Haunted Love "10. Welcome to my world"

Έντουαρτ

Τι ηλίθια Χριστέ μου, πως της ήρθε να κρυφακούσει, δεν έχει καθόλου μυαλό πια;... Αφού την προειδοποίησα δεν την προειδοποίησα;... Μούγκριζα μέσα μου και από τα νεύρα μου και άρχισα να κοπανάω τον σάκο του μποξ με μανία προσπαθώντας πολύ σκληρά να καταπνίξω όλα τα άγρια ένστικτα μου, ελπίζοντας αυτό να βοηθήσει ώστε να μην ανέβω απάνω και την σαπίσω στο ξύλο.

Το πως κατάφερα χθες να συγκρατήσω τον εαυτό μου για να σταματήσω, ακόμα απορώ με τον εαυτό μου...

«ΜΜΜΜΜΜΜΜΜ» μούγκρισα σαν λιοντάρι και άρχισα πάλι να κοπανάω τον σάκο με μεγαλύτερη μανία αλλά όσο τον κοπάναγα τόσο μεγάλωνε μέσα μου η αγανάκτηση και με έκανε να θέλω περισσότερο να την κάνω να το πληρώσει που τόλμησε να μου πει ψέματα........

Μπέλλα

Το ξημέρωμα με βρήκε ακόμα στο πάτωμα στην ίδια θέση να κοιτώ το κενό χωρίς να έχω το κουράγιο να αντιδράσω... Τα δάκρυα μου είχαν πια στερέψει και άδεια και τρομοκρατημένη ευχόμουν να γίνει κάτι και να σταματήσει η καρδιά μου να χτυπά.

Είχα παραιτηθεί... Ένιωθα ότι δεν υπήρχε καμία ελπίδα και όσο σκεφτόμουν ξανά και ξανά τα λόγια του, ένιωθα η ζωή μου να στερεύει, ένιωθα η ανάσα μου να δυσκολεύει και εκεί που νόμιζα ότι ήμουν μόνη το άγγιγμα του ξαφνικά με έβγαλε από τον λήθαργο... Με όση δύναμη μου είχε απομείνει, άρχισα να παλεύω ουρλιάζοντας όλο τον πόνο και την αγανάκτηση που ένιωθα μέσα μου με κλειστά τα μάτια.

«Άφησε μεεεεε... Μην με ακουμπαςςςςς... Θέλω να φύγω, θέλω να πάω στο σπίτι μου... Το υποσχέθηκεςςςςςςςςςςςςς» φώναζα ξανά και ξανά παλεύοντας χωρίς να ανοίγω τα μάτια μου και το νερό που άρχισε να πέφτει απάνω μου παγωμένο με ξάφνιασε τόσο πολύ που για λίγο έμεινα παγωμένη και ακίνητη ενώ με μια δολοφονική ματιά τον κοίταξα με όλο μου το μίσος και εκείνος χαμογέλασε με ικανοποίηση.

«Καλωσόρισες» είπε κοροϊδευτικά και την στιγμή που προσπάθησα να του ξεφύγω εκείνος με έκλεισε μέσα στην αγκαλιά του και με ακινητοποίησε... «Τι άλλαξε;» ρώτησε σκληρά κοιτώντας με μέσα στα μάτια με το ίδιο βλέμμα που με είχε κοιτάξει και πριν φύγει το βράδυ από το δωμάτιο μου... Τον έφτυσα στην μούρη για απάντηση και εκείνος ανταπέδωσε με ένα δυνατό χαστούκι που έκανε το σβέρκο μου να πονέσει από το τράνταγμα αλλά δεν τα παρατούσα.

Γυρίζοντας και πάλι το πρόσωπο μου στην ευθεία, τον κοίταξα με την ίδια ματιά που με κοίταζε και εκείνος επανέλαβε.

«Τι άλλαξε Ιζαμπέλα;» ρώτησε επιτακτικά και τον ξαναέφτυσα στην μούρη και εκείνος απάντησε με τον ίδιο τρόπο με πριν.

Έσφιξα τα δόντια μου απαγορεύοντας με όλη την δύναμη της ψυχής μου να επιτρέψω στον λυγμό μου να ξεφύγει από μέσα μου... Αφού γύρισα ξανά το πρόσωπο μου και πάλι στην ευθεία τον κοίταξα και πάλι όπως με κοίταζε... Εκείνος σπρώχνοντας με, με δύναμη πάνω στα πλακάκια του μπάνιου βγήκε από την ντουζιέρα και παίρνοντας μια πετσέτα, άρχισε να στεγνώνει τα μαλλιά του κοιτώντας με μέσα από τον καθρέφτη χωρίς να αλλάζει ύφος ούτε στο ελάχιστο.

«Μην παίζεις με την τύχη σου» είπε αυστηρά και σταυρώνοντας τα χέρια μου πάνω στο στήθος μου, έβαλα το ένα πόδι μπροστά από το άλλο και έμεινα με το ίδιο ύφος και εγώ να τον κοιτώ χωρίς να κουνιέμαι από την θέση μου, αγνοώντας το πάγωμα που ένιωθα από το κρύο νερό που έπεφτε με δύναμη απάνω μου.

«Πολύ καλά, μην ξεχάσεις ότι μόνη σου ορίζεις την μοίρα σου» είπε μέσα από τα δόντια του και βγαίνοντας από την τουαλέτα, με άφησε μόνη μου και εγώ του έκανα κολωδάχτυλο.

Έντουαρτ

Μα τον θεό θα την σκοτώσω... Πως τολμά να μου αντιτίθεται με αυτόν τον τρόπο, δεν σκέφτεται τίποτα πια;... Δεν την νοιάζει η ίδια της η ζωή;... ΜΜΜΜΜΜ... μούγκρισα και βγαίνοντας από το σπίτι σφύριξα και αμέσως ο Φλικ ήρθε και έκατσε σούζα μπροστά μου.

«Τράβα στο δωμάτιο της και καν' την να κατέβει τώρα» σχεδόν ούρλιαξα ...Μόλις εκείνος, έφυγε έκανα αριστερά και δεξιά το κεφάλι μου με δύναμη για να ξεπιαστώ και κοίταξα μακριά μαζεύοντας τις σκέψεις μου με ικανοποίηση...

«Τώρα να σε δω» είπα και άρχισα να τρέχω χαλαρά στην πίσω αυλή περιμένοντας να την δω πως θα κατέβει, με ένα μεγάλο ειρωνικό χαμόγελο στα χείλια.

Μπέλλα

Βγαίνοντας από το μπάνιο, βρήκα πάνω στο κρεβάτι μια μαύρη φόρμα και ένα σημείωμα που έγραφε:

“Αν σε πέντε λεπτά δεν είσαι κάτω, θα το μετανιώσεις πολύ πικρά”

«Δεν πας στον διάολο πρωί πρωί» είπα στο σημείωμα τσαλακώνοντας το και μόλις το πέταξα στο πάτωμα άρχισα να αλλάζω αλλά μόλις ντύθηκα έπεσα στο κρεβάτι και εκεί που ήμουν έτοιμη να κοιμηθώ, ξαφνικά ένα γρύλισμα με ξάφνιασε και γυρίζοντας προς την άλλη μεριά, είδα ένα τεράστιο Ντόπερμαν να με κοιτάει απειλητικά με τα δόντια του γυμνά και τα σάλια του να τρέχουν αριστερά και δεξιά από το στόμα του ενώ γαβγίζοντας μια φορά, άρχισε να γρυλίζει περισσότερο ερχόμενος κοντά μου με πολύ αργό βήμα... Έσυρα το σώμα μου πάνω στο στρώμα, έκανα όλο και πιο πίσω όσο με πλησίαζε με γουρλωμένα μάτια αλλά δεν τόλμαγα να βγάλω άχνα και μόλις έπεσα στο πάτωμα εκείνο με ένα σάλτο ανέβηκε στο κρεβάτι και άρχισε να με πλησιάζει πιο απειλητικά γαβγίζοντας πιο έντονα και χωρίς να το σκεφτώ σηκώθηκα γρήγορα από το πάτωμα και άρχισα να τρέχω προς την πόρτα... Εκείνο πριν προλάβω να διαβώ το κατώφλι της με ένα σάλτο με έφτασε και κοπανώντας το σώμα του πάνω μου, με έκανε να παίσω στο πάτωμα και πριν προλάβω να κουνηθώ με άρπαξε από την μπλούζα και άρχισε να με σέρνει προς την σκάλα και τότε πανικοβλήθηκα και προσπάθησα να το σταματήσω.

«Εντάξει, εντάξει θα κατέβω μπορείς να σταματήσεις να με σέρνεις;» είπα απελπισμένη και εκείνος σταματώντας μια ανάσα πριν το πρώτο σκαλί με άφησε και έκανε ένα βήμα προς τα πίσω ενώ δεν σταμάταγε να με απειλεί με το γρύλισμα του... Έπιασα την κουπαστή και άρχισα να τρέχω όπως όπως προς τα κάτω και εκείνο άρχισε να με παίρνει στο κατόπι αλλά μόλις έφτασα στο κάτω πάτωμα δεν ήξερα τι να κάνω και εκείνο μπαίνοντας μπροστά μου άρχισε να γαβγίζει και πάλι απειλητικά.

«Τι θες να κάνω;» τον ρώτησα απελπισμένη και εκείνο κοιτώντας με για μια μόνο στιγμή άρχισε να πηγαίνει προς τα δεξιά αλλά κάνοντας δύο βήματα σταμάτησε και γύρισε, με κοίταξε και μου γάβγισε μια φορά... «Θες να σε ακολουθήσω;» ρώτησα και αφού γάβγισε άλλη μια φορά άρχισε πάλι να προχωρεί ενώ σταματώντας που και που έλεγχε αν τον ακολουθούσα... Χωρίς να έχω επιλογή, τον ακολούθησα για να μην το νευριάσω και πάλι και μόλις με οδήγησε στην πίσω αυλή είδα τον Έντουαρτ να τρέχει και μόλις μας είδε έδωσε μόνο μια εντολή...

«30» και ο σκύλος γύρισε πάλι προς το μέρος μου γρυλίζοντας σαν τρελός ενώ με έσπρωχνε με την μύτη του κάνοντας μου ρητό ότι εννοούσε να αρχίσω να τρέχω σαν τον τρελό που έτρεχε σαν τον δαιμονισμένο και ξεφυσώντας τα παράτησα.

«Ω χουυυυ σκάσε πια, σε ακούσαμε» του είπα και εκείνος γαβγίζοντας μια φορά με τράβηξε από το μπατζάκι της φόρμας και με ανάγκασε να κουνηθώ και μόλις άρχισα να προχωρώ με άφησε και πηγαίνοντας από πίσω μου άρχισε να ακολουθεί τα βήματα μου... «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» μουρμούρισα και ο σκύλος γάβγισε μια φορά και στριφογύρισα τα μάτια μου απηυδισμένα... «Δεν φταίω εγώ που ο δικός σου είναι καμπούρης, να διάλεγες καλύτερο» του απάντησα και εκείνος με ένα σάλτο έπεσε και πάλι πάνω στην πλάτη μου κάνοντας με να πέσω φαρδιά πλατιά στο έδαφος και γυρίζοντας ανάσκελα γύρισα και τον κοίταξα νευριασμένα... βάζοντας τα πόδια του πάνω στο στήθος μου με κοίταξε απειλητικά ενώ γρύλισε και πάλι... «Θες να πέσω για ύπνο ή να τρέξω;... διάλεξε» του είπα και ξεφυσώντας έφυγε από πάνω μου και επιτέλους με άφησε να σηκωθώ.

Χριστέ μου που έμπλεξα... αναλογίστηκα και κοίταξα μια φορά προς τον Έντουαρτ αλλά εκείνος συγκεντρωμένος απόλυτα στο ρυθμό του δεν μου έδωσε καμία σημασία και αναστενάζοντας σηκώθηκα όρθια και με έναν χαλαρό ρυθμό άρχισα να τρέχω γύρω από την αυλή προσπαθώντας να αναπνέω ήρεμα για να μην σκέφτομαι τον πόνο που ένιωθα στα γυμνά μου πόδια και ο σκύλος άρχισε πάλι να γαβγίζει.

«Τόσο μπορώ να πάω... Αν θες να τρέξεις κατοστάρι τρέχα στον τρελάρα το αφεντικό σου και παράτα με» του είπα νευριασμένη και τα παράτησε ενώ συνέχιζε να με ακολουθεί με τον δικό μου ρυθμό.

Μετά από δεν ξέρω και εγώ πόσους γύρους, αφού είχα χάσει πια το μέτρημα με την ψυχή στο στόμα σχεδόν να σέρνομαι πάνω στο γρασίδι με τα πόδια μου χειρότερα από ότι ήταν το βράδυ, ο ηλίθιος σκύλος ξαφνικά, αφού γάβγισε, έπεσε πάνω στην πλάτη μου για άλλη μια φορά και με ισοπέδωσε στο γρασίδι... Πριν προλάβω καν να γυρίσω, τραβώντας με από τα μαλλιά άρχισε να ανεβοκατεβάζει το κεφάλι μου και ουρλιάζοντας έπιασα το μαλλί μου και άρχισα να φωνάζω δυνατά.

«Κόφτο πια... τι διάολο θες από μένα;» τον ρώτησα αλλά εκείνο συνέχισε χωρίς να σταματά και παίρνοντας τα τελείως στο κρανίο, γύρισα το σώμα μου... Εκείνο άρχισε να πέφτει πάνω στην πλάτη μου για να με γυρίσει και πάλι μπρούμυτα χωρίς να σταματά να μου τραβάει το μαλλί και δεν ήξερα τι άλλο να κάνω... «Δεν μπορώ να καταλάβω τι θες, σταμάτα να μου τραβάς το μαλλί» φώναξα δυνατά αλλά εκείνο γρύλισε πιο απειλητικά και χωρίς να έχω άλλη επιλογή, γύρισα και πάλι μπρούμυτα και βάζοντας τα χέρια μου μπροστά συνέχισα με πείσμα... «Όχι ρε δεν κάνω τίποτα,τι θα κάνεις γι αυτό» του είπα εκνευρισμένα... Αφήνοντας τα μαλλιά μου, έκανε μια γρήγορη κίνηση και λίγο πριν τα δόντια του βρουν το δέρμα του λαιμού μου, ο Έντουαρτ, του σφύριξε με ένα περίεργο σφύριγμα και ακούγοντας τα δόντια του να κλείνουν πολύ κοντά στο αυτί μου, αυτόματα απομακρύνθηκε από μένα και έκατσε σούζα δίπλα μου χωρίς να με αφήνει από την ματιά του.

«Είσαι τελείως ηλίθιος;...» δεν άντεξα και ξέσπασα γυρίζοντας από την άλλη μεριά κοιτώντας τον Έντουαρτ με την πιο δολοφονική ματιά που διέθετα και εκείνος ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι ήρθε και γονάτισε δίπλα μου.

«Σε αυτό το σπίτι όποιος δεν τα παίρνει με το καλό,τα παίρνει με το άγριο... Την επόμενη φορά που θα τον αμφισβητήσεις να προετοιμαστείς για το πρώτο σου σημάδι... Τώρα γύρνα από την άλλη και κάνε 100 πουσαπς και μόλις τελειώσεις άστον να σε οδηγήσει στο γυμναστήριο... Αν θες μην έρθεις» είπε ειρωνικά και αφού σηκώθηκε άρχισε να ξεμακραίνει και έμεινα με ανοιχτό το στόμα να τον κοιτώ ενώ ανάσαινα γρήγορα με τον θυμό μου να βράζει μέσα μου... Ο σκύλος γάβγισε μια φορά και γυρίζοντας προς το μέρος του, τον κοίταξα με το ίδιο ύφος που κοίταζα και τον Έντουαρτ πριν και εκείνος άρχισε πάλι να γρυλίζει.

«Δεν πα να γαμηθείτε και οι δύο μπας και ισιώσετε λέω εγώ;» του είπα αλλά εκείνο κάνοντας μια απότομη κίνηση με έπεισε ότι δεν αστειεύεται και παρατώντας τα, άρχισα να κάνω αυτό που είπε ο ψυχάκιας χωρίς να έχω άλλη επιλογή... Μόλις ο σκύλος είδε να βάζω τα χέρια μου στην σωστή θέση έκατσε ξανά στην θέση του και με κοίταζε κουνώντας το κεφάλι του πάνω κάτω όπως πήγαινε και το κορμί μου και αυτό για μια στιγμή με έκανε να γελάσω κουνώντας αρνητικά το κεφάλι μου... «Χριστέ μου τι άλλο να περιμένω πια;» ρώτησα κοιτώντας προς τον ουρανό και γυρίζοντας προς το σκυλί του είπα... «Δεν μετράς για μένα;» εκείνος γάβγισε άλλη μια φορά απειλητικά όπως θα έκανε και το αφεντικό του και παράτησα... «Καλά, καλά θα το κάνω εγώ για σένα» του είπα και άρχισα να μετράω φωναχτά ενώ λέμε τώρα πάλευα να λυγίσω τα χέρια μου.

Μόλις είπα εκατό και σωριάστηκα πάνω στο γρασίδι ο σκύλος άρχισε και πάλι να γαβγίζει....

«Δεν μπορώ ούτε μια ανάσα να πάρω πια;» το ρώτησα και εκείνο μου απάντησε με ένα απειλητικό γρύλισμα και με ανάγκασε να σηκωθώ τραβώντας το μανίκι μου και χωρίς να έχω επιλογή αναστέναξα και αφού σηκώθηκα άρχισα να το ακολουθώ.

«Ικανοποιημένος;» τον ρώτησα... Μόλις μπήκα μέσα στο γυμναστήριο όπως το είχε αποκαλέσει, το οποίο ήταν ένα άδειο δωμάτιο όπου ήταν καλυμμένο με στρώμα από την μια άκρη ως την άλλη του πατώματος, εκείνος γυρίζοντας προς το μέρος μου μου απάντησε με μια ειρωνική γκριμάτσα ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι και κρατώντας στο χέρι του μια κρέμα και δύο καρούλια γάζας τα πέταξε προς το μέρος μου λέγοντας.

«Νομίζω μπορείς να περιποιηθείς τα πόδια σου μόνη σου» ειρωνεύτηκε την ώρα που έσκυβα να πάρω τα πράγματα που είχε πετάξει απάνω μου, αφού δεν έκανα καν τον κόπο να τα πιάσω τα άφησα να πέσουν απάνω μου και να καταλήξουν στο πάτωμα και κάνοντας την ίδια γκριμάτσα που είχε κάνει εκείνος πριν, τα πήρα και πήγα στον μπάγκο που είχα δει πριν μπούμε με το κοπρόσκυλο σε αυτό το δωμάτιο... Αφού πήρα ένα πανάκι που βρήκα πάνω σε ένα πάγκο, άρχισα να τα καθαρίζω με καθαρό νερό και μόλις πέρασα την βρομιάρα κρέμα που μου είχε δώσει, τα τύλιξα καλά με τις γάζες και γύρισα και πάλι κοντά του, με κοίταξε με ύφος.

«Σου έχω αφήσει και μια στολή στον πάγκο, τρέχα να αλλάξεις και μετά έλα» είπε και σηκώνοντας τα χέρια μου προς τα πάνω μουρμούρισα σχεδόν μουγκρίζοντας.

«Τι άλλο... όχι πες μου τι;» και εκείνος γυρίζοντας προς το μέρος μου με κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια του νευριασμένα.

«Με εκνευρίζουν τα μουρμουρητά, αν είναι να πεις κάτι πες στο ίσια» μου πέταξε και γύρισα το βλέμμα μου προς το μέρος του και μιμούμενη το δικό του ύφος, απάντησα στον ίδιο τόνο.

«Σάλτα και πηδήξου... ψωνάρα» του είπα και εκείνος ανασηκώνοντας το ένα του φρύδι απάντησε αυτάρεσκα.

«Μμμμμ... βλέπω ότι έχουμε ορεξούλες, Δεσποινίς Ιζαμπέλα... Για να δούμε εκτός από λόγια έχετε τίποτα άλλο να προσφέρετε;» ρώτησε με ύφακι και κάνοντας του κολωδάχτυλο, γυρίζοντας την πλάτη μου πήγα να βάλω την στολή του.

Ήμουν σίγουρη ότι δεν είχα καμία ελπίδα μαζί του αλλά δεν θα έπεφτα αμαχητί... Όσο μου δινόταν η ευκαιρία είχα σκοπό να τον χτυπήσω όπου έβρισκα για να πάρω το αίμα μου πίσω και ας ελπίσουμε ότι έστω και μια θα τον πετύχει, μόνο μια και θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη για πρώτη φορά... Αν νομίζει ότι θα του κάνω την χάρη να περάσει καλά μαζί μου διασκεδάζοντας το, ήταν πολύ γελασμένος... Εφόσον εκείνος ορίζει την ζωή μου, θα του κάνω και εγώ την δική του κόλαση και ο καλύτερος ας κερδίσει... Είπα με πείσμα και μόλις έδεσα την μαλακία που θεωρείτε ζώνη όπως όπως μπροστά μου, πήγα να τον αντιμετωπίσω στην ψύχρα.

«Χριστέ μου ούτε μια ζώνη δεν ξέρεις πια να δένεις;» είπε απηυδισμένα και ερχόμενος κοντά μου, ξέδεσε την ζώνη και γυρίζοντας με ώστε να τον έχω πλάτη έστρωσε την χιαστή μπλούζα του καράτε και περνώντας γύρω από την μέση μου την ζώνη, την έδεσε τόσο σφιχτά που μου έκοψε την ανάσα και με γύρισε και πάλι προς το μέρος του.

«Εσύ γιατί δεν φοράς αυτήν την αηδία;» τον ρώτησα δείχνοντας με ένα νεύμα το γυμνό του στήθος και ανασήκωσε το φρύδι του αυτάρεσκα και προκλητικά με ένα στραβό χαμόγελο.

«Γιατί σου αποσπά την προσοχή;»

«Είναι τρομερά άβολη και το βρίσκω πολύ άδικο να είμαι σε μειονεκτική θέση»

«Αν θες βγάλ' την να είμαστε ίσοι» με προκάλεσε.

«Χαχα... γελάσαμε... εσύ να φορέσεις την δική σου» του γύρισα πίσω και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του... «Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο» είπα αηδιασμένη και εκείνος αμέσως σοβάρεψε.

«Δείξε μου τι ξέρεις να κάνεις» διέταξε και αναστέναξα.

«Είμαι σίγουρη ότι ξέρεις ήδη ότι δεν έχω ιδέα από πολεμικές τέχνες» του είπα και εκείνος κούνησε απηυδισμένα το κεφάλι του κοιτώντας το ταβάνι.

«Χτύπα με» απαίτησε και άρχισα να γελάω δυνατά.

«Τα έχεις παίξει τελείως αγοράκι μου;» είπα μέσα από τα γέλια μου και εκείνος χτυπώντας με την παλάμη του το κούτελο μου με έκανε αυτόματα να σταματήσω.

«Χτύπα με» απαίτησε και σμίγοντας τα φρύδια μου με πείσμα σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος και έμεινα ακίνητη χωρίς να αλλάζω ύφος.

«Όχι» του είπα και εκείνος χτυπώντας άλλη μια φορά το κούτελο μου πιο δυνατά με την παλάμη του, με έκανε να πισωπατήσω αλλά δεν τα παράτησα.

«Χτύπα με» διέταξε επιτακτικά και ανοίγοντας τα μάτια μου αρνήθηκα και πάλι.

«Δεν πρόκειται να σου κάνω την χάρη να με κάνεις σάκο του μποξ για να ικανοποιήσεις το εγώ σου... Δεν έχω καμία ελπίδα να καταφέρω να σε χτυπήσω οπότε γιατί να μπω στον κόπο εξαρχής» του γύρισα πίσω ανασηκώνοντας στιγμιαία το ένα μου φρύδι προκλητικά και πιάνοντας από τα πέτα της ηλίθιας μπλούζας κόλλησε την μούρη του στην μούρη μου και με κοίταξε ακριβώς όπως με κοίταζε το κολώσκυλο του πριν αφρίζοντας.

«Τι άλλαξε;» απαίτησε άλλη μια φορά να μάθει και το γύρισα στην επίθεση βάζοντας τα χέρια μου πάνω στα δικά του.

«Θες να μάθεις τι άλλαξε;» τον ρώτησα με το ίδιο ύφος που είχε εκείνος... «Θα σου πω τι άλλαξε... Είσαι ψεύτης αυτό άλλαξε» του πέταξα στα μούτρα και ανασήκωσε το φρύδι του ειρωνικά χωρίς να αλλάζει ύφος.

«Ψεύτης!» επανέλαβε

«Δεν είσαι;» τον προκάλεσα.

«Όχι δεν είμαι» είπε και τώρα ήταν σειρά μου να του κάνω μια ειρωνική γκριμάτσα.

«Αν δεν είσαι τότε γιατί δεν με αφήνεις να φύγω όπως υποσχέθηκες;» του χτύπησα και απόλυτα σοβαρός απάντησε.

«Θα το κάνω, αλλά όχι πριν τελειώσω μαζί σου»

«Λες ψέματα» του χτύπησα και πάλι.

«Τι σε κάνει να το πιστεύεις;» ρώτησε με ένα αυτάρεσκο ύφος.

«Μπορεί να είμαι αφελής αλλά δεν είμαι χαζή» του είπα με την φωνή μου να ανεβαίνει μια οκτάβα... «Και δεν με πείθεις, δεν έχεις σκοπό να με αφήσεις να φύγω ότι και να κάνω»

«Θα έχεις την επιλογή όταν θα είσαι έτοιμη» είπε και τα πήρα περισσότερο στο κρανίο.

«Ποιον κοροϊδεύεις Έντουαρτ;» του είπα απροκάλυπτα και έτριξε τα δόντια του... «Προσπαθείς να με πείσεις ότι θα μπεις σε τόσο κόπο να με εκπαιδεύσεις και μετά θα με αφήσεις να φύγω έτσι απλά χωρίς να πάρεις τίποτα για αντάλλαγμα;... Σου μοιάζω να τρώω κουτόχορτο;» του είπα νευριασμένα και εκείνος γέλασε.

«Το τρως και το μασάς καλά, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα... Και σταμάτα να κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλο σου γιατί η υπομονή μου τελειώνει... Λέγε τι άκουσες» απαίτησε και πριν τα χάσω προσπάθησα να κάνω την τρελή.

«Τι άκουσα πότε;» ρώτησα αλλά δεν τον ξεγέλασα καθόλου και αν είναι δυνατόν το ύφος του αγρίεψε περισσότερο.

«Είσαι αισχρή ψεύτρα και πριν μου εξαντλήσεις και το τελευταίο λιθαράκι της υπομονής μου, ξέρνα τα πάντα τώρα, αλλιώς δεν σου εγγυώμαι ότι θα καταφέρεις να βγεις ολόκληρη από αυτό το δωμάτιο και αν νομίζεις ότι δεν είμαι ικανός να το κάνω δεν έχεις παρά να το δοκιμάσεις» είπε με τραχιά φωνή και άρχισα να τρέμω.

«Δεν άκουσα τίποτα» φώναξα αμυντικά και προσπάθησα να ξεκολλήσω μάταια από το σφιχτό του κράτημα.

«Τώρα ποιος λέει ψέματα;» συνέχισε πιο αυτάρεσκα ενώ τα χέρια του έσφιγγαν πιο απειλητικά την μπλούζα μου και ένιωθα ότι λίγο ήθελε να την κάνει κομμάτια.

«Άφησε μεεεεε» τσίριξα και προσπάθησα να παλέψω για την ζωή μου αλλά εκείνος γρήγορος με καθήλωσε στο πάτωμα και ακινητοποιώντας το σώμα μου με το δικό του, κράτησε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου με το ένα του χέρι και με το δεύτερο συγκράτησε το κεφάλι μου σταθερό από το σαγόνι μου.

«Τι άκουσες;» απαίτησε ξανά και κλείνοντας τα μάτια μου για να αποφύγω την ματιά του, σφράγισα το στόμα μου και τα δάκρυα μου άρχισαν να κυλάνε ακατάπαυστα πάνω στα μάγουλα μου.

«Λέγε» τσίριξε απειλητικά καθώς με χαστούκιζε και με μια κραυγή άρχισα να κλαίω ενώ οι λυγμοί μου, μου έκοβαν την ανάσα μου.

«Δεν πρόκειται να βγεις από εδώ μέσα ζωντανή αν δεν αρχίσεις να μιλάς» απείλησε και δεν ήξερα τι να κάνω, αφού και να μίλαγα πάλι την ίδια κατάληξη θα είχα.

«Λέγε που να σε πάρει τι ήταν το πρώτο πράγμα που άκουσες» απαίτησε δίνοντας άλλη μια δυνατή σφαλιάρα και λυγίζοντας επανέλαβα τα λόγια της κοπέλας.

«Μια κοπέλα είπε ότι έκανες καταπληκτική δουλειά με αυτόν τον πίνακα» είπα τρεμάμενα με δυσκολία μέσα από τους λυγμούς μου και εκεί που περίμενα τα χειρότερα ξαφνικά με άφησε από το κράτημα του και φεύγοντας από πάνω μου, έκατσε δίπλα μου και έπιασε το κεφάλι του με τα χέρια του αρχίζοντας να ανασαίνει γρήγορα.

«Που να σε πάρει και να σε σηκώσει, έπρεπε να σε σαπίσω στο ξύλο για να το πεις;» είπε νευριασμένα και τον κοίταξα χωρίς να καταλαβαίνω.

«Μα είπες ότι αν ανακαλύψω τι δουλειά κάνεις θα με σκοτώσεις» είπα αμυντικά και με κοίταξα με ένα ψυχρό βλέμμα.

«Και τώρα ξέρεις;» ειρωνεύτηκε σηκώνοντας το ένα του φρύδι και έμεινα να τον κοιτώ μπερδεμένη... «Μην προσπαθήσεις ποτέ να με κοροϊδέψεις ξανά, γιατί την επόμενη φορά δεν σου εγγυώμαι ότι θα καταφέρω να συγκρατηθώ...» δήλωσε κατηγορηματικά και συνέχισα να τον κοιτώ μπερδεμένη... «Τώρα σήκω και δείξε μου τι μπορείς να κάνεις» είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση γι αυτό και μόλις σηκώθηκε με τράβηξε από το χέρι βίαια, αναγκάζοντας με να κάνω και εγώ το ίδιο και μόλις βρεθήκαμε αντικριστά έκανε μισό βήμα προς τα πίσω και διέταξε ξανά.

«Χτύπα με»