Soulmates "21. Ελθρόρεν Κάλλεν"

Μπέλλα

Κατεβαίνοντας ξανά στο σαλόνι, χωρίς να δίνω σημασία στους υπόλοιπους, πλησίασα το τζάκι και μόλις έκατσα μπροστά του γονατίζοντας άρχισα να σκαλίζω την φωτιά αφήνοντας την να μου κάψει όλα τα επιπλέον ένστικτα που ήταν έτοιμα να με ξεπεράσουν ώστε να καταφέρω να τα καταλαγιάσω... Χάρη στον Τζαζ επικρατούσε ακόμα απόλυτη ησυχία καθώς χαλιναγωγούσε τα συναισθήματα τους, κρατώντας τους σε μια σχεδόν ληθαργική κατάσταση για να μην αντιδρούν σε ότι άκουγαν... Μόλις τον κοίταξα άφησε την ανάσα του ήρεμα να βγει από μέσα του και τον ευχαρίστησα με το βλέμμα μου ενώ εκείνος αναστέναζε βαριά.

«Που είναι ο Έντουαρτ τι του έκανες;» ακούστηκε πρώτη η Έλενα σαν αντίδραση στα συναισθήματα της που γύρισαν ξαφνικά καθώς ο Τζαζ τους απελευθέρωσε και κοίταξα πάλι προς την φωτιά αδιαφορώντας.

«Έλενα σε παρακαλώ...» προσπάθησε ο Έντουαρτ να την σταματήσει καθώς έμπαινε στο σαλόνι και αυτόματα όλοι, εκτός του Στέφαν και του Τζαζ έπεσαν απάνω του ζητώντας του εξηγήσεις και εγώ γύρισα την ματιά μου προς τον Τζαζ.

«Μπορείς να πιάσεις ένα μπουκάλι από το έπιπλο;» τον ρώτησα με νόημα και εκείνος αμέσως σηκώθηκε και αφού έπιασε ένα μπουκάλι με ουίσκι το έφερε κοντά μου ενώ ο κακόμοιρος ο Έντουαρτ προσπαθούσε μάταια να τους καθησυχάσει.

«Μπορείτε επιτέλους να βγάλετε τον σκασμό;» φώναξα για να με ακούσουν καθώς ο Τζαζ μου έτεινε το μπουκάλι και πιάνοντας το χέρι του τον ανάγκασα να κάτσει κοντά μου ενώ οι υπόλοιποι κοιτώντας με ακόμα προσπαθούσαν να αντιδράσουν αλλά δεν ήξεραν το πως.

«Πως είσαι αγόρι μου;» ρώτησα τον Τζαζ καθώς του καθάριζα το αίμα από την μύτη του που εκείνος δεν είχε καταλάβει ότι είχε ξεχειλίσει και χαμήλωσε την ματιά του.

«Ήταν δύσκολο» παραδέχτηκε κουρασμένα και καθώς του σήκωσα το κεφάλι για να με κοιτάξει του χαμογέλασα κοιτώντας τον με υπερηφάνεια.

«Αλλά τα κατάφερες» του είπα και χαμογέλασε και εκείνος με ένα αίσθημα νικητή.

«Θα μας πείτε τι διάολο συμβαίνει επιτέλους εδώ;» απαίτησε η Έλενα αλλά χωρίς να της δίνω καμία σημασία συνέχισα κοιτώντας μόνο τον Τζαζ.

«Θες να σε πάω σπίτι να ξεκουραστείς;» τον ρώτησα και εκείνος το σκέφτηκε για λίγο ενώ απέφευγε την ματιά μου.

«Μπορώ να μείνω λίγο ακόμα;» ρώτησε διστακτικά και αναστέναξα.

«Φυσικά Τζαζ, μπορείς να μείνεις όσο θες αλλά μην πιέζεις περισσότερο τον εαυτό σου, αναλαμβάνω εγώ τώρα οκ;...» τον ρώτησα και εκείνος καθώς κατένευσε κοίταξε έντονα το χέρι μου και μετά εμένα και γέλασα... «Θα περάσει Τζαζ» του είπα με νόημα και με κοίταξε με πόνο στα μάτια.

«Είσαι καλά;» ρώτησε συνωμοτικά και του έτριψα τον ώμο.

«Θα γίνω, πήγανε να κάτσεις...» τον παρότρυνα και γύρισα την ματιά μου προς τους υπόλοιπους... «Δεν κάθεστε και εσείς;» ρώτησα και όλοι με κοίταξαν σαν να κοίταζαν μια ξένη αλλά χωρίς να δίνω σημασία στα βλέμματα τους, άνοιξα το μπουκάλι που μου είχε φέρει ο Τζαζ και αφού ήπια μια γερή γουλιά απομάκρυνα το μπουκάλι από τα χείλια μου και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Στέφαν έχεις όρεξη να κάνεις μάθημα ιστορίας;» ρώτησα γυρίζοντας την ματιά μου προς το μέρος του και εκείνος κατένευσε σοβαρός.

«Από που θες να αρχίσω;»

«Πάρτο από την αρχή» του είπα απλά και γυρίζοντας την ματιά μου ξανά προς την φωτιά τον άφησα να κάνει παιχνίδι ενώ εγώ με το καμένο μου ακόμα χέρι που αναπλαθόταν σιγά σιγά, άρχισα να σκαλίζω την φωτιά αδιάφορα πίνοντας που και που καμία γουλιά από το μπουκάλι μου για να δυναμώσω την φλόγα που με έκαιγε μέσα μου καλωσορίζοντας την για να μου κάψει όλες μου τις αισθήσεις ώστε να μην μπορώ άλλο να νιώθω τον πόνο που με είχε διαλύσει... Ήμουν τόσο κοντά του... τόσο κοντά.

Έντουαρτ

Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά πιο διχασμένος στην ζωή μου από όσο νιώθω τώρα όλα τα μέσα μου ξεσπούσαν με ορμή και καθώς η λογική μου επέστρεφε και το μυαλό μου ξεκαθάριζε τις σκέψεις του, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά με διαφορετικό ρυθμό, πιο ζωντανή γεμάτη ελπίδα και αισιοδοξία.

Οι πράξεις της, τα λόγια της, με ξαφνιάσανε σε σημείο να με κάνουν να νιώθω ότι έχει αισθήματα για μένα αλλά δεν ήμουν τελείως ηλίθιος για να πιστέψω κάτι τέτοιο όμως και πάλι δεν είχε λογική... Ποιος θα ήταν στην θέση της και θα πάλευε για μένα και όχι για να ξανακερδίσει έστω και ένα λεπτό παραπάνω με τον μοναδικό άνθρωπο που είχε ποτέ της αγαπήσει ολοκληρωτικά;

Δεν μπορούσα να το πιστέψω, μου φαινόταν αδιανόητο ότι άφηνε τα συναισθήματα της στην άκρη για να προστατέψει την δική μου ψυχή αλλά περισσότερο δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί... Εκείνη από όσο δείχνει μέχρι στιγμής κάνει τα πάντα να βρει έναν τρόπο ώστε να καταφέρει να πάει κοντά του έστω και μετά θάνατον τώρα που τον έχει μπροστά της που ξέρει ότι μπορεί να έχει μια ευκαιρία να ζήσει μαζί του ξανά γιατί τον απορρίπτει;

Δεν μπορώ να την καταλάβω τι σόι πλάσμα είναι πια; Πως μπορεί να καταπνίγει τα πάντα για μένα;

Από την μια στιγμή στην άλλη, η εικόνα που είχα δημιουργήσει για εκείνην μέσα στο μυαλό μου από όλη την μέχρι τώρα συμπεριφορά της απέναντι μου, άρχισε να παίρνει μια άλλη τροπή, με έκανε να καταλαβαίνω το πόσο υπέφερε μέσα της και αυτόματα αυτό έκανε όλο μου το είναι να ταλαντεύεται.

