«Μαύρε Ωκεανέ»
«δεν αξίζει»
«γίνεται πρώτα Βαρόνος κύριε Ωκεανέ και μετά ίσως και να σας δώσω την άδεια να εκφέρεται γνώμη για μένα» είπα επιβλητικά και σηκώθηκα όρθια... ο Άαρον έσκυψε το κεφάλι του και έμεινε σιωπηλός και ακίνητος... ο Έντουαρντ κρυφογέλασε χωρίς να παίρνει τα μάτια του από τα έγγραφα του και συνέχισε να το παίζει αδιάφορος.
«είναι τόσο ενδιαφέρον αυτό που διαβάζεται κύριε Κάλεν που ξεχάσατε όλα τα άλλα?» τον ειρωνεύτηκα και έκατσα πάνω στο τραπέζι δίπλα του και τον κοίταξα επιβλητικά.
«δεν σου ανήκω πια, με απέρριψες το ξέχασες?» μου γύρισε πίσω και του χαμογέλασα εριστικά.
«ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που μάθατε κύριε Κάλεν για τους ενδοτικούς?... γιατί σας ζητούσα επανειλημμένα να μην με αναγκάσετε να σας κάνω ενδοτικό μου»
«μια φορά ενδοτικός... για πάντα ενδοτικός» αναστέναξε περνώντας το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.
«αυτήν την στιγμή κύριε Κάλεν... σας σώζω τον κώλο σας αν δεν το έχετε καταλάβει... το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνετε εσείς για αντάλλαγμα... είναι να με σέβεστε γι αυτό» με κοίταξε στα μάτια με απορία
«δεν περίμενα να το καταλάβετε ... τον ειρωνεύτηκα... μιας και που το ξεκαθαρίσαμε και αυτό... για πείτε μου τώρα κύριε Κάλεν... που αποσκοπεί η προσφορά του Μαύρου Ωκεανού?» τον κοίταξε και ζάρωσε τα φρύδια του
«σας έκανε προσφορά, μεγαλύτερη της αξίας του ποσοστού που ζητάει... τι θέλει να σας πει κύριε Κάλεν?»
«ήρθες για να μου κλέψεις όλα όσα εγώ έχω έχτισα με τόσο κόπο?... τον ρώτησε αφρίζοντας αλλά ο Άαρον δεν κουνήθηκε... απάντησε μου» απαίτησε.
«μην κάνεις τον κόπο κύριε Κάλεν... δεν πρόκειται να το κάνει και θα έπρεπε ήδη να ξέρατε το γιατί... η πόρτα χτύπησε... περάστε» έδωσα την άδεια και η Άντζελα μπήκε μέσα... την πλησία και μου έδωσε την τσάντα μου... ο Άαρον ξεπάγωσε και κοίταξε τον Έντουαρντ αλλά δεν του μίλησε... ο Έντουαρντ από την άλλη έβραζε στο ζουμί του... άφησα την τσάντα πάνω στο τραπέζι στην θέση που καθόταν ο Καρλάηλ πριν και παρέμεινα εκεί χωρίς να κάτσω, σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος.
«ευχαριστούμε Άντζελα... πήγαινε στο γραφείο σου δεν θα σε χρειαστούμε άλλο» της είπα εγώ και εκείνη κοίταξε τον Έντουαρτ για επιβεβαίωση.
«κύριε Κάλεν?»
«πήγαινε Άντζελα.. ότι ζημιά ήταν να κάνεις την έχεις κάνει... δεν σε χρειάζομαι άλλο» εκείνη τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια και το κακόμοιρο άρχισε να τρέμει... μόνο τώρα συνειδητοποίησε το λάθος της.
«μην ανησυχείς Άντζελα... δεν έχασες την δουλειά σου αλλά σε παρακαλώ να είσαι πιο συγκεντρωμένη την επόμενη φορά... θα σε δω σε λίγο» τόνισα και με κοίταξε με απορία αλλά δεν είπε και τίποτα άλλο... όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της ο Άαρον γύρισε στην αρχική του θέση... ο Έντουαρντ από την άλλη τρία πουλάκια κάθονταν.
«κύριε Κάλεν έχετε συνειδητοποιήσει πόσο λάθος έχετε εκπαιδεύσει την γραμματέα σας?»
«ναι»
«και τι κάνετε γι αυτό?» ξεφύσησε και πέρασε πάλι το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του.
«θα της μιλήσω αργότερα»
«αργότερα... πότε αργότερα κύριε Κάλεν?... όταν ο κύριος Βολτούορη θα έχει την κυριαρχία της εταιρίας σας?»
«δεν πρόκειται να δεχθώ ποτέ...»
«και τότε θα χάσετε τα πάντα» τον διέκοψα
«ποτέ...» προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του αλλά τον έκοψα για άλλη μια φορά.
«έχετε καταλάβει για ποιον λόγο φτάσατε σε αυτήν την συμφωνία?... έχετε καταλάβει γιατί τον έχετε ανάγκη?» με κοίταξε για μια στιγμή και γυρίζοντας το λάπτοπ προς το μέρος του... άνοιξε την σελίδα του χρηματιστηρίου.
«θα την γδάρω... πως μπόρεσε να κάνει τέτοια βλακεία... της έχω πει εκατό φορές πριν μπει στο συμβούλιο να τα ελέγχει αυτά» ξέσπασε
«πριν γδάρετε το κακόμοιρο το κοριτσάκι κύριε Κάλεν... ξεκινήστε να γδέρνετε πρώτα τον ίδιο σας τον εαυτό» με κοίταξε μοχθηρά... ο Άαρον από την άλλη γέλασε
«υπάρχει κάτι αστείο στην συζήτηση μας κύριε Ωκεανέ?... σοβάρεψε... 10... του δήλωσα και ξεροκατάπιε... παρατηρήσατε κύριε Κάλεν πόσο αλαφιασμένο και τρομοκρατημένο ήταν το κακόμοιρο το κοριτσάκι όταν μπήκε?... παρατηρήσατε πόσο αποπροσανατολισμένο ήταν γιατί προσπαθούσε να βάλει σε μια σειρά τις σκέψεις της ώστε να σας ικανοποιήσει?... απαιτείτε από το γαϊδούρι να ανέβει το βουνό με μεγαλύτερο φορτίο από όσο αντέχει η πλάτη του και δεν περιμένετε ότι στην διαδρομή τα μισά πράγματα θα πέσουν από την πλάτη του?... δεν περιμένετε ότι στην μέση της διαδρομής θα ψοφήσει από την κούραση και από όλο αυτό το βάρος που κουβαλάει?... τι περιμένετε από εκείνη κύριε Κάλεν?... αν σας παρατήσει και φύγει αυτή την στιγμή πόσο καιρό θα κάνετε να μπείτε ξανά σε μια σειρά?... αν σας παρατήσει πάνω στην κρίση της εταιρίας τι θα κάνετε κύριε Κάλεν?»
«δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνος μου»
«δώστε τότε πίσω στο προσωπικό που έχετε προσλάβει γι αυτήν την δουλειά τα καθήκοντα του... αποδεσμεύστε τον εαυτό σας από τα περιττά καθήκοντα.. και οργανωθείτε καλύτερα... αν το κάνετε αυτό τότε θα υπάρχει χώρος στον σκληρό σας δίσκο και για νέες ιδέες... όσο τον φορτώνετε μόνο και μόνο από εγωισμό για να αποδείξετε πόσο ικανός είσαστε... τόσο άχρηστος θα φαίνεστε προς τα έξω... και ξέρετε γιατί?.. γιατί μόνος σας δημιουργείτε τα προβλήματα σας... Αποδεσμεύστε το γαϊδούρι κύριε Κάλεν... για να μπορέσει να φτάσει το βουνό πριν ψοφήσει από την υπερπροσπάθεια... χίλιες φορές να προσλάβετε άλλο ένα άτομο και να δώσετε κάτι παραπάνω... σε προσωπικό κατάλληλα εκπαιδευμένο για την δουλειά που το θέλετε παρά αυτό κύριε Κάλεν... Αν ξεκολλάγατε λίγο το μυαλό σας και το βλέπατε αυτό... ένας επιπλέον μισθός θα σας απέδιδε περισσότερα κέρδη... Γιατί τα τελευταία δύο χρόνια κύριε Κάλεν... η εταιρία σας έχει κολλήσει στο ίδιο μπάτζετ ?... γιατί κύριε Κάλεν έχετε δύο χέρια... δεν είσαστε σαρανταποδαρούσα... γραμματέας είναι όχι οικονομολόγος... δώστε της να κάνει την δουλειά για την οποία την προσλάβετε και πάρτε ένα αντίστοιχο ικανοτήτων προσωπικό να κάνει την δουλειά που δεν προλαβαίνετε... μην ρίχνετε την ευθύνη σε εκείνην γιατί είναι πρόθυμη να σας εξυπηρετήσει... Ναι είναι πρόθυμη... έχει όμως τα προσόντα?»
Έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπο του και το έτριψε σπασμωδικά... πήρε τον καφέ του και ήπιε μια γερή γουλιά για να ηρεμήσει... έβαλε το χέρι του στην τσέπη του και έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του αλλά πριν το ανάψει με κοίταξε.
«σε πειράζει?» ρώτησε και τον αγριοκοίταξα.
«φυσικά και με πειράζει... αν το ανάψεις θα σε αφήσω να βγάλεις μόνος σου το φίδι από την τρύπα» αναστέναξε και το έβαλε ξανά στην θέση του.
«τι θες να κάνω τώρα?»
«τι θες να κάνω τώρα... επανέλαβα... λίγο με νοιάζει τι θα κάνετε τώρα κύριε Κάλεν... την Παρασκευή επιλέξατε να με κάνετε να σας απορρίψω, τώρα τραβήξτε κουπί μόνος σας... δικιά σας είναι η εταιρία, θέλετε να την σκοτώσετε?... σκοτώστε την... θέλετε να την κερδίσετε ξανά?... κερδίστε την... λίγο με νοιάζει»
«Μπέλα σε ικετεύω... δεν μπορώ να σε πιάσω πουθενά... τι θες από μένα?»
«τίποτα... σε απέρριψα... μου δεν μου ανήκεις... μόνος σου το είπες... οπότε εγώ γιατί είμαι ακόμα εδώ?» πέρασε το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του και έκανε την κίνηση να σηκωθεί
«μην τολμήσεις να με πλησιάσεις... δεν θες να ξέρεις πως τιμωρούνται αυτοί που με αγγίζουν χωρίς την άδεια μου» ο Άαρον τσιτώθηκε και του έκανε νόημα με τα μάτια να μην το κάνει... ο Έντουαρντ κοίταξε στιγμιαία τον Άαρον και ξανά έκατσε... έβγαλε το δαχτυλίδι του από την τσέπη του και το έβαλε μπροστά του κοιτάζοντας με.
«σας έχω απορρίψει κύριε Κάλεν»
«σε παρακαλώ Μπέλα.. ξέρεις τι θα συμβεί αν την χάσω» τον κοίταξα βλοσυρά και πήγα κοντά του με μεγάλα και επιβλητικά βήματα... έκατσε αμυντικά στην πλάτη της καρέκλας του και με κοίταξε φοβισμένος... ανάσαινε γρήγορα τρίζοντας τα δόντια του.
«αυτό θες από μένα?»
«όχι και το ξέρεις αυτό»
«τότε τι στο διάολο θες?»
«αν μείνουμε μόνοι θα σου πω»
«πολύ σωστά το θέσατε κύριε Κάλεν... αν... του γύρισα την πλάτη μου και άνοιξα τον χαρτοφύλακα... διαβάστε» διέταξα και τους πέταξα τα συμβόλαια μπροστά τους... διάβαζαν αμίλητοι... ο Άαρον πήρε μια ανάσα την κράτησε και την άφησε να βγει ήρεμα από μέσα του.
«πες το»
«δεν είναι δίκαιο»
«και είναι αυτό που του ετοίμαζες εσύ?... αν θες μην το υπογράψεις... δεν σου επιβάλει κανείς να το κάνεις» πήρε άλλη μια ανάσα την κράτησε και την άφησε να βγει ήρεμα από μέσα του.
«πες το»
«μα δεν ανήκει πλέων στον κύκλο μας»
«γι αυτόν τον λόγο είναι συμφωνία μεταξύ σας και όχι μαζί μου... αν προσπαθήσεις να τον κοροϊδέψεις η περιουσία σου αυτόματα θα περάσει στα χέρια του... αν προσπαθήσει να σε κοροϊδέψει η περιουσία του θα περάσει αυτόματα στα δικά σου χέρια... αν κάποιος από τους δύο προσπαθήσει να προκαλέσει τον άλλον να συμβεί αυτό... η περιουσίες και τον δύο σας αυτόματα θα μεταβιβαστούν σε μένα χωρίς προειδοποίηση... πες το»
«δεν έχεις επιταγή... τι σημαίνει αυτό?»
«θες κίνητρο κύριε Κάλεν?» ρώτησα τον Έντουαρντ γυρίζοντας προς το μέρος του.
«όχι»
«τότε εσείς κύριε Ωκεανέ γιατί θέλετε?... μπορείτε να απαντήσετε»
«γιατί δεν με συμφέρει»
«τότε γιατί είσαστε εδώ κύριε Ωκεανέ?... πείτε το» απαίτησα σκληρά
«για να σας βάλω στο χέρι κυρία Βαρόνη» παραδέχτηκε
«και νομίζετε κύριε Ωκεανέ... ότι δεν θα το ήξερα ήδη αυτό?... νομίζετε ότι δεν θα είχα πάρει τα μέτρα μου πριν σας τον γνωρίσω?... πόσο λίγο με ξέρετε όλοι σας» είπα απογοητευμένη
«Μπέλα»
«σκασμός κύριε Κάλεν... τώρα μιλάω εγώ»
«δεν σου ανήκει η εταιρία μου... γι αυτό εγώ πριν από εσένα έχω λόγο» μου αντιγύρισε και έκατσα πάνω στο τραπέζι και σταύρωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου
«τότε γιατί μου ζητάς να σε κάνω ενδοτικό μου για να σε στηρίξω.. δεν μίλησε... κοίτα με ... απαίτησα και με κοίταξε στα μάτια... γιατί?» τον ρώτησα και πάλι δεν μίλησε... του άστραψα ένα χαστούκι με την ανάστροφη του χεριού μου και κρατήθηκε με νύχια και με δόντια για να μην αντιδράσει.
«το κέρδισες... είπα και του έβαλα το δαχτυλίδι... είσαι πολύ λίγος αγόρι μου για να με φτάσεις... τόσο λίγος που όταν χάσεις τα πάντα τότε θα καταλάβεις μόνο τι σου προσφέρω όλον αυτόν τον καιρό.. επίπεδο 1 κύριε Άμλετ» του είπα και αμέσως υπάκουσε
«υπογράψτε ή εξαφανιστείτε από μπροστά μου... δεν είσαστε άξιοι ούτε να σας κοιτάω» είπα απηυδισμένη και πήγα στο τραπέζι που είχε τον καφέ και βάζοντας άλλο ένα φλιτζάνι καφέ παρέμεινα εκεί έχοντας γυρισμένη μου την πλάτη σε εκείνους... άναψα ένα τσιγάρο και αναστέναξα.
«κύριε Κάλεν νομίζω ότι είναι ώρα να πηγαίνουμε» άκουσα την φωνή του Τζέικ από το μπλουτουθ... φυσικά ο Καρλάηλ είχε ενημερωθεί πλέον για τα πάντα... και εγώ άκουγα την συνομιλία τους όλη αυτήν την ώρα μέσα από το ακουστικό... όπως επίσης και ο Τζέικ την δική μας... όταν γυρίσανε ο Καρλάηλ η Αμάντα και ο Τζέικ έσβησα το τσιγάρο και γύρισα προς το μέρος τους.
«δεν χρειάζονται οι συστάσεις Καρλάηλ... όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας»
«όχι όλοι» πετάχτηκε ο Έντουαρντ και τον κοίταξα ειρωνικά ανασηκώνοντας τα φρύδια μου.
«Τζέικοπ Μπλακ» του είπε ο Τζέικ χωρίς να του δίνει το χέρι του και ο Έντουαρντ τον κοίταξε για μια στιγμή και αμέσως μετά έκανε την σύνδεση.
«είσαι ο Τζέικ»
«Τζέικοπ για σένα» τον διόρθωσε ο Τζέικ και ο Έντουαρντ έπιασε τα μαλλιά του... τι άλλο να περίμενα, πάλι έβγαλε λάθος συμπεράσματα.
«καθίστε... έδωσα την άδεια και όλοι αυτόματα υπακούσανε... Αμάντα δεν θα σε χρειαστούμε άλλο» είπα και εκείνη κοίταξε τον Καρλάηλ... ο Καρλάηλ της έδωσε την άδεια να το κάνει και μόλις έκλεισε η πόρτα πίσω της έδωσα την άδεια στον Τζέικ να πει τις λεπτομέρειες... ο Άαρον όπως το περίμενα τσίνησε.
«αυτό είναι εξωφρενικό... ζήτησα το 50% και σας έκανα προσφορά μεγαλύτερης αξίας από όσο σας αξίζει και μου ζητάτε να πάρω το 24% με τα ίδια λεφτά?»
«όχι αγαπητέ μου» επενέβηκα εγώ και γύρισα στην θέση μου, μόλις πήγα να κάτσω ο Έντουαρντ αδιαφόρησε και ο Καρλάηλ για άλλη μια φορά έσπευσε να το σώσει αλλά τον σταμάτησα με ένα κούνημα του κεφαλιού μου και έκατσα.
«θα δώσετε και οι δύο τα διπλάσια» είπα και με κοίταξαν και οι δύο σοκαρισμένοι.
«Μπέλα» ξεκίνησε ο Τζέικ αλλά το ύφος μου τον σταμάτησε
«αν δεν σας αρέσει... εκεί είναι η πόρτα»
«Μπέλα μπορώ να σου πω ιδιαιτέρως?» απαίτησε ο Τζέικ αυστηρά.
«δεν είμαστε ξένοι Τζέικ... μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά» ο Τζέικ ξεφύσησε
«δεν μας συμφέρει Μπέλα»
«να μιλάς για τον εαυτό σου»
«εσύ θα φας το κεφάλι σου» μου γύρισε πίσω εκνευρισμένος και τον κοίταξα με νόημα στα μάτια.
«για λεφτά μιλάμε κύριε Μπλάκ... όχι για την ζωή μου» του αντιγύρισα και τα παράτησε.
Υπέγραψε το συμβόλαιο και μου το έδωσε... το έλεγξα και το έδωσα στον Καρλάηλ για να το υπογράψει... ο Τζέικ έβγαλε το μπλοκ των επιταγών και αφού έβαλε το ποσόν και το υπέγραψε... μου το έδωσε να το ελέγξω και μόλις το τσέκαρα το έδωσα στον Καρλάηλ και εκείνος μου έδωσε πίσω τα συμβόλαια.
Ήταν σειρά του Άαρον... ακόμα ήταν αναποφάσιστος.
«υπάρχει κάποιο πρόβλημα κύριε Βολτουόρη?»
«όχι κανένα» είπε μέσα από τα δόντια του τρομερά εκνευρισμένος.
Υπέγραψε το συμβόλαιο και μου το έδωσε το τσέκαρα και το έδωσα στον Έντουαρντ... για να το υπογράψει και εκείνος με την σειρά του.
«και το αρχικό συμβόλαιο κύριε Βολτουόρη μην ξεχνιόμαστε... το ίδιο και εσείς κύριε Κάλεν» υπέγραψαν όλα τα συμβόλαια και αφού μου τα έδωσαν... ο Άαρον έβγαλε μια καθαρή επιταγή έβαλε το νέο ποσόν και μου το έδωσε να το τσεκάρω... όταν είδα ότι ήταν εντάξει την έδωσα στον Έντουαρντ.
«όπως καταλαβαίνεται ο Καρλάηλ έχει υποχρέωση στο Τζέικ και εσύ Έντουαρντ στον Άαρον... τα αντίγραφα τον συμβολαίων θα είναι στο γραφείο σας μέχρι το μεσημέρι... Άαρον το δικό σου θα το στείλω στο γραφείο σου αύριο το πρωί»
«κανένα πρόβλημα» είπε εκείνος
«καλή συνεργασία σας εύχομαι» είπα και βάζοντας όλα μου τα πράγματα μέσα στον χαρτοφύλακα μου... τον έκλεισα και παίρνοντας τον μαζί μου έφυγα και τους άφησα μόνους τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου