Haunted Love "17. Η ανταρσία"

Αφού την έστειλα να πάει να πλυθεί, έμεινα για λίγο να την κοιτώ καθώς εκείνη παλαντζάροντας έφτασε με κόπο στην πόρτα.

«Σίγουρα δεν θες βοήθεια;» την ρώτησα και εκείνη ντροπιασμένη και κατακόκκινη γύρισε προς το μέρος μου δαγκώνοντας τα χείλια της κατένευσε και περνώντας την γλώσσα μου από τα χείλια μου, προσπάθησα με κόπο να καταπνίξω το ξέσπασμα μου.

«Αν χρειαστείς φώναξε με» της είπα χαμογελώντας και εκείνη χωρίς να πει τίποτα πηγαίνοντας τοίχο, τοίχο τρεκλίζοντας με μεγάλο κόπο, μπήκε μέσα στην τουαλέτα… Μόλις έκλεισε την πόρτα, έπεσα πάνω στο στρώμα και άρχισα να γελώ σιγανά για να μην με ακούσει και προκαλέσω το μένος της ξανά.

Δεν ξέρω από πότε έχω να γελάσω τόσο πολύ... Ήταν πραγματικά το κάτι άλλο και όσο σκέφτομαι ότι κάποια στιγμή θα χρειαστεί να την αποχωριστώ τόσο τρελαίνομαι... Παρά τις άσχημες στιγμές που έχουμε μοιραστεί, μαζί της νιώθω ότι μπορώ να κάνω τόσα πολλά πράγματα αβίαστα που ξαφνιάζουν ακόμα και τον ίδιο μου τον εαυτό... Αλλά που να με πάρει τα θέλω όλα και δεν θα σταματήσω μέχρι να τα αποκτήσω... Σίγουρα πρέπει να ξανασκεφτώ τις επιλογές μου και να το πάρω από την αρχή... αλλά με τον χρόνο να τελειώνει νιώθω να πνίγομαι και δεν έχω ιδέα πως θα καταφέρω να την πείσω να λογικευτεί.

Αλλάζοντας τα σεντόνια πήγα στην γκαρνταρόμπα της και μόλις μπήκα μέσα έμεινα αναποφάσιστος... Ποτέ δεν μου έφερνε αντίρρηση σε ότι της έδινα να φορέσει και ο πειρασμός ήταν τόσο μεγάλος που δεν άντεξα και χωρίς να το σκεφτώ πήρα στα χέρια μου το πιο σέξι στριγγάκι που της είχα αγοράσει μαζί με το αγαπημένο μου μεταξωτό νυχτικάκι που το είχα επιλέξει με μεγάλη προσοχή για εκείνην και έλπιζα να μην μου τα φέρει στο κεφάλι... Περίμενα πολύ καιρό για να την δω μέσα σε αυτά που μου ήταν αδύνατον να συγκρατήσω άλλο το εγώ μου για να μην την βάλω τώρα να τα φορέσει για να την φάω με τα μάτια μου και φυσικά αργότερα να το κομματιάσω για να το ευχαριστηθώ όπως το έχω φαντασιωθεί τόσες άλλες φορές... Μμμμ και μόνο στην σκέψη... Δεν την βγάζω καθαρή... Διάολε δεν την βγάζω με τίποτα καθαρή... Έντουαρτ σύνελθε πριν να είναι αργά... επέπληξα τον εαυτό μου και πριν γυρίσω για να βγω από την γκαρνταρόμπα της, το μάτι μου έπεσε πάνω στο ρουμπίνι που είχε πάνω το γλυκό της που εκείνη το είχε παρατήσει απαξιωτικά πάνω στο τραπέζι και χωρίς να το σκεφτώ το πήρα και αυτό μαζί μου και γυρνώντας στο δωμάτιο μου, αφού άφησα το νυχτικάκι και το στριγκάκι πάνω στο κρεβάτι, άφησα και το διαμάντι απάνω τους και πήγα προς την τουαλέτα για να σιγουρευτώ ότι είναι καλά.

Μόλις μπήκα μέσα το θέαμα που αντίκρισα μου έκοψε την ανάσα... Έχοντας ακουμπήσει τα χέρια της πάνω στα πλακάκια είχε γείρει το πρόσωπο της προς τα πίσω και αφήνοντας το νερό να πέφτει πάνω στο πρόσωπο της είχε μείνει ακίνητη χαμένη μέσα σε έναν δικό της κόσμο.

Το κορμί μου όλο συγκλονίστηκε και άρχισε να τρέμει... Ήταν η ομορφιά προσωποποιημένη και δεν είχα ιδέα πως να συγκρατήσω τον εαυτό μου ώστε να μην ανοίξω εκείνην ακριβώς την στιγμή την γυάλινη πόρτα που μας χώριζε και να την κολλήσω πάνω στα πλακάκια για να την γευτώ ξανά και ξανά.

Κλείνοντας τα μάτια μου με το ένα μου χέρι προσπάθησα να συγκεντρωθώ αλλά ήταν τόσο πολύ όλο αυτό για μένα...

«Είσαι καλά;» ρώτησε με αγωνία καθώς έκλεινε το νερό και σταματώντας να αναπνέω είπα γρήγορα πριν προλάβω να το μετανιώσω.

« Πήγαινε να αλλάξεις» χωρίς να ανοίγω τα μάτια μου και ένιωσα να περνάει από δίπλα μου γρήγορα εκτελώντας αμέσως την εντολή μου και ήμουν εκατό τα εκατό σίγουρος ότι την είχα και πάλι τρομοκρατήσει.

Πριν χάσω τελείως την λογική μου μπήκα μέσα στην ντουζιέρα και βάζοντας το κρύο νερό να πέσει απάνω μου με δύναμη, το άφησα να κατευνάσει την φωτιά που έκαιγε μέσα μου αλλά που να με πάρει δεν ήταν αρκετό... Πως σκατά τα έχω μπλέξει έτσι;... Συνήθως αφού πάρω αυτό που θέλω μετά όλα γίνονται πιο εύκολα... Γιατί με αυτό το κορίτσι πρέπει να γίνονται όλα ανάποδα;... Κάνε μόνο να μην το μετανιώσει, γιατί δεν έχω ιδέα πως θα καταφέρω να συγκρατήσω τον εαυτό μου... Μόνο να μην το μετανιώσει γιατί αν με αφήσει αγάμητο πάλι το ορκίζομαι ότι από τα νεύρα μου είμαι ικανός να γκρεμίσω όλο το σπίτι... Μόνο να μην το μετανιώσει... Έλεγα ξανά και ξανά από μέσα μου και ελπίζοντας αυτό να βοηθήσει λίγο την κατάσταση άρχισα να ικανοποιώ τον εαυτό μου μπας και ξεθυμάνω πριν πάω κοντά της αλλά τελειώνοντας και βλέποντας την τεράστια διαφορά του πριν με του τώρα κατάλαβα το πόσο μεγάλη μαλακία ήταν που το έκανα γιατί τώρα με έκανε να την θέλω περισσότερο και από αγανάκτηση άρχισα να χτυπάω το κεφάλι μου πάνω στα πλακάκια.

Στο διάολο όλα... Είναι δική μου, πάει και τελείωσε... Δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσω να μου συμβεί αυτό ξανά...

Βγαίνοντας από το μπάνιο πιο ήρεμος πια την βρήκα να κάθετε στην άκρη του κρεβατιού φορώντας το νυχτικάκι που της είχα πάρει και κράτησα την ανάσα μου για να καταφέρω να μην ουρλιάξω από την έξαψη που ένιωσα... Ήταν χίλιες φορές πιο όμορφη από όσο την είχα φανταστεί και αυτό ήταν το τελειωτικό χτύπημα κάτω από την ζώνη.

Μπέλα

Όταν αντιλήφθηκα την παρουσία του μέσα στο μπάνιο και γύρισα να τον κοιτάξω έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου... Δεν ήξερα τι του είχε συμβεί και μόνο στην ιδέα ότι θα μπορούσε αυτό που είχε πάθει να είχε αντίκτυπο πάνω μου με έκανε να τρέμω σύγκορμη.

«Είσαι καλά;» τον ρώτησα με την καρδιά μου να χάνει τους χτύπους της και μόλις μου έδωσε την εντολή να πάω να αλλάξω άρχισα να τρέχω χωρίς καν να το σκεφτώ πριν αλλάξει γνώμη… αφού πρώτα άρπαξα μια πετσέτα στα χέρια μου πριν βγω από το μπάνιο αλλά μόλις μπήκα στο δωμάτιο του, αμέσως φρέναρα, ανοίγοντας τα μάτια μου διάπλατα από το σοκ.

Πάνω στο κρεβάτι του είχε αφήσει ένα ολομέταξο νυχτικάκι στο χρώμα του πάγου που σίγουρα και χωρίς να το φορέσω καταλάβαινα ότι κάλυπτε τα τελείως απαραίτητα με ένα σέξι στριγκάκι στο ίδιο χρώμα από το ίδιο ύφασμα και την ίδια δαντέλα με αυτή που είχε στο τελείωμα το νυχτικάκι και έχασα την ανάσα μου ενώ κοίταξα για λίγο πίσω μου να σιγουρευτώ ότι δεν ερχόταν.

Πως θα τα φορέσω εγώ αυτά και θα μπορέσω να παραμείνω ψύχραιμη;... Ξεροκατάπια αλλά μόλις τα πλησίασα, το διαμάντι που υπήρχε απάνω στα ρούχα, μου απέσπασε την προσοχή και βάζοντας το χέρι μου μπροστά στο στόμα μου έπνιξα την κραυγή μου χωρίς να ξέρω τι να σκεφτώ... Κάτι μου θύμιζε αλλά δεν ήμουν σε θέση εκείνην την στιγμή να καταφέρω να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει ώστε να το θυμηθώ.

Τυλίγοντας την πετσέτα μου γύρω από το σώμα μου σαν ασπίδα, έκατσα στην άκρη του κρεβατιού και με πληγωμένο ύφος κοίταξα προς την μισάνοιχτη πόρτα της τουαλέτας μένοντας ξέπνοη.

Ένιωθα τελείως φτηνή και απέραντα αηδιασμένη με τον ίδιο μου τον εαυτό... Πως μπόρεσα να το επιτρέψω αυτό να συμβεί;... Πως μπόρεσα να τον αφήσω να μου το κάνει αυτό;... Για ποια με πέρασε;... Για καμία του δρόμου που πρώτα την πηδάει και μετά αφήνει τα λεφτά στο κομοδίνο και φεύγει σαν κύριος;... αναρωτιόμουν ενώ τα δάκρυα μου έκαναν την εμφάνισή τους… Μόλις άκουσα το νερό να κλείνει, με μια ανάσα σκούπισα το σώμα μου και το πρόσωπο μου γρήγορα ενώ αμέσως φόρεσα ότι μου είχε αφήσει και πριν εκείνος επιστρέψει στο δωμάτιο έκατσα ξανά στο κρεβάτι κρατώντας το περιδέραιο στα χέρια μου από την αλυσίδα του.

«Μπορείς να μου πεις τι είναι αυτό;» τον ρώτησα με πόνο στην φωνή μου καθώς σήκωσα την ματιά του με θράσος προς το μέρος του και εκείνος έσμιξε τα φρύδια του με απορία.

«Είναι το διαμάντι που είχε πάνω το γλυκό σου, δεν το θυμάσαι;...» με ρώτησε και το κοίταξα άλλη μια φορά φέρνοντας το κοντά στο πρόσωπο μου και κατάλαβα ότι είχε δίκιο, γι αυτό μου φαινόταν τόσο γνωστό... «Το είχες αφήσει πάνω στο τραπέζι...» συνέχισε ενώ ερχόταν προς το μέρος μου και γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του... «Και το πήρα για να σου το δώσω, αλλά με όλα αυτά δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω μέχρι στιγμής... Όταν το είδα όμως πριν που πήγα να σου φέρω μια αλλαξιά, δεν μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό, το είχες κερδίσει με την αξία σου» είπε τονίζοντας το "είχες" για να μου δώσει να καταλάβω ότι δεν το έκανε για να με ανταμείψει που του δόθηκα και έμεινα μπερδεμένη να τον κοιτώ... «Σε θέλω σαν κολασμένος από την πρώτη στιγμή που σε είδα, αλλά δεν είσαι πόρνη για να σου φέρομαι σαν να είσαι Μπέλα, γι αυτό και σε σέβομαι» συμπλήρωσε μόλις πήρε το περιδέραιο στα χέρια του και ανοίγοντας το κούμπωμα έκατσε δίπλα μου και γυρίζοντας με ώστε να είμαι πλάτη σε εκείνον το πέρασε στον λαιμό μου... «Μην αμφιβάλεις ποτέ γι αυτό... Ότι έγινε, έγινε γιατί το θέλαμε και οι δύο και όχι γιατί πληρώνεσαι γι αυτό... Δεν είναι η δουλειά σου να μοιράζεσαι το κρεβάτι μου» συνέχισε με την βελούδινη φωνή του ενώ με το πιο απαλό άγγιγμα κατηφόριζε τα χέρια του από τον ώμο μου προς το άκρο των χεριών μου και αμέσως όλο μου το κορμί συγκλονίστηκε και άρχισε να τρέμει... «Αλλά αν το θέλεις μπορείς να το έχεις» συμπλήρωσε με την φωνή του ένας ψίθυρος μέσα στο αυτί μου την στιγμή που δάγκωσε τον λοβό μου και την στιγμή που βόγκηξα πριν καν το καταλάβω εκείνος με παρέσυρε μαζί του τυλίγοντας το χέρι του γύρω από το σώμα μου και βάζοντας με να ξαπλώσω πάνω στο κρεβάτι χωρίς να με αποχωρίζεται από την αγκαλιά του, έπιασε τα καλύμματα και σκεπάζοντας μας, με βόλεψε καλύτερα μέσα στην αυτήν και συνέχισε πιο τρυφερά... «Κλείσε τα μάτια σου, σου χρειάζεται ύπνος» και δεν ξαναμίλησε.

Ένιωθα μια απίστευτη ανακούφιση και εφορία... Τα μάτια μου έκλειναν αλλά το μυαλό μου δεν σταμάταγε να δουλεύει με την ταχύτητα του φωτός, αναμασώντας ξανά και ξανά όλα όσα είχε πει από την στιγμή που με επανέφερε από την λιποθυμία και μετά και χωρίς να είμαι ικανή να χαλιναγωγήσω τον εαυτό μου τελικά έσπασα την σιωπή.

«Έντουαρτ;» ψιθύρισα χωρίς να είμαι σίγουρη αν εκείνος είχε ήδη αποκοιμηθεί.

«Μμμμ;» ανταποκρίθηκε χωρίς να κουνιέται σπιθαμή και γυρίζοντας το κεφάλι μου προς το μέρος του ενώ το σώμα μου παρέμεινε ακίνητο τον κοίταξα με όλη την περιέργεια μου αλλά εκείνος είχε κλειστά τα μάτια του και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γύρισα ξανά το κεφάλι μου στην ευθεία και έμεινα αναποφάσιστη... «Δεν κοιμάμαι» είπε εκείνος βλέποντας ότι δεν έλεγα τίποτα άλλο και τελικά τα παράτησα.

«Μην θυμώσεις, αλλά δεν μπορώ να μην ρωτήσω» παρακάλεσα με την καρδιά μου να χτυπάει μέσα στο στήθος μου σαν τρελή και μόλις ακούμπησε τα χείλια του πάνω στην βάση του λαιμού μου ένιωσα το χαμόγελο του.

«Πες μου μωρό μου» είπε με την βελούδινη φωνή του μέσα στο αυτί μου και κλείνοντας τα μάτια μου, προσπάθησα να ανασάνω ήρεμα για να κατευνάσω την έξαψη που μου προκάλεσε.

«Είσαι σίγουρος ότι δεν αισθάνεσαι τίποτα για μένα;» τελικά πήρα την απόφαση και ρώτησα και το σιγανό του γέλιο με τάραξε, δεν είχα ιδέα πως να νιώσω γι αυτό.

«Μην το παίρνεις προσωπικά μωρό μου...» είπε αμέσως γυρίζοντας με προς την μεριά του για να τον κοιτώ ενώ απομάκρυνε τα μαλλιά μου από το πρόσωπο μου συνεχίζοντας... «Όλα τα συναισθήματα μου έχουν χαθεί, γιατί επέλεξα να το κάνω και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ανασυρθούν ποτέ ξανά... Στην δουλειά μου Μπέλα δεν χωράνε συναισθηματισμοί... Η ζωή μου είναι η δουλειά μου και δεν αφήνω τίποτα να μπει ανάμεσα σε μένα και σε αυτήν...» είπε κατηγορηματικά με αυστηρό τόνο και κάνοντας μια παύση πήρε μια απαλή ανάσα και συνέχισε πιο ήρεμα... «Το ότι δεν έχω συναισθήματα όμως δεν σημαίνει ότι δεν σέβομαι των άλλων...» τώρα έπρεπε να απαντήσω σε αυτό;... «Άλλα ότι έχει να κάνει με την δουλειά μου, δεν δέχομαι λάθη γιατί αυτόματα αυτό στοιχίζει την ζωή και των δύο μας... Όσο όμως αφορά την προσωπική σου ζωή, δεν έχω κανένα δικαίωμα να την επηρεάζω, γι αυτό και βλέπεις τόσο έντονα αυτήν την αντίθεση» ολοκλήρωσε την πρόταση του και έσμιξα τα φρύδια μου χωρίς να είμαι ικανή να κάνω μια λογική σκέψη σε όλα αυτά.

«Προσπάθησε να κοιμηθείς» επανέλαβε ξανά απαλά, μόλις είδε να μην ανταποκρίνομαι γυρίζοντας με ξανά στο πλάι για να βολευτώ καλύτερα και με το μυαλό μου μακριά έκλεισα τα μάτια ανίκανη να τα κρατήσω άλλο ανοιχτά και σχεδόν αμέσως σφράγισαν και χάθηκα μέσα στα όνειρα μου.

Έντουαρτ

Η θερμότητα του κορμιού της με συνδυασμό την απαλή της αναπνοή με τάραζαν τόσο πολύ που έκανε αδύνατον να χαλαρώσω έστω και για ένα λεπτό και παρατώντας τα, την άφησα στην ησυχία της και κατέβηκα κάτω για να μπορέσω να αποσπάσω την σκέψη με κάτι άλλο... Ο Φλικ έξω από την κουζίνα μου θύμισε ότι είχε πια μεσημεριάσει και νιώθοντας την κοιλιά μου να διαμαρτύρεται σκέφτηκα τελικά να φτιάξω κάτι για να φάω ενώ τον κοίταξα πρώτα στα μάτια ανέκφραστα και εκείνος μου ανταπέδωσε το βλέμμα με ένα παραπονιάρικο γρύλισμα σκύβοντας το κεφάλι του για να αποφύγει το βλέμμα μου και αναστέναξα... Τι διάολο θα κάνω με σας τους δύο;... αναρωτήθηκα για άλλη μια φορά μέσα μου και εκείνος αισθανόμενος την αλλαγή της διάθεσης μου σήκωσε την ματιά του και πάλι προς το μέρος μου και ερχόμενος κοντά μου έτριψε το κεφάλι του πάνω στο μπατζάκι της φόρμας μου και τα παράτησα.

«Έλα να φτιάξω κάτι για να φάμε» του είπα με ήρεμη φωνή καθώς του χτύπησα απαλά το κεφάλι του παρηγορητικά και εκείνος αμέσως γάβγισε μια φορά και χαμογελώντας μου με το ιδιαίτερο του σκυλίσιο χαμόγελο, μου έγλυψε το χέρι και αμέσως άρχισα να το τινάζω.

«Μπλιαχ... κόφτο αυτό... Ξέρεις ότι με αηδιάζει να με γλύφεις» του είπα αμέσως αηδιασμένος και εκείνος γρύλισε άλλη μια φορά παραπονιάρικα και προπορεύτηκε ανοίγοντας την πόρτα για να μπει στην κουζίνα χωρίς να με περιμένει και κούνησα το κεφάλι μου απηυδισμένα κοιτώντας το ταβάνι... Αδιόρθωτοι και οι δύο, είπα μέσα μου και άρχισα να προχωρώ.

Καθώς έτρωγα κοίταζα τον Φλικ με απορία...

«Έχεις καμία ιδέα πως να την συμμορφώσω;...» τον ρώτησα και εκείνος με κοίταξε με απορία γυρίζοντας το κεφάλι του μια αριστερά και μια δεξιά με κλειστό το στόμα σαν να μου έλεγε "από που και ως που" και γέλασα σιγανά... «Με σένα τα παίρνει πιο γρήγορα» του εξήγησα και εκείνος αφήνοντας το φαγητό του, αφού γάβγισε μια φορά έκανε δύο βήματα μπροστά και γύρισε και πάλι προς το μέρος μου, δίνοντας μου το μήνυμα ότι ήθελε να τον ακολουθήσω... Παίρνοντας το πιάτο μου και το κρασί μου στο χέρι άρχισα να τον ακολουθώ με απορία ενώ εκείνος με οδηγούσε στο δωμάτιο αναψυχής και μόλις έφτασε μπροστά στην τηλεόραση πήρε το τηλεκοντρόλ και γύρισε κοντά μου.

«Θες να δούμε τηλεόραση;» τον ρώτησα με απορία και αφήνοντας το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα γάβγισε μια φορά και ανασήκωσα τους ώμους μου αδιάφορα... «Ότι πεις» του απάντησα και μόλις έκατσα στον καναπέ και άφησα το πιάτο μου και το κρασί μου στο τραπεζάκι γύρισα την ματιά μου προς το μέρος του... «Οκ τι θες να δούμε;» τον ρώτησα ανοίγοντας την τηλεόραση και εκείνος γάβγισε και πάλι... «Ξέρεις δεν μιλάω σκυλίσια, διάλεξε μόνος σου» του είπα βάζοντας το πρόγραμμα με τις ταινίες και αφήνοντας το τηλεκοντρόλ στο πάτωμα, εκείνος ήρθε από πάνω του και πατώντας τα κουμπιά άρχισε να κοιτά το πρόγραμμα.

Μόλις σταμάτησε να αλλάζει το πρόγραμμα γύρισε την ματιά του προς το μέρος μου και γάβγισε μια φορά και τον κοίταξα με απορία.

«Θες να δούμε την πρώτη ταινία του Καράτε Κιντ;» ρώτησα δύσπιστα και άρχισα να γελάω... Γρύλισε μια φορά παραπονιάρικα και γάβγισε και πάλι... «Εντάξει, εντάξει, σταμάτα την γκρίνια» είπα απηυδισμένος και παίρνοντας το τηλεκοντρόλ ρύθμισα την ταινία και την άφησα να παίζει χωρίς να της δίνω και πολύ σημασία μιας και που την θεωρούσα τελείως γελοία και μόλις ο Φλικ το κατάλαβε γάβγισε.

«Όχου τι θες πια;...» τον ρώτησα πίνοντας μια γερή γουλιά από το κρασί μου και γάβγισε και πάλι κοιτώντας την οθόνη... Από περιέργεια κοίταξα και εγώ για να δω τι του έκανε εντύπωση και άρχισα να γελάω δυνατά μόλις άρχισα να μπαίνω στο μυαλό του... «Λες να πιάσει;» τον ρώτησα κοροϊδευτικά ακόμα γελώντας και εκείνος γύρισε το πρόσωπο του προς το μέρος μου και γάβγισε για απάντηση... «Άντε να δω τι άλλο θα κάνω με σας τους δύο που έμπλεξα» είπα και βάζοντας το χέρι μου πάνω στο κεφάλι μου άρχισα να ξεσπάω σε γέλια χωρίς να είμαι ικανός πια να το ελέγξω και ο Φλικ αμέσως ήρθε μπροστά στα πόδια μου και έβαλε το κεφάλι του να ακουμπήσει πάνω σε αυτά... «Εντάξει, εντάξει, σταμάτα να παρακαλάς, ξέρεις ότι μου την δίνει αυτό» του είπα νευριασμένα σταματώντας αυτόματα το γέλιο μου και εκείνος με κοίταξε και πάλι ικετευτικά... «Είσαι σίγουρος γι αυτό;» τον ρώτησα και γάβγισε άλλη μια φορά για απάντηση... «Η νεκροψία θα δείξει» του απάντησα και βάζοντας ξανά από την αρχή την ταινία έμεινα να την βλέπω σκεπτόμενος την πρόταση του Φλικ... Δεν είναι και τόσο κακή ιδέα τελικά... Ποιος ξέρει ίσως και να πιάσει.

Δεν είχα καταλάβει πια στιγμή με είχε πάρει ο ύπνος πάνω στον καναπέ αλλά μόλις άνοιξα τα μάτια μου το μόνο φως που υπήρχε μέσα στο δωμάτιο ήταν από την τηλεόραση και με περιέργεια κοίταξα το ρολόι του τοίχου και έμεινα έκπληκτος μόλις κατάλαβα ότι είχε πάει τόσο αργά... Άραγε εκείνη θα είχε ξυπνήσει;... Αναρωτήθηκα καθώς τεντωνόμουν για να ξεπιαστώ και κοιτάζοντας γύρω μου συνειδητοποίησα ότι ο Φλικ δεν ήταν πουθενά και ήμουν σίγουρος ότι θα είχε κατασκηνώσει έξω από την κουζίνα περιμένοντας με.

Όταν έφτασα έξω από την πόρτα δεν τον βρήκα ούτε εκεί και παραξενεύτηκα... Που στο καλό είχε πάει;... σκέφτηκα και ανεβαίνοντας απάνω τον άκουσα να τρέχει προς το δωμάτιο του και πλέων ήμουν σίγουρος ότι όταν δεν το καταλαβαίνω πάει και κοιμάται μαζί της, αλλά λογικά εκείνη δεν το έχει πάρει είδηση αφού νομίζει ότι της κρατάει κακία... Έκλεισα τα μάτια μου με το χέρι μου και πήρα μια βαθιά ανάσα... Τον έχω ικανό να βρει τρόπο να την βγάλει από το σπίτι και αυτό με δίχαζε πάρα πολύ, δεν μπορώ να του επιτρέψω να κάνει κάτι τέτοιο αλλά που να με πάρει δεν θέλω και να τον αποχωριστώ.

Άφησα την ανάσα μου να βγει βίαια από μέσα μου και εφόσον εκείνη ακόμα κοιμόταν έκλεψα την ευκαιρία και κατέβηκα ξανά κάτω για να ετοιμάσω κάτι για να φάμε πριν την ξυπνήσω... Σίγουρα θα έχει λυσσάξει στην πείνα πια, εδώ εγώ που έφαγα και το μεσημέρι και πεινάω.

Ανεβαίνοντας ξανά την σκάλα για να πάω να την ξυπνήσω τα ίδια βήματα από τον Φλικ ακούστηκαν και πάλι και αναστέναξα βαριά... Παρόλο που έχει καταλάβει ότι τον κατάλαβα εκείνος το επανέλαβε... Τι διάολο θα κάνω μαζί του;

Μπαίνοντας στο υπνοδωμάτιο μου όμως και κοιτώντας την, η σκέψη μου σταμάτησε εκεί... Ήταν απλωμένη σε όλο το κρεβάτι τελείως ξεσκέπαστη με το μαξιλάρι μου κάτω από το σώμα της να το έχει αγκαλιάσει, ενώ το ένα της πόδι ήταν στην ευθεία και το άλλο, μαζεμένο κοντά στο σώμα της αφήνοντας σε κοινή θέα το τουρλωτό της κωλαράκι και το καυτό της μουνάκι και αυτό αυτόματα με έκανε να εκραγώ ολόκληρος.

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα για να ελέγξω τα ένστικτα μου, ξάπλωσα δίπλα της και βάζοντας το χέρι μου πάνω στην λεπτή της μεσούλα έγειρα όλο μου το κορμί πάνω από το δικό της χωρίς να την ακουμπώ, απομάκρυνα το μαλλί της από τον λαχταριστό λαιμό της, άρχισα να την φιλώ τρυφερά... Η ανταπόκριση της ήταν τόσο άμεση που με απογείωσε.

«Μμμμ...» μουρμούρισε ναζιάρικα μέσα στον ύπνο της και το χέρι μου αμέσως πήρε φωτιά πάνω στο μεταξένιο της δέρμα ενώ τα χείλια μου δεν σταμάταγαν να την γεύονται.

«Ξύπνα ωραία κοιμωμένη, το δείπνο σου είναι έτοιμο» της είπα με βαθιά φωνή παρασυρμένος από το πάθος μου ενώ της δάγκωνα απαλά τον λοβό του αυτιού της και εκείνη αμέσως ανατρίχιασε και άφησε έναν ηδονικό αναστεναγμό.

«Άφησε με λίγο ακόμα...» παρακάλεσε παραπονιάρικα... «Είναι τόσο ωραίο όνειρο» συνέχισε και γέλασα σιγανά, ενώ ο ερεθισμός μου αμέσως ανταποκρίθηκε και άρχισε να πονάει από επιθυμία.

«Αν ανοίξεις τα ματάκια σου, σου υπόσχομαι να το κάνω πραγματικότητα» δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου και της είπα και το ξαφνικό της πάγωμα με συνδυασμό το αυτόματο σταμάτημα της αναπνοής της, με έκανε να αναστενάξω.

Χωρίς να υπολογίσει τις κινήσεις της γύρισε απότομα προς το μέρος μου σε μια προσπάθεια να φύγει από κάτω μου και ο αγκώνας της αιφνιδιάζοντας με, καρφώθηκε πάνω στην μύτη μου και γυρίζοντας ανάσκελα κρατώντας την μύτη μου ελέγχοντας την αν είχε ματώσει έμεινα ακίνητος για να ελέγξω τον εαυτό μου πριν εξοστρακιστώ τελείως.

«Δεν μπορώ να πω, ξέρεις πως να καταστρέφεις μια καλή στιγμή» σχολίασα και εκείνη γονατίζοντας αντικριστά μου πάνω στο κρεβάτι προσπαθώντας να καλύψει όπως όπως το κορμί της τραβώντας προς τα κάτω το νυχτικάκι της ενώ με το δεύτερο χέρι της κάλυπτε το στήθος της, με κοίταξε σοκαρισμένη ενώ άρχισε να κοιτάει γύρω της με θολή ματιά, σαν να παρατηρούσε για πρώτη φορά το δωμάτιο μου.

«Τι κάνω εδώ;...» αναρωτήθηκε φωναχτά.

«Δεν έλεγα τίποτα άλλο ο πούστης» μουρμούρισα σαν απάντηση απηυδισμένος και μόλις γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου άρχισε τις κατηγορίες.

«Τι νομίζεις ότι κάνεις;... Τι ακριβώς συνέβη;... Γιατί είμαι στο δωμάτιο σου και μάλιστα ντυμένη έτσι;» έλεγε ακατάπαυστα και τρίβοντας σπασμωδικά το πρόσωπο μου, ανασηκώθηκα παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.

«Καταρχήν χαλάρωσε, χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου και προσπάθησε να θυμηθείς τι έχει συμβεί» απαίτησα χωρίς να είμαι ικανός να το χαλιναγωγήσω με σκληρή φωνή και εκείνη το γύρισε στην επίθεση.

«Δεν θέλω να θυμηθώ...» κλαψούρισε με πείσμα ενώ ύψωνε περισσότερο την φωνή της... «Πως μπόρεσες να μου το κάνεις αυτό» συνέχισε και με έβγαλε από τα ρούχα μου.

«Για να σου πω αρκετά... Εγώ σε προειδοποίησα γι αυτό, τώρα πας να βγεις και από πάνω;» της είπα υψώνοντας και την δική μου φωνή και άρχιζε να κλαίει.

«Μα ήμουν μεθυσμένη δεν ήξερα τι έκανα» έλεγε μέσα από τους λυγμούς της... «Με ποιο δικαίωμα μου το έκανες αυτό;» έλεγε ξανά και ξανά και το αίμα μου είχε αρχίσει να ανεβαίνει στο κεφάλι μου.

«Μπέλα σύνελθε πριν χάσω το μυαλό μου τελείως» της φώναξα με τα μάτια μου να πετάνε σπίθες και εκείνη με κοίταξε ζαρώνοντας τα φρύδια της νευριασμένη.

«Δεν φτάνει που έκανες ότι έκανες, θα με δείρεις και από πάνω;» ρώτησε δύσπιστη.

«Ε δεν τρώγεσαι με τίποτα» είπα βγαίνοντας εκτός εαυτού την στιγμή που της άστραψα ένα χαστούκι μπας και συνέλθει λίγο και αμέσως ο Φλικ έπεσε απάνω μου γρυλίζοντας και γαβγίζοντας και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μου.

Πετώντας τον στο πάτωμα γύρισα το σώμα μου από την άλλη και την στιγμή που έβγαλα το όπλο για να τον πυροβολήσω, η Μπέλα έπεσε απάνω μου την στιγμή που πάτησα την σκανδάλη φωνάζοντας του... «Φλικ φύγε»

Χωρίς να σκέφτομαι τις κινήσεις μου την άρπαξα από το μαλλί και με μια λαβή την γύρισα και την κάρφωσα στο πάτωμα και εκείνη έμεινε για λίγο ακίνητη να κοιτάει τις προθέσεις μου αλλά πριν τα χάσω τελείως και κάνω τίποτα που θα το μετανιώσω σηκώθηκα και άρχισα να τρέχω πίσω από το κολώσκυλο.