Την Δευτέρα στην δουλειά με το που έκατσα στο γραφείο και άνοιξα τον υπολογιστή μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω... το τι δουλειά μου είχε στείλει ο Τζέικ δεν λεγότανε... αναστέναξα... μα γιατί πρέπει όλα να περνάνε από μένα δεν το καταλαβαίνω... αυτός ο άνθρωπος έχει βαλθεί να με ξεκάνει δεν εξηγείτε αλλιώς... 5 χρόνια... 5 χρόνια δίπλα μου και ακόμα πρέπει να επιβεβαιώνω εγώ τις κινήσεις του πριν τις κάνει... κούνησα το κεφάλι μου απογοητευμένη... οι κακές συνήθειες δεν κόβονται με τίποτα.
Με μια γρήγορη ματιά είχα πάρει όσα χρειαζόμουν... δηλαδή τίποτα το καινούργιο... όλοι για την δόξα... το χρήμα... και φυσικά για το σεξ... γιατί άλλο θα μπορούσαν να ανέχονται όλα αυτά... Μα κανείς?... ούτε ένας?... τι απογοήτευση Χριστέ μου... αυτό είναι σκέτη απελπισία... αναστέναξα.
«πες το» απάντησα στην κλήση του Τζέικ λίγο πριν το μεσημέρι.
«έκανε την κίνηση του... είναι καθοδόν... το πολύ σε ένα τέταρτο θα είναι εκεί»
«τόσο ανυπόμονος... άρα το έστηνε από πριν... μην τον χάσεις από τα μάτια σου... όταν φτάσετε στην εταιρία εσύ περίμενε στο αυτοκίνητο μέχρι να σου πω να ανέβεις... είμαι σίγουρη ότι ο πατέρας μου έβαλε πάλι το χέρι του» έπιασα το κεφάλι μου και βαρυγκομάχησα
«εγώ κόβω το κεφάλι μου γι αυτό» επιβεβαίωσε και ο Τζέικ
«οκ... έχουμε δουλειά να κάνουμε... πάω να ενημερώσω τον Καρλάηλ... μείνε στην γραμμή για να με ενημερώνεις για τις εξελίξεις... η Μπουενα που βρίσκετε?»
«είναι μαζί μου»
«πολύ καλή κίνηση... να με ενημερώνετε για την παραμικρή αλλαγή... όχι λάθη... αλλιώς θα τα πληρώσετε ακριβά»
«μάλιστα κυρία»
«κόψε το δούλεμα σε μένα Τζέικ... το εννοώ»
«μην ανησυχείς όλα είναι υπό έλεγχο... έχεις μαζί σου τα συμβόλαια»
«από την ημέρα που πάτησα το πόδι μου σε αυτήν την εταιρία» του επιβεβαίωσα και παίρνοντας τον χαρτοφύλακα μου από το χρηματοκιβώτιο που είχα στο γραφείο... βγήκα από το γραφείο μου και πήγα προς την Τζέσικα.
«Τζέσικα κράτα τον χαρτοφύλακα μου και κάποια στιγμή θα στείλω την Άντζελα για να της τον δώσεις να μου τον φέρει οκ?»
«οκ Μπέλα... έχουμε εξελίξεις?»
«αργότερα» είπα μόνο και πήγα προς το ασανσέρ.
Μόλις μπήκα στο γραφείο του Καρλάηλ....
«καλημέρα Μπέλα κορίτσι μου... τι μπορώ να κάνω σήμερα για σένα?» με ρώτησε ενώ ταυτόχρονα με έκλεινε στην αγκαλιά του... η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει... με όλη την τρυφερή γονική αγάπη που μου πρόσφερε πάντα απλόχερα.
«το θέμα είναι τι μπορώ να κάνω εγώ για σένα Καρλάηλ» του απάντησα και με κοίταξε με απορία
«δεν καταλαβαίνω»
«έχεις δεχθεί μια προσφορά από τον Άαρον Βόλτουορη?»
«ναι σήμερα το πρωί και μάλιστα κλείσαμε και ραντεβού για να την συζητήσουμε και από κοντά... ο Έντουαρντ συμφώνησε... γιατί?»
«το πολύ σε ένα τέταρτο θα είναι εδώ... δεν προλαβαίνω να μπω σε λεπτομέρειες αλλά θα ήθελα να ξέρω αν γνωρίζεις που αποσκοπεί η προσφορά του»
«που αποσκοπεί?... δεν νομίζω ότι σε παρακολουθώ Μπέλα... και πως ξέρεις εσύ ότι θα είναι εδώ σε ένα τέταρτο?»
«μάλιστα... αναστέναξα και πέρασα το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου με απογοήτευση... όπως το περίμενα... ο Έντουαρντ δεν σε έχει ενημερώσει, σωστά?»
«Μπέλα μίλα ξεκάθαρα... να με ενημερώσει για ποιο πράγμα»
«όπως είπα και πριν δεν έχω χρόνο για λεπτομέρειες... και σίγουρα θα εκπλαγείς αν μάθεις τι ξέρω και τι όχι... Καρλάηλ δεν είμαι αυτό που φαίνομαι»
«είσαι πολύ καλύτερη» είπε χωρίς ενδοιασμούς και συγκράτησα τα δάκρυα μου για την εμπιστοσύνη που πάντα μου δείχνει.
«τι μπορώ να κάνω για σένα Καρλάηλ?»
«δεν μπορώ να σε καταλάβω»
«κάτσε »του έδειξα την καρέκλα που ήταν μπροστά από το γραφείο του και έκατσα ακριβώς απέναντι του για να είμαστε καταπρόσωπο.
«ο Άαρον έρχεται εδώ με σκοπό να σας κλέψει την εταιρία μέσα από τα χέρια σας»
«τι?» είπε και πετάχτηκε από την καρέκλα του
«μην βιάζεσαι... τον παρακάλεσα και ξανά έκατσε... δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα γι αυτό... το νερό έχει μπει ήδη στο αυλάκι... είτε δεχθείτε την προσφορά του είτε όχι... την εταιρία θα την χάσετε»
«μα πως?... δεν καταλαβαίνω.. ο Έντουαρντ... έκανε καμία βλακεία πάλι?» ρώτησε αυστηρά και αναστέναξα.
«ο Έντουαρντ, Καρλάηλ... το μόνο που κάνει είναι να καταστρέφει την ζωή του, όχι την εταιρία... και αυτό θα έπρεπε να το ξέρεις πολύ καλά όλα αυτά τα χρόνια... η εταιρία είναι η ισορροπία του Καρλάηλ... είναι τα ψυχοφάρμακα που δεν παίρνει όλα αυτά τα χρόνια... αν την χάσει θα χάσει το μυαλό του... και πιστεύεις ότι δεν θα κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του ώστε να μην την χάσει?... αν την χάσει Καρλάηλ... θα χάσει τον εαυτό του... θα χάσει όσα έχτισε όλα αυτά τα χρόνια... και αυτήν την φορά δεν θα έχει γυρισμό»
Ο Καρλάηλ αναστέναξε και κοίταξε το πάτωμα καταβεβλημένος... φυσικά και δεν θέλει κάτι τέτοιο για εκείνον... τον έχει σαν παιδί του... δεν θα άντεχε ποτέ να τον δει κάποια μέρα φυτό σε κάποια κλινική.
«και τι πρέπει να κάνουμε τώρα»
«υπομονή... είναι το μόνο που μπορώ να σου προτείνω... περίμενα ότι αργά ή γρήγορα θα γινότανε και έχω πάρει τα μέτρα μου... γι αυτό και σας ζήτησα το 1%... αλλά επειδή ο Έντουαρντ μου αρνήθηκε το δικό του... τα πράγματα παίρνουν διαφορετική τροπή τώρα... αλλά ότι και να γίνει σας καλύπτω... θέλω να είσαι σίγουρος γι αυτό... το μόνο που θέλω από εσένα είναι να παραμείνεις ψύχραιμος και πάνω από όλα να μην δείξεις ότι ξέρεις τίποτα για όλα αυτά... ο Άαρον θα προσπαθήσει να σπείρει την διχόνοια μεταξύ σας για να σας κάνει να μαλώσετε... μην του το επιτρέψεις... σε ικετεύω»
«σου δίνω τον λόγο μου ότι δεν θα τον αφήσω να μας αγγίξει»
«μόλις ανακαλύψει ότι σας καλύπτω εγώ... θα κάνει πίσω και θα το ξανασκεφτεί ώστε να παίξει το βρώμικο παιχνίδι του... το ήξερα από την αρχή ότι θα γινότανε... και γι αυτό σας ζήτησα να γίνω στέλεχος... για να τον κάνω να ενδιαφερθεί»
«τώρα δεν είπες ότι δεν ξέρει ότι είσαι στέλεχος»
«ξέρει ότι είμαι στέλεχος... άλλα πράγματα δεν ξέρει και δεν έχω χρόνο να σου τα εξηγήσω... το θέμα μας τώρα είναι να σου εξηγήσω τι θα κάνουμε τώρα... άφησε τον να κάνει παιχνίδι... σας συμφέρει να μπει στην εταιρία για να μπορέσει να την ανεβάσει... όταν την φτάσουμε το πιο ψηλό επίπεδο τότε θα τον πετάξουμε έξω από αυτήν... άσε που θα το ζητήσει και μόνος του... το καλό με τον Άαρον είναι ή όλα ή τίποτα... μόλις δει ότι δεν μπορεί να την πάρει εξ ολοκλήρου θα την παρατήσει... και εκεί πατάω εγώ»
«δεν καταλαβαίνω τίποτα... εσύ που κολλάς σε όλα αυτά»
«είναι μεγάλη ιστορία... θα σου πω όσα χρειάζεται να ξέρεις με την ησυχία μας όταν τελειώσουν όλα αυτά... εντάξει?»
«εντάξει... εγώ τι πρέπει να κάνω?»
«εσύ παρέμενε ψύχραιμος... εγώ θα παραμείνω αδιάφορη... αλλά όταν ακούσεις να τονίζω το όνομα σου... δώσε μου τον λόγο να κάνω παιχνίδι... και όλα τα άλλα άστα απάνω μου... την κατάλληλη στιγμή... ο συνεργάτης μου θα σου στείλει μια αντίστοιχη προσφορά... βάλε την γραμματέα σου να είναι σε επιφυλακή και όταν την λάβει να σε ενημερώσει αμέσως... όλα τα άλλα θα σου τα εξηγήσει ο συνεργάτης μου»
«και ο Έντουαρντ?»
«άφησε τον στην άγνοια... μην του δείξεις ότι ξέρεις... επέλεξε να το κάνει μόνος του... τώρα θα πρέπει να τον αφήσεις να υποστηρίξει την επιλογή του... μην τον βοηθήσεις... άφησε τον να δει την δύναμη του... σίγουρα θα φάει τα μούτρα του... αλλά δεν θα τον αφήσω να καταστραφεί... όμως Καρλάηλ... αν δεν φάει χώμα δεν πρόκειται να φτάσει τον ουρανό»
«τι να πω κορίτσι μου... εσύ ξέρεις... το αφήνω απάνω σου και ξέρω ότι δεν θα με απογοητεύσεις... όπως ποτέ δεν με απογοήτευσες μέχρι τώρα»
«παρέμενε ψύχραιμος και όλα τα άλλα θα τα κινήσω εγώ... και ο συνεργάτης μου θα επέμβει για να τον χτυπήσουμε εκεί που πονάει»
«ή όλα ή τίποτα»
«ακριβώς... θα σας ζητήσει το 50% της εταιρίας... εμείς θα του δώσουμε το 24%... το άλλο 24% δώστω στον συνεργάτη μου... και το 4% σε μένα... έτσι δεν θα μπορεί να κουνηθεί... αλλά για όλα αυτά θα επέμβω εγώ όταν έρθει η ώρα... εσύ κάνε ότι σου πει ο συνεργάτης μου και μετά το κλείσιμο της συμφωνίας θα τα πούμε πιο αναλυτικά... οκ?»
«θα κάνω ότι μου πεις... αλήθεια τον συνεργάτη σου πως τον λένε?»
«θα το καταλάβεις όταν θα έρθει η ώρα»
«δεν θες να το ξέρω για να φανεί πιστικό το ξάφνιασμα μου»
«ακριβώς» του είπα και του έκλεισα το μάτι
«είμαστε από κάτω» άκουσα τον Τζέικ και κοίταξα τον Καρλάηλ
«μόλις έφτασε... φεύγω πριν έρθει... δεν θέλω ακόμα να με δει... θα τα πούμε στην αίθουσα συσκέψεων... του δευτέρου ορόφου» του είπα και του έδωσα δύο φιλικά χτυπήματα στον ώμο
«ψηλά το κεφάλι... δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να σας ακουμπήσει» του είπα και κίνησα προς την πόρτα
«Μπέλα?»
«ναι?»
«αλήθεια τι δουλειά κάνεις?» χαμογέλασα
«την ακριβώς αντίθετη από αυτήν που κάνει ο πατέρας μου... αλλά τσιμουδιά στον Έντουαρντ... δεν ήρθε ακόμα η ώρα να το μάθει... πρέπει να κερδίσει το δικαίωμα ξανά να μάθει για μένα... μέχρι τότε μην το πεις ούτε στα παιδιά αλλά ούτε και στην Έσμε»
«θα το κρατήσω κλειστό... αλλά ένα έχω να σου πω... σε θαυμάζω... μακάρι να μπορούσε να σε δει»
«θα γίνει κάποτε και αυτό... η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία δεν λένε» κούνησε το κεφάλι του και χαμογέλασε συνεσταλμένα
«ψηλά το κεφάλι Καρλάηλ... ότι γίνεται γίνεται για κάποιον λόγο... μην απογοητεύεσαι... ήδη έχει κάνει μεγάλα άλματα»
«μακάρι παιδί μου... ξέρεις πόσο τον αγαπάω... δεν θα ήθελα ποτέ να τον δω κατεστραμμένο όπως και εκείνην»
«εκείνην?»
«την μητέρα του... δυστυχώς έπασχε από την ίδια πάθηση?»
«και αυτό το ξέρει ο Έντουαρντ?»
«όχι... δεν του το είπαμε ποτέ»
«το ξέρατε και την αφήσατε στα χέρια της?... άστο μην απαντήσεις γιατί δεν προλαβαίνουμε τώρα... θα τα πούμε μετά» είπα και τσίμπησα την μύτη μου με τον αντίχειρα και τον δείκτη για να καλμάρω την ένταση μου την ώρα που έφευγα από το γραφείο του έξαλλη από θυμό.
«ανάλυση» ζήτησα από τον Τζέικ και άρχισε να με ενημερώνει για τις τελευταίες εξελίξεις μέχρι να γυρίσω στο γραφείο μου να πάρω τα απαραίτητα έγγραφα και την τσάντα μου.
Όπως το περίμενα είχε χτυπήσει ήδη το χρηματιστήριο και η εταιρία από το επίπεδο 2 έφτασε στο επίπεδο 3 μέσα σε 2 ώρες... άραγε το γνώριζε αυτό ο Έντουαρντ?
Κίνησα για την αίθουσα του δευτέρου ορόφου... όταν άνοιξαν οι πόρτες, ο Έντουαρντ ήταν ήδη μέσα... τον προσπέρασα αδιάφορα και στάθηκα στο πίσω μέρος του ασανσέρ χωρίς να τον χαιρετήσω... εκείνος ήταν εκνευρισμένος και προσπαθούσε με μεγάλο κόπο να το κρύψει... αλλά δεν έπαιρνε και την ματιά του από πάνω μου.
«ο Άαρον έχει βάλει τον Ρενιέ να χτυπήσει... αν πέσουν κι άλλο θα κατέβουν στο επίπεδο 4, μέχρι αύριο το πρωί»
«τόσο ανυπόμονος» είπα και κοίταξα τα νύχια μου αδιάφορα
«θα χτυπήσω?»
