσα την άδεια να συνεχίσει.
«Την ρώτησες... Γι αυτό με άφησες να σε χτυπήσω; Για να μου κοπανήσεις μετά ότι είμαι το ίδιο τέρας σαν και εκείνον;... Τι σου απάντησε Έντουαρντ;»
«Γιατί αυτό ήθελα εγώ και ήθελε να ικανοποιήσει τις ορέξεις μου»
«Σε έχει δεμένο και μένα όχι, γιατί Έντουαρντ;... Τι θέλει να σου πει;»
«Ότι είμαι χειρότερος από εκείνον ακόμα και όταν δεν την ακουμπάω»
«Δώσε της τότε... έναν γαμημένο λόγο... για να μην σηκωθεί να φύγει αυτήν την στιγμή»
«Δεν θέλει να ακούσει τον λόγο που έχω εγώ να της δώσω»
«Δεν θέλει να ακούσει τον λόγο που έχεις εσύ να της δώσεις... Άρα ξέρεις ότι τον γνωρίζει ήδη και είναι ακόμα εδώ... Τότε γιατί τόση ώρα δεν τον ξεστομίζεις;»
«Γιατί δεν θέλω να μείνει μόνο γι’ αυτό»
«Γιατί δεν θέλεις να μείνει μόνο γι’ αυτό... Άρα δεν ξέρεις ακόμα τι θες Έντουαρντ»
«Τάιλερ αρκετά... άφησε με και κάνε ότι θες... είσαι στο επίπεδο 5... το παιχνίδι το λήγω εγώ, φύγε σε παρακαλώ»
Ο Τάιλερ ξεφύσησε και τα παράτησε κουνώντας το κεφάλι του... πήγε προς την πόρτα αλλά την στιγμή που έπιασε το χερούλι γύρισε πάλι προς το μέρος μας... εγώ είχα γυρίσει στην αρχική μου θέση και έχοντας το κεφάλι μου ακουμπισμένο στα χέρια μου... τον κοίταζα με την άκρη του ματιού μου ενώ ταυτόχρονα έτριβα και πάλι τις ουλές μου για να με παρηγορήσω... είχα αποτύχει... ο Πάολο είχε δίκιο από την αρχή... αχχ Πάολο γιατί... γιατί μου το έκανες αυτό;... Γιατί;... έσμιξα τα φρύδια και ένα δάκρυ κύλησε σαν απάντηση... το έκανε για σένα... γιατί εσύ δεν τον άφηνες να σου πει την αλήθεια για τον Έντουαρντ... τώρα μπορείς να καταλάβεις τι εννοούσε.
>*...*<Τι σημαίνουν τα λόγια και ο τόνος της φωνής που χρησιμοποιούν η Μπέλα και ο Τάιλερ... Ο προσωπικός τους κώδικα επικοινωνίας... καθώς επίσης και οι κρυμμένες φράσεις που δεν θα ειπωθούν για να μην της καταλάβει ο Έντουαρντ>*...*<
Ο Τάιλερ κοίταξε στιγμιαία τα χέρια μου και αναστέναξε
>*δεν έχω καταλάβει πως σας έκανε τις ουλές*<
«Δεν ήρθε ακόμα η ώρα Τάιλερ»
«>*αν δεν το καταλάβει μόνος του μην το εκφράσεις δυνατά*<»
Προειδοποίησα τον Τάιλερ και του απάντησα την στιγμή που τον προειδοποιούσα: Έγειρα το κεφάλι μου προς τ’ αριστερά ενώ ταυτόχρονα μείωσα ανεπαίσθητα το ρυθμό που ανεβοκατέβαινε το δεξί μου χέρι στο μπράτσο μου και πίεσα λίγο περισσότερο τον δείκτη μου πάνω στο δέρμα μου...
Η απάντηση μου ήταν ότι >*με έγδερνε*<
Ο Τάιλερ αμέσως ένιωσε σαν να έφαγε μπουνιά και κόλλησε με δύναμη το σώμα του πάνω στην πόρτα κοιτώντας με σοκαρισμένος.
>*πως μπόρεσε να σου το κάνει αυτό;*<
Τον κοίταξα σταθερά στα μάτια ανασηκώνοντας τα φρύδια μου και παρέμεινα με την ίδια έκφραση ακίνητη μέχρι να διαβάσεις το μήνυμα μου.
>*ήταν η ανταμοιβή του*<
Όλο του ύφος άλλαξε... γούρλωσε τα μάτια και άρχισε ανεπαίσθητα να τρέμει το κάτω του χείλος.
>*πως είναι δυνατόν να ήθελε κάτι τέτοιο από εσάς;*<
«Ο καθένας έχει τα βίτσια του» του απάντησα αδιάφορα ανασηκώνοντας τους ώμους μου και χαλαρώνοντας το ύφος μου έμεινα ακίνητη και ανέκφραστη.
>*το έκανα μόνη μου στον εαυτό μου για να τον ευχαριστήσω*<
Ο Τάιλερ νέκρωσε... το αίμα του στράγγιξε από το πρόσωπο του και η έκφραση του ήταν κενή... δεν άντεχε να με κοιτάξει.
>*είσαστε μεγάλη καρδιά*<
Ο Έντουαρντ από την άλλη είχε φτάσει στα όρια του... δεν μπορούσε να αποκωδικοποιήσει την συναλλαγή μας και είχε νευριάσει.
>*τι στο διάολο λένε τόση ώρα;*<
«Αν ήσασταν λίγο συγκεντρωμένος κύριε Κάλεν... Τώρα δεν θα είχατε αυτήν την απορία» του είπα με αχρωμάτιστη φωνή μήπως επιτέλους καταλάβει, ότι δεν μπορεί να μας κοροϊδεύει άλλο... μήπως και καταλάβει πως καταλαβαίνουμε πότε μιλάει εκείνος και πότε όχι.
Ο Τάιλερ τύλιξε τα χέρια του γύρω από το σώμα του και το άφησε να πέσει στο πάτωμα ακουμπώντας την πλάτη του στην πόρτα... πήρε την ίδια θέση που είχα και εγώ (εμβρυακή θέση)... έφερε τα πόδια του κοντά στο σώμα του και άφησε το κεφάλι του να ακουμπήσει πάνω στα γόνατα του, χαμηλώνοντας την ματιά του στο πάτωμα.
>* υποτάσσομαι σε σένα... και τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν φεύγετε*<
>* υποταγή:
υποτάσσομαι σε σένα > θα σου είμαι ολοκληρωτικά πιστός σου... φίλος
υποτάσσομαι σε σένα και σου παραδίνω τον εαυτό μου > θα σου είμαι ολοκληρωτικά πιστός σου... σύντροφος
Στάση σώματος:
Εμβρυακή στάση > ο εαυτός μου
Τα χέρια αγκαλιάζουν το σώμα > σου δίνω την ψυχή μου > φίλος
Τα χέρια αγκαλιάζουν τα πόδια > σου δίνω την ψυχή μου και το σώμα μου > σύντροφος
Κάθομαι πιο χαμηλά από εσένα > σε θεωρώ ανώτερο μου
Κάθομαι πιο ψιλά από εσένα > σε θεωρώ κατώτερο μου
Κάθομαι στο ίδιο επίπεδο με σένα > είμαστε ίσοι
Το σώμα μου είναι στραμμένο προς τα σένα > ξέρω ότι το δέχεσαι
Σε έχω πλάτη > δεν με αφήνεις να σου παραδοθώ
Το κεφάλι ακουμπά τα γόνατα > σε σέβομαι*<
Έβγαλε ένα τσιγάρο από την τσέπη του και κοιτώντας στιγμιαία τον Έντουαρντ... το άναψε
>* δεν σε σέβομαι πια*<
Έμεινε ακίνητος χωρίς να κοιτάζει κανέναν από τους δύο μας
>*έπαιρνε τις αποφάσεις του*<
«Ο κυρίαρχος σας είχε δίκιο» δήλωσε και χαμογέλασα.
«Ήταν μεγάλο χαστούκι Τάιλερ» του επιβεβαίωσα
>*διαβάστε τα λόγια του Πάολο στο κεφάλαιο 2 από την υποταγή του στην Μπέλα και μετά... και μετά διαβάστε από το κεφάλαιο 8 το σημείο που η Μπέλα δήλωσε αυτό «Ναι... αλλά το μάθημα που πήρα ήταν ότι τελικά ο Κυρίαρχος μου είχε δίκιο από την αρχή... και αυτό ήταν το χαστούκι που έφαγα» στον Έντουαρντ*<
Όσο κάπνιζε ο Τάιλερ δεν μίλαγε κανείς από τους τρεις μας... ο Τάιλερ έσφιξε το σαγόνι του... είχε πάρει τις αποφάσεις του... ο Έντουαρντ όμως είναι εργοδότης του και όσο και να μην τον σέβεται πια... δεν μπορεί ωστόσο να το παραβλέψει αυτό... θέλει να τον συνετίσει αλλά φοβάται κιόλας μήπως χάσει την δουλειά του... θέλει να τον καθοδηγήσω... σβήνει το τσιγάρο του στο πάτωμα.
>*θέλω να τον λυγίσω*<
«Κυρία Σουάν;» τόνισε το κυρία
>*τι να κάνω;*<
Δεν τον κοίταζα... αναστέναξα θλιμμένα.
>*λυπάμαι... πρέπει να πάρεις την απόφαση μόνος σου*<
«Κυρία Σουάν;» επανέλαβε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τονίζοντας πάλι το κυρία και συγκρατήθηκα για να μην γελάσω... είχε αρχίσει ήδη το παιχνίδι αλλά ήθελε και την επιβεβαίωση μου.
>*πήρα την απόφαση μου και θα το κάνω*<
«Ναι Τάιλερ;» τον ρώτησα ήρεμα.
>*σε καλύπτω*<
Η εκπαίδευση του Τάιλερ είχε τελειώσει... πήρε όσα εγώ ήθελα να του περάσω και τώρα ήταν έτοιμος να τα εφαρμόσει... πήρε μια βαθιά ανάσα και με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε τον Έντουαρντ σταθερά στα μάτια...
ο Εντουαρντ δεν ανταποκρίθηκε... αδιαφόρησε για εκείνον.
>*η αδιάφορη στάση του, έδωσε την άδεια στον Τάιλερ να γίνει ενδοτικός του*<
Ο Τάιλερ έγινε κυρίαρχος του Έντουαρντ και τώρα το παιχνίδι ξεκινά...
Εγώ έμεινα σταθερή στην θέση μου σαν βοηθητική για να με χρησιμοποιήσει για την εξάσκηση του.
Επίπεδο 1: ο Τάιλερ αρχίζει τις απανωτές ερωτήσεις του προς τα μένα για να βρει το αδύναμο σημείο του Έντουαρντ.
«Λυπάμαι πάρα πολύ» είπε κοιτώντας τα χέρια μου στιγμιαία
>*που τον χάσατε*<
«Και εγώ Τάιλερ πίστεψε με... και εγώ» φυσικά ο Έντουαρντ έβγαλε το λάθος συμπέρασμα.
>*από την στάση του σώματος του και την νευρικότητα του... μας έδινε να καταλάβουμε ότι εκείνος νόμιζε ότι μιλάμε για εκείνον*<
«Κυρία Σουάν;» επανέλαβε ο Τάιλερ για να του δώσει άλλη μια ευκαιρία... γύρισα προς την μεριά του και τον κοίταξα.
«Ελπίζω μια μέρα να καταλάβει»
>*το καλό που έκανε σε σας ο κυρίαρχος σας*< συνέχισε με την σκέψη του χωρίς να την εξωτερικεύσει
«Έχεις σημασία;»
>*πιστεύεις ότι θα το καταλάβει ποτέ;*<
«Μεγάλη»
>*το ελπίζω*<
«Γιατί;»
>*και εγώ*<
«Γιατί τότε θα μπορέσει να επιλέξει»
>*για να μπορέσει να επιλέξει*<
«Σε παρακαλώ Τάιλερ μπορείς να εξωτερικεύσεις τις σκέψεις του κυρίου σου;»
>*για να δούμε σε τι δρόμο βρισκόμαστε*<
«Γιατί επιμένει να τονίζει το κυρία;» γύρισα την ματιά μου προς τον Έντουαρντ.
«Μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει... ήσουν γυναίκα του»
>*ο Έντουαρντ γύρισε*<
Επίπεδο 2: ο Τάιλερ συνεχίζει τις ερωτήσεις για να δει αν όντως έχει πέσει μέσα... ελπίζοντας να μην μας τα γυρίσει πάλι.
«Τον έλεγαν Πάολο» τον καθοδήγησα για να συνεχίσει.
«Πόσες φορές χρειάστηκε να παίξετε αυτό το παιχνίδι μαζί του;»
>*πόσες φορές τον ανταμείψατε βλάπτοντας τον εαυτό σας*<
«7» με κοίταξε με θαυμασμό.
«Ειλικρινά υποκλίνομαι... μόνο ένα μυαλό σαν το δικό σας θα έφτιαχνε ένα παιχνίδι σαν και αυτό για να ξεδιπλώσει έναν τέτοιο άνθρωπο»
>*υποκλίνομαι στην δύναμη της ψυχής σας... που υπεστήκατε όλα αυτά μόνο και μόνο για να τον ευχαριστήσετε... παρόλο που ξέρατε ότι στην αρχή σας κορόιδευε για να πάρει την ανταμοιβή του*<
Του χαμογέλασα ζεστά
>*όταν κάνεις τις επιλογές σου... δέχεσαι και τις συνέπειες του*<
«Ποιο είναι το ανώτερο στάδιο... που έχει φτάσει ενδοτικός σας;»
>*Μέχρι ποιο στάδιο φτάσατε; *<
«3» τον κοίταξα σηκώνοντας τα φρύδια μου
>*Και εγώ και οι ενδοτικοί μου*<
«Μέσα σε πόσα χρόνια;»
>*οι ενδοτικοί σας*<
«5» απάντησα σοβαρά
>*οι ενδοτικοί μου*<
«Πόσα χρόνια ήσασταν παντρεμένοι;»
«2 μήνες»
«Και πόσο καιρό σας είχε κοντά του;»
«Λιγότερο από χρόνο»
«Δηλαδή περάσατε όλα τα στάδιο μέσα...»
«Ναι Τάιλερ... τον διέκοψα και έδωσα την ευκαιρία στον Έντουαρντ να απαντήσει για να αλλάξει επίπεδο... γιατί με την στάση του μας έδειχνε ότι το επίπεδο 3&4 για εκείνον είναι ακόμα αδιάφορα.
«3 μήνες» απάντησε αυτόματα ο Έντουαρντ και χαμογέλασα.
«Ατσίδα μου εσύ... τον πείραξα... μήπως να αρχίσουμε να επικοινωνούμε με αριθμούς;»
>*ο Έντουαρντ μας επιβεβαίωσε ότι ήταν εδώ... θέλει μεσολαβητή για να πάρει όσα έλεγα εγώ όλη αυτήν την ώρα;*<
«Δεν είναι κακή ιδέα» γύρισε πίσω το πείραγμα μου.
>*ναι... θέλει... εμένα ακόμα με φοβάται για να μπορέσει να μου μιλήσει απευθείας*< τότε γιατί αντέδρασε όταν είπα ότι χρειαζόμαστε και την βοήθεια ειδικού;
Το επίπεδο 3&4 τα πέρασε μόνος του... εφόσον ήταν συγκεντρωμένος σε αυτό που κάναμε με τον Τάιλερ πήρε τις πληροφορίες που χρειαζόταν και τώρα αυτόματα πήγε στο 5ο επίπεδο.
Επίπεδο 5: ο Τάιλερ τον ξεδίπλωσε και τώρα παίρνει την πρωτοβουλία να εκφράσει τις απορίες του για να δει αν έχει καταλάβει καλά.
«Άρα τα στάδια τα ξεκίνησες ανάποδα;»
«Ξεκίνησε με εκδίκηση... πίστεψες ποτέ ότι θα το πήγαινε στο χαλαρό;»
«Δεν θες να με μυήσεις στην ζωή που σε μύησε εκείνος... θες να με κάνεις ίσο με σένα»
Το παιχνίδι τελείωσε... τώρα μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα... και με εμπιστεύεται... αλλά είναι αυτό αρκετό;
«Βλέπω ότι η δουλειά μου εδώ τελείωσε»
>*κατάλαβε τι ήθελα να του περάσω... αλλά ακόμα δεν μου δίνει έναν λόγο να παραμείνω... οπότε επιλέγει εκείνην... τελευταία ευκαιρία Έντουαρντ... αν και τώρα δεν μου δώσεις έναν λόγο να παραμείνω τελειώσαμε*<...
«Σπούδαζα ψυχολόγος όταν με απήγαγε»
>*συνέχισα για να του δώσω κάτι από μένα ελπίζοντας να μου δώσει και εκείνος αυτό που επιθυμούσα*<
«Αντί να του εναντιωθώ και να αρχίσω να ουρλιάζω και να τσιρίζω... όπως θα έκανε ο καθένας στην θέση μου... έκατσα και τον ψυχολόγησα... Όμως επειδή δεν τον έβλεπα και τον άκουγα μόνο όταν εκείνος ήθελε να μου δώσει εντολές... Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τον κάνω να μιλήσει... υπέμενα τα βασανιστήρια για να αποκωδικοποιήσω τη σημασία τους... Όταν έβγαλα τον κώδικα του... τον γύρισα εναντίων του... μόλις ξεδιπλώθηκε με άφησε να φύγω... και εγώ γύρισα σε εκείνον. Το εκδικητικό κομμάτι κράτησε 3 μέρες... όλα τα επιπλέων βασανιστήρια μου τα έκανε γιατί δεν λύγιζα... η εκδίκηση του κράτησε 1 μήνα και του πήρε 2 μήνες για να το αντιστρέψει... εγώ είχα βρει την λογική μου από την πρώτη βδομάδα από την στιγμή που του έδωσα την άδεια να με βοηθήσει... έμεινα 2 μήνες μόνο και μόνο για να τον κάνω να μου μιλήσει... για να τον βοηθήσω όπως με βοήθησε και εκείνος... ανταμοιβή Έντουαρντ... υπέμενα τα επιπλέον βασανιστήρια για να τον ευχαριστήσω για το καλό που μου έκανε»
Παρέμενε σιωπηλός... δεν έλεγε τίποτα... ακόμα επιλέγει εκείνην... ΤΕΛΟΣ.
Έβγαλε ένα τσιγάρο από την τσέπη του και κοιτώντας στιγμιαία τον Έντουαρντ... το άναψε
>* δεν σε σέβομαι πια*<
Έμεινε ακίνητος χωρίς να κοιτάζει κανέναν από τους δύο μας
>*έπαιρνε τις αποφάσεις του*<
«Ο κυρίαρχος σας είχε δίκιο» δήλωσε και χαμογέλασα.
«Ήταν μεγάλο χαστούκι Τάιλερ» του επιβεβαίωσα
>*διαβάστε τα λόγια του Πάολο στο κεφάλαιο 2 από την υποταγή του στην Μπέλα και μετά... και μετά διαβάστε από το κεφάλαιο 8 το σημείο που η Μπέλα δήλωσε αυτό «Ναι... αλλά το μάθημα που πήρα ήταν ότι τελικά ο Κυρίαρχος μου είχε δίκιο από την αρχή... και αυτό ήταν το χαστούκι που έφαγα» στον Έντουαρντ*<
Όσο κάπνιζε ο Τάιλερ δεν μίλαγε κανείς από τους τρεις μας... ο Τάιλερ έσφιξε το σαγόνι του... είχε πάρει τις αποφάσεις του... ο Έντουαρντ όμως είναι εργοδότης του και όσο και να μην τον σέβεται πια... δεν μπορεί ωστόσο να το παραβλέψει αυτό... θέλει να τον συνετίσει αλλά φοβάται κιόλας μήπως χάσει την δουλειά του... θέλει να τον καθοδηγήσω... σβήνει το τσιγάρο του στο πάτωμα.
>*θέλω να τον λυγίσω*<
«Κυρία Σουάν;» τόνισε το κυρία
>*τι να κάνω;*<
Δεν τον κοίταζα... αναστέναξα θλιμμένα.
>*λυπάμαι... πρέπει να πάρεις την απόφαση μόνος σου*<
«Κυρία Σουάν;» επανέλαβε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τονίζοντας πάλι το κυρία και συγκρατήθηκα για να μην γελάσω... είχε αρχίσει ήδη το παιχνίδι αλλά ήθελε και την επιβεβαίωση μου.
>*πήρα την απόφαση μου και θα το κάνω*<
«Ναι Τάιλερ;» τον ρώτησα ήρεμα.
>*σε καλύπτω*<
Η εκπαίδευση του Τάιλερ είχε τελειώσει... πήρε όσα εγώ ήθελα να του περάσω και τώρα ήταν έτοιμος να τα εφαρμόσει... πήρε μια βαθιά ανάσα και με δυναμισμό και αυτοπεποίθηση σηκώθηκε όρθιος και κοίταξε τον Έντουαρντ σταθερά στα μάτια...
ο Εντουαρντ δεν ανταποκρίθηκε... αδιαφόρησε για εκείνον.
>*η αδιάφορη στάση του, έδωσε την άδεια στον Τάιλερ να γίνει ενδοτικός του*<
Ο Τάιλερ έγινε κυρίαρχος του Έντουαρντ και τώρα το παιχνίδι ξεκινά...
Εγώ έμεινα σταθερή στην θέση μου σαν βοηθητική για να με χρησιμοποιήσει για την εξάσκηση του.
Επίπεδο 1: ο Τάιλερ αρχίζει τις απανωτές ερωτήσεις του προς τα μένα για να βρει το αδύναμο σημείο του Έντουαρντ.
«Λυπάμαι πάρα πολύ» είπε κοιτώντας τα χέρια μου στιγμιαία
>*που τον χάσατε*<
«Και εγώ Τάιλερ πίστεψε με... και εγώ» φυσικά ο Έντουαρντ έβγαλε το λάθος συμπέρασμα.
>*από την στάση του σώματος του και την νευρικότητα του... μας έδινε να καταλάβουμε ότι εκείνος νόμιζε ότι μιλάμε για εκείνον*<
«Κυρία Σουάν;» επανέλαβε ο Τάιλερ για να του δώσει άλλη μια ευκαιρία... γύρισα προς την μεριά του και τον κοίταξα.
«Ελπίζω μια μέρα να καταλάβει»
>*το καλό που έκανε σε σας ο κυρίαρχος σας*< συνέχισε με την σκέψη του χωρίς να την εξωτερικεύσει
«Έχεις σημασία;»
>*πιστεύεις ότι θα το καταλάβει ποτέ;*<
«Μεγάλη»
>*το ελπίζω*<
«Γιατί;»
>*και εγώ*<
«Γιατί τότε θα μπορέσει να επιλέξει»
>*για να μπορέσει να επιλέξει*<
«Σε παρακαλώ Τάιλερ μπορείς να εξωτερικεύσεις τις σκέψεις του κυρίου σου;»
>*για να δούμε σε τι δρόμο βρισκόμαστε*<
«Γιατί επιμένει να τονίζει το κυρία;» γύρισα την ματιά μου προς τον Έντουαρντ.
«Μέχρι ο θάνατος να μας χωρίσει... ήσουν γυναίκα του»
>*ο Έντουαρντ γύρισε*<
Επίπεδο 2: ο Τάιλερ συνεχίζει τις ερωτήσεις για να δει αν όντως έχει πέσει μέσα... ελπίζοντας να μην μας τα γυρίσει πάλι.
«Τον έλεγαν Πάολο» τον καθοδήγησα για να συνεχίσει.
«Πόσες φορές χρειάστηκε να παίξετε αυτό το παιχνίδι μαζί του;»
>*πόσες φορές τον ανταμείψατε βλάπτοντας τον εαυτό σας*<
«7» με κοίταξε με θαυμασμό.
«Ειλικρινά υποκλίνομαι... μόνο ένα μυαλό σαν το δικό σας θα έφτιαχνε ένα παιχνίδι σαν και αυτό για να ξεδιπλώσει έναν τέτοιο άνθρωπο»
>*υποκλίνομαι στην δύναμη της ψυχής σας... που υπεστήκατε όλα αυτά μόνο και μόνο για να τον ευχαριστήσετε... παρόλο που ξέρατε ότι στην αρχή σας κορόιδευε για να πάρει την ανταμοιβή του*<
Του χαμογέλασα ζεστά
>*όταν κάνεις τις επιλογές σου... δέχεσαι και τις συνέπειες του*<
«Ποιο είναι το ανώτερο στάδιο... που έχει φτάσει ενδοτικός σας;»
>*Μέχρι ποιο στάδιο φτάσατε; *<
«3» τον κοίταξα σηκώνοντας τα φρύδια μου
>*Και εγώ και οι ενδοτικοί μου*<
«Μέσα σε πόσα χρόνια;»
>*οι ενδοτικοί σας*<
«5» απάντησα σοβαρά
>*οι ενδοτικοί μου*<
«Πόσα χρόνια ήσασταν παντρεμένοι;»
«2 μήνες»
«Και πόσο καιρό σας είχε κοντά του;»
«Λιγότερο από χρόνο»
«Δηλαδή περάσατε όλα τα στάδιο μέσα...»
«Ναι Τάιλερ... τον διέκοψα και έδωσα την ευκαιρία στον Έντουαρντ να απαντήσει για να αλλάξει επίπεδο... γιατί με την στάση του μας έδειχνε ότι το επίπεδο 3&4 για εκείνον είναι ακόμα αδιάφορα.
«3 μήνες» απάντησε αυτόματα ο Έντουαρντ και χαμογέλασα.
«Ατσίδα μου εσύ... τον πείραξα... μήπως να αρχίσουμε να επικοινωνούμε με αριθμούς;»
>*ο Έντουαρντ μας επιβεβαίωσε ότι ήταν εδώ... θέλει μεσολαβητή για να πάρει όσα έλεγα εγώ όλη αυτήν την ώρα;*<
«Δεν είναι κακή ιδέα» γύρισε πίσω το πείραγμα μου.
>*ναι... θέλει... εμένα ακόμα με φοβάται για να μπορέσει να μου μιλήσει απευθείας*< τότε γιατί αντέδρασε όταν είπα ότι χρειαζόμαστε και την βοήθεια ειδικού;
Το επίπεδο 3&4 τα πέρασε μόνος του... εφόσον ήταν συγκεντρωμένος σε αυτό που κάναμε με τον Τάιλερ πήρε τις πληροφορίες που χρειαζόταν και τώρα αυτόματα πήγε στο 5ο επίπεδο.
Επίπεδο 5: ο Τάιλερ τον ξεδίπλωσε και τώρα παίρνει την πρωτοβουλία να εκφράσει τις απορίες του για να δει αν έχει καταλάβει καλά.
«Άρα τα στάδια τα ξεκίνησες ανάποδα;»
«Ξεκίνησε με εκδίκηση... πίστεψες ποτέ ότι θα το πήγαινε στο χαλαρό;»
«Δεν θες να με μυήσεις στην ζωή που σε μύησε εκείνος... θες να με κάνεις ίσο με σένα»
Το παιχνίδι τελείωσε... τώρα μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα... και με εμπιστεύεται... αλλά είναι αυτό αρκετό;
«Βλέπω ότι η δουλειά μου εδώ τελείωσε»
>*κατάλαβε τι ήθελα να του περάσω... αλλά ακόμα δεν μου δίνει έναν λόγο να παραμείνω... οπότε επιλέγει εκείνην... τελευταία ευκαιρία Έντουαρντ... αν και τώρα δεν μου δώσεις έναν λόγο να παραμείνω τελειώσαμε*<...
«Σπούδαζα ψυχολόγος όταν με απήγαγε»
>*συνέχισα για να του δώσω κάτι από μένα ελπίζοντας να μου δώσει και εκείνος αυτό που επιθυμούσα*<
«Αντί να του εναντιωθώ και να αρχίσω να ουρλιάζω και να τσιρίζω... όπως θα έκανε ο καθένας στην θέση μου... έκατσα και τον ψυχολόγησα... Όμως επειδή δεν τον έβλεπα και τον άκουγα μόνο όταν εκείνος ήθελε να μου δώσει εντολές... Έπρεπε να βρω έναν τρόπο να τον κάνω να μιλήσει... υπέμενα τα βασανιστήρια για να αποκωδικοποιήσω τη σημασία τους... Όταν έβγαλα τον κώδικα του... τον γύρισα εναντίων του... μόλις ξεδιπλώθηκε με άφησε να φύγω... και εγώ γύρισα σε εκείνον. Το εκδικητικό κομμάτι κράτησε 3 μέρες... όλα τα επιπλέων βασανιστήρια μου τα έκανε γιατί δεν λύγιζα... η εκδίκηση του κράτησε 1 μήνα και του πήρε 2 μήνες για να το αντιστρέψει... εγώ είχα βρει την λογική μου από την πρώτη βδομάδα από την στιγμή που του έδωσα την άδεια να με βοηθήσει... έμεινα 2 μήνες μόνο και μόνο για να τον κάνω να μου μιλήσει... για να τον βοηθήσω όπως με βοήθησε και εκείνος... ανταμοιβή Έντουαρντ... υπέμενα τα επιπλέον βασανιστήρια για να τον ευχαριστήσω για το καλό που μου έκανε»
Παρέμενε σιωπηλός... δεν έλεγε τίποτα... ακόμα επιλέγει εκείνην... ΤΕΛΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου