Haunted Love "15. Η αποπλάνηση"

«Χριστέ μου, νιώθω ότι τα κόκαλα μου έχουν ξεκολλήσει από τη θέση τους» είπε με πόνο στην φωνή της.

«Ξέρω να κάνω καλό μασάζ» προσφέρθηκα καθώς ήπια μια γουλιά από το ποτό μου κοιτώντας την με ένα αδιάφορο βλέμμα και μου ανταπέδωσε το βλέμμα με απορία... «Έλα θα σε βοηθήσει να ξεπιαστείς λίγο» συμπλήρωσα αφήνοντας το ποτό μου στο πάτωμα και εκείνη συνέχισε να με κοιτάει με το ίδιο βλέμμα προσπαθώντας να διαβάσεις τις προθέσεις μου.

Την πλησίασα και παίρνοντας το ποτήρι της από τα χέρια της, το άφησα στο πάτωμα ενώ την γύρισα έτσι ώστε να είναι πλάτη σε μένα και βάζοντας τα μαλλιά της μπροστά από την μια μεριά άρχισα να της κάνω μαλάξεις από τον αυχένα της προς τα μπράτσα της και προς τα πίσω και την ένιωσα να σφίγγετε περισσότερο ενώ άφηνε ένα βογκητό πόνου.

«Προσπάθησε να χαλαρώσεις τους μύες σου, σε λίγο θα νιώσεις καλύτερα» την καθοδήγησα και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα την κράτησε, μόλις όμως ένιωσε την διαφορά, άρχισε να χαλαρώνει και φέρνοντας τα πόδια της κοντά στο στήθος της, τύλιξε τα χέρια της γύρω τους και αφέθηκε στα χέρια μου.

Κακή ιδέα, πολύ κακή ιδέα... Σκέφτηκα και έτριξα τα δόντια μου σταματώντας να αναπνέω για μια στιγμή αλλά η φωνή της μου απέσπασε την προσοχή και τα πράγματα άρχισαν να γίνονται όλο και πιο δύσκολα αλλά δεν τα παρατούσα.

«Γιατί το κάνεις αυτό;» ρώτησε και άφησα ήρεμα την ανάσα μου να βγει από μέσα μου.

«Ποιο;» ρώτησα πίσω καθώς κατηφόριζα τα χέρια μου προς την μέση της προσπαθώντας πολύ σκληρά να συγκεντρωθώ.

«Γιατί μου φέρεσαι τόσο καλά;» διευκρίνισε την αρχική της απορία και χαμογέλασα.

«Μπορεί να είμαι οξύθυμος και να μην ελέγχω τα νεύρα μου αλλά όσο και να σου φανεί περίεργο αυτό... Δεν την βρίσκω με το να βαράω της γυναίκες»

«Και πως την βρίσκεις δηλαδή;» ρώτησε αυτόματα και έμεινα για μια στιγμή... Το ποτό είχε αρχίσει να μιλάει και αυτό ήταν τρομερά επικίνδυνο και για τους δύο μας γιατί το πιο πιθανόν είναι ότι το μόλις περάσει η επήρεια του αλκοόλ θα το μετανιώσει.

Σταμάτησε να αναπνέει και βάζοντας το μέτωπο της ντροπιασμένη πάνω στα γόνατα της συμπλήρωσε μιλώντας στον εαυτό της σιγανά... «Δεν πιστεύω ότι το είπα αυτό» και δεν μπορούσα παρά να γελάσω δυνατά.

«Θες πραγματικά να μάθεις;» δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και την ρώτησα και εκείνη έμεινε για λίγο σιωπηλή στην ίδια θέση χωρίς να απαντά… Νιώθοντας τα χέρια μου να μαλακώνουν το άγγιγμα τους και οι κινήσεις μου να γίνονται πιο αισθησιακές ανατρίχιασε ολόκληρη και πριν το εμποδίσει ένα ηδονικό βογκητό ξεπήδησε από τα χείλια της και κλείνοντας τα μάτια μου κράτησα την ανάσα μου για να μην το ανταποδώσω.

Ήξερα ότι θα το μετάνιωνε αλλά δεν είχα άλλη δύναμη να συγκρατήσω όλα όσα κατέπνιγα όλη αυτήν την ώρα και χωρίς να το θέλω πραγματικά, άρχισα να την προκαλώ κάνοντας το άγγιγμα μου πιο τρυφερό και που να με πάρει αντί εκείνη να με σταματήσει, άρχισε να ανταποκρίνεται ενώ η ανάσα της άρχισε να γίνεται πιο γρήγορη.

«Πες μου κάτι για σένα» παρακάλεσε λες και ήθελε από κάπου να πιαστεί ή να της αποσπάσει την προσοχή.

«Τι θες να σου πω» της απάντησα και ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα ενώ ανασήκωνε το κεφάλι της και τρίζοντας τα δόντια της προσπάθησε να σταματήσει το επόμενο βογκητό που την έπνιγε και αυτόματα την μιμήθηκα για να σταματήσω και το δικό μου.

«Οτιδήποτε» είπε με βαθιά παθιασμένη φωνή… Ενώ ήξερα ότι έπρεπε να το σταματήσω, εδώ δεν μπόρεσα να αντισταθώ στο κάλεσμα της και περνώντας τα χέρια μου από τα μπράτσα της γέρνοντας προς το μέρος της προσέχοντας να αφήσω κάποια απόσταση από εκείνην, ώστε να μην νιώσει τον ερεθισμό μου και τρομάξει, άνοιξα τα χέρια της και αναγκάζοντας την να ακουμπήσει πάνω στο στήθος μου, τόλμησα να γίνω πιο επιθετικός… Άρχισα να περνάω απαλά τα χέρια μου πάνω από δικά της χέρια, τα πλαϊνά του σώματος της και την κοιλιά της αποφεύγοντας να αγγίξω το στήθος της ή το αντικείμενο του πόθου μου και εκείνη κλείνοντας τα μάτια της, ακούμπησε το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου και κατεβάζοντας τα πόδια της στην ευθεία βολεύτηκε καλύτερα ενώ άφηνε έναν αναστεναγμό.

«Πες μου τι θες να μάθεις» την παρότρυνα μιλώντας της ψιθυριστά μέσα στο αυτί της ενώ πάλευα με νύχια και με δόντια για να μην της δαγκώσω τον λοβό… Ανατριχιάζοντας ολόκληρη, κατάπιε το σάλιο της βεβιασμένα και αφήνοντας την ανάσα της να βγει αισθησιακά από το στόμα της, μίλησε με τέτοια παθιασμένη φωνή που λίγο ήθελε να με κάνει να τελειώσω επιτόπου.

«Χριστέ μου η φωνή σου με τρελαίνει, μην σταματάς να μου μιλάς» παρακάλεσε με παράπονο και ακουμπώντας το κεφάλι μου πάνω στο δικό της όσο και να το πάλεψα δεν κατάφερα να συγκρατήσω το αγκομαχητό μου αλλά αντί αυτό να την τρομάξει, την έκανε πιο επιθετική.

Βάζοντας το ένα της χέρι πίσω από τον αυχένα μου άρχισε να παίζει με τις τούφες των υγρών μαλλιών μου ενώ γέρνοντας το κεφάλι της προς τα πίσω τέντωσε το πάνω μέρος του κορμιού της δίνοντας μου καλύτερη θέα στα υπέροχα στηθάκια της που ξεπροβάλανε έξω από το νερό και δεν έχω ιδέα πως κρατήθηκα εκείνην ακριβώς την στιγμή για να μην την καρφώσω πάνω μου για να την νιώσω.

«Μπέλα» μου ξέφυγε αυθόρμητα το όνομα της ενώ τα χείλια μου ακουμπούσαν πάνω στο αυτί της… Βογκώντας δυνατά ενώ ταυτόχρονα τραβώντας μου ελαφρά τα μαλλιά μου καθώς έκανα το χέρι της μπουνιά, μου πέρασε το μήνυμα, ότι είχαμε ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια και έπρεπε να το σταματήσω τώρα πριν είναι αργά... «Δεν το θες αυτό... Μιλάει το ποτό και θα το μετανιώσεις όταν περάσει η επήρεια του» προσπάθησα να την μεταπείσω και εκείνη ανοίγοντας τα μάτια της, με κοίταξε παραπονιάρικα ενώ είχε αναψοκοκκινίσει και αυτό με τρέλανε περισσότερο.

«Δεν με θες;» ρώτησε μπερδεμένη και κλείνοντας τα μάτια μου πήρα μια βαθιά ανάσα και κρατώντας την από την μέση την κόλλησα τελείως απάνω μου.

«Αυτό σου μοιάζει να μην σε θέλω;» την ρώτησα ασθμαίνοντας καθώς η επαφή αυτή μου προκάλεσε μεγαλύτερη ζημιά από όσο υπολόγιζα.

«Τότε γιατί με απορρίπτεις;» ρώτησε ξανά χωρίς να αλλάζει ύφος και αναστέναξα κοιτώντας για λίγο μακριά.

«Γιατί μετά θα έχεις άλλον έναν λόγο να με βρίζεις» της απάντησα και αναστενάζοντας γύρισε το πρόσωπο της στην ευθεία και χωρίς να αλλάζει στάση το σκέφτηκε για λίγο.

«Όταν είσαι έτσι μαζί μου, με κάνεις να νιώθω τόσο όμορφα...» είπε με φωνή που ίσα που έβγαινε από μέσα της... «Που υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν είμαι ανώμαλη» είπε και γέλασε με τον εαυτό της και γέλασα και εγώ μαζί της... «Αλλά δεν θυμάμαι ποτέ στην ζωή μου να το ήθελα τόσο πολύ όσο το θέλω τώρα» συνέχισε σοβαρή χωρίς να με κοιτάει και πιάνοντας το πρόσωπο της την ανάγκασα να με κοιτάξει.

«Δεν έχεις ιδέα τι ηράκλειες προσπάθειες κάνω αυτήν την στιγμή να μην σε κάνω δική μου και είμαι σίγουρος ότι θα το μετανιώσω γι αυτό που θα πω τώρα... Αλλά προτιμώ να το σταματήσουμε τώρα παρά να με βρίζεις μόλις ξεθυμάνει το αλκοόλ»

«Γιατί είσαι τόσο σίγουρος ότι θα σε βρίζω;»

«Σκέψου το διαφορετικά... Αν δεν μίλαγε το ποτό, θα με προκαλούσες;» την ρώτησα και το σκέφτηκε για λίγο αποφεύγοντας την ματιά μου.

«Τουλάχιστον μπορείς να μου κάνεις λίγο μασάζ ακόμα;» ρώτησε ντροπαλά και ακουμπώντας το μέτωπο μου πάνω στο κεφάλι της, άφησα την ανάσα μου να βγει βαριά από μέσα μου.

«Μπορώ να σου το αρνηθώ;» ρώτησα και γελώντας κούνησε το κεφάλι της αρνητικά... «Τουλάχιστον μπορείς να μείνεις φρόνιμη;»

«Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς» είπε σηκώνοντας την ματιά της προς το μέρος μου και τα παράτησα.

«Τίποτα... ξέχνα το... Απλά χαλάρωσε και απόλαυσε το» της είπα και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, άφησα ξανά τα χέρια μου να ταξιδέψουν στο βελούδινο κορμί της παίζοντας περισσότερο με την φωτιά ενώ ήξερα ότι ήδη είχαμε καεί και οι δύο.

Το αριστερό μου χέρι άρχισε να ανηφορίζει απαλά προς τα πάνω ενώ το δεξί μου προς τα πόδια της και μόλις το χέρι μου τυλίχτηκε γύρω από το στητό της στηθάκι αναστενάξαμε και οι δύο ταυτόχρονα... Εγώ για να καταπνίξω το βογκητό μου και εκείνη με ένα τόσο ηδονικό τρόπο που με έκανε να εκραγώ.

Τεντώνοντας και πάλι το κορμάκι της, άνοιξε δειλά τα πόδια της για να μου δώσει καλύτερη πρόσβαση την στιγμή που ένιωσε το χέρι μου στο εσωτερικό των μηρών της και χωρίς πια να ελέγχω τις κινήσεις μου, αφέθηκα να της προσφέρω την απόλαυση που τόσο είχε ανάγκη ενώ το χέρι της πάνω στα μαλλιά μου, με ανάγκαζε να χαμηλώσω το κεφάλι μου και το μυαλό μου θόλωσε... Δεν είχα την δύναμη να το σταματήσω και δεχόμενος την σιωπηλή της παράκληση, άφησα τα χείλια μου να γευτούν την σάρκα του τρυφερού λαιμού της και εκείνη βογκώντας δυνατά πλάγιασε το κεφάλι της για να με παροτρύνει να συνεχίσω… Ενώ ήξερα πολύ καλά ότι θα το μετανιώσουμε και οι δύο, ωστόσο δεν είχα άλλες αντοχές ώστε να την σταματήσω.

«Νιώθω την κοιλιά μου να με γαργαλάει, σαν να υπάρχουν εκατομμύρια μικρές πεταλουδίτσες μέσα της» είπε με όλη την αθωότητα που την χαρακτήριζε με ένα μικρό γελάκι και ανοίγοντας το στόμα μου άφησα τον εαυτό μου να εκφραστεί... Ακούγοντας το αγκομαχητό μου, τραβώντας μου ξανά απαλά τα μαλλιά μου, έτριψε το πρόσωπο της πάνω στο μαλλί μου γουργουρίζοντας σαν γατούλα και τραβώντας το σκοινί περισσότερο συνέχισε.

«Είναι το ίδιο και για σένα;» ρώτησε

«Περίπου» είπα μέσα από τον αναστεναγμό μου .

«Πες μου» παρακάλεσε και κόντεψα να ουρλιάξω από την έξαψη που ένιωσα… Χωρίς καν να το καταλάβω έσφιξα το στήθος της λίγο περισσότερο χωρίς να υπολογίζω την δύναμη μου και βόγκηξε δυνατά ενώ αυτόματα έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό μου και εκεί που νόμιζα ότι προσπαθούσε να με σταματήσει εκεί το ζούλιξε περισσότερο και με έκανε να χάσω τελείως το μυαλό μου.

«Πες μου» κλαψούρισε ενώ το χέρι της έκανε μαλάξεις το δικό μου χέρι περνώντας μου το μήνυμα ότι ήθελε περισσότερα και τα μάτια μου γύρισαν ανάποδα.

«Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια...» μούγκρισα μέσα από τα δόντια μου... «Πρέπει να το νιώσεις για να το καταλάβεις» εξήγησα... Τι το ήθελα και αμέσως εκείνη ανταποκρίθηκε.

«Δείξε μου» παρακάλεσε ενώ το χέρι της πίεζε ξανά το κεφάλι μου πάνω στον λαιμό της και άρχισα να αναπνέω γρήγορα ενώ η καρδιά μου άρχισε να χτυπά άρρυθμα.

«Μπέλα» πήγα να την σταματήσω αλλά δεν με άφησε να συνεχίσω.

«Σε παρακαλώ» ικέτεψε κλαψουρίζοντας και ανοίγοντας το στόμα μου ρούφηξα την επιδερμίδα της ενώ την γευόμουν με την γλώσσα μου και η γεύση της με απογείωσε.

Το χέρι μου αυτόματα έφτασε πάνω στην φλόγα της και μόλις την ένιωσα κάηκα τελείως και τα παράτησα... Μόλις ένιωσε το χέρι μου ακριβώς εκεί που με είχε περισσότερη ανάγκη, τέντωσε ξανά το κορμάκι της και ανασαίνοντας γρήγορα, μου δήλωσε το πόσο κοντά ήταν για να απελευθερωθεί και εγώ δεν ήθελα τίποτα άλλο για να πάω στον άλλον κόσμο και να γυρίσω και πάλι κοντά της.

Με τα δάχτυλα μου να κάνουν κύκλο γύρω από την κλειτορίδα της και το στόμα μου να κάνει υπερωρίες πάνω στην πιο εύγευστη επιδερμίδα που είχα γευτεί ποτέ στην ζωή μου, ζούσα το πιο ζωντανό όνειρο και εκεί που έλεγα ότι τα είχα δει όλα εκείνη συνέχισε και με έστειλε στα τάρταρα.

«Με σκέφτεσαι ποτέ με αυτόν τον τρόπο;» ρώτησε ασθμαίνοντας με μια φωνή που έφτανε σαν μελωδία στα αυτιά μου και αναστέναξα πάνω στην επιδερμίδα της.

«Δεν νομίζω να κάνω και άλλη δουλειά από την μέρα που σε γνώρισα» απάντησα με πάθος στην φωνή μου και αυτό την εξίταρε περισσότερο.

«Πες μου πως με σκέφτεσαι» παρακάλεσε και για να σταματήσω να πονάω άρχισα να τρίβομαι απάνω της ενώ τα δάχτυλα μου κατηφόριζαν προς την είσοδο της… Μόλις το ένα μου δάχτυλο διείσδυσε μέσα της και ένιωσα την καυτή και σφιχτή της σάρκα να με αγκαλιάζει, αναφώνησα χωρίς να το σκεφτώ.

«Δεν το πιστεύω ότι είσαι τόσο στενή» είπα ενώ ένιωθα τον ερεθισμό μου να δονείτε και να είναι έτοιμος να ξεσπάσει όλο του το βάρος και εκείνη από την έκπληξη σταμάτησε να ανασαίνει και σφίχτηκε περισσότερο... «Σσσσς... μωρό μου χαλάρωσε» είπα με την φωνή μου ένας ψίθυρος μέσα στο αυτί της δαγκώνοντας τρυφερά τον λοβό της και με την καρδιά της να καλπάζει τρελά, ξεροκατάπιε και έμεινε αναποφάσιστη να κοιτάει το κενό... Αλλά μόλις ένιωσε το δάχτυλο μου με την πιο αργή κίνηση να εισέρχεται και να εξέρχεται μέσα της σιγά, σιγά, άρχισε και πάλι να χαλαρώνει και ακουμπώντας και πάλι το κεφάλι της πάνω στον ώμο μου, αναστέναξε βαριά ενώ τρίβοντας ξανά το μάγουλο της πάνω στο κεφάλι μου προσπάθησε να χαλαρώσει περισσότερο.

«Πες μου» απαίτησε πάλι και αναστέναξα.

«Δεν νομίζω με την φαντασία μου να έχω αφήσει γωνία για γωνία αυτού του σπιτιού»

«Πες μου» είπε πνιχτά ενώ και πάλι τέντωνε το κορμί της και παίρνοντας το μήνυμα ότι ήταν πολύ κοντά, άρχισα να αυξάνω τον ρυθμό μου ενώ ταυτόχρονα άρχισα να τρίβω την κλειτορίδα της με την παλάμη μου, αφήνοντας ταυτόχρονα διάσπαρτα φιλιά πάνω στον λαιμό της και άρχισα να λέω κάθε σημείο του σπιτιού που την είχα φαντασιωθεί.

«Με την φαντασία μου, σε έχω πάρει πάνω στο τραπέζι της κουζίνας...»

«Μμμμ» μουρμούρισε δαγκώνοντας τα χειλάκια της και ανοίγοντας το στόμα της άρχισε να ανασαίνει πιο γρήγορα.

«Μέσα στην βιβλιοθήκη...» συνέχισα πιο παθιασμένα με τον ρυθμό μου να αυξάνεται επικίνδυνα ενώ εκείνη άρχισε να αγκομαχάει.

«Παντού μωρό μου...» ξέσπασα και με τα χείλια μου να ρουφάνε και να γεύονται την επιδερμίδα της με μεγαλύτερη λαιμαργία συνέχισα... «Αλλά η καλύτερη μου φαντασίωση είναι όταν σε παίρνω πάνω στο πιάνο και εκεί που τελειώνεις με τα πόδια σου παίζεις την πιο υπέροχη μελωδία που έχω ακούσει ποτέ μου» είπα και αμέσως ένιωσα τα καυτά της υγρά να κυκλώνουν το δάχτυλο μου… Η γλυκιά μελωδία που είχα φαντασιωθεί τόσες φορές και που είχα πρώτο ακούσει εχθές το βράδυ, έφτασε ξανά στα αυτιά μου και παρασέρνοντας με μαζί της με έκανε να εκραγώ… Έβαλα το μέτωπο μου να ακουμπήσει πάνω στον ώμο της και πιέζοντας την απάνω μου, άρχισα να τρίβομαι πάνω στην ζεστή της επιδερμίδα και ένιωσα τον οργασμό μου να με ξεπερνάει ενώ ταυτόχρονα με την δική της ηδονική κραυγούλα βόγκηξα δυνατά εκφράζοντας όλο το πάθος μου για εκείνην με την καρδιά μου να είναι έτοιμη να μου διαλύσει το στήθος.

«Έντουαρντ;» άκουσα να με καλεί ασθμαίνοντας και χωρίς να έχω κουράγιο να απαντήσω μουρμούρισα.

«Μμμμ;»

«Δεν θέλω να σταματήσεις» είπε δειλά και ανασηκώνοντας το κεφάλι μου πήρα μια βαθιά ανάσα και εκείνη γύρισε προς το μέρος μου με ένα παραπονεμένο ύφος... «Σε παρακαλώ» είπε ικετευτικά και πήρα άλλη μια κοφτή ανάσα με δυσκολία.

«Νομίζω ότι ήταν αρκετά για μια μέρα... Αν ακόμα το θες αύριο, μπορούμε να το συνεχίσουμε, αλλά όχι σήμερα» παρακάλεσα εκπλήσσοντας και τον ίδιο μου τον εαυτό και ξαφνιάζοντας με, έπεσε στην αγκαλιά μου, τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τον λαιμό μου και κρύβοντας το κεφάλι της στον λαιμό μου, με έσφιξε απάνω της και δεν ήξερα πως να αντιδράσω σε αυτό.

«Σε παρακαλώ...» είπε άλλη μια φορά με φωνή που ίσα που έβγαινε από μέσα της... «Περίμενα τόσο καιρό γι αυτό, δεν αντέχω άλλη απόρριψη... Σε παρακαλώ» κλαψούριζε ενώ τα δάκρυα της μούσκευαν την επιδερμίδα μου και με έφερε σε τόση δύσκολη θέση που δεν ήξερα τι να κάνω.

Ήμουν τόσο σίγουρος ότι μόλις περάσει η επήρεια του αλκοόλ θα το μετανιώσει αλλά είναι τόσο πεισματάρα για να το καταλάβει... Με έναν αναστεναγμό την απομάκρυνα από κοντά μου και αναγκάζοντας την να με κοιτάξει, την κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια της καθώς της κρατούσα σταθερό το πρόσωπο της βάζοντας αριστερά και δεξιά τα χέρια γύρω από τον λαιμό της.

«Είσαι σίγουρη γι αυτό;» δεν μπορούσα να μην ρωτήσω και εκείνη σκουπίζοντας τα δάκρυα της κατένευσε και έτριξα τα δόντια μου κοιτάζοντας για λίγο μακριά αναποφάσιστος... «Κοίτα κακομοίρα μου να το μετανιώσεις...» είπα κάπως αυστηρά την στιγμή που γύρισα το βλέμμα μου προς το μέρος της και εκείνη κουνώντας αρνητικά το κεφάλι της με πείσμα με παρακάλεσε και πάλι με την ματιά της και τα παράτησα... Τουλάχιστον προσπάθησα... είπα μέσα μου και με την λαχτάρα μου να χτυπάει κόκκινο γι αυτό που θα ακολουθήσει την πήρα στα χέρια μου και την έβγαλα από το νερό.

Στεγνώνοντας την καλά καλά, στέγνωσα και το δικό μου κορμί την στιγμή που την έστειλα να πάει να ξαπλώσει και μόλις άφησα την πετσέτα μέσα στα άπλυτα, κοίταξα για λίγο το είδωλο μου στον καθρέφτη... Τι διάολο σκεπτόσουν Έντουαρντ όταν την έφερνες εδώ;... ρώτησα τον εαυτό μου και εκείνος μου έκανε μια ειρωνική γκριμάτσα... Να σου πω ότι σου τα έλεγα εγώ;... με ρώτησε πίσω και περνώντας το χέρι μου μέσα από τα νωπά μαλλιά μου, χαμήλωσα την ματιά μου και πήρα μια βαθιά ανάσα... Θα αλλάξει, είμαι σίγουρος ότι θα αλλάξει... Θα φροντίσω να αλλάξει το συντομότερο, κάποιος τρόπος θα βρεθεί να συμβιβαστεί, δεν μπορεί του πούστη πια... Είπα με περισσότερο πείσμα και μόλις πήγα κοντά της, ξάπλωσα δίπλα της ενώ στερεώνοντας τον αγκώνα μου πάνω στο μαξιλάρι, άφησα το κεφάλι μου να ξεκουραστεί πάνω στην παλάμη μου με το σώμα μου να είναι γυρισμένο στο πλάι… Έμεινα για λίγο να την κοιτώ και δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω το τρακ του ηθοποιού που είχε γυρίσει και την έκανε να τρέμει ελαφριά με μεγάλη νευρικότητα καθώς μου ανταπέδιδε το βλέμμα και της χαμογέλασα γλυκά.

«Τι σκέφτεσαι;» ρώτησα με την περιέργεια μου να χτυπάει κόκκινο και εκείνη δάγκωσε το κάτω χείλι της καθώς το σώμα της σφίχτηκε περισσότερο.

«Νιώθω λίγο άβολα» τόλμησε να πει με την ανάσα της να βγαίνει με δυσκολία και βάζοντας το χέρι μου πάνω στην μέση της, την τράβηξα πιο κοντά μου… Χωρίς να φέρνει αντίρρηση, ήρθε πιο κοντά μου ενώ γύρισε στο πλάι αντικριστά μου και μόλις ακούμπησε το κορμί της πάνω στο δικό μου, ξερόβηξε περνώντας την γλώσσα της πάνω από τα ξεραμένα της χείλη και χωρίς να μπορέσω να σταματήσω τον εαυτό μου, έβαλα το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο της και με τα ακροδάχτυλα μου άρχισα να ψηλαφίζω όλες τις γωνίες της εξερευνώντας την και το ύφος της αμέσως χαλάρωσε και άρχισε το κορμάκι της να τρέμει από προσμονή και αυτό αμέσως με εκτόξευσε στα ύψη.

«Θες να με αγγίξεις;» την ρώτησα με την φωνή μου ένας ψίθυρος και με κοίταξε με περιέργεια.

«Εσύ το θες;» ρώτησε και χαμογελώντας της με ένα στραβό χαμόγελο πήρα το χέρι της μέσα στο δικό μου και αφήνοντας ένα απαλό φιλί πάνω στον καρπό της στο σημείο όπου πέρναγαν οι παλλόμενες φλέβες της, χωρίς να αποχωρίζομαι την ματιά της κοιτώντας την με πάθος, κατέβασα το χέρι της πιο χαμηλά περνώντας το από την επιφάνεια του λαιμού μου και το άφησα πάνω στο στήθος μου... Αφαιρώντας το χέρι μου από το δικό της την άφησα να πάρει την πρωτοβουλία να κάνει αυτό που εκείνη ήθελε αλλά δειλιάζοντας εκείνη έμεινε για λίγο να με κοιτά.

«Πες μου τι σκέφτεσαι» την παρότρυνα και αφήνοντας την ανάσα της να βγει από μέσα της βίαια αποφεύγοντας την ματιά μου, άρχισε να κινεί το χέρι της απαλά πάνω στο στήθος μου.

Το άγγιγμα της ήταν τόσο τρυφερό, τόσο ανάλαφρο που αμέσως το σώμα μου αντέδρασε και ανατριχιάζοντας ολόκληρος έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να εκφραστεί ενώ από τα χείλια μου έβγαινε ένας αναστεναγμός… Την στιγμή που εκείνη ακούμπησε δειλά ένα από τα σημάδια μου, ανασήκωσε το κεφάλι της προς το μέρος μου και μόλις άνοιξα τα μάτια μου, την είδα να με κοιτά με πόνο στην ματιά της και αυτό με έκανε να παραξενευτώ... Πως μπορούσε να νιώθει συμπόνια για μένα μετά τα όσα της είχα κάνει;

«Πάντα αναρωτιόμουν... Ποιος μπορεί να σου έκανε τόσο άγαρμπα ράμματα» είπε με φωνή που έτρεμε από φόβο μην με κάνει πάλι να θυμώσω και χωρίς να μπορώ να κρατηθώ άρχισα να γελάω ενώ έτριβα τα μάτια μου για να κατευνάσω λίγο τον εαυτό μου πριν προκαλέσω και πάλι το μένος της καθώς έλεγα.

«Δεν είμαι και χειρούργος αλλά την δουλειά μου τη κάνω» είπα και μόλις άνοιξα τα μάτια μου εκείνη με γουρλωμένα τα μάτια με κοίταζε σοκαρισμένη ενώ η ανάσα της είχε χαθεί.

«Μόνος σου το έκανες αυτό;» ρώτησε ξέπνοα ενώ πετάρισε τα μάτια της και εγώ απάντησα ανασηκώνοντας τους ώμους μου… Παίρνοντας μια ανάσα είπε χωρίς να μπορέσει να ελέγξει την σκέψη της... «Ποιος είσαι ο Ράμπο;» ρώτησε και σηκώνοντας το κεφάλι μου ψηλά άρχισα να γελάω δυνατά.

«Ωωω πίστεψε με μωρό μου ο Ράμπο μπροστά μου είναι τελείως ερασιτέχνης» της είπα και η απάντηση της με έστειλε για άλλη μια φορά.

«Καλά λέω εγώ ότι είσαι τελείως ψωνάρα» είπε και χαλαρώνοντας την κοίταξα στα μάτια βάζοντας το χέρι μου πάνω στον λαιμό της για να την κρατάω σταθερή και εκείνη για λίγο πάγωσε από την απότομη αλλαγή μου.

«Ψωνάρα είναι το μεσαίο μου όνομα αλλά όταν με δεις εν δράση τότε θα καταλάβεις ότι λέω μόνο την αλήθεια» είπα σοβαρός και σμίγοντας τα φρύδια της κατένευσε γιατί δεν ήξερε τι άλλο να κάνει για να αποδεσμευτεί από όλη αυτήν την κατάσταση... «Αρκετά όμως με αυτά...» είπα και βάζοντας το χέρι μου πάνω στην πλάτη της την κόλλησα απάνω μου και εκείνη από το ξάφνιασμα, πνίγοντας ένα επιφώνημα έκπληξης, έβαλε τα χέρια της πάνω στο στήθος μου αμυντικά... Την στιγμή που ένιωσε τα χείλια μου πάνω στον λαιμό της, πήρε μια κοφτή ανάσα και ένιωσα να με σπρώχνει ενώ το σώμα της άρχισε να τρέμει και πάλι.

«Έντουαρντ;» είπε με την φωνή της ένας ψίθυρος δειλά και χωρίς να σταματώ να την φιλάω ανταποκρίθηκα.

«Μμμμ;»

«Εε... εγώ» είπε με δυσκολία και σταματώντας να την φιλώ ανασήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα ανασηκώνοντας το ένα μου φρύδι.

«Τώρα κάνεις πίσω;» την ρώτησα δύσπιστα και εκείνη αμέσως κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

«Όχι... όχι... δεν θέλω να... εννοώ...» έλεγε νευρικά και αφήνοντας την ανάσα της απότομα πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε με ένα απολογητικό ύφος... «Δεν ξέρω τι να κάνω» συμπλήρωσε παραπονιάρικα και της χαμογέλασα γλυκά καθώς της απομάκρυνα τα μαλλιά της από το πρόσωπο της απαλά.

«Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα... Απλός χαλάρωσε και απόλαυσε το» της είπα με την βελούδινη φωνή μου καθώς πλησίαζα και πάλι τον λαιμό της αλλά μόλις ένιωσε τα χείλια μου και πάλι πάνω στην επιδερμίδα της, τινάχτηκε και με σταμάτησε για άλλη μια φορά.

«Έντουαρντ;» ρώτησε ξανά και αφήνοντας την ανάσα μου να βγει βίαια από μέσα μου ανασήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα υπομονετικά.

«Φοβάμαι...» είπε κοιτώντας με, με το βλέμμα ενός πληγωμένου κουταβιού και πήρα μια βαθιά ανάσα για να βρω κάποιον τρόπο να την κάνω να χαλαρώσει... Δεν ήμουν συνηθισμένος σε τέτοιες καταστάσεις και σίγουρα δεν είχα και τους καλύτερους τρόπους ιδίως για να συμπεριφερθώ κατάλληλα σε κάτι τέτοιο αλλά της είχα καταστρέψει ήδη την ιδιοσυγκρασία της, δεν ήθελα να της καταστρέψω και αυτήν την στιγμή.

«Τι φοβάσαι» την ρώτησα απαλά καθώς της χάιδευα τρυφερά το πρόσωπο για να την καθησυχάσω και εκείνη πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα για να πάρει θάρρος να συνεχίσει.

«Φοβάμαι μην κάνω κάτι λάθος και...» δεν μπόρεσε να συνεχίσει ήταν τελείως τρομοκρατημένη και δεν είχα ιδέα πως να την πείσω ότι πραγματικά στο κρεβάτι δεν είχα τίποτα περίεργα βίτσια όπως ήμουν πια σίγουρος ότι είχε βάλει με τον νου της και το σκέφτηκα για λίγο πριν απαντήσω ώστε να της δώσω να καταλάβει ότι το εννοώ.

«Φοβάσαι μην με εκνευρίσεις και αρχίσω να σε βαράω...» συμπλήρωσα για εκείνη και κατένευσε με τα μάτια της να έχουν θολώσει... «Τι πρέπει να κάνω για να σε πείσω ότι δεν είμαι βιτσιόζος;...» ρώτησα αλλά δεν ανταποκρίθηκε και συνέχισα... «Δεν την βρίσκω με το να χτυπάω γυναίκες, Μπέλα... Δεν είμαι από τους ανθρώπους που μετανοούν αλλά όταν το κάνω δεν το κάνω για να καυλώσω» είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και το σκέφτηκε για λίγο.

«Και αν κάνω κάτι που θα σε νευριάσει;» ρώτησε με περισσότερο θάρρος και αναστέναξα.

«Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα... Απλός χαλάρωσε και άφησε με να σε καθοδηγήσω» επανέλαβα και αφήνοντας την ανάσα που κράταγε, τελικά τα παράτησε και κατένευσε... Παίρνοντας το χέρι της μέσα στο δικό μου, το έβαλα πάνω στον ώμο μου και εκείνη παίρνοντας μια τρεμάμενη ανάσα σφίχτηκε περισσότερο αλλά δεν αντιστάθηκε.

Περνώντας το χέρι μου από όλη την επιφάνεια του χεριού της και της πλάτης της, το έβαλα πάνω στους γλουτούς της και φέρνοντας την κοντά μου, άρχισα να την φιλώ πάνω στον λαιμό της... Τεντώνοντας το κορμί της την στιγμή που ανασήκωνε το κεφάλι της, δεν ξαναμίλησε αλλά δεν χαλάρωνε καθόλου και κάτι μου έλεγε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν και πολύ βολικά για εκείνην όταν θα ερχόταν η στιγμή και έπρεπε να κάνω περισσότερα από όσα συνήθιζα αλλά την δεδομένη στιγμή αυτό δεν με πείραξε ούτε στο ελάχιστο... Αντιθέτως ανυπομονούσα γι αυτό θέλοντας να την απολαύσω στο έπακρο ελπίζοντας να μπορέσω με αυτόν τον τρόπο να σβήσω όλες τις βασανίστηκες νύχτες που είχα περάσει μακριά της.