Κατεβαίνοντας τις σκάλες την είδα να στέκεται μπροστά στο τζάκι και αυτόματα πάγωσα... Οι φλόγες που έγλυφαν τα ξύλα καθώς τα έκαιγαν και τα έλιωναν κάνοντας τα στάχτη, με τρομοκρατούσαν με έκαναν να τρέμω μόνο και που τα κοιτούσα, πως εκείνη μπορούσε να κάθετε τόσο κοντά τους και μάλιστα τόσο ανέκφραστη;

“Είναι μαζόχα γι αυτό”... άκουσα αυτόματα την απάντηση στην ερώτηση μου μέσα από την σκέψη του πρόγονου μου και άρχισα να ανασαίνω γρήγορα... Τι εννοούσε;

“Θα ήταν ικανή αυτήν την στιγμή να καεί ξανά ζωντανή για να σταματήσει τον ψυχικό πόνο που βιώνει παρά να παραδεχτεί ότι πράγματι πονάει και να αφήσει τον εαυτό της να παρασυρθεί στα πραγματικά της συναισθήματα”... μου εξήγησε και η καρδιά μου έχασε ένα χτύπο.

“Γιατί;”... ρώτησα πιο μπερδεμένος από ποτέ.

“Γιατί αυτή είναι η Ίζαμπελ, Έντουαρτ, για εκείνοι πάνε μπροστά όλοι οι άλλοι πριν από τα δικά της θέλω, αυτά είναι τα ιδανικά της, το μεγαλείο της ψυχής της αν το θες, δίνει τον εαυτό της για τα πρέπει ξεχνώντας τα θέλω γιατί για εκείνην έτσι είναι τα πράγματα... Πάντα έτσι ήταν... Δεν άλλαξε καθόλου” σχολίασε εκείνος με μια δόση πικρίας τρίζοντας τα δόντια του νευριασμένα και αυτό με δίχασε περισσότερο... Δεν καταλαβαίνω τίποτα.

Ακούγοντας την Έλενα αυτόματα όλα τα ερωτήματα μου πήγαν περίπατο και θέλοντας να τους καθησυχάσω τους πλησίασα και όλοι έπεσαν απάνω μου ζητώντας μου εξηγήσεις αλλά εγώ τα είχα τόσο χαμένα που δεν είχα ιδέα τι να τους πω και τι όχι... Ευτυχώς η Μπέλλα με έβγαλε για άλλη μια φορά από την δύσκολη θέση και καθώς όλοι κάτσαμε εκείνη ζήτησε από τον Στέφαν να μας πει για την ιστορία μας.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση πιο πολύ από όλα ήταν την στιγμή που μίλαγε με τον καινούργιο... Τον κοίταζε και τον φρόντιζε σαν να ήταν δικό της παιδί και αυτό με παραξένεψε πάρα πολύ αλλά δεν είχα χρόνο να το επεξεργαστώ περισσότερο και καθώς ο Στέφαν ξεκίνησε έμεινα σιωπηλός να ακούω τι είχε να μας πει, ελπίζοντας πως έτσι θα βγάλω επιτέλους μια άκρη σε όλη αυτήν την τρέλα που επικρατούσε μέσα μου.

«Έλθρόρεν Κάλλεν λοιπόν... Γνωρίζει κανένας από εσάς να μας πει τίποτα για εκείνον;» ρώτησε ο Στέφαν και ο Τζαζ ανταποκρίθηκε αμέσως.

«Εγώ την ξέρω» είπε και ο Στέφαν κατένευσε καθώς του επιβεβαίωνε ότι το ήξερε ήδη.

«Θες να μας πεις δύο λόγια για εκείνον;» τον ενθάρρυνε για να συνεχίσει.

«Ο Ελθρόρεν Κάλλεν γεννήθηκε το 988 π.χ. και πήρε την βασιλεία το 948 π.χ. μετά τον θάνατο του πατέρα του» απάντησε εκείνος απευθείας και ο Στέφαν συνέχισε.

«Μήπως γνωρίζεις και γιατί έμεινε το όνομα του στην ιστορία;» τον ρώτησε και πριν προλάβει ο Τζάσπερ να μιλήσει η Μπέλλα τον διέκοψε.

«Για την μαλακία που τον έδερνε» σχολίασε πικρόχολα και Στέφαν την κοίταξε υπομονετικά.

«Μπέλλαααα» την παρακάλεσε και εκείνη αφού ήπιε μια γερή γουλιά από το μπουκάλι της τον κοίταξε κοροϊδευτικά.

«Γιατί αμφιβάλετε κύριε Σάλβατορ;» τον ρώτησε και ο Στέφαν ξεφύσησε.

«Δεν τα έκανε όλα λάθος Μπέλλα, γιατί αν τα είχε κάνει...»

«Τώρα δεν θα είχαν φύγει τόσα εκατομμύρια αδικοχαμένες ψυχές, αν δεν τα είχε κάνει όλα λάθος τότε δεν θα τρέχανε μερικοί, μερικοί να ψάχνουν να βγάλουν άκρη με το απίστευτα τεράστιο γενεαλογικό του δέντρο, δεν θα έμεναν τόσα κουτάβια στην άγνοια και ούτε φυσικά θα έφτανε ποτέ ο κόσμος λίγο πριν τον αφανισμό του για δεύτερη φορά» συμπλήρωσε η Μπέλλα αντί για εκείνον με αυστηρό τόνο διακόπτοντας τον αγανακτισμένα και ο Στέφαν την κοίταξε με κατανόηση και αφού είδε ότι δεν είχε τίποτα άλλο για να συμπληρώσει, συνέχισε κοιτώντας τον Τζάσπερ.

«Τζάσπερ γνωρίζεις τον λόγο;» τον ρώτησε και εκείνος γύρισε για λίγο την ματιά του προς την Μπέλλα αλλά μόλις είδε ότι εκείνη είχε στραφεί ξανά προς την φωτιά αδιάφορα έδωσε την απάντηση του.

«Έμεινε στην ιστορία γιατί την παλικαριά του, το θάρρος του και το απίστευτο στρατηγικό του πνεύμα...»

«Αλλά κυρίως γιατί ήταν ο πρώτος λυκάνθρωπος...» Συμπλήρωσε η Μπέλλα και όλη γύρισαν αυτόματα το κεφάλι τους προς την μεριά της σοκαρισμένα ενώ εγώ έκρυβα το πρόσωπο μου μέσα στα δύο μου χέρια ξεφυσώντας... Έπρεπε να το πει μπροστά στην Έλενα αυτό; Δεν μου φτάνουν όλα μου τα άλλα προβλήματα;... αναρωτήθηκα αλλά ήξερα ότι και να αντιδρούσα τώρα θα ήταν μια άσκοπη προσπάθεια, ήταν αποφασισμένη να τα βγάλει όλα στην φόρα και σίγουρα ούτε εγώ αλλά ούτε κανένας άλλος δεν θα μπορούσε αυτήν την στιγμή να την σταματήσει.

Σηκώνοντας το κεφάλι της αφήνοντας την ανάσα της να βγει απηυδισμένα πέταξε την μασιά που κρατούσε πάνω στο τζάκι και γύρισε το πρόσωπο της προς τον Στέφαν.

«Αν το συνεχίσεις έτσι δεν πρόκειται να ολοκληρώσουμε την ιστορία ούτε σε δέκα μέρες...» τον επέπληξε και αναστενάζοντας βαριεστημένα αφού τελείωσε το περιεχόμενο του μπουκαλιού που κρατούσε με μια γουλιά το άφησε δίπλα της και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα συνέχισε εκείνη.

«Επειδή βλέπω να πηγαίνει μακριά η βαλίτσα, θα το πάμε εν τάχη και ας ελπίσουμε να βγάλετε μια άκρη, αν όχι, εκεί είναι τα βιβλία ανοίξτε τα και ξεστραβωθείτε» έκανε έναν πρόλογο και όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αλλά εκείνη αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις τους ξεκίνησε την εξιστόρηση της.

«Ναι είναι αλήθεια...» απάντησε αρχικά στα ερωτήματα που πλανιόταν όλη αυτήν την ώρα στον αέρα από την Έλενα που προσπαθούσε να μάθει αν είναι αλήθεια αυτό που είχε μόλις ακουστεί... «Υπάρχουν λυκάνθρωποι όπως και βρικόλακες και φυσικά ο πρώτος λυκάνθρωπος ήταν ο πρόγονος του Έντουαρτ και της Άλις»

«Δηλαδή θες να μας πεις ότι η Άλις και ο Έντουαρτ είναι λυκάνθρωποι;....» ρώτησε η Έλενα και μόλις η Μπέλλα την κοίταξε με νόημα στα μάτια, πέταξε ένα ειρωνικό γελάκι λέγοντας... «Ναι καλά...» και όλοι γυρίσαμε και την κοιτάξαμε... «Τι;...» μας ρώτησε δύσπιστα ενώ στριφογύριζε τα μάτια της κοροϊδευτικά... «Να μου λέγατε για τον Έμετ δεν θα μου έκανε και ιδιαίτερη εντύπωση αλλά ο Έντουαρτ και η Άλις;» συνέχισε με περισσότερο πείσμα.

«Φέρουν το αίμα του άρα και το γονίδιο του» συμπλήρωσε η Μπέλλα και την κοίταξε σοκαρισμένη.

«Δηλαδή είναι πραγματικά λυκάνθρωποι;» την ρώτησε η Έλενα και η Μπέλλα άφησε ένα γελάκι να της ξεφύγει.

«Αν με αφήσεις να συνεχίσω τότε θα σου λυθεί η απορία...» της γύρισε και εκείνη με μια αόριστη κίνηση του χεριού της, της έδωσε τον ελεύθερο να το κάνει.

«Από πριν πάρει την βασιλεία στα χέρια του είναι η αλήθεια ότι ήταν ένας γεννημένος ηγέτης, με όλο το θάρρος και την ανδρεία που τον διακατείχε... Πάντα πρώτος σε όλες τις μάχες να δίνει όλη του την ψυχή για να υπερασπιστεί το δίκιο του λαού του και επιπλέον σαν βασιλιάς ήταν ένας από του πιο δίκαιους που έχουν υπάρξει αλλά η ζωή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα και όσο και καλός και άξιος να είσαι όλο και κάτι θα βρεθεί στον δρόμο σου για να σου ταράξει τα νερά... Έτσι συνέβη και σε εκείνον, εκεί που πίστευε ότι όλα του τα προβλήματα είχαν λυθεί - που λέει ο λόγος - ήρθε να προστεθεί και ένα μεγαλύτερο αυτό των λύκων... Για να μην μακρηγορούμε με αυτό το ιστορικό κομμάτι όσοι έχετε δει την ταινία “Red Riding Hood” τότε θα καταλάβατε τι αντιμετώπιζε και ο ίδιος και όλος ο λαός του με την μόνη διαφορά ότι οι λύκοι που είχε να αντιμετωπίσει εκείνος ήταν μια αγέλη πραγματικών λύκων λίγο πιο ανεπτυγμένοι από όσο τους ξέρετε σήμερα αλλά ήταν λύκοι και όχι λυκάνθρωποι... Αφού είδε και απόειδε ο άνθρωπος και κόντεψε να χάσει όλον του τον λαό και μαζί με αυτούς και την οικογένεια που είχε τότε... πάνω στην απελπισία του άρχισε να ικετεύει τους θεούς του να του δώσουν την δύναμη να προστατέψει τον λαό του, να καταστρέψει τον εχθρό του, να αφανίσει όλα τα πλάσματα που ήθελαν να τους καταστρέψουν για να ικανοποιήσουν την δίψα τους για αίμα και εκδίκηση και εκείνος για αντάλλαγμα υποσχόταν ότι θα προστάτευε τον λαό του πάντα με την ίδια του την ζωή... Αυτός ήταν ο όρκος του...» είπε γυρίζοντας την ματιά της προς το μέρος μου τονίζοντας το και μόλις κατένευσα εκείνη συνέχισε.

«Φυσικά η προσευχή του εισακούστηκε και για να μπορέσει να εκπληρώσει την υπόσχεση του, οι θεοί του, ενσωμάτωσαν την ψυχή του αρχηγού της αγέλης με την δική του ψυχή και εκείνος μόλις μεταμορφώθηκε κατάφερε να καταστρέψει την αγέλη που απειλούσε τον λαό του και μόλις ο λαός του κατάλαβε τι είχε συμβεί τον αποθέωσε... Όχι άδικα φυσικά και εκείνος ικανοποιημένος που είχε επέλθει η ειρήνη στον τόπο του γύρισε στο βασίλειο του αλλά μόλις είδε την οικογένεια του νεκρή τρελάθηκε... Για να είμαι ειλικρινής ως ένα σημείο τον καταλαβαίνω απόλυτα αλλά πέρα από αυτό έπρεπε να θυμάται την υπόσχεση του... έπρεπε να κάνει τα πάντα για να την κρατήσει και όπως καταλαβαίνετε αυτό δεν συνέβη... Θολωμένος από τον πόνο του διψασμένος για αίμα και εκδίκηση, το θύμα έγινε ο θύτης...»

«Συγνώμη οι λυκάνθρωποι διψάνε για αίμα;» ρώτησε ο Έμετ διακόπτοντας την και εκείνη γέλασε ενώ πέρναγε την γλώσσα της πάνω από τα χείλια της κοιτώντας για λίγο μακριά.

«Ποια είναι η βασική τροφή των λύκων Έμετ;» τον ρώτησε και εκείνος ανασήκωσε τους ώμους τους αδιάφορα.