«όχι ακόμα θέλω να τσιτσιριστεί κι άλλο» συνέχισα βαριεστημένα
«θα περιμένω σινιάλο για να στείλω την προσφορά»
«μμμχχχμμμ»
«είμαι από κάτω ότι θες πες μου»
«οκ μωρό μου... μην ξεχάσεις το βράδυ σε θέλω έτοιμο για όλα... δεν θα το αφήσω αυτό να περάσει έτσι» είπα στον Τζέικ και ξεράθηκε στα γέλια... εγώ έμεινα ανέκφραστη... ο Έντουαρντ από την άλλη είχε γίνει κατακόκκινος από τα νεύρα του
«η Άλις θέλει να κάνουμε βραδιά ταινίας είσαι μέσα?»
«παίζει τίποτα καλό?»
«Τίγρης και δράκος»
«εννοείτε... χάνω εγώ τέτοιο όργιο?» είπα και όλοι στην καμπίνα γύρισαν και με κοιτάξανε... ο Έντουαρντ από την άλλη μου γύρισε την πλάτη του και έσφιξε τα χέρια του σε μπουνιές περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες.
Μόλις οι πόρτες άνοιξαν, έφυγε σαν κυνηγημένος... γέλασα και τον ακολούθησα... ο Τζέικ παρέμενε στην γραμμή για να ακούει... την στιγμή που ο Έντουαρντ μπήκε στην αίθουσα συνεδριάσεων... χτύπησε με δύναμη την πόρτα για να μου έρθει στα μούτρα... γέλασα κουνώντας το κεφάλι μου και αφού την άνοιξα μπήκα μέσα ήρεμα και την έκλεισα απαλά.
Είχε σταθεί μπροστά στο τζάμι με το ένα του χέρι να ακουμπά πάνω σε αυτό και το άλλο στην τσέπη του παντελονιού του... μου είχε γυρισμένη την πλάτη αλλά είχε καταλάβει ότι είχα μπει.
«καλημέρα σας κύριε Κάλεν» γύρισε απότομα προς το μέρος μου... όλο του το πρόσωπο δήλωνε πόσο εκνευρισμένος ήταν μαζί μου.
«αϊ παράτα με που θα με κοροϊδέψεις και μπροστά στα μούτρα μου τώρα... αρκετά με αυτό το κύριε Κάλεν... το κατάλαβες?»
«με συγχωρείτε αν σας πρόσβαλα... κύριε Κάλεν... αλλά τυχαίνει να είσαστε το αφεντικό μου και λόγο του σεβασμού και της ευγένειας που επιβάλλεται σε έναν υπάλληλο να τρέφει προς το πρόσωπο του αφεντικού του... επιβάλει και τον πληθυντικό ευγενείας... δεν φταίω εγώ που αυτό είναι το επίθετο σας» του πέταξα σοβαρά και έβαλε τα χέρια του μπροστά σε μπουνιές και τα στήριξε πάνω στο τραπέζι.
Ετοιμάστηκε να μου την πει αλλά η είσοδος του Καρλάηλ μέσα στην αίθουσα τον σταμάτησε.
«Πάλι τσακώνεστε... τι θα γίνει επιτέλους με εσάς τους δύο... εκεί που τα βρίσκεται εκεί θα τα χαλάτε?» ρώτησε απελπισμένος και ο Έντουαρντ τον κοίταξε μοχθηρά.
«εσύ να κοιτάς την δουλειά σου» του είπε πικρόχολα και ο Καρλάηλ αναστέναξε... μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και αφού μου χτύπησε τον ώμο φιλικά >*καλή δύναμη*< πήγε και έκατσε στην θέση του.
«ο Άαρον?» τον ρώτησε ο Έντουαρντ την ώρα που γύριζε και πάλι προς το παράθυρο.
«τον ξεναγεί η Αμάντα στο κτήριο... ήθελε να το δει πριν ξεκινήσουμε να αναλύουμε την προσφορά» με κοίταξε και εγώ ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα και πήγα και έκατσα δίπλα του... μόλις ο Έντουαρντ το αναλήφθηκε ότι του πήρα την θέση έγινε έξαλλος... αλλά μπροστά στον θείο του δεν έκανε σκηνή.
Πάντα διάλεγε να καθίσει δίπλα στον Καρλάηλ και όχι απέναντι του στην άλλη κορυφή του τραπεζιού όπως θα έπρεπε... αυτό το παιδί όλα ανάποδα τα κάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου