I'm in Love With An Angel "9. Αντιμέτωπος με το παρελθόν της"

Όταν σηκώθηκα το πρωί είδα τα πάντα να είναι όπως εχθές. Δεν τα είχε μαζέψει και η μπαλκονόπορτα ήταν κλειστή. Μάλλον δεν είχε συνέλθει ακόμα. Μπήκα στον πειρασμό να την αφήσω να κοιμηθεί αλλά από την άλλη μπορεί εκείνη να ήθελε να πάει στο κολέγιο οπότε έκανα μια προσπάθεια. Πηγαίνοντας στο δωμάτιο της άνοιξα την πόρτα και την είδα να κοιμάται.

«Κλερ» την σκούντηξα στον ώμο και εκείνη πετάχτηκε επάνω και κοίταξε γύρω της ξαφνιασμένη.

«Σε πήρε ο ύπνος» εξήγησα και μόλις γύρισε το κεφάλι της προς το ρολόι άρχισε να βρίζει.

«Φτου γαμώτο όχι» αναφώνησε και καθώς πέταξε τα σκεπάσματα από πάνω της, άρχισε να τρέχει προς το σαλόνι.

«Κλερ, που πας;» της φώναξα πίσω της και εκείνη σταμάτησε διχασμένη.

«Δεν χάθηκε ο κόσμος να μην τρέξεις για μια μέρα. Θα χάσεις την πρώτη ώρα» της είπα πιο ήρεμα και βάζοντας το χέρι της στο μέτωπο της έμεινε για λίγο να το σκέφτεται.

«Μην φύγεις χωρίς εμένα» είπε γρήγορα και πήγε και κλείστηκε μέσα στο μπάνιο.  

Μόλις ντύθηκα, πήγα στην κουζίνα και αφού έβαλα ένα μπολ με δημητριακά άρχισα να τρώω. Εκείνη μόλις βγήκε από το μπάνιο και άλλαξε ήρθε κοντά μου.

«Δεν θα φας τίποτα;» ρώτησα και κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά, πήρε ένα πλαστικό ποτήρι και έφτιαξε καφέ.

«Δεν μπορείς να διατήρησε μόνο με καφέ. Δεν τρως καν το μεσημέρι στην τραπεζαρία» παρατήρησα και με κοίταξε με ύφος.

«Πάμε;» είπε γρήγορα και χωρίς να με περιμένει, πήρε το ποτήρι με τον καφέ και πήγε προς την πόρτα.

Μόλις τελείωσα με τα δημητριακά μου, άφησα το μπολ μέσα στον νεροχύτη και παίρνοντας την τσάντες μου, πήγα με το πάσο μου προς την πόρτα. Μόλις την κλείδωσα πίσω μου, πατώντας το κουμπί για να ανοίξουν οι πόρτες του αυτοκινήτου μου, άρχισα να πηγαίνω προς την θέση του οδηγού.

Εκείνη ήταν υπερβολικά σιωπηλή. Δεν με κοίταζε καν. Άραγε θα θυμόταν τίποτα από την χθεσινή βραδιά; Και να θυμόταν δεν το έδειχνε.

Μέχρι να φτάσουμε στο κολέγιο είχε ήδη πιει τον πρώτο της καφέ.

«Άσε με εδώ» είπε δείχνοντας προς την καφετέρια που ήταν κοντά στο παρκινγκ του κολεγίου.

«Ήδη έχεις πιει έναν καφέ» την επέπληξα και χωρίς να σταματώ συνέχισα προς το παρκινγκ και εκείνη άρχισε να ξεφυσά κουνώντας το πόδι της νευρικά.

Πριν προλάβω καλά καλά να παρκάρω και να σβήσω την μηχανή εκείνη είχε ήδη πεταχτεί έξω από το αυτοκίνητο και άρχισε να τρέχει. Ότι και να της πεις τον χαβά της. Μα δεν καταλαβαίνει ότι μόνο κακό κάνει στον εαυτό της;

Όταν έφτασα κοντά στην παρέα μου κυριολεκτικά τα αγόρια μου πήραν τα αυτιά.

«Μαλάκα έχασες χθες που δεν ήρθες» είπε πρώτος ο Κλάρις κατενθουσιασμένος. Λογικά θα είχε κερδίσει πολλά λεφτά.

«Μιλάμε το μωρό δεν παίζεται. Δεν υπάρχει. Έριχνε κάτι μπουνιές, κάτι κλωτσιές, ήταν σκέτη καύλα» συμπλήρωσε ο Πολ με το ύφος ανθρώπου που μόλις έχει χύσει.

«Ο Πολ σίγουρα έχυσε πάνω από δύο φορές» τον πείραξε ο Ζαν και ο Πολ άρχισε να του την πέφτει και να προσπαθεί να του ρίξει μια μπουνιά.

«Ε! Παιδιά, σύρμα» σφύριξε ο Κλάρις και όλοι το βούλωσαν και έκαναν τους αδιάφορους.

«Τι γίνεται πέδες;» άκουσα την φωνή της Βαλέρη πίσω μου και τότε κατάλαβα. Μάλλον τους είχε ζητήσει να μην ακουστεί παραέξω το θέμα του αγώνα.

«Ξέρεις οι γνωστές μαλακίες. Ο Ζαν πειράζει τον Πολ και εκείνος το παίζει άντρας» της απάντησε ο Κλάρις ενώ την έπαιρνε στην αγκαλιά του.

«Είμαι άντρας» ξεφώνησε ο Πολ εκνευρισμένα.

«Καλά καλά, μπέμπη» το συνέχισε ο Κλάρις και πριν αρχίσει να επιτίθεται και σε εκείνων, άρπαξε την Βαλέρη και άρχισαν να προχωρούν προς τα μέσα.

Στην τραπεζαρία την στιγμή που η Κλερ έκανε την εμφάνιση της έγινε χαμός. Όλα τα αγόρια στο τραπέζι μας, σηκώθηκαν ταυτόχρονα και σηκώνοντας τα χέρια τους ψηλά άρχισαν να την προσκυνούν βγάζοντας το επιφώνημα. «Ω»

«Κουλάρετε αγόρια. Μην με κάνετε να το μετανιώσω που σας πήρα μαζί μου» τους επέπληξε εκείνη και μόλις άφησε την τσάντα της να πέσει στο πάτωμα, έκατσε δίπλα μου και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της ξεφυσώντας.

«Σας πήρε και σας πήγε που;» τσίμπησε αμέσως η Βάλερη. Τα αγόρια αυτόματα πάγωσαν και κοίταξαν την Κλερ.

«Ήταν ο αγώνας εχθές το ξέχασες;» την ρώτησε με άνεση και καθώς έκλεισε τα μάτια της έκανε μερικές κυκλικές κινήσεις για να ξεπιαστούν οι ώμοι και ο αυχένας.

«Πω, πω, τζίφος. Με τρις καφέδες και ακόμα να ανοίξουν τα μάτια μου. Δεν κατάφερα ούτε ένα μάθημα να παρακολουθήσω» μουρμούρισε και ο Πολ πιάνοντας το γύρισε προς το μέρος της.

«Θες να σε πάω σπίτι; Δεν έπρεπε να έρθεις. Ήσουν πολύ χάλια εχθές» τον κοίταξε με ύφος ενώ κατέβαζε άλλη μια γουλιά από τον καφέ της. 

«Τι;» την ρώτησε παραξενευμένος.

«Με κουράζεις» του απάντησε εκείνη και γυρνώντας το βλέμμα της μπροστά εκείνος μουρμούρισε αποκαρδιωμένος.

«Εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι για σένα».

«Εγώ φταίω που δεν σε πλακώνω μπας και στρώσεις» του ανταπέδωσε και την κοίταξε με πληγωμένο ύφος. Δεν τα παρατούσε. Αλλά και εκείνη τι άλλο να έκανε για να το κάνει πιο ξεκάθαρο ότι δεν γουστάρει;

Μόλις την είδα να γυρίζει ξαφνιασμένη στο πλάι και να χαμογελά με τα μάτια της να λαμπιρίζουν από χαρά, γύρισα παραξενευμένος να δω ποιον είδε.

«Κλερ» είπε διστακτικά η Σέλπι και το πρόσωπο της Κλερ άστραψε όπως θα άστραφτε ένα πρόσωπο μικρού παιδιού που μόλις του έκανες ένα δώρο.

«Καλώς το μωρός μου» της είπε αμέσως.

«Ε… μπορώ να σου πω;» την ρώτησε η Σέλπι και η Κλερ αμέσως ενθουσιαστικέ.

«Φυσικά μωρό μου, τι ερώτηση είναι αυτή; Έλα» της είπε αμέσως και αφού έκανε πιο πίσω την καρέκλα της την παρότρυνε να κάτσει πάνω στο πόδι της.

Η Σέλπι για λίγο τα έχασε αλλά η Κλερ δεν της έδωσε την ευκαιρία να κάνει πίσω τώρα.

«Πες μου τι με ήθελες;» την ρώτησε και η Σέλπι κοιτώντας λίγο νευρικά γύρω της τελικά πήρε την απόφαση έσκυψε στο αυτί της και άρχισε να της λέει κάτι.

Καθώς έγειρε το κεφάλι της πίσω άρχισε να γελά με την καρδιά της.

«Ω! Μωρό μου, πραγματικά μου έφτιαξες την μέρα» είπε με μάτια που άστραφταν πονηρά.

«Δηλαδή θα το κάνουμε;» ρώτησε η Σέλπι και μόλις κατάλαβε τι είπε κοκκίνισε ολόκληρη και κοίταξε λίγο γύρω της προς τα αδέλφια μου που κάθονταν στο τραπέζι και από το ξάφνιασμα σταμάτησαν να μιλάν και την κοίταξαν ξαφνιασμένοι.

«Μόνο αν με αφήσεις να πάρω εγώ την παρθενιά σου. Έχω πολύ ελαφρύ χεράκι» της απάντησε η Κλερ γεμάτο υπονοημένα κουνώντας το χέρι της μπροστά στο πρόσωπο της και το έκανε χειρότερο. Η Σέλπι είχε χάσει κυριολεκτικά την γη κάτω από τα πόδια της.

«Ε πες μας ότι είσαι λεσβία» αναφώνησε ο Πολ. «Είπα και εγώ».

«Σκάσε Πολ. Για τατουάζ μιλάμε. Το κορίτσι μου από εδώ είναι στρέιτ και σκεφτείτε το καλά πριν αρχίσετε να την πειράζεται γιατί είναι υπό την προστασία μου» τους απείλησε και η Σέλπι άρχισε να νιώθει άβολα.

«Δηλαδή κάνεις και τατουάζ;» ρώτησε ο Πολ εκστασιασμένος χωρίς να χαμπαριάζει τίποτα.

«Απορώ πως σου κάνει εντύπωση» πέταξε πικρόχολα η Βαλέρη αλλά εκείνος δεν της έδωσε σημασία.

«Θέλω και εγώ να μου κάνεις ένα» συνέχισε ο Πολ με μάτια γεμάτα προσμονή.

«Φυσικά, γιατί όχι. Και ξέρω ακριβώς και σε ποιο σημείο θα σου πηγαίνει» του είπε με μια φυσικότητα η Κλερ και ένιωσα ότι κάτι ετοίμαζε.

«Σε ποιο;» ρώτησε ο Πολ γεμάτος ικανοποίηση.

«Στο πουλί σου» του πέταξε και όλοι στο τραπέζι άρχισαν να κρυφογελούν αλλά η Κλερ δεν το σταμάτησε εκεί. «Αλλά θα σου κάνω την χάρη και θα αφήσω να σου το χτυπήσει ο αδελφός μου γιατί εγώ δεν υπόσχομαι ότι θα καταφέρω να τελειώσω το σχέδιο χωρίς να μπω στον πειρασμό να σου προκαλέσω μόνιμη ζημιά» του έφτυσε στα μούτρα και ο Πολ έμεινε με ανοιχτό το στόμα να την κοιτά σοκαρισμένος με πληγωμένο ύφος.

Τα αγόρια δώσανε τα ρέστα τους. Τα γέλια έγιναν πιο ηχηρά και ήμουν σίγουρος ότι μετά από αυτό, η καζούρα θα πήγαινε σύννεφο. Ο Πολ δεν το άντεξε άλλο όλο αυτό. Με τα μάτια χαμηλωμένα, σηκώθηκε επάνω και άρχισε να φεύγει σχεδόν τρέχοντας.

«Λοιπόν τι λες μωρό μου; Το κανονίζουμε για το Σάββατο; Θα έχουμε όλη την μέρα μπροστά μας να σε πάω όπου γουστάρεις» συνέχισε η Κλερ προς την Σέλπι και εκείνη άρχισε τώρα να το σκέφτεται καλύτερα.

«Κλερ» διαμαρτυρήθηκε μέσα από τα δόντια της. «Το κάνεις να ακούγετε σαν ραντεβού».

«Σίγουρα είναι ραντεβού. Θα σε πάω στα καλύτερα. Φαγητό και ποτό όλα πληρωμένα και από πάνω δεν θα έχουμε και το άγχος μην μας την πέσει κανένας ανώμαλος. Καθαρίζω εγώ για πάρτη σου» της έκλεισε το μάτι. «Αν θες πες και στην φίλη σου. Θα περάσουμε καλά» την πίεσε περισσότερο και η Σέλπι το σκέφτηκε για λίγο.

«Πρέπει να την ρωτήσω» της είπε με νόημα και η Κλερ σοβάρεψε.

«Ναι, φυσικά κανένα πρόβλημα. Και αν θέλει και εκείνη να χτυπήσει κανένα τατού πες το μου. Θα τα βρω εγώ με τον αδελφό μου» της είπε με άνεση και η Σέλπι κατένευσε.

«Θα της το πω. Σε ευχαριστώ».

«Δεν κάνει τίποτα. Για σένα ότι θες» της είπε πιο ενθαρρυντικά και καθώς την έγειρε στην αγκαλιά της της έτριψε την πλάτη τρυφερά.

«Τι ώρα λες;» την ρώτησε η Σέλπι πριν σηκωθεί.

«Μμμμ… δεν ξέρω. Πρέπει να μιλήσω με τον αδελφό μου για να δω το πρόγραμμα του. Θες να μου δώσεις το τηλέφωνο σου να σε πάρω το βραδάκι να σου πω;»

«Ναι φυσικά» της απάντησε και καθώς η Κλερ έβγαλε το κινητό της από την τσέπη της, της το έδωσε για να πληκτρολογήσει η Σέλπι τον αριθμό.

Μόλις της έδωσε πίσω το κινητό η Κλερ αποθήκευσε τον αριθμό και η Σέλπι μας χαιρέτησε και έφυγε. Η Κλερ, πίνοντας τον καφέ της δεν σταμάταγε να την κοιτά.

«Κρίμα και θα περνάγαμε καλά» πέταξε μετά από λίγο καταρρακωμένη ενώ ξεφύσαγε και από περιέργεια γύρισα και κοίταξα προς το μέρος που είχε καρφώσει την ματιά της. Η Σέλπι με την φίλη της μιλάγανε έντονα.

«Τι;» ρώτησα με περιέργεια και εκείνη μου απάντησε χωρίς να παίρνει τα μάτια από την Σέλπι.

«Η φίλη της δεν ενθουσιαστικέ με την ιδέα. Με είπε φρικιό και τώρα σίγουρα θα προσπαθεί να της αλλάξει γνώμη» μου απάντησε εξακολουθώντας να μην με κοιτά.

«Έχεις το χάρισμα να τρομοκρατείς τον κόσμο» της πέταξα εγώ και γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου.

«Έχω και άλλα χαρίσματα» μου γύρισε το σχόλιο με μια πονηρή ματιά παίζοντας τα φρύδια της και γέλασα για απάντηση.

Όταν γύρισα στο σπίτι μετά την προπόνηση τα πάντα ήταν και πάλι στην θέση τους. Έπρεπε να τα είχα μαζέψει εχθές. Δεν ήθελε να νομίζει ότι την εκμεταλλεύομαι έστω και με αυτόν τον τρόπο αλλά μετά το χθεσινό φιάσκο το τελευταίο πράγμα που ήθελα ήταν να κάνω και την νοικοκυρά. Είχα γυρίσει νωρίς. Δεν είχα όρεξη να πάω στο γυμναστήριο. Στην ιδέα και μόνο ότι θα έβρισκα μπροστά μου εκείνο το γκομενάκι που με έκανε να ξερνάω όλη μέρα χθες μου ερχόταν ξανά να κάνω εμετό. Και τώρα δεν είχα ιδέα τι να κάνω για να περάσει η μέρα. Η άλλη άραγε τι να έκανε;

Τράβηξα προς το δωμάτιο μου και μόλις άνοιξα την πόρτα και είδα ότι δεν ήταν μέσα απογοητευτικά. Είχα την ελπίδα ότι θα την έβρισκα πάλι να έχει τα βιβλία της απλωμένα στο κρεβάτι μου και εκείνη, με ένα μου φανελάκι και ένα μποξεράκι μου θα είχε απλώσει το κορμάκι της πάνω στο στρώμα και θα διάβαζε αλλά εκείνη δεν ήταν εκεί. Δεν ήξερα καν αν ήταν στο δωμάτιο της. Δεν πήγα να την ελέγξω. Δεν ήθελα να νομίζει ότι είχα ανάγκη την παρουσία της. Αν ήθελε να απομονωθεί ας το έκανε.

Αφήνοντας την τσάντα μου στο πάτωμα, πήγα το σακ βουαγιαζ με τα άπληστα στο πλυσταριό και αφού έβαλα ένα πλυντήριο, πήγα στην κουζίνα. Ήταν τόσο πληκτικά όλα. Μου έλειπε λίγη δράση.  

Αφού έβαλα κάτι πρόχειρο στο στόμα μου, έφτιαξα έναν καφέ και πήγα να αράξω στο δωμάτιο μου. Πιάνοντας το λάπτοπ το έβαλα στα πόδια μου και το άνοιξα. Μια κουβεντούλα με καμία γκόμενα στο τσατ σίγουρα θα μου έφτιαχνε το κέφι.

Μετά από μερικές ώρες χτύπησε η πόρτα και πριν προλάβω να απαντήσω η πόρτα άνοιξε και η Κλερ έχωσε το κεφάλι της στο άνοιγμα.

«Κάνεις κάτι που μπορώ να φανώ χρήσιμη;» ρώτησε με μια πονηρή ματιά δαγκώνοντας το κάτω της χείλος και χαμογέλασα.

«Σαν τι;» ρώτησα ενώ κοίταζα το τελευταίο μήνυμα που μου είχε έρθει. «Να πατάς το βελάκι για να βλέπω τα τουίτ ή να απαντάς για μένα στις γκόμενες στο τσατ;» συνέχισα και αυτό την έκανε να πάρει τα πάνω της.

«Είμαι πολύ δυνατή σε αυτό. Μπορώ να σου κλείσω παρτούζα σε λιγότερο από δέκα λεπτά» είπε καθώς ερχόταν κοντά μου όλο ελπίδα και την κοίταξα με το ύφος ‘κάνε μου την χάρη’.

«Μια χαρά τα καταφέρνω και μόνος μου. Αυτό μου έλειπε τώρα. Να μου κάνεις και κατάσταση με άλλες γκόμενες» είπα τελείως αγανακτισμένα και εκείνη κρυφογέλασε. «Ήθελες κάτι;» συνέχισα κοιτάζοντας προς την οθόνη τους λάπτοπ μου.

«Ναι. Ήθελα να δανειστώ λίγο το λαπτοπ σου. Το ηλίθιο το κινητό μου έμεινε πάλι από μπαταρία και δεν πρόλαβα να συνεννοηθώ με τον αδελφό μου για το Σάββατο» εξήγησε και την κοίταξα παραξενευμένος.

«Νόμιζα ότι ακυρώθηκε» εκείνη κούνησε το κεφάλι της αρνητικά.

«Η Σέλπι με βρήκε πριν φύγω από το κολέγιο και μου είπε ότι είναι μέσα. Θα περάσουμε τέλεια» είπε κατενθουσιασμένη. «Θα σου έλεγα να έρθεις αλλά δεν θέλω η Σέλπι να νομίζει ότι σας κάνω κατάσταση. Ξέρεις ότι είναι τσιμπημένη μαζί σου» τόνισε με έμφαση.

«Και είναι ότι χρειάζομαι αυτήν την στιγμή. Μια παρθένα και μάλιστα ερωτευμένη μαζί μου. Ευχαριστώ δεν θα πάρω» της το ξεκαθάρισα για να βγάλει οποιαδήποτε ιδέα πέρναγε από το μυαλό της.

«Το ίδιο κατάλαβα και εγώ. Λοιπόν;» με ρώτησε ξανά και την κοίταξα με απορία. «Θα μου δανείσεις για λίγο το λάπτοπ;»

«Α! Ναι. Πάρ’ το» της είπα αδιάφορα και καθώς το έπιασα στα χέρια το έτεινα προς το μέρος της.

«Κάνε πιο κει» είπε καθώς το έπιανε στα χέρια και μόλις της έκανα χώρο για να κάτσει, αντί να θρονιαστεί δίπλα μου εκείνη πάτησε πάνω στο στρώμα και σηκώθηκε όρθια. «Άνοιξε» συνέχισε και γελώντας το έκανα.

Ε αυτό θα είχε ενδιαφέρον… σκέφτηκα και καθώς άνοιξα τα πόδια μου εκείνη λύγισε τα γόνατα της και έκατσε ακριβώς μπροστά μου. Ο κώλος της ήταν σε απόσταση αναπνοής από τα αρχίδια μου αλλά δεν είχε διαφορά. Ακόμα και χωρίς να με ακουμπάει ο ερεθισμός μου αμέσως αντέδρασε. 

Καθώς έκατσε οκλαδόν, έβαλε το λάπτοπ πάνω στο στρώμα και κοίταξε την οθόνη του υπολογιστή.

«Έχεις μήνυμα» με ενημέρωσε και χωρίς να το σκεφτώ έγειρα μπροστά.

Μόλις ακούμπησε το στήθος μου πάνω στην πλάτη της, το σαγόνι μου πάνω στον ώμο της και τα χέρια μου πέρασαν κάτω από τα δικά της και ακούμπησαν τα πλευρά της καθώς απλώθηκαν μπροστά, η ανάσα της κόπηκε στην μέση και τα χέρια της έπιασαν τα μπράτσα μου.

«Πρέπει να απαντήσω» της είπα και καθώς κατένευσε, πήρε μια ανάσα και χαλάρωσε το κράτημα της.

Διαβάζοντας την απάντηση που έγραφα άρχισε να χαχανίζει.

«Δεν κατάλαβα τι σε χαλάει;» την ρώτησα.

«Πάρε τα χέρια σου από εκεί» είπε χωρίς να δέχεται αντίρρηση και σβήνοντας την απάντηση που είχα γράψει και δεν είχα προλάβει να στείλω άρχισε να πληκτρολογεί.

Πραγματικά με εξέπληξε. Οι απαντήσεις που έδινε καθώς συνέχιζε να συνομιλεί με το γκομενάκι που έκανα τσατ σίγουρα θα έριχναν και εμένα. Όχι ότι ήθελε πολύ για να το πετύχει. Ήδη με είχε ξεσηκώσει. 