«Ζώα;» απάντησε χωρίς να είναι σίγουρος και η Μπέλλα γέλασε πιο δυνατά ενώ έτριβε την ράχη της μύτης της για να ηρεμίσει το γέλιο της.

«Ναι είναι σαρκοφάγα ζώα και θρέφονται με την ωμή τους λεία πίνοντας ταυτόχρονα το αίμα τους...» τόνισε και την κοίταξα σοκαρισμένος ενώ η ανάσα μου άρχισε να επιταχύνεται περισσότερο.

«Είμαι σίγουρη ότι πιστεύετε στα παραμύθια που σας περνάνε μέσα από τις ταινίες αλλά η αλήθεια δυστυχώς είναι πολύ μακριά... Αν νομίζετε ότι ένας βρικόλακας είναι χειρότερος από έναν λυκάνθρωπο είστε βαριά νυχτωμένοι... Οι διαφορές τους είναι ελάχιστες ως μηδαμινές... Και ναι έχουν ανάγκη και οι δύο το αίμα, ο βρικόλακας για να θρέψει την δική του ψυχή και ο λυκάνθρωπος την ψυχή του λύκου που έχει πεθάνει για εκείνον ώστε να ενσωματωθεί με την δική του ψυχή...»

«Ώπα ώπα σε χάνω... τι είπε τώρα;» ρώτησε ο Έμετ διακόπτοντας την ξανά και εκείνη τον κοίταξε σοβαρά.

«Η διαφορά είναι ότι οι λυκάνθρωποι παραμένουν άνθρωποι και απλά μεταμορφώνονται, η ομοιότητα είναι ότι και οι δύο δηλαδή και οι λυκάνθρωποι και οι βρικόλακες χρειάζονται το αίμα για να θρέφουν την νεκρή τους πλευρά για να μπορούν να διατηρήσουν την δύναμη τους, φυσικά και οι δύο πλευρές δεν θανατώνονται αν δεν το κάνουν απλά μειώνονται οι δυνάμεις τους» διευκρίνισε εκείνη και ο Έμετ συνέχισε τις απορίες του πιο δυναμικά.

«Και όταν λες ότι μεταμορφώνονται;» ρώτησε ξανά.

«Μμμμ... πως να το περιγράψω;...» ρώτησε ρητορικά... «Η μεταμόρφωση δεν γίνετε μια και έξω... Νομίζω μια ταινία που το ενσάρκωσε πιο αληθοφανές ήταν με τον λυκάνθρωπο που υπήρχε στο “Χάρη Πότερ”» του είπε και ο Έμετ συνέχισε για εκείνην.

«Δηλαδή πρώτα γεμίζει με γούνα όλο του το κορμί καθώς σπάει τα κόκκαλα του και αφού κοιτάξει την πανσέληνο μετά γίνετε κανονικός λύκος;» ρώτησε εκείνος με έναν περίσσιο ενθουσιασμό και μόνο που το άκουσα μου σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο ενώ όλο μου το κορμί ένιωθα να με πονάει και μόνο στην ιδέα.

«Κάπως έτσι αλλά χωρίς την πανσέληνο» του επιβεβαίωσε και εκείνος μπερδεύτηκε.

«Δεν χρειάζεται την πανσέληνο για να μεταμορφωθεί;» την ρώτησε και εκείνη κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

«Μεταμορφώνετε όποτε θέλει, για άλλον λόγο χρειάζεται την πανσέληνο αλλά αν δεν με αφήσεις να συνεχίσω από εκεί που με διέκοψες δεν θα καταλάβεις ποτέ τον λόγο» του είπε και εκείνος ανοίγοντας τα μάτια του διάπλατα άρχισε να κουνάει το κεφάλι του λες και κάποιος του είχε μόλις πει ότι είχε κερδίσει το τζόκερ.

«Κουυυυυλλλλ...» σχολίασε και αφού η Μπέλλα κούνησε απηυδισμένα το κεφάλι της κοιτώντας το ταβάνι τελικά συνέχισε από εκεί που την είχε διακόψει...

«Τέλος πάντων... Αφού ο λαός του δεν κατάφερε να τον σταματήσει με όσα μέσα διέθετε, ικέτεψαν τους θεούς τους να του αφαιρέσουν την δύναμη που του είχαν δώσει...»

«Στην ουσία τον καταράστηκε» διευκρίνισα εγώ και εκείνη κατένευσε σοβαρή.

«Ναι τον καταράστηκαν και φυσικά οι θεοί βλέποντας το λάθος τους εισάκουσαν την κατάρα και τελικά έδεσαν τον λύκο μέσα στο κορμί του» επιβεβαίωσε συμπληρώνοντας σοβαρή και ο Έμετ πήρε και πάλι τον λόγο.

«Γιατί τον έδεσαν και δεν τον αφαίρεσαν τελείως;» ρώτησε αφελέστατα την πιο σωστή απορία που σίγουρα είχαμε οι περισσότεροι και η Μπέλλα τον κοίταξε ξαφνιασμένη σίγουρα δεν το περίμενε να το ρωτήσει συγκεκριμένα ο Έμετ αυτό.

«Γιατί ένας δημιουργός δεν αφαιρεί την ζωή που δημιουργεί αν βλέπει το λάθος του τότε προσπαθεί να το διορθώσει» του απάντησε απλά και η Έλενα πήρε τον λόγο.

«Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε και γύρισε την ματιά της προς το μέρος της.

«Αν αφαιρούσε την ψυχή του λύκου από το σώμα του τότε θα πέθαινε και ο Ελθρόρεν, είχαν γίνει μια ψυχή δεν μπορούσε να τις χωρίσει ξανά» της απάντησε σοβαρά.

«Δηλαδή μόνο τόσο κράτησε;...» ρώτησε δύσπιστα ο Έμετ απογοητευμένα και γυρίσαμε αυτόματα όλοι τις ματιές μας προς το μέρος του... «Και ο μύθος που έχουν δημιουργήσει ότι και καλά οι λυκάνθρωποι είναι αιώνιοι εχθροί με τους βρικόλακες δεν ισχύει;» συνέχισε εκείνος.

«Φυσικά και ισχύει... Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια βεντέτα που άνοιξα με την οικογένεια μου αλλά αν ανοίξουμε αυτό το κομμάτι της ιστορίας τώρα θα ξεφύγουμε από το θέμα μας γι αυτό αν θέλετε καλύτερα είναι να το αφήσουμε για λίγο στην άκρη οκ;...» τον ρώτησε και εκείνος καθώς κατένευσε παρέμεινε σιωπηλός και εκείνη αφού πήρε μια βαθιά ανάσα ενώ όλο της το πρόσωπο για λίγο σκοτείνιασε από μια αρχαία θλίψη συνέχισε...

«Όπως είπα πριν ως ένα σημείο τον καταλαβαίνω απόλυτα γιατί το να είσαι λυκάνθρωπος πιστέψετε με δεν είναι και το μεγαλύτερο λαχείο που σου έχει τύχει ποτέ... Ναι μεν έχουν πολλά προτερήματα ακόμα και όταν είναι με την ανθρώπινη μορφή τους όπως το να ακούν, να βλέπουν και να οσφραίνονται την ατμόσφαιρα από μεγάλη απόσταση, όπως το να τρέχουν με απίστευτη ταχύτητα, να γιατρεύεται το σώμα τους από τα τραύματα τους σε κλάσματα δευτερολέπτου όπως ακριβός ένας βρικόλακας - βασικά αυτά είναι τα μόνα κοινά τους στοιχεία – οι διαφορές τους είναι ότι ένας λυκάνθρωπος μπορεί ακόμα να μεταφέρει την σκέψη του μόνο σε ανθρώπους τους είδους του και να δέχεται την σκέψη τους εξίσου ακόμα και στην ανθρώπινη του μορφή, φυσικά μόνο αν είναι και οι δύο λυκάνθρωποι και όχι απλά άνθρωποι σε αντίθεση με τους βρικόλακες που δεν μπορούν να το κάνουν αυτό... Ενώ ένα άλλο επιπλέον προτέρημα που έχει ένας βρικόλακας είναι να σαγηνεύει κάτι που δεν μπορεί να το κάνει ένας λυκάνθρωπος αλλά το καλό είναι ότι δεν μπορεί ο ίδιος να σαγηνευτεί από έναν βρικόλακα...»

«Και ένα επιπλέον που έχουν οι βρικόλακες και δεν το έχουν οι λυκάνθρωποι είναι να σβήνουν τα συναισθήματα τους...» συμπλήρωσε ο Στέφαν και η Μπέλλα γύρισε την ματιά της προς το μέρος του χαμογελώντας.

«Ένα από τα καλύτερα προτερήματα τους» επιβεβαίωσε εκείνη και ο Έμετ πείρε ξανά τον λόγο.

«Όταν λέτε ότι τα σβήνει;» ρώτησε και η Μπέλλα χαμογέλασε προς την μεριά του.

«Ότι δεν νιώθει τίποτα, ούτε τύψεις, ούτε ψυχικό πόνο και πάει λέγοντας... Γι αυτό και για εκείνους είναι εύκολο να σκοτώνουν σε αντίθεση με έναν λυκάνθρωπο που κάθε φορά που αφαιρεί μια ζωή στην ουσία θρέφει περισσότερο την λυκίσια του ψυχή γιατί οι τύψεις είναι αφόρητες και του μειώνουν τις αντιστάσεις» του διευκρίνισε και αυτόματα κατάλαβα πολλά περισσότερα πράγματα για εκείνη.

«Και ζούνε για πάντα;» ρώτησε η Άλις με περιέργεια.

«Όχι ένας λυκάνθρωπος σε αντίθεση με έναν βρικόλακα, ναι μεν ζει περισσότερα χρόνια από έναν κοινό άνθρωπο αλλά και πάλι δεν ζει περισσότερο από 120 – 150 χρόνια...»

«Εκτός από έναν που έζησε 200 χρόνια» συμπλήρωσα εγώ διακόπτοντας την και εκείνη γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου ανέκφραστη.

«Και καίγονται στο φως της ημέρας» συνέχισε τις απορίες για τους βρικόλακες που σαφώς τον ενδιέφεραν περισσότερο ο Έμετ και τον κοίταξε υπομονετικά.

«Και με την φωτιά» του επιβεβαίωσε εκείνη και ταυτόχρονα έβαλε το χέρι της πάνω στην φωτιά και ανέκφραστη άφησε τον χέρι της που μόλις είχε καταφέρει να αναπλασθεί να καεί ξανά χωρίς καμία υποψία πόνου στα χαρακτηριστικά της.

«Ουααααααουυυυ» αναφώνησε το Έμετ και γύρισε την ματιά της προς το μέρος του εκνευρισμένα αλλά χωρίς να το σχολιάσει τίναξε το χέρι της για να σβήσει η φωτιά και ο Στέφαν έφυγε για λίγο γρήγορα από το σαλόνι.

«Καταλαβαίνω ότι έχεις περισσότερες απορίες για τους βρικόλακες από ότι για τους λυκάνθρωπους αλλά τώρα μιλάμε για τους λυκάνθρωπους  Έμετ γι αυτό αν δεν σε πειράζει θα ήθελα να επικεντρωθούμε σε αυτούς και όχι στου βρικόλακες, ότι απορίες έχετε θα μπορέσετε να τις εκφράσετε όταν θα έρθει η σειρά τους...» απάντησε εκείνη κάπως ενοχλημένα και ο Έμετ χαμήλωσε το κεφάλι της ηττημένα.

«Δηλαδή είσαι πράγματι βρικόλακας;» ρώτησε ξέπνοα η Έλενα που δεν μπόρεσε άλλο να κρατηθεί και η Μπέλλα άφησε ένα ειρωνικό γελάκι ενώ δέχτηκε το ποτήρι που της πρόσφερε ο Στέφαν και κατέπνιξα με μεγάλο κόπο το συναίσθημα που μου δημιούργησε η μυρωδιά του, θα πρέπει να ήταν σίγουρα αίμα.

«Θα ήθελες γλυκιά μου» της είπε ειρωνικά και η Έλενα αντέδρασε αμέσως.

«Τι υποτίθεται ότι σημαίνει αυτό;» την ρώτησε ενοχλημένη.

«Είναι υβρίδιο...» συμπλήρωσα εγώ και με κοίταξαν όλοι σαν να τους μιλούσα κινέζικα... «Είναι και βρικόλακας και λυκάνθρωπος» διευκρίνισα και γύρισαν τις ματιές του σοκαρισμένες προς το μέρος της.

«Πως γίνεται αυτό;» ρώτησε ο Έμετ πρώτος από όλους.

«Είναι μια Κάλλεν» απάντησα εγώ αντί για εκείνην και εκείνη γελώντας πικρόχολα σήκωσε το ποτήρι της προς τα πάνω κοιτώντας το ταβάνι.

«Στην υγεία του Ελθρόρεν όπου και να είναι» σχολίασε με πίκρα και πίνοντας το περιεχόμενο του ποτηριού της μια και έξω έκλεισε τα μάτια της με ικανοποίηση και η Έλενα συνέχισε χωρίς να περιμένει να ηρεμίσει η Μπέλλα.

«Και υπάρχουν και άλλοι σαν και εσένα εκεί έξω;» ρώτησε σοκαρισμένη και η Μπέλλα ανοίγοντας τα μάτια της κούνησε αρνητικά το κεφάλι της.

«Σαν και εμένα όχι, δυστυχώς ή ευτυχώς είμαι η μοναδική στο είδος μου αλλά βρικόλακες και λυκάνθρωποι ναι όσο περίεργο και να σας φαίνεται αυτό, υπάρχουν» επιβεβαίωσε και έμειναν όλοι άηχοι να την κοιτούν χωρίς να ξέρουν πως να αντιδράσουν σε αυτό.

«Αλλά δεν έχετε λόγο να ανησυχείτε γι αυτό...» προσπάθησε να μας καθησυχάσει ο Στέφαν.

«Ακόμα» συμπλήρωσε η Μπέλλα και η Έλενα ξεσπάθωσε.

«Αν πράγματι υπάρχουν πως γίνετε να μην ανησυχούμε τότε;» αναφώνησε και η Μπέλλα γύρισε την ματιά της προς το μέρος της.

«Γιατί πολύ απλά αυτή η πόλη προστατεύεται και από τα δύο ήδη... Κανένας λυκάνθρωπος ή βρικόλακας δεν μπορεί να περάσει τα σύνορα και να μπει στην πόλη μας» την διαβεβαίωσε με σιγουριά.

«Εκτός από αυτούς που έχουν γεννηθεί σε αυτήν την πόλη» συμπλήρωσε ο Στέφαν και εκείνη κατένευσε επιβεβαιώνοντας το.

«Εκτός από αυτούς αλλά ούτε και γι αυτούς χρειάζεται να ανησυχείτε γιατί αφενός όσοι φέρουν το αίμα του Ελθρόρεν είναι ακόμα άνθρωποι και είναι μετρημένοι στα δάχτυλα μιας παλάμης...»

«Δηλαδή θες να πεις ότι υπάρχουν και άλλοι εκτός από τα ξαδέλφια μου που έχουν το γονίδιο;» ρώτησε ο Έμετ και γύρισε την ματιά της προς το μέρος του υπομονετικά.

«Ναι υπάρχουν» επιβεβαίωσε.

«Πολλοί;» συνέχισε ο Έμετ και η Μπέλλα έδειχνε να χάνει την υπομονή της αλλά απάντησε έτσι κι αλλιώς.

«Στην πόλη μας μόνο άλλοι δύο...»

«Δύο;» ρώτησε ξαφνιασμένος ο Στέφαν και τον κοίταξε με ύφος.

«Ναι δύο μπορώ να συνεχίσω τώρα;...» τον ρώτησε σχεδόν εκνευρισμένα και μόλις ο Στέφαν παρέμεινε στην σιωπή εκείνη συνέχισε από το σημείο που ο Έμετ την είχε αρχικά διακόψει... «Και αφετέρου οι μοναδικοί βρικόλακες που έχουν γεννηθεί εδώ και ζουν ακόμα δεν τους συμφέρει να αποκαλυφθούν οπότε αναγκάζονται να περιορίζουν τις ορέξεις όσο είναι μέσα στην πόλη μας... Οπότε ναι, δεν έχετε κανέναν λόγο να φοβάστε» τόνισε.

«Και πως μπορεί κάποιος να τους καταλάβει;» ρώτησε ο Έμετ και η Μπέλλα άφησε ένα γελάκι να της ξεφύγει.

«Πολύ εύκολα» τον διαβεβαίωσε και εκείνος άνοιξε τα μάτια του διάπλατα.

«Δηλαδή;» επέμενε και η Μπέλλα έδειξα ότι άρχισε να το διασκεδάζει.

«Αν πρόκειται για κάποιον που έχει το γονίδιο του Ελθρόρεν τότε μια νύχτα μαζί του ή μαζί της πίστεψε με είναι αρκετή για να σε κάνει να το καταλάβεις...» είπε πονηρά κλείνοντας το μάτι της... «Αν πρόκειται όμως για βρικόλακα τότε λυπάμαι αλλά ο μόνος λόγος που θα μπορούσε ποτέ να σε πλησιάσει είναι μόνο για να γίνεις το γεύμα του, οπότε καλύτερα να εύχεσαι να μην βρεθείς στον δρόμο του...» του είπε και ο Έμετ άφησε την ανάσα τους να βγει απογοητευμένα από μέσα του... Τι διάολο τον είχε πιάσει πια τόσο ενδιαφέρον για τους βρικόλακες; Τόσο πολύ τον είχε ποτίσει ο πατέρας μου;

«Γιατί μας τα λες όλα αυτά;» ρώτησε με ύφος η Έλενα και γυρίζοντας την ματιά της προς το μέρος της την κοίταξε αδιάφορα.

«Γιατί οι πρόγονοι σας συμπληρώνουν τα κομμάτια της ιστορίας μας» δήλωσε και την κοίταξα ξαφνιασμένος.

«Όλοι μας;» ρώτησα με νόημα και γύρισε το βλέμμα της σοβαρό προς το μέρος μου.

«Ναι όλοι σας» επιβεβαίωσε και η Έλενα ρώτησε ξαφνιασμένη πριν από μένα.

«Ακόμα και εγώ;» ρώτησε δύσπιστα και εκείνη κατένευσε.

«Ακόμα και εσύ» επιβεβαίωσε.

«Μα πως;» την ρώτησε παραξενεμένη και η Μπέλλα αναστέναξε.

«Μπορεί ανά τους αιώνες το επίθετο σας να αλλάζει μιας και που το έχετε κληρονομικό να σπέρνετε μόνο κόρες, δεν παύει όμως στο αίμα σας να φέρετε το αίμα της Κατρίνα Πέτροβα που έπαιξε ένα μεγάλο ρόλο στην ιστορία μας» της εξήγησε εκείνη και η φωνή του προγόνου μου μούγκρισε μέσα μου με μίσος.

“Άτιμη σκατοφάρα” είπε αμέσως κροταλίζοντας τα δόντια του και τα φρύδια μου σε αντίδραση ζάρωσαν με απορία και η Μπέλλα κάρφωσε την ματιά της απάνω μου νευριασμένα λες και μόλις είχε ακούσει το ίδιο που είχα ακούσει και εγώ.

«Ήταν δική σου επιλογή Έντουαρτ, μην κατηγορείς εκείνην για ότι έκανε πάνω στην απελπισία της για να διεκδικήσει ότι της άνηκε» του απάντησε κατηγορηματικά και ο πρόγονος μου αμέσως με έκανε να νιώσω όλη την αγανάκτηση που ένιωθε μέσα του ενώ εγώ την κοίταζα χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι ακριβός είχε παιχτεί αυτήν την στιγμή.

«Για ποιο πράγμα μιλάει Έντουαρτ;» η Έλενα αμέσως απαίτησε να μάθει και εγώ την κοίταξα ξαφνιασμένος... Τι θα μπορούσα να της απαντήσω τώρα;

«Δεν σε αφορά το θέμα Έλενα» της το ξέκοψε η Μπέλλα και η Έλενα την κοίταξε με μίσος.

«Αν δεν αφορά εμένα τότε ποιον αφορά;» την ρώτησε με θράσος και ξεφύσησα απηυδισμένα.

«Έλενα κόψ’ το» απαίτησα και εκείνη με κοίταξε σοκαρισμένη.

«Δεν το πιστεύω την υπερασπίζεσαι και από πάνω» αναφώνησε και αναστέναξα βαριά.

«Μπορούμε να γυρίσουμε στο θέμα μας;» ρώτησε η Μπέλλα νευριασμένα και καθώς η Έλενα γύρισε την ματιά της με δηλητήριο προς το μέρος της συνέχισε ακάθεκτη.

«Για ποιον λόγο;» ρώτησε ειρωνικά και της ανταποκρίθηκε με την ίδια ειρωνεία.

«Προτιμάτε να ζείτε στην άγνοια; Δεν θα θέλατε να ξέρετε τι σας περιμένει;» ρώτησε δύσπιστα.

«Και άντε πες ότι όλα όσα λες είναι αλήθεια πως εμείς θα καταφέρουμε να σωθούμε στην περίπτωση που απειληθεί η ζωή μας από όλα αυτά τα τέρατα;» ρώτησε σκληρά με αηδία στην ματιά της προς το πρόσωπο της.

«Να μια καλή ερώτηση... Γνωρίζει κάποιος εδώ μέσα να δώσει την απάντηση;» ρώτησε εκείνη με την σειρά της και φυσικά, ποιος άλλος αμέσως ο Έμετ πετάχτηκε.

«Κάρφωσε τους ένα παλούκι στην καρδιά και είσαι οκ» απάντησε εκείνος και η Μπέλλα άρχισε να κρυφογελάει.

«Τόσο απλά;» ρώτησε δύσπιστα η Άλις και η Μπέλλα κατένευσε.

«Τόσο απλά... Η καρδιά είναι το μοναδικό τρωτό σημείο και για τα δύο είδη» επιβεβαίωσε... «Αλλά μην ξεχνάς Άλις μου ότι μιλάμε για υπερφυσικά όντα, κάτι τόσο απλό δεν είναι το ίδιο απλό για έναν άνθρωπο γιατί για να καταφέρεις να το κάνεις αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να βρεθείς αντιμέτωπος τους και φυσικά καταλαβαίνεις ότι αν συμβεί αυτό δεν θα προλάβεις ούτε την κίνηση να κάνεις πόσο μάλλον να τον σκοτώσεις...»

«Μπορείς να δοκιμάσεις και από απόσταση» διαφώνησε ο Έμετ και εκείνη γύρισε την ματιά της αυστηρά προς την μεριά του.

«Ναι μπορείς να το κάνεις από απόσταση Έμετ αλλά για να τα καταφέρεις θα πρέπει να είσαι και τρομερά κωλόφαρδος» του υπενθύμισε.

«Γιατί;» ρώτησε η Άλις και η Μπέλλα αναστέναξε βαριεστημένα.

«Γιατί πολύ απλά Άλις μου θα έχει μυρίσει το αίμα σου πριν καν τον αναληφθείς, θα έχει ακούσει τον καρδιακό σου παλμό που σίγουρα δεν θα είναι σταθερός από την ένταση της στιγμής οπότε θα ξέρει ότι είσαι απειλή... και την στιγμή που κάνεις το λάθος να κάνεις έστω και μια ανεπαίσθητη κίνηση, θα του έχεις δηλώσει την θέση σου και εκείνος θα περιμένει απλά να πατήσεις την σκανδάλη ώστε να σε περιπαίξει γιατί πέρα των άλλων χαίρονται με το να σε κάνουν να βλέπεις τα λάθη σου ώστε να τα χάνεις περισσότερο πριν αρχίσουν το κυνήγι που θα τους φέρει την απόλυτη ικανοποίηση... Γι αυτό αν το δοκιμάσεις έχε στο νου σου...» κοίταξε τον Έμετ και εκείνος καταλαβαίνοντας το συνέχισε την φράση της.

«Να μην είναι κανένας άνθρωπος κοντά τους γιατί το πιθανότερο είναι να πετύχεις εκείνον παρά τον βρικόλακα που κυνηγάς» συμπλήρωσε και η Μπέλλα του χαμογέλασε με ικανοποίηση.

«Χαίρομαι που παρακολουθείς το μάθημα...» τον επιβράβευσε πειραχτικά... «Για τις υπόλοιπες απορίες θα παρακαλούσα να περιμένετε μέχρι να φτάσουμε στα αντίστοιχα κομμάτια της ιστορίας γιατί πραγματικά έχουμε ξεφύγει από τον αρχικό μας θέμα και στο τέλος δεν θα καταλάβετε τίποτα αν το συνεχίσουμε έτσι, ένα - ένα με την σειρά τους όλα θα διευκρινιστούν οκ;» ρώτησε και όλοι μας παραμείναμε σιωπηλοί εκτός της Έλενας που κουνιόταν ολόκληρη νευρική έτοιμη να εκραγεί, εκείνη συνέχισε.

«Όπως έλεγα πριν τις ενδιάμεσες διευκρινήσεις τα πλεονεκτήματα για έναν λυκάνθρωπο είναι πολλά αλλά δυστυχώς τα μειονεκτήματα είναι άλλα τόσα και το χειρότερο είναι ότι είναι περισσότερο βάναυσα για τον ίδιο του τον εαυτό όσο και για την ίδια του την ψυχή που τις περισσότερες φορές όντας λυκάνθρωπος οι περισσότεροι από αυτούς θα προτιμούσαν να ήταν ξανά ένας κοινός άνθρωπος και χωρίς όλα τα επιπλέον προτερήματα που του προσφέρει η φύση τους...» εκείνη συνέχισε και αυτόματα ξεροκατάπια με δυσκολία.

«Ένας βρικόλακας έχει να ελέγξει μόνο την δίψα του για αίμα για να μπορέσει να ικανοποιήσει την νεκρή του φύση αλλά ένας λυκάνθρωπος έχει πολλά περισσότερα προβλήματα από αυτό...» είπε καθώς κάρφωνε την ματιά της απάνω μου και ένιωσα το σώμα μου αυτόματα να μαζεύει φοβισμένα προς τα πίσω...

«Πρέπει να κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες να καταπνίξει την δίψα του για αίμα, την πείνα του για ωμή σάρκα, την ακατανίκητη επιθυμία του για κυνήγι, οποιουδήποτε είδους αλλά το χειρότερο όλων ένας λυκάνθρωπος για να καταφέρει να παραμείνει άνθρωπος πρέπει μια ζωή να παλεύει με τον ίδιο τον λύκο που για το υπόλοιπο της ζωής του ψάχνει τον τρόπο να πάρει την κυριαρχία του σώματος του... Γνωρίζει κανείς τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε ενώ περίμενε συγκεκριμένα από μένα να απαντήσω.

«Ότι αν την πάρει θα γίνει χειρότερος από έναν βρικόλακα;» ρώτησε ο Έμετ πίσω μου και εκείνη σήκωσε την ματιά της προς το μέρος του.

«Όταν ένας βρικόλακας Έμετ, βρεθεί μπροστά σε έναν λυκάνθρωπο που τον έχει κυριαρχήσει η λυκίσια του ψυχή... τότε πίστεψε με δεν κάθετε καν να σκεφτεί να τον πολεμήσει... παραδίνετε άνευ όρων και ελπίζει μόνο ο θάνατος του να είναι γρήγορος κάτι φυσικά που δεν ισχύει καθώς ο λύκος ζητάει εκδίκηση επειδή ο άνθρωπος από την αρχή τον φυλάκισε στο σώμα του χωρίς την άδεια του και αυτό όπως καταλαβαίνετε του ανασύρει όλα τα βίαια ένστικτα του» απάντησε εκείνη και η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει.

«Και πως μπορεί να συγκρατήσει ένας λυκάνθρωπος την λυκήσια του ψυχή ώστε να παραμείνει άνθρωπος;» ρώτησε η Άλις με κομμένη την ανάσα και η Μπέλλα την κοίταξε με θαυμασμό.

«Τα πάντα είναι θέμα ισορροπίας... όσες περισσότερες ψυχικές ισορροπίες έχει τόσο είναι πιο εύκολο για εκείνον να έχει το πάνω χέρι, όσο αυτές λιγοστεύουν τόσο ο λυκήσια ψυχή κερδίζει πόντους και επιμένει περισσότερο ώστε να τον αποτρελάνει για να χάσει την μάχη» στην λέξη αποτρελάνει αντέδρασα και ισιώνοντας το κορμί μου την κοίταξα ξαφνιασμένος.

«Αυτό συμβαίνει είτε σπάσεις την κατάρα είτε όχι;» ρώτησα πριν προλάβω να το ελέγξω και εκείνη γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου και με κοίταξε απολογητικά.

«Δυστυχώς δεν έχει διαφορά... κάποιος που έχει το αίμα του πρωτότοκου λυκάνθρωπου είτε γίνει λυκάνθρωπος είτε όχι, βιώνει ακριβός τα ίδια προβλήματα αλλά φυσικά και έχει και τα ίδια προτερήματα, μόνο που παραμένουν όπως πολύ καλά ξέρεις από προσωπική σου εμπειρία σε φυσιολογικά επίπεδα» είπε και η Άλις αντέδρασε.

«Εγώ όμως δεν τα έχω όπως ο Έντουαρτ» είπε η Άλις και η Μπέλλα κατένευσε.

«Γιατί το ισχυρό γονίδιο - αυτό που δίνει την δυνατότητα σε έναν άνθρωπο να μεταμορφωθεί σε λυκάνθρωπο - περνάει μόνο στον πρωτότοκο της οικογένειας, σε όλα τα υπόλοιπα παιδιά απλά υπάρχει το γονίδιο αλλά σε πολύ κατώτερο βαθμό σχεδόν μηδαμινό και μόνο σε μια από τις επόμενες επτά γενιές του θα υπερισχύσει σε έναν πρωτότοκο του...»

«Δεν καταλαβαίνω πως γίνετε αυτό» είπε η Άλις απολογητικά και η Μπέλλα την κοίταξε με κατανόηση.

«Αυτό γίνετε για να μην εξαλειφτεί το είδος στην περίπτωση που ο πρωτότοκος φύγει πριν προλάβει να αφήσει απόγονο – λες και θα υπήρχε τέτοια περίπτωση αλλά τέλος πάντων - Ο λαός μας έλεγε ότι όταν βλέπεις τον αρχηγό μιας αγέλης λύκων να πεθαίνει ένας νέος πρωτότοκος Κάλλεν γεννιέται και είναι αλήθεια» της εξήγησε και η Άλις γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου.

«Ένα λεπτό γιατί εσύ θα μας τρελάνεις... Δηλαδή μας λες ότι ο Έντουαρτ είναι πράγματι λυκάνθρωπος;» ρώτησε η Έλενα και γελώντας ειρωνικά η Μπέλλα γύρισε την ματιά της προς το μέρος της.

«Θα έπρεπε ήδη να ξέρεις την απάντηση» της χτύπησε και εκείνη την κοίταξε μοχθηρά.

«Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;» την ειρωνεύτηκε πίσω.

«Αν ήταν τώρα δεν θα τόλμαγες να γυρίσεις την ματιά σου αριστερά και δεξιά» της χτύπησε και εκείνη έγινε κατακόκκινη από τα νεύρα της.

«Πως τολμάς;» πήγε εκείνη να υπερασπιστεί τον εαυτό της και καθώς η Μπέλλα σήκωσε την παλάμη της μπροστά της έκοψε την φράση στην μέση.

«Άφησε με να τελειώσω και μόνο τότε θα καταλάβεις ότι αυτό που μόλις είπα μόνο προσβολή δεν ήταν» της είπε προλαβαίνοντας την και καθώς η Έλενα ξεφύσησε έκανε για λίγο πίσω.

«Άντε να δούμε τι άλλες μαλακίες θα μας πεις σήμερα» σχολίασε πικρόχολα αλλά η Μπέλλα συνέχισε χωρίς να αλλάζει το αυτάρεσκο ύφος της.

«Όταν λοιπόν ο Ελθρόρεν που είχε ζήσει σαν λυκάνθρωπος, είχε νιώσει στο πετσί του όλα τα προτερήματα το να είσαι λύκος, όταν έγινε ξανά απλά άνθρωπος μόνο απλός δεν ήταν γιατί καθώς είχε αφήσει τον λύκο να κυριεύσει το κορμί του και ο λύκος έψαχνε τρόπους να ικανοποιήσει τα ένστικτά του... Ένας άνθρωπος – υποτίθεται – από την φύση του είναι μονογαμικός, ένας λύκος όμως όχι και όπως προ είπα, όταν κάποιος έχει το αίμα του πρώτου Κάλλεν τότε έχει και όλα τα επιπλέον προτερήματα του, ένα από αυτά λοιπόν είναι και η σεξουαλικότητα του... Τώρα κατάλαβες τι εννοώ ή το θες και πιο λιανά;... Αν πας μια φορά μαζί με κάποιον απόγονο γλυκιά μου δεν υπάρχει περίπτωση να ξεκολλήσεις από απάνω του, δεν μπορείς καν να σκεφτείς κάτι άλλο πέρα από αυτό και το πως θα τον ξεμοναχιάσεις για να τον γευτείς για μια ακόμα φορά και πίστεψε με ούτε αυτό δεν θα σου φτάνει και αν νομίζεις ότι λέω κάτι για να το πω τότε μια δοκιμή θα σε πείσει» της γύρισε και η Έλενα συνέχισε να την κοιτά με μια δολοφονική ματιά ενώ εγώ ξεφύσησα απηυδισμένος... Δεν μου έφταναν όλα τα άλλα μου προβλήματα έπρεπε να μου προσθέσει και περισσότερα; Δεν με λείπατε καθόλου πια;

«Και για να τελειώνουμε με αυτήν την ιστορία γιατί πολύ το κουράσαμε, το αποτέλεσμα όπως καταλαβαίνετε ήταν καταστροφικό, στο τέλος έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα στην κυριολεξία... Οι αιμομιξίες ήταν ένα από τα πιο καταστροφικά αποτελέσματα του και πάει λέγοντας... Απορίες;;;» ρώτησε και η Άλις πήρε δειλά τον λόγο.

«Πως γίνετε από την μια να δείχνεις τόσο περιφρόνηση προς το πρόσωπο του και από την άλλη να δικαιολογείς τις περισσότερες πράξεις του;» ρώτησε μπερδεμένη και η Μπέλλα άφησε ένα ειρωνικό γελάκι να της ξεφύγει.

«Γιατί η ιστορία του δεν θα έπρεπε να τελειώνει εδώ, οι μετέπειτα πράξεις τους καταρρίπτουν όλες τις καλές του αλλά αυτό θα το καταλάβετε καλύτερα όταν θα αναφερθούμε στην δική μου ιστορία» της διευκρίνισε και η Άλις κατένευσε υπομονετικά.....

Συνεχίζετε...............................

Για να το δείτε πιο μεγάλο πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTgf6Uf4S7Zt6DrHG8AGVItl2hhNvqXaCUH0GZkRcBRS9nZrCvmKFrJHhsW4JYqROLna1EnxXszvKq8fvRZfc-USvwfVRnEruuQ2i9Iu4CtkeHa4Yt225OY2STHkZtYrcsbmLypb-PJOD4/s1600/SoulmatesFamilyTree.jpg