Καλή Χρονιά!!!

Καλή Χρονιά!!! με μια ευχή... 

φέτος όλοι μαζί, μια γροθιά, να κάνουμε την διαφορά!!!

Όταν είσαι εδώ "2. I Feel Immortal"

Το σώμα της Ολίβιας, άρχισε να τρέμει πριν καν προλάβουν ακόμα να φτάσουν στην εξώπορτα. Κρύο ιδρώτας την είχε περιλούσει και δεν έφταιγε γι αυτό ούτε τα πολλά ρούχα που φορούσε, ούτε ο σκούφος με το κασκόλ και τα χοντρά γάντια, αλλά… ο φόβος. Ο ωμός φόβος του άγνωστου που την είχε καταβάλει.

Που την πήγαινε; Όλα αυτά που στο παρελθόν ο Έζιο της είχε πει ήταν αλήθεια; Και αν ήταν αυτό τι σήμαινε τώρα για εκείνη;

Η τεράστια δίφυλλη πόρτα του εστιατορίου ανοίγει διάπλατα και ο εφιάλτης ξεκινά…

Τα πόδια της δεν την βαστούσαν άλλο, η ανάσα της σχημάτιζε δαχτυλίδια καπνού από το κρύο, το σώμα της πια έτρεμε ανεξέλεγκτα αλλά ο τύπος με την μπαντάνα και το δερμάτινο μπουφάν δεν έδειχνε να το απασχολεί τίποτα από όλα αυτά. Σέρνοντας την κυριολεκτικά μέχρι την “Harley-Davidson” μηχανή του, φτάνοντας δίπλα της, την ανάγκασε με το ζόρι να ανέβει πάνω σε αυτήν.

Όταν είσαι εδώ "1. Freeze to death "

Με το κασκόλ να κρύβει το πρόσωπο της μέχρι κάτω από τα μάτια. Το πλεκτό της σκούφο να καλύπτει το μέτωπο της. Το παλτό της να διπλασιάζει το μέγεθος του σωματότυπου της. Το παντελόνι να είναι τόσο φαρδύ σε σημείο να μοιάζει με φούστα και τις λαστιχένιες της μπότες να μην ακούγονται καθόλου στο περπάτημα της, η Ολίβια, με το βιβλίο της μητέρας της στην αγκαλιά της, βάδιζε προς το κατάστημα με τα τρόφιμα. Δεν είχε ιδέα τι θα έφτιαχνε σήμερα. Κάτι εύκολο, κάτι γρήγορο, αυτό είχε μόνο στο μυαλό της μέχρι που από απροσεξία έπεσε πάνω σε κάποιον ξένο.

Με κατεβασμένο το κεφάλι, μουρμούρισε ένα «Συγνώμη» και προσπάθησε να τον προσπεράσει.

Όταν είσαι εδώ "Περίληψη 1ου κεφαλαίου"

Ολίβια... πως να δραπετεύσεις από έναν εφιάλτη όταν στέκεται μόλις πέντε βήματα μακριά σου;
πως να ξεφύγεις όταν τα βήματα σου είναι βαριά;
πως να φωνάξεις όσα μέσα πνίγονται όταν τα μάτια του σε κοιτάνε περιμένοντας μια απάντηση...
πως;;;

Μάρβεϊ... δεν έχω ξανά δει δύναμη σαν την δική σου.
ένα λάθος σου σε έφερε ως εδώ...
ένα λάθος που σε έφερε κοντά μου...
ένα λάθος που δεν έκανες ποτέ...
όλα ήταν ένα ψέμα Ολίβια για να σε φέρουν σε μένα και εσύ... ζητάς από μένα τι; Να σε κάνω δική μου;
όχι τέτοια δύναμη δεν έχω δει ξανά
Ολίβια.. Τότε;
Μάρβεϊ... Τότε δέχομαι την προσφορά... από σήμερα θα κάνεις ακριβώς ότι σου λέω.
Ολίβια... Και τι είναι αυτό που θέλεις από μένα;
Μάρβεϊ... Να γίνεις σαν και εμένα...

το επόμενο κεφάλαιο από την νέα μου ιστορία... "Όταν είσαι εδώ" έρχεται πολύ σύντομα...
ΥΓ... συγχωρήστε με για την καθυστέρηση αλλά λόγο προβλήματος υγείας έμεινα λίγο πίσω... τέλος καλά όλα καλά και πάμε δυνατά για την συνέχεια ;)

Όταν Είσαι Εδώ "Πρόλογος"

Στο σκονισμένο υπόγειο του μαγαζιού του πατέρα της «Antique», όπου η Ολίβια συνήθιζε να περνάει τις περισσότερες ώρες της ημέρας, κάνοντας αναπαλαίωση και τροποποίηση σε παλιά έπιπλα, η ώρα πέρναγε σαν να μην υπήρχε αύριο. Το ρολόι στον τοίχο σταματημένο. Η καρδιά της παγωμένη. Η σκόνη θύμιζε τα απομεινάρια του παλιού της εαυτού. Κούτες στοιβαγμένες η μια πάνω στην άλλη. Αναμνήσεις του χθες. Τα μοναδικά κειμήλια που της είχαν απομείνει. Τα βιβλία εκείνης…

Όταν Είσαι Εδώ

Ολίβια... Για σένα θα πατήσω και τις δέκα εντολές

 Μαρβεϊ... Όταν είσαι εδώ... Όλα τα μπορώ

Maiko

 

Τα παιχνίδια των θεών "4. Γλυκιά αποπλάνηση"

Ήθελα να τρέξω, να βρω μια σκιά για να κρυφτώ, να ουρλιάξω όλα όσα με έπνιγαν. Να πάρω σβάρνα και να γκρεμίσω ότι βρισκόταν στο πέρασμα μου, αλλά αντ’ αυτού, με αγέρωχο βήμα και το κεφάλι ψηλά, γύρισα στο σημείο όπου η φρουρά ακόμα στεκόταν. Παίρνοντας την θέση μου έμεινα ακίνητη να περιμένω την επόμενη εντολή μου.

Τα παιχνίδια των θεών "3. Παραισθήσεις και πραγματικότητα"

             

«Μην τα παρατάς μικρό μου κορίτσι, έχεις την δύναμη να παλέψεις» άκουγα την φωνή του να με παρακαλά αλλά δεν είχα την δύναμη να τον ακούσω άλλο.

            «Λυπάμαι τόσο πολύ» πάλεψα να πω αλλά το πνεύμα μου ήταν πολύ μακριά για να μπορέσει να ανταποκριθεί το σώμα.

~*~*~*~*~

Για μια τελευταία φορά

Επειδή υπάρχουν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος... 
Η πιο σκοτεινή και η πιο φωτεινή, αυτή που δίνει ελπίδα... 
Με ένα τραγούδι θα σας ανταμείψω με δύο ιστορίες 

“The Light Side Of Life”

Ποιος είπε ότι η αγάπη σβήνει... με έναν χωρισμό;
Ποιος είπε ότι τα σημάδια της δεν μένουν για πάντα χαραγμένα πάνω στο κορμί μας;;;
Ποιος είναι αυτός που πιστεύει ότι οι αγάπες πάνε στον παράδεισο... ότι οι σχέσεις διαρκούν για πάντα;;;
Η ζωή είναι απρόβλεπτη... οι δρόμοι που είναι προορισμένοι να είναι κοινοί καμία φορά χωρίζουν... για πάντα;;;

"Δεν θα σε ξεχάσω"... ακόμα και αν σε χάσω

Εισιτήριο Χωρίς Επιστροφή

Επειδή υπάρχουν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος... 
Η πιο σκοτεινή και η πιο φωτεινή, αυτή που δίνει ελπίδα... 
Με ένα τραγούδι θα σας ανταμείψω με δύο ιστορίες 

“The Dark Side Of Life”

Ποιος είπε ότι η αγάπη σβήνει... με έναν χωρισμό;
Ποιος είπε ότι τα σημάδια της δεν μένουν για πάντα χαραγμένα πάνω στο κορμί μας;;;
Ποιος είναι αυτός που πιστεύει ότι οι αγάπες πάνε στον παράδεισο... ότι οι σχέσεις διαρκούν για πάντα;;;
Η ζωή είναι απρόβλεπτη... οι δρόμοι που είναι προορισμένοι να είναι κοινοί καμία φορά χωρίζουν... για πάντα;;;

"Δεν θα σε ξεχάσω"... ακόμα και αν σε χάσω

Το σωστό μήνυμα... στον λάθος παραλήπτη

Ο Αύγουστος είχε μπει για τα καλά… η ζέστη αφόρητη. Ο ιδρώτας έσταζε πάνω στο κορμί μου αλλά εγώ τον αγνοούσα. Με το βιβλίο της φυσικής στα χέρια μου πάλευα να συγκεντρωθώ. Πως μπορούσα να το κάνω όταν ο λόγος της τιμωρίας μου αυτής γύριζε συνέχεια στο μυαλό μου;

Γιατί έπρεπε να υποστώ ΚΑΙ αυτό;

Πλήρωσα… τα πλήρωσα όλα… πολύ ακριβά… και ακόμα δεν ήμουν καν στην αρχή.

Νέα Αρχή "1. Νέα αρχή"

Κίνα 16^ος αιώνας μ.χ.

«Μην με αφήσεις. Όχι τώρα» τα λόγια της CHEN βγήκαν πνιγμένα μέσα από τα ατελείωτα δάκρυα της.

«Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ» ο BAO της υποσχέθηκε. Μια υπόσχεση που κράτησε μέχρι το τελευταίο του καρδιοχτύπι.

* CHEN  meaning  "morning"

* BAO meaning "treasure, jewel, precious, rare"

Νέα αρχή

Κίνα 16^ος αιώνας μ.χ.

«Μην με αφήσεις. Όχι τώρα» τα λόγια της CHEN βγήκαν πνιγμένα μέσα από τα ατελείωτα δάκρυα της.

«Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ» ο BAO της υποσχέθηκε. Μια υπόσχεση που κράτησε μέχρι το τελευταίο του καρδιοχτύπι.

* CHEN  meaning  "morning"

* BAO meaning "treasure, jewel, precious, rare"

Αθήνα 13/08/2015

Η Μυρσίνη ύστερα από την  τραγική κατάληξη μια σχέσης που δεν πρόλαβε να αρχίσει καν, ξεκινάει ένα μακρινό ταξίδι προς τα Κύθηρα…

Μια μεγάλη αλλαγή θα φέρει τα πάνω κάτω στην ζωή της…

Εκεί θα γνωρίσει τον άνθρωπο πίσω από το προσωπείο του ανθρώπου που είχε κλέψει την καρδιά της πριν δέκα μήνες…

Εκεί θα καταλάβει το τεράστιο της λάθος…

Εκεί η ζωή της θα κάνει μια… Νέα Αρχή.

Βroken Αrrow "Τhe Αwakening"

Ήταν λες και τα στοιχεία της φύσης είχαν βαλθεί να την κάνουν ένα με  το έδαφος. Ο αέρας σαν  ένας τεράστιος μαγνήτης  τράβαγε το σώμα προς τα πίσω. Η βροχή που μαστίγωνε το σώμα της,   το έκανε  να πονάει τόσο πολύ που κάθε σταγόνα έμοιαζε με βουρδουλιά. Οι κεραυνοί που έπεφταν με μανία γύρω της έμοιαζαν να την κυνηγάνε. Κάθε φορά που άγγιζαν την γη, το σώμα της τρανταζόταν ενώ το υγρό χώμα χωρίζονταν στα δύο σκορπίζοντας γύρω της πέτρες και λάσπη.  Η ανάβαση της προς το ψηλότερο σημείο του Ολύμπου γινόταν λεπτό το λεπτό όλο και πιο δύσκολη. Τα χέρια της είχαν πια μουδιάσει, τα νύχια της είχαν αρχίσει να αιμορραγούν, το σώμα της το ίδιο έμοιαζε να καταρρέει.  Πόνος συνόδευε  την κάθε της κίνηση,  τόσο φρικτός λες και τα κόκαλα της  ξεκολλούσαν από την θέση τους βήμα το βήμα. Οι δυνάμεις της  εξανεμίζονταν αλλά εκείνη δεν εγκατέλειπε την μάχη.

Τα παιχνίδια των θεών "2 Αναμνήσεις και Αναπολήσεις"

It'sover, Iquit.
I'm about as lifeless as it gets
It's not like I'm worth saving anyways.
I don't belong here, I never really wanted to be here.
Why can't somebody else take my place.
…
Lay me down, I'm so tired.

Empty Inside,The life of the spider.

Laymedown-Crossfade

«ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΣΟΥΝ ΜΟΥ ΛΕΣ;» με ρώτησε θυμωμένα ο Τζέικοπ την στιγμή που πέρασα την πύλη με το τόξο ξανά στα χέρια μου και την φαρέτρα στην πλάτη μου.

«Πες μου τι;» συνέχισε με περισσότερο πείσμα καθώς τώρα με ταρακουνούσε.

«Εγώ... εγώ ήθελα μόνο...» προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου αλλά εκείνος δεν με άφησε.

«Θα μπορούσες να τα είχε γλυτώσει όλα αυτά, θα μπορούσες και εσύ...»

«Μα ήθελα μόνο...» κλαψούρισα αλλά αυτό έδειξε να τον κάνει χειρότερα.

«Αν νομίζεις ότι αυτό που ζούμε είναι η κόλαση τότε ετοιμάσου να γευτείς την πραγματική κόλαση» μου χτύπησε σκληρά μέσα από τα δόντια του και γυρίζοντας την πλάτη του έφυγε. Έφυγε μακριά μου χωρίς καμία άλλη εξήγηση.

Βroken Αrrow

Μια νέα εποχή ξεκινά…

Ένας θεός ξυπνά…

Η καρδιά του πονά…

Τα βέλη του δεν είναι πια όπως παλιά…

Το κλειδί του παραδείσου "5. Αίτημα αδείας"

Με την εφημερία του νοσοκομείου η Εύα κατάφερε να βρει εύκολα ταξί. Μπαίνοντας μέσα έδωσε την διεύθυνση της και έπιασε αμέσως το κινητό της στα χέρια. Καθώς το ταξί πλησίασε το κτήριο της εταιρίας όπου δούλευε, κόλλησε πάλι το μαγνητικό αυτοκόλλητο στην υποδοχή της μπαταρίας του κινητού. Βάζοντας την μπαταρία στην θέση της έκλεισε το καπάκι και ενεργοποίησε το κινητό της. Οι χαμένες κλείσεις από τον κολλητό της τον Μάρβεϊν ξεπερνούσαν τις εκατό, ενώ τα μηνύματα που είχε στον τηλεφωνητή ήταν πάνω κάτω στον ίδιο αριθμό με τις χαμένες κλείσεις. Πριν προλάβει να ακούσει έστω και ένα μήνυμα, το κινητό της άρχισε να χτύπα.

Το κλειδί του παραδείσου "Εισαγωγή"

Η ζωή της Εύας κάθε άλλο από απλή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Μπορεί να μην ήταν ορφανή αλλά οι επιλογές της οικογένειας της την οδήγησαν σε μια ζωή που σε κανένα άνθρωπο δεν θα άξιζε. Μεγαλωμένη από τους γονείς του πατέρα της, έμαθε πως η γνώση είναι για τους λίγους. Η αγάπη της όμως για μάθηση την οδήγησε σε λάθος μονοπάτια. Μπορεί να κατάφερε να τελειώσει το σχολείο με δυσκολία αλλά ούτε καν αυτό στάθηκε εμπόδιο στα σχέδια της. Ξεκινώντας από χαμηλά και με το κεφάλι ψηλά κατάφερε να φτάσει αρκετά ψηλά ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που στάθηκε στον δρόμο της.

Μέχρι που γνώρισε εκείνον…

Τα παιχνίδια των θεών "Ξεγελώντας την μοίρα"

Μάκον, Τζόρτζιας 12-12-2012

Η ημερομηνία που γεννήθηκα. Η ημερομηνία που η μοίρα μου κέντησε με χρυσά γράμματα την πορεία μου και με άφησε ξυπόλητη να την γευτώ. Τι να είχα κάνει άραγε στην προηγούμενη μου ζωή για να το άξιζα αυτό; Θα μάθαινα άραγε ποτέ;

Τα παιχνίδια των θεών "Πρόλογος"

12-12-2012

Μάκον, Τζόρτζιας

Αν και πρωί ακόμα, χωρίς τα φώτα του νοσοκομείου όπου δούλευα δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Η καταιγίδα που είχε ξεσπάσει είχε σκοτεινιάσει τόσο τον ουρανό που σε έκανε να νομίζεις ότι είναι βράδυ. Οι αστραπές και οι βροντές που χάλαγαν τον κόσμο είχαν ξεσηκώσει τόσο τους ασθενείς που το προσωπικό δεν σταμάταγε να τρέχει πανικόβλητο για να τους καθησυχάσει. Τα χειρουργεία λόγο των συνεχόμενων διακοπών του ηλεκτρικού είχαν ακυρωθεί ενώ οι εντάσεις δεν σταματάγανε λεπτό από τα παράπονα των ασθενών που χάνανε τα ραντεβού τους.

Τα παιχνίδια των θεών «Νόρνες»

Τα παιχνίδια των θεών

«Νόρνες»

Γεννημένη την λάθος μέρα, την λάθος ώρα, την λάθος στιγμή

παίρνει στα χέρια της μια μοίρα που δεν ήταν γραμμένη για εκείνη.