Soulmates "25. bros over hos"

Βγαίνοντας από το σπίτι, πριν φτάσω ακόμα κοντά στο αυτοκίνητο την είδα να είναι μπροστά στην μοτοσυκλέτα της και να μιλάει με τον Τζάσπερ ευδιάθετα, γελώντας με τα αστεία που εκείνος προφανώς της έλεγε και η ματιά του Έμετ και της Άλις που καθόντουσαν έξω από το αυτοκίνητο μας να είναι στραμμένη απάνω τους ανέκφραστη ίσως και με μια δόση ζήλιας ενώ της Έλενας ήταν τελείως δολοφονική και προκειμένου να ξεφύγουμε από αυτό το βασανιστήριο που εκείνη προκαλούσε σε όλους μας άρχισα να πηγαίνω κοντά τους.

Τη στιγμή που με αντιλήφτηκαν γύρισαν την ματιά τους προς το μέρος μου και χωρίς να πω τίποτα απαίτησα τα κλειδιά από τον Έμετ και μόλις μου τα έδωσε ξεκλειδώνοντας το αυτοκίνητο, αυτόματα μπήκαμε και οι τέσσερις μέσα αμίλητοι... Όταν έβαλα μπρος την μηχανή, την είδα από τον μεσαίο καθρέφτη να παροτρύνει τον καινούργιο να ανέβει στην μηχανή της και μόλις την καβάλησαν και οι δύο εκείνη έβαλε μπρος και έφυγαν πριν ακόμα προλάβω να ξεπαρκάρω.

Σε όλη την διαδρομή δεν είχε κανείς μας όρεξη να μιλήσει και καθώς φτάσαμε στο σπίτι όλοι λες και ήμασταν συνεννοημένοι, κλειστήκαμε στα δωμάτια μας και βγήκαμε από αυτά μόνο για να φάμε και ξανά γυρίσαμε σε αυτά μέχρι να περάσει η ώρα για να βγούμε το βράδυ... Μόλις ετοιμάστηκα και κατέβηκα στο σαλόνι, βρήκα την μητέρα μου να κάθετε κοντά στο τζάκι να σκαλίζει την φωτιά και αυτό με έκανε για λίγο να ταραχτώ.

«Αγόρι μου είσαι καλά;» με ρώτησε αμέσως εκείνη καθώς άφηνε την μασιά στην θέση της ερχόμενη κοντά μου.

«Ναι... ναι μια χαρά, εσύ;» ρώτησα και μόλις με έκλεισε στην αγκαλιά της, της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο.

«Κάτι σου συμβαίνει αγόρι μου δεν με ξεγελάς, τις τελευταίες μέρες είσαι πολύ νευρικός» παρατήρησε εκείνη καθώς δεν της ξέφευγε τίποτα.

«Έχουν γίνει διάφορα με την Έλενα και καταλαβαίνεις» είπα αποφεύγοντας να θίξω όλα τα άλλα προβλήματα και εκείνη με κοίταξε σκεπτική.

«Ξέρεις πόσο την αγαπάω και πόσο θα ήθελα να είσαστε μαζί αλλά αγάπη μου αν νιώθεις ότι δεν ταιριάζετε...»

«Μαμά πραγματικά δεν θέλω να το συζητήσω» την διέκοψα και εκείνη αναστέναξε βαριά.

«Συγνώμη δεν ήθελα να εμπλακώ στα προσωπικά σου» απολογήθηκε και με έκανε χειρότερα.

«Εμένα πρέπει να συγχωρέσεις δεν ήθελα να σε αποπάρω αλλά πραγματικά δεν μπορώ να μιλήσω ακόμα γι αυτό, νιώθω...» αναστέναξα... «Δεν έχω ιδέα πως να το περιγράψω με λόγια» είπα απολογητικά και εκείνη με έσφιξε περισσότερο μέσα στην αγκαλιά της.

«Σου έχω εμπιστοσύνη και ξέρω ότι είσαι δυνατός να αντιμετωπίσεις ότι και να σε απασχολεί αλλά θέλω να ξέρεις ότι οποιαδήποτε απόφαση και να πάρεις εγώ θα σε στηρίξω... Μπορεί να μας συνδέουν πολλά με τους Σουάν και ο πατέρας σου να νευριάσει αν γίνει κάτι και χωρίσετε... αλλά θέλω να ξέρεις ότι εγώ θέλω να σε δω ευτυχισμένο και αν νιώθεις ότι δεν είσαι με αυτό το κορίτσι τότε παράτα την γιε μου, άνοιξε την καρδιά σου και βρες αυτήν που πραγματικά σου ταιριάζει» με συμβούλεψε εκείνη και άφησα ένα χαμόγελο να μου ξεφύγει.

«Όποια και να είναι αυτή;» την ρώτησα και με κοίταξε σοβαρά.

«Βρες την ευτυχία γιε μου και εγώ θα είμαι πάντα στο πλευρό σου να στηρίζω οποιαδήποτε απόφαση και να πάρεις» είπε και αγκαλιάζοντας την έβαλα το κεφάλι μου να ακουμπήσει πάνω στον ώμο της αναστενάζοντας με ανακούφιση.

«Σε ευχαριστώ μανούλα μου» είπα κάτω από την ανάσα μου και ο Έμετ τρέχοντας προς το μέρος μας έκλεισε τα χέρια του γύρω από τα κορμιά μας και άρχισε να μας ταρακουνάει παιχνιδιάρικα ουρλιάζοντας μέσα στα αυτιά μας...

«Ομαδική αγκαλιάαααα» αυτό το παιδί δεν θα ωριμάσει ποτέ.

«Καρδιές μου εσείς» είπε η μαμά και αμέσως τραβώντας το ένα της χέρι από μένα αγκάλιασε και τον Έμετ ενώ του φίλαγε στο μάγουλο και εκείνος ξεκόλλησε από πάνω μας αφού της ανταπέδωσε πρώτα το φιλί και εκείνη συνέχισε... «Θα βγείτε;»

«Ναι» απαντήσαμε ταυτόχρονα και οι δύο με μια φωνή.

«Και η Άλις δεν θα έρθει μαζί σας;» ρώτησε και με τον Έμετ ανταλλάξαμε μια σύντομη ματιά.

«Είπαμε σήμερα να βγούμε μόνοι μας να το γιορτάσουμε» είπε ο Έμετ συνωμοτικά και εκείνη τον κοίταξε με περιέργεια.

«Να γιορτάσετε τι;» ρώτησε με περιέργεια και προσπάθησα να κάνω σήμα στον Έμετ να το βουλώσει αλλά εκείνος χωρίς να δει την προειδοποιητική μου ματιά συνέχισε ακάθεκτος.

«Τον χωρισμό του Εντι μας με την χαζό...»

«Έμεττττ» είπα αγανακτισμένα και εκείνος με κοίταξε ξαφνιασμένος.

«Τι δεν της το είπες;» ρώτησε και ξεφύσησα κουρασμένα.

«Αλήθεια χωρίσατε γιε μου;» ρώτησε η μητέρα μου ενώ με κοίταξε εξονυχιστικά.

«Μαλώσαμε άσχημα» παραδέχτηκα και ο Έμετ και η μαμά μπερδεύτηκαν περισσότερο... «Γι αυτό και έχουμε κανονίσει να βρεθούμε για να το συζητήσουμε» συνέχισα και ο Έμετ με κοίταξε με το βλέμμα... “πόσο μαλάκας είσαι;” αλλά δεν με ένοιαξε καθόλου, δεν θα έλεγα ψέματα στην μητέρα μου για να καλύψω τις δικές του πομπές ας τα έβγαζε πέρα μόνος του.

«Και εσύ τι θα κάνεις μαζί τους;» ρώτησε η μητέρα μου τον Έμετ με περιέργεια.

«Μην ανησυχείς για εκείνον, την έχει ήδη την καβάτζα του» σχολίασα εγώ πικρόχολα καθώς το αίσθημα της ζήλια ήρθε να με χτυπήσει κατάστηθα και ο Έμετ με κοίταξε πιο σοκαρισμένος αλλά η μητέρα μου δεν το παρατήρησε καθώς κοίταζε προς την μεριά μου και συνέχισε ακάθεκτα.

«Τι να πω τότε... Καλά να περάσετε αλλά μην ξεχαστείτε αύριο έχει σχολείο» είπε και ο Έμετ προκειμένου να αποφύγει οποιαδήποτε άλλη ανάκριση αμέσως εκμεταλλευτικέ την στιγμή και φιλώντας την στο μάγουλο με άρπαξε από το μπράτσο και άρχισε να με σέρνει προς τα έξω λέγοντας.

«Δεν θα ξεχαστούμε» πριν προλάβω ακόμα να την χαιρετήσω.

Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο όμως δεν κρατήθηκε άλλο και έλυσε την σιωπή του.

«Καλά είσαι τόσο μαλάκας; Τι πας και λες στην μαμά; Και στην τελική που ξέρεις εσύ με ποιαν έχω κανονίσει σήμερα;» ρώταγε ακατάπαυστα την στιγμή που έβαζα την ζώνη μου και τον κοίταξα με ύφος.

«Δεν θα πω ψέματα στην μαμά για να καλύψω το κρυφό σου ραντεβουδάκι» του είπα εκνευρισμένα και εκείνος με κοίταξε ξαφνιασμένος.

«Ξέρεις ότι θα βγω με την Μπέλλα;» ρώτησε δύσπιστα.

«Γιατί είναι κρυφό;» του χτύπησα πίσω και βάζοντας μπροστά την μηχανή ξεκίνησα για την καθορισμένη μας πορεία.

«Φυσικά και είναι, δεν το διακινδυνεύω να το μάθει ο πατέρας σου, μετά θα με κάνει του αλατιού... Εσύ πως το έμαθες;» ρώτησε με παγωμένη φωνή και μαγκώθηκα... Τι να του έλεγα τώρα για να δικαιολογηθώ;

«Κάπου το άκουσα» είπα αδιάφορα και εκείνος το επεξεργάστηκε για λίγο.

«Μας παρακολούθησες;» ρώτησε και έκανα μια απελπισμένη γκριμάτσα.

«Ναι άλλη όρεξη δεν είχα» είπα με αηδία.

«Τότε πως το έμαθες, όταν το κανονίζαμε ήμασταν μέσα στο δασάκι και δεν υπήρχε ψυχή γύρω μας εκείνη μου το επιβεβαίωσε» είπε με πείσμα και δεν ήξερα τι να πω τώρα γι αυτό για να δικαιολογηθώ.

«Προφανώς θα έκανε λάθος» απάντησα αδιάφορα για να του θολώσω τα νερά αλλά εκείνος δεν πείστηκε καθόλου.

«Από που το άκουσες;» επέμενε περισσότερο και εκνευρισμένα προσπάθησα να κόψω την κουβέντα εδώ.

«Από κάπου δεν θυμάμαι... δεν αλλάζουμε κουβέντα;» είπα και εκείνος για μια στιγμή ακινητοποιήθηκε από τον απότομο τόνο της φωνής μου αλλά δεν τα παράτησε.

«Σε ενοχλεί που θα βγω μαζί της...» δήλωσε κατηγορηματικά και αναστέναξα απηυδισμένα... «Γιατί πας ρε φίλε και κολλάς πάνω στις πιο ακατάλληλες μπορείς να μου το εξηγήσεις; Γιατί αν νομίζεις ότι έχεις καμία ελπίδα μαζί της...»

«Δεν έχω αυταπάτες Έμετ και σε καμία περίπτωση δεν είμαι κολλημένος μαζί της» προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου αλλά δεν τον έπεισα καθόλου.

«Τότε γιατί είσαι σαν ταύρος σε υαλοπωλείο;» με προκάλεσε αλλά δεν του έδωσα καμία απάντηση και εκείνος παίρνοντας το απόφαση τελικά τα παράτησε και για την υπόλοιπη διαδρομή δεν ανταλλάξαμε καμία άλλη κουβέντα αλλά την ώρα που σταμάτησα μπροστά στο μπαράκι εκείνος με σταμάτησε πριν ανοίξω την πόρτα μου.

«Έντουαρτ...» γύρισα την ματιά μου απότομα προς το μέρος του και εκείνος συνέχισε... «Μην κολλήσεις πάλι με την Έλενα σε παρακαλώ» είπε σοβαρά και το σκέφτηκα για λίγο.

«Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που μου το ζητάς;» τον ρώτησα ψυλλιασμένος.

«Πως το λένε τώρα αυτό;» ρώτησε ρητορικά ενώ το σκεφτόταν.

«Χύμα Έμετ ότι και να μου πεις δεν θα μου κάνει και τόσο εντύπωση πια» του έδωσα την άδεια και συνέχισε με περισσότερο θάρρος.

«Δεν είμαι σίγουρος γι αυτό ρε φίλε αλλά νομίζω ότι κάτι παίζει με εκείνην και το θείο...»

«Εννοείς ερωτικά;» ρώτησα σοκαρισμένος διακόπτοντας τον... Αν συνέβαινε και αυτό πραγματικά θα αυτοκτονούσα δεν υπήρχε περίπτωση αυτήν την φορά να την γλυτώσω.

«Όχι ρε μαλάκα πας καλά;...» είπε με μια αηδιαστική γκριμάτσα... «Απλά είναι όλο σουξου μουξου μανταλάκια και έτσι, ξέρεις τώρα... Σου λέω δεν είμαι σίγουρος αλλά πολύ φοβάμαι ότι εκείνος την βάζει να κάνει διάφορα αλλά δεν ξέρω τι... πάντως δεν της έχω καμία εμπιστοσύνη να το ξέρεις» τόνισε και κατένευσα.

«Νομίζω ότι καταλαβαίνω που το πας» του επιβεβαίωσα και εγώ και ζάρωσε τα φρύδια του με απορία.

«Δηλαδή; Πες ρε μαλάκα μην με σκας;» παρακάλεσε.

«Η Μπέλλα λέει ότι μάλλον έχουν δέσει την ζωή μου με την δική της, γι αυτό και ήμουν τόσο κολλημένος απάνω της και δεν μπορούσα να πάω και με καμία άλλη ή ακόμα χειρότερα δεν μπορεί να πάει καμία άλλη μαζί μου» τον ενημέρωσα και άνοιξε τα μάτια του διάπλατα.

«Ω ρε φίλε λες γι αυτό να σε παράτησε η Έλιροουζ;» αναφώνησε εκείνος σοκαρισμένος.

«Το πιο πιθανόν» είπα ανασηκώνοντας τους ώμους μου αδιάφορα.

«Εγώ πάλι θα έβαζα και το χέρι μου στην φωτιά, εκείνη ρε είναι τρελή και παλαβή για σένα, δεν θα μπορούσε να υπάρχει άλλη εξήγηση, δεν μπορούσα να το πιστέψω όταν μου είπες ότι σε παράτησε...» είπε και για λίγο αφού το σκέφτηκε ξανά με κοίταξε σοκαρισμένος... «Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις άλλη επιλογή από το να πηγαίνεις μόνο μαζί της;» αναφώνησε με μια γκριμάτσα αηδίας... «Φίλε πραγματικά σε λυπάμαι, δεν θα ήθελα να ήμουν στην θέση σου αλλά και πάλι με την Μπέλλα πως πήγες;»

«Έπαθες αναλαμπή ή είναι ιδέα μου;» ρώτησα ρητορικά και εκείνος έκανε μια αγανακτισμένη γκριμάτσα.

«Κόφτο ρε μαλάκα δεν είμαι και τόσο ηλίθιος» είπε εκείνος ενοχλημένος.

«Δεν το αφήνεις να φαίνεται και συχνά...» του γύρισα και ξεφύσησε απελπισμένα.

«Θα μου πεις;» παρακάλεσε και καθώς η ματιά μου στάθηκε στην κλειστή πόρτα του μπαρ αναστέναξα βαριά.

«Δεν νομίζω ότι μπορώ να το εξηγήσω αυτό... Πάντως σίγουρα κάτι πάει στραβά μαζί μου, δεν εξηγείτε αλλιώς» παραδέχτηκα ηττημένα και εκείνος με κοίταξε με αγωνία.

«Τι εννοείς;» ρώτησε παγωμένα και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Τίποτα μαλακίες» είπε και καθώς άνοιξα την πόρτα βγήκα έξω πριν με σταματήσει ξανά για να αποφύγω οποιαδήποτε άλλη κουβέντα πάνω σε αυτό το θέμα και εκείνος καταλαβαίνοντας το δεν πρόσθεσε τίποτα άλλο αλλά στο βλέμμα του έβλεπα ότι δεν είχαμε τελειώσει αυτήν την κουβέντα εδώ, εκείνος δεν θα το άφηνε πριν καταφέρει να πάρει τις απαντήσεις του.

Μπαίνοντας μέσα στο μπαράκι την είδα να είναι καθισμένη σε ένα τραπέζι παρέα με τον καινούργιο και λογικά τον πατέρα του να πίνει και να γελάει μιλώντας του τόσο ευδιάθετα ενώ είχε περάσει το χέρι της γύρω από τους ώμους του Τζάσπερ που καθόταν δίπλα της και γέλαγε έντονα ενώ τον ταρακουνούσε από τα τρανταχτά της γέλια και αμέσως το αίσθημα της ζήλιας ήρθε να με χτυπήσει κατάστηθα.

«Τι δουλειά έχει με αυτόν τον καινούργιο, με μένα είχε ραντεβού» είπε ο Έμετ αμέσως νευριασμένος και αποσπώντας μου την προσοχή γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του.

«Ούτε η Έλενα έχει έρθει, τι λες καθόμαστε στο μπαρ;» τον ρώτησα και εκείνος αφού έριξε ένα νευριασμένο βλέμμα προς το μέρος τους ανασήκωσε τους ώμους του και ταυτόχρονα κάτσαμε στα σκαμπό και απαγγείλαμε από μια μπύρα.

«Τι ξέρουμε γι αυτόν τον καινούργιο;» ρώτησα τον Έμετ και εκείνος ανάβοντας ένα τσιγάρο άρχισε να μου λέει όλο του το ιστορικό.

«Είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στο Ίνταχο και ο πατέρας του είναι φαρμακοποιός... Έχασε την μητέρα του όταν ήταν τριών από δυστύχημα και ήρθαν από εχθές το πρωί εδώ για μόνιμα... Ο πατέρας του αγόρασε το φαρμακείο του συγχωρεμένου κύριο Ντρούλιαν... Αν εξερέσεις ότι είναι μάγος δεν είναι τίποτα το ενδιαφέρον» είπε αδιάφορα ενώ ανασήκωνε τους ώμους και έμεινα σοκαρισμένος να τον κοιτώ με γουρλωμένα μάτια.

«Και εσύ που τα ξέρεις όλα αυτά;» ρώτησα με απορία και ξεφύσησε ενώ έκανε μια απολογητική γκριμάτσα.

«Γι αυτό έλειψα πριν το μάθημα της ιστορίας, ο πατέρας σου έμαθε για την άφιξη τους και μου ζήτησε να κάνω έρευνα για εκείνους για να τον ενημερώσω» είπε και ζάρωσα τα φρύδια μου με απορία.

«Και πως ακριβώς έκανες αυτήν την έρευνα;» ρώτησα χωρίς να είμαι σίγουρος ότι ήθελα να μάθω.

«Μην το πεις πουθενά...» παρακάλεσε και κατένευσα... «Ο διοικητής Σουάν μου έχει δώσει ένα πρόγραμμα που μπορώ και μπαίνω κρυφά σε διάφορα αρχεία της αστυνομίας» είπε κλείνοντας το μάτι του.

«Δηλαδή ήσουν στο σπίτι την ώρα που έλειπες;» ρώτησα για να τον ψαρώσω.

«Όχι ρε είσαι καλά... Έχω δικό μου διαμέρισμα και για να κάνω τις έρευνες μου με τον υπολογιστή που μου έχουν δώσει αλλά και για να ξέρεις τώρα...» είπε με νόημα και έμεινα μαλάκας να τον κοιτώ.

«Έχεις δικό σου διαμέρισμα;» ρώτησα σοκαρισμένος και εκείνος δάγκωσε τα χείλια του και αναστέναξε βαριά ενώ το σκεφτόταν για λίγο.

«Αυτό που με ρώτησες το πρωί για τον πατέρα σου...» είπε τελικά αλλάζοντας την κατεύθυνση της κουβέντας και με κοίταξε με την άκρη του ματιού του... «Δεν έχει σχέση με σας σου το ορκίζομαι... ούτε με όσα μάθαμε τον τελευταίο καιρό» είπε απολογητικά και ξεφύσησα απηυδισμένα.

«Έμετ ειλικρινά δεν έχω όρεξη...»

«Πρέπει να σου πω, μάλλον έπρεπε να σου τα πω πιο νωρίς αλλά να... δεν ήξερα πως θα το πάρεις» είπε εκείνος με περισσότερο πείσμα και ηττημένα τον άφησα να συνεχίσει.

«Έχει σχέση με γκόμενες...» ψιθύρισε... «Με παίρνει μαζί του σε διάφορα στέκια που πάει εκείνος και με γνωρίζει σε διάφορο κόσμο που δεν έχω ιδέα ποιοι είναι ή τι κάνουν αλλά με ξέρεις τώρα, αν δω γλυκό δεν μπορώ να συγκρατηθώ με τίποτα... Αυτό είναι το μυστικό μας σου το ορκίζομαι και το διαμέρισμα βασικά είναι δικό του αλλά με αφήνει ελεύθερα να το χρησιμοποιώ όποτε θέλω για να φαίνεται ότι είναι δικό μου και όχι δικό του» είπε ειλικρινά και ξεφύσησα.

«Να πω ότι ξαφνιάζομαι ψέματα θα είναι» του είπα αδιάφορα και εκείνος με κοίταξε σοκαρισμένος.

«Δηλαδή το ξέρεις;» με ρώτησε ξέπνοα και εγώ κατένευσα με πικρία.

«Και ότι δεν είμαστε τα μοναδικά παιδιά που έχει» συμπλήρωσα και ο Έμετ με κοίταξε σαν να κοίταζε κάποιον άλιεν.

«Τι λες τώρα... Ρε μαλάκα μιλάς σοβαρά;» σχεδόν αναφώνησε και του έκανα νόημα να χαμηλώσει την φωνή του με το χέρι μου.

«Δυστυχώς ναι αλλά μην το πεις στην Άλις ή την μαμά εκείνες δεν ξέρουν τίποτα» παρακάλεσα και άνοιξε τα μάτια του διάπλατα.

«Πας καλά; Εδώ δεν ήξερα πως να το πω σε σένα, στην Άλις ή την μαμά θα το πω;... Με τίποτα» επιβεβαίωσε εκείνος και ξαφνικά η ατμόσφαιρα βάρυνε και ήταν σαν να μην είχαμε τίποτα άλλο να πούμε.

«Πως σκατά γίναμε έτσι» είπε ακριβώς την σκέψη μου και γέλασα θλιμμένα.

«Δεν ξέρω ρε Έμετ, εγώ προσωπικά έχω χάσει την μπάλα τελείως, δεν ξέρω από που μου έρχεται πια... Δεν ξέρω ποιον να εμπιστευτώ ή σε ποιον να μιλήσω» παραδέχτηκα και εκείνος βάζοντας τα χέρια του στους ώμους μου άρχισε να με ταρακουνάει όπως πάντα έκανε.

«Μην λες μαλακίες, το ξέρεις ότι μπορείς να μου έχεις εμπιστοσύνη, δεν θα σας πρόδιδα ποτέ... Για μένα ρε είσαστε περισσότερο από αδέλφια μου, ποτέ δεν θα έβαζα τον θείο πιο πάνω από εσάς... Αλλά ξέρεις τώρα πως είναι τα πράγματα, εκείνος διατάζει και εμείς πρέπει να το εκτελούμε» μου είπε απολογητικά και κατένευσα δείχνοντας του ότι καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοεί.

«Νόμιζα ότι ήθελες να μείνουμε μόνοι μας» άκουσα την Έλενα να λέει δίπλα μου αντί για χαιρετισμό και γύρισα την ματιά μου προς το μέρος της κουρασμένα... Τι το ήθελα να της πω να βρεθούμε; Δεν είχα καμία όρεξη πια αλλά έπρεπε να το υποστώ και αυτό.

«Νόμιζα ότι ήθελες μια δεύτερη ευκαιρία» της γύρισα πικρόχολα και εκείνη ζάρωσε τα μάτια της έτοιμη να μου την πει ξανά αλλά μετανιώνοντας χαλάρωσε τα χαρακτηριστικά της και άρχισε να κάνει την ναζιάρα... κάτι που με έκανε να την σιχαθώ ακόμα περισσότερο.

«Συγνώμη μωράκι μου έχεις δίκιο...» είπε ενώ τρίφτηκε απάνω μου προσπαθώντας να κλέψει ένα μου φιλί αλλά εγώ την απέφυγα και εκείνη έδειξε να παραξενεύεται... «Δεν θα με φιλήσεις;» ρώτησε και άφησα έναν αναστεναγμό.

«Πάμε κάπου να κάτσουμε... Θα πιεις τίποτα;» την ρώτησα αλλάζοντας θέμα και εκείνη ηττημένα ζήτησε να της παραγγείλω ότι πίνω και εγώ και πήγε μόνη της να βρει ένα άδειο τραπέζι.

«Έτσι σε θέλω αγόρι μου, μην την αφήνεις να παίρνει πολύ θάρρος» με υποστήριξε αμέσως ο Έμετ και τον κοίταξα με ύφος.

«Δεν έχω ιδέα τι κάνω εδώ» παραδέχτηκα και εκείνος μου χτύπησε τον ώμο συγκαταβατικά.

«Σήκω και φύγε αγόρι μου δεν αξίζει μια» με ενθάρρυνε εκείνος αλλά εγώ κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Θα της δώσω μια ευκαιρία... είμαι περίεργος να δω τι έχει να μου πει και μετά θα το κάνω» είπα ψέματα για να μην καταλάβει ότι ο μόνος λόγος που παραμένω δεν είναι η Έλενα αλλά η Μπέλλα και εκείνος κούνησε το κεφάλι του αγανακτισμένα.

«Τι να πω, εσύ ξέρεις» απάντησε μόνο και καθώς έσβησα το τσιγάρο μου πήρα τις δύο μπύρες που μου σέρβιρε η κοπέλα του μπαρ και καθώς σηκώθηκα από το σκαμπό για να πάω κοντά στην Έλενα έπεσα πάνω σε μια γνώριμη φιγούρα και πάγωσα.

«Συγνώμη σε έκανα χάλια;» είπα απολογητικά ενώ άφηνα ξανά τις μπύρες πάνω στην μπάρα για να ελευθερώσω τα χέρια μου και μόλις η Έλιρόουζ σήκωσε την ματιά της προς το μέρος μου τα έχασε τελείως.

«Όχι... όχι» είπε μόνο με τρεμάμενη φωνή και προσπάθησε να φύγει από όπου μπορούσε όπως έκανε κάθε φορά που έπεφτε τυχαία απάνω μου τον τελευταίο καιρό και έτρεξα πίσω της για να την προλάβω... Πριν βγει έξω από το μπαράκι την έπιασα από το μπράτσο της και την σταμάτησα.

«Έλιροουζ, σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό» παρακάλεσα και εκείνη αποφεύγοντας την ματιά μου άρχισε να κοιτά οπουδήποτε αλλού μπορούσε νευρικά.

«Έντουαρτ εγώ... εεε... δεν ξέρω τι να πω» είπε με σπασμένη φωνή και βάζοντας το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο της την ανάγκασα να με κοιτάξει.

«Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα Έλιροουζ ούτε να απολογηθείς για κάτι, δεν έφταιγες εσύ θέλω να με πιστέψεις» προσπάθησα και με κοίταξε μπερδεμένη.

«Μα σε παράτησα και...» κουνώντας αρνητικά το κεφάλι μου με πείσμα έκοψα την φράση της στην μέση και εκείνη έμεινε να με κοιτά ανασαίνοντας γρήγορα.

«Ήταν μια άτυχη στιγμή και για τους δύο μας, ας μην γίνει αυτό η αιτία να χαλάσει η φιλία μας τι λες;» γουρλώνοντας τα μάτια της έμεινε σοκαρισμένη να με κοιτά χωρίς να ανασαίνει.

«Δεν ξέρω τι να πω;» παραδέχτηκε και άφησα ένα γελάκι να μου ξεφύγει.

«Φίλοι;...» ρώτησα και έτεινα το χέρι μου προς το μέρος της και εκείνη κατένευσε μηχανικά ενώ μου το ανταπέδιδε... «Ελπίζω από εδώ και πέρα να μην αλλάζεις στενό κάθε φορά που με βλέπεις έτσι;» ρώτησα πειράχτηκα και εκείνη ξεπαγώνοντας χαμογέλασε δειλά και αφού της έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο έκανα την κίνηση να φύγω αλλά εκείνη με σταμάτησε.

«Έντουαρτ;...» με κάλεσε και γύρισα προς το μέρος της... «Σε ευχαριστώ, πραγματικά έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου» είπε ανακουφισμένη και της χάρισα το πιο ζεστό μου χαμόγελο ενώ της έκλεινα το μάτι.

«Θα τα πούμε» απάντησα μόνο και εκείνη αμέσως πήρε τα πάνω της και μου χαμογέλασε πιο ζεστά.

«Οπωσδήποτε» ανταποκρίθηκε και αφού πέρασα ξανά από την μπάρα, έκλεισα το μάτι μου προς τον Έμετ, πήρα της μπύρες και πήγα να καθίσω στο τραπέζι που διάλεξε η Έλενα που ήταν στην άλλη άκρη της αίθουσας από εκεί που καθόταν η Μπέλλα για να μην την βλέπουμε αλλά φυσικά ούτε και να την ακούμε αλλά δεν με ένοιαζε τίποτα πια, η ικανοποίηση που είχα πάρει λύνοντας αυτήν την τεράστια παρεξήγηση έφτανε να με κάνει να νιώθω τόσο όμορφα που ότι και να έλεγε ή να έκανε η Έλενα πια, λίγο με απασχολούσε.....