Έκατσε στην καρέκλα δίπλα μου αλλά μας αγνόησε... πήρε στα χέρια του κάτι έγγραφα και άρχισε να τα μελετά... ο Καρλάηλ από την άλλη μίλαγε στο κινητό του με την Έσμε και δεν μας έδινε σημασία... τέντωσα τα χέρια μου βαριεστημένα και τα ξαναέφερα μπροστά.
«πεθαίνω για έναν καφέ» προσφώνησα λες και μίλαγα στον εαυτό μου και ο Έντουαρντ με κοίταξε επικριτικά.
«και τι περιμένεις να σου τον σερβίρουμε εμείς?» ειρωνεύτηκε και γύρισε την ματιά του στα έγγραφα του.
«δεν θα έλεγα όχι» του αντιγύρισα και ρουθούνισε
Σηκώθηκα παίρνοντας και το πακέτο με τα τσιγάρα μου μαζί μου και πήγα προς το τραπέζι που είχε την καφετιέρα και τα κουλουράκια
«μιας που βάζεις καφέ δεν μου φέρνεις και μένα όπως θα έρχεσαι?» προκάλεσε και έχοντας γυρισμένη την πλάτη μου προς εκείνον δάγκωσα τα χείλια μου για να μην γελάσω δυνατά.
«γραμματέα έχετε κύριε Κάλεν... ζητήστε το από εκείνην» σέρβιρα τον καφέ μου και αφού ήπια μια γουλιά το άφησα πάλι στο τραπέζι και βγάζοντας ένα τσιγάρο από το πακέτο μου γύρισα προς το μέρος τους.
«Καρλάηλ θα σε πείραζε αν άναβα ένα τσιγάρο?» τον ρώτησα και μου χαμογέλασε... την στιγμή που έβαζε το κινητό του στην τσέπη του.
«φυσικά και όχι καλή μου»
«σε ευχαριστώ» του είπα γλυκά και την στιγμή που το άναβα κοίταξα στιγμιαία τον Έντουαρντ... εκείνος ενώ συνέχιζε να μελετάει φαινομενικά τα έγγραφα του με την άκρη του ματιού του έλεγχε την κάθε μου κίνηση.
Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα στην αίθουσα... χωρίς να χτυπήσει την πόρτα... η Άντζελα αλαφιασμένη και κατακόκκινη... σίγουρα έτρεχε για να καταφέρει να προλάβει όλα όσα της είχε φορτώσει ο Έντουαρντ.
«καλημέρα σας... συγνώμη που άργησα... αλλά κόλλησε το φωτ...»
«μην απολογείσαι καλή μου... την διέκοψα και με κοίταξε παραξενευμένη... με όποιον δάσκαλο θα καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» συνέχισα και γύρισα για να πιώ άλλη μια γουλιά από τον καφέ μου... ο Έντουαρντ σίγουρα έβραζε μέσα του... ξαναγύρισα προς την μεριά του τον κοίταξα σταθερά μέσα στα μάτια προκαλώντας τον να αντιδράσει και πήρα άλλη μια ρουφηξιά από το τσιγάρο μου, σταυρώνοντας τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου... εκείνος όπως το περίμενα... αντί να αντιδράσει συνέχισε να με αγνοεί.
Η Άντζελα αγνόησε το σχόλιο μου και πήγε προς τον Έντουαρντ... έβαλε το λάπτοπ πάνω στο τραπέζι και το άνοιξε... πήρε στα χέρια της τα ντοσιέ με τις σημειώσεις και άρχισε να τακτοποιεί τα έγγραφα σε κάθε φάκελο... κάτι που έπρεπε να είχε ήδη κάνει πριν έρθει μέσα στην αίθουσα.
Γέλασα κουνώντας απογοητευμένα το κεφάλι μου... εκείνη δεν το κατάλαβε αλλά ο Έντουαρντ που έπιασε την κίνηση μου έσπευσε να το σώσει... και όπως πάντα πάλι με τον λάθος τρόπο.
«Άντζελα» της τόνισε και την κοίταξε άγρια
«μάλιστα κύριε Κάλεν?» ρώτησε εκείνη με απορία χωρίς να καταλαβαίνει τι ακριβώς ήθελε ο Έντουαρντ από εκείνην... βλέποντας το ύφος του τρομοκρατήθηκε αλλά παρέμεινε ψύχραιμη.
«Καρλάηλ... επενέβηκα εγώ πριν λιποθυμήσει το κακόμοιρο... θα ήθελες ένα καφεδάκι πριν έρθει ο επίτιμος προσκεκλημένος μας?»
«δεν θα έλεγα όχι καλή μου... σε ευχαριστώ» ανταποκρίθηκε ο Καρλάηλ και τότε η Άντζελα πήρε μπρος
«ωωω... με συγχωρείτε... θα σας το σερβίρω αμέσως» είπε και σηκώθηκε για να έρθει κοντά μου
«μην κάνεις τον κόπο καλή μου... έχεις ήδη πολλά στο κεφάλι σου.. θα τον ετοιμάσω εγώ... συνέχισε την δουλεία σου» της είπα και ξεφύσησε με ανακούφιση... ευχαριστώντας με, με το βλέμμα της... και συνέχισε την δουλειά της.
«σκέτο... Καρλάηλ?» τον ρώτησα άλλα του έκανα νεύμα να μην απαντήσει... η Άντζελα δεν έδωσε σημασία... δεν ξέρει καν πως τον πίνει... του έκανα νεύμα να απαντήσει.
«όχι καλή μου... με δύο ζάχαρες»
«δύο ζάχαρες» τόνισα αλλά η Άντζελα δεν έδωσε την παραμικρή σημασία... την έχει κάνει σαν τα μούτρα του.
Άφησα το τσιγάρο μου στο τασάκι... ετοίμασα τον καφέ του και μόλις του τον έδωσα γύρισα πάλι στο τραπέζι με τον καφέ και πήρα το τσιγάρο μου στο χέρι μου παίρνοντας άλλη μια ρουφηξιά από το τσιγάρο μου, χωρίς να γυρίσω προς το μέρος τους... άκουγα την Άντζελα να μοιράζει τους φακέλους όταν η πόρτα χτύπησε... έσβησα το τσιγάρο μου και γύρισα προς το μέρος τους... αλλά δεν έφυγα από εκεί.
Η πόρτα άνοιξε και η Αμάντα με τον Άαρον έκαναν την εμφάνιση τους... ο Καρλάηλ με τον Έντουαρντ αυτόματα σηκώθηκαν να τον υποδεχθούν... η Άντζελα από την άλλη συνέχισε αμέριμνη να τακτοποιεί τους φακέλους και να τους μοιράζει χωρίς να κάνει παύση... λες και δεν είναι κανείς μέσα στην αίθουσα.
Ο Άαρον έριξε μια ματιά πρώτα σε εκείνην και μετά στις θέσεις που κάθονταν ο Έντουαρντ και ο Καρλάηλ... για να μην καρφωθεί τους κοίταξε κατευθείαν στα μάτια και έτσι δεν πρόλαβε με την ματιά του να δει ότι είμαι ήδη εδώ... ο Έντουαρντ όπως και το περίμενα είχε βγάλει το δαχτυλίδι... και αυτό έδωσε περισσότερο αέρα στον Άαρον... πιστεύει ότι έκανε αυτό που του είπε και ότι τώρα δεν τον στηρίζει η Βαρόνη... από μέσα του τρίβει τα χέρια του.
«κύριε Βολτούορη» τον καλωσόρισε ο Καρλάηλ δίνοντας του το χέρι του
«μπορούμε νομίζω τώρα πια να μιλάμε στον ενικό.. μια οικογένεια θα γίνουμε» ανταποκρίθηκε εκείνος λακωνικά... ναι με αυτό το πλευρό να κοιμάσαι... γέλασα μέσα μου.
Την στιγμή που γύρισε να κοιτάξει προς τον Έντουαρντ η άκρη του ματιού του έπεσε απάνω μου και πάγωσε.
«να σας συστήσω... συνέχισε ο Καρλάηλ... είναι ο ανιψιός μου και συνέταιρος μου Έντουαρντ Κάλεν» ο Έντουαρντ έτεινε το χέρι του.
«φυσικά έχουμε γνωριστεί» του είπε χαμογελώντας ζεστά και δεχτικέ την χειραψία
«Άαρον» είπε ο Έντουαρντ φιλικά και μόλις σφίξανε τα χέρια ο Άαρον γύρισε προς την μεριά μου.
«και την δεσποινίς Σουάν... την νομική μας σύμβουλο» συνέχισε ο Καρλάηλ αλλά ο Άαρον είχε γυρίσει ήδη προς την μεριά μου και άρχισε να βηματίζει προς το μέρος μου... έκανα το ίδιο και εγώ και μόλις φτάσαμε καταπρόσωπο του έτεινα το χέρι μου... εκείνος αμέσως το φυλάκισε μέσα στα δικά του και έσκυψε με ευλάβεια για να το φιλήσει... μην ξεράσω τώρα.
«Ιζαμπέλαααα... τόνισε και κρατήθηκα μην του κάνω τα παΐδια του θρύψαλα... κάθε μέρα και πιο όμορφη» είπε με την Ιταλική του προφορά.
«κύριε Βολτούορη» ανταποκρίθηκα ψυχρά και πάγωσε αλλά δεν τα έχασε.
«ωωω... παρακαλώ να με αποκαλείς Άαρον... δεν είναι παρόν οι φίλτατοι φίλοι μας για να κρατάμε τους τύπους» είπε λακωνικά και του χαμογέλασα ψυχρά... αλλά και πάλι δεν πτοήθηκε.
«Άαρον... επανέλαβα... και εσύ να με αποκαλείς Μπέλα» τόνισα προειδοποιητικά... εκείνος χαμογέλασε.
«γλυκιά μου ύπαρξη... θα σε πείραζε να σε αποκαλώ Ιζαμπέλα... σου πάει πολύ περισσότερο» το πρόσωπο μου σκοτείνιασε και αμέσως μαζεύτηκε... κάτι στο ύφος μου τον τάραξε και έσμιξε τα φρύδια του με απορία.
«Μπέλα τότε» συμφώνησε αλλά ήταν ακόμα προβληματισμένος... ο Έντουαρντ ξερόβηξε... τον βλάκα.
«δεν καθόμαστε?» είπε προσποιητά ευγενικά και ο Άαρον γύρισε αυτόματα προς το μέρος του... με το που είδε την ματιά του... γύρισε πάλι προς το μέρος μου και τότε έκανε την σύνδεση... ο Έντουαρντ χωρίς να το ξέρει μόλις αποκάλυψε την ταυτότητα μου... αχ βρε Έντουαρντ... αχχχ... αλλά ευτυχώς για εκείνον... ο Άαρον είχε πλέον παγιδευτεί... και δεν μπορούσε να κάνει πίσω... οπότε τώρα θα προσπαθήσει να με εντυπωσιάσει.
«μετά από εσάς» το γύρισε στον πληθυντικό για να μου δηλώσει ότι ξέρει και του χαμογέλασα ευγενικά... πήγα στην καρέκλα μου και εκείνος στάθηκε ακριβώς απέναντι μου περιμένοντας να κάτσω πρώτη εγώ.
Ο Έντουαρντ όπως και το περίμενα αδιαφόρησε... ο Καρλάηλ από την άλλη έσπευσε να σώσει την κατάσταση... στάθηκε πίσω μου και κράτησε την καρέκλα μου για να κάτσω... του χαμογέλασα ζεστά για να τον ευχαριστήσω και έκατσε και εκείνος στην δική του... ταυτόχρονα έκατσε και ο Άαρον... ενώ ο Έντουαρντ ήδη είχε κάτσει.
Η Αμάντα με το που κάτσαμε όλοι στο τραπέζι έσπευσε να μας εξυπηρετήσει ρωτώντας μας αν θέλουμε κάτι να πιούμε πριν ξεκινήσουμε... ξεκινώντας πρώτα από τον Άαρον... γύρισα την ματιά μου προς τον Έντουαρντ... >*αυτό είναι το πρώτο καθήκον μιας γραμματέας*< του μετέφερα με το ύφος μου αλλά εκείνος αδιαφόρησε.
«αγρό αγόραζε» πετάχτηκε ο Τζέικ που μας έβλεπε μέσα από την κρυφή κάμερα και εγώ αναστέναξα >*δουλειά σου εσύ*<
Ο Καρλάηλ ο Έντουαρντ και ο Άαρον... ξεκίνησαν παιχνίδι... εγώ παρέμενα αμέτοχη καθ' όλη την διάρκεια του συμβουλίου... μέχρι να τελειώσουν με όλες τις λεπτομέρειες... μόλις ο Άαρον κατάλαβε ότι ο Έντουαρντ έχει μείνει πίσω στα τελευταία γεγονότα όσο αφορά το χρηματιστήριο χτύπησε την προσφορά του... η Άντζελα τον είχε κρεμάσει... αλλά η ευθύνη ήταν όλη δική του... έπρεπε να της είχε τονίσει να έχει την σελίδα του χρηματιστηρίου ανοιχτή για να τον ενημερώνει για τις τελευταίες εξελίξεις... το λάπτοπ ήθελα να ήξερα για ποιον λόγο τον κουβαλάει... για να δείχνει τα όμορφα διαγράμματα που φτιάχνει?... είχα απογοητευτεί... όλη την σκληρή δουλειά του... την χάνει από την ανικανότητα του να επιβάλετε σωστά στο προσωπικό του... όταν θα το καταλάβει και πάλι την ευθύνη θα την ρίξει στην Άντζελα και όχι στον ίδιο του τον εαυτό... που δεν έχει δώσει σωστές εντολές.
«το ποσό που μας προσφέρεις είναι πολύ λιγότερο από την αξία της εταιρία Άαρον... τι σε κάνει να νομίζεις ότι θα το δεχτούμε» τον ρώτησε πολύ σωστά ο Έντουαρντ και ο Άαρον χαμογέλασε αυτάρεσκα.
«έπεσε άλλες δύο μονάδες» αυτόματα με ενημέρωσε ο Τζέικ και ταυτόχρονα παρατήρησα ότι και ο Άαρον κοίταξε την οθόνη του κινητού του... μόλις το αντιλήφθηκε και εκείνος... γι αυτό καθυστερούσε να αναφερθεί στα ποσά... αυτό περίμενε.
Αγαπητέ μου Έντουαρντ... έχεις ιδέα σε ποιο επίπεδο βρίσκεται αυτήν την στιγμή η εταιρία σας?»
«φυσικά και έχω» βλάκα μόλις έπεσες στο επίπεδο 3... και η Άντζελα δεν ξέρει καν τι είναι τα επίπεδα.
«τότε θα ήξερες ότι σας κάνω χάρη να σας δίνω τέτοια προσφορά» του χτύπησε ο Άαρον και ο Έντουαρντ γύρισε την ματιά του προς την Άντζελα... εκείνη τον κοίταξε σοκαρισμένη... μόλις συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει να δει την κίνηση του χρηματιστηρίου πριν ξεκινήσει το συμβούλιο... αλλά ακόμα χειρότερα... δεν είχε σκεφτεί ότι θα έπρεπε να το κάνει καθ’ όλη την διάρκεια του.
«Καρλάηλ» τόνισα και αυτόματα έδωσα σήμα στον Τζέικ για να στείλει την προσφορά και ενημέρωσα τον Καρλάηλ ότι ξεκινάω παιχνίδι.
«ναι καλή μου?»
«μου επιτρέπεις?»
«φυσικά »μου έδωσε την άδεια... τον Έντουαρντ ούτε που τον κοίταξα... ο Άαρον χαμογέλασε... κατάλαβε ότι στηρίζω μόνο τον Καρλάηλ... και τώρα τρίβει τα χέρια του.
«κύριε Βολτούορη»
«Άαρον θα με υποχρέωνες» προσπάθησε
«κύριε Βολτούορη... επανέλαβα εγώ κόβοντας του τον αέρα... θα έπρεπε να ξέρετε ότι εμείς σας κάνουμε την χάρη» τόνισα και μαζεύτηκε... τώρα συνειδητοποίησε ότι τους στηρίζω και τους δύο και δεν ήξερε από που να φύγει... άρχισε να στριφογυρίζει το δαχτυλίδι του παρακαλώντας με βουβά να μην του το στερήσω.
«η προσφορά σας σύμφωνα με τα νούμερα είναι πραγματικά πολύ γενναιόδωρη... κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό» ο Έντουαρντ με κοίταξε εκνευρισμένος >*πως σκατά ξέρεις εσύ τα νούμερα και όχι εγώ?*<
«αλλά νομίζω και με όλο το θάρρος που μου δίνει ο κύριος Κάλεν να πω την γνώμη μου γι αυτό... και ας έχω μόνο το 1% της εταιρίας» ο Άαρον ξεροκατάπιε... κατάλαβε ότι θα πάρω το πάνω χέρι... από την στιγμή που τον τονίζω.
«ότι είναι πολύ εγωιστικό από μέρους σας να κρατήσετε εσείς το 50% και να τους αφήσετε με το 24% και 25% αντίστοιχα... από την στιγμή που εκείνοι θα κάνουν όλη την δουλειά και εσείς μόνο θα εισπράττετε»
«εγώ θα τους βοηθήσω να ανέβουν βαθμίδα» προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του και σήκωσα το ένα μου φρύδι >*που τα πουλάς αυτά?*<
Η Αμάντα εκτύπωσε την προσφορά που μόλις έλαβε και πλησίασε τον Καρλάηλ ζητώντας συγνώμη για την διακοπή... του έδωσε την προσφορά που είχε στείλει ο Τζέικ και του μίλησε στο αυτί... ο Καρλάηλ την κοίταξε με απορία και ζητώντας συγνώμη από τον Άαρον άρχισε να διαβάζει τα έγγραφα.
«ποιος είναι αυτός?» την ρώτησε
«δεν ξέρω κύριε αλλά στο μήνυμα του έγραφε ότι θέλει να σας δει άμεσα»
«καλά θα το δω αργότερα τότε» το έπαιξε αδιάφορος... μπράβο Καρλάηλ έτσι σε θέλω.
«κύριε συγνώμη αλλά δεν καταλάβατε... θέλει τώρα να σας δει... είναι ήδη στο κτίριο »ο Καρλάηλ την κοίταξε σκεπτικός
«καλά τότε πήγαινε να τον προϋπαντήσεις και όταν πάτε στο γραφείο μου πάρε με τηλέφωνο να έρθω»
«όπως επιθυμείτε κύριε» είπε η Αμάντα και έσπευσε να εκτελέσει αμέσως την εντολή που της έδωσε αφού πρώτα έδωσε ένα αντίγραφο της προσφοράς στον Εντουαρτ για να ενημερωθεί περί τίνος πρόκειται και παίρνοντας μαζί της και το λάπτοπ της, έφυγε... μόλις η Αμάντα έκλεισε την πόρτα πίσω της ο Καρλάηλ γύρισε προς τον Άαρον.
«Άαρον πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρουσα η πρόταση που μας κάνεις... και δεν σου κρύβω ότι δεν θέλω να την απορρίψω... ωστόσο η Μπέλα έχει δίκιο.. δεν μπορείς να απαιτείς την κυριαρχία της εταιρία και να δουλεύουμε για σένα από την στιγμή που εσύ δεν έχεις ιδέα τι έργο κάνουμε εδώ»
«τι προτείνεις Καρλάηλ?» ρώτησε ο Άαρον ψύχραιμος... τώρα θα προτιμούσε να τον απορρίψουν... αλλά βλέποντας την διαλλακτικότητα του Καρλάηλ ήταν σίγουρος ότι δεν θα γίνει αυτό... σίγουρα είχε μυριστεί ότι η προσφορά που δέχτηκε ήταν από τον Τζέικ.
«θέλω να μου δώσει λίγο χρόνο να το μελετήσω... θα μπορούσες να παραμείνεις... δεν θα αργήσω πολύ... μόλις δέχτηκα άλλη μια παρόμοια προσφορά και θέλω να δω αν με συμφέρει ή όχι» ο Έντουαρντ τον κοίταζε με περιέργεια... φυσικά εκείνος δεν μπορούσε να σκεφτεί ότι η προσφορά ήταν από τον Τζέικ από την στιγμή που δεν ξέρει πως εμείς επεμβαίνουμε όταν οι άλλοι προσπαθούν να φάνε εταιρίες που έχουν πολύ καλή ανάπτυξη αλλά οι ίδιες δεν το ξέρουν... ώστε να τις σώσουμε.
«ναι φυσικά και μπορώ» απάντησε ο Άαρον μην μπορώντας να κάνει πλέον τίποτα άλλο από το να περιμένει να δει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα... αν θες φύγε... εσύ θα χάσεις τα πάντα... γέλασα με ικανοποίηση μέσα μου... ο Καρλάηλ σηκώθηκε και κοίταξε προς τον Έντουαρντ.
«Έντουαρντ?»
«αν δεν σε πειράζει... επενέβηκα εγώ... θα ήθελα να μείνει μαζί μας» ο Έντουαρντ με κοίταξε εκνευρισμένος αλλά δεν μίλησε
«εντάξει» έδωσε ο Καρλάηλ την συγκατάθεση του και έφυγε από την αίθουσα.
«Άντζελα καλή μου... σου είναι εύκολο να πας μέχρι το γραφείο μου να ζητήσεις από την Τζέσικα να σου δώσει τον άσπρο... τόνισα... χαρτοφύλακα μου?... πες της ότι το ζητάει η κυρία Σουάν» τόνισα και ο Άαρον σταμάτησε να αναπνέει
«ναι φυσικά» είπε και αμέσως η Άντζελα και εξαφανίστηκε με ανακούφιση... έβαλα το χέρι μου μέσα στην τσάντα μου και αφού φόρεσα το μενταγιόν στο χέρι μου για να του επιβεβαιώσω και επίσημα ότι... ναι... εγώ είμαι η βαρόνη... κοίταξα τον Άαρον επιβλητικά στα μάτια... και εκείνος αμέσως έσκυψε το κεφάλι του από σεβασμό.
«Βαρόνη»
Συνεχίζεται.............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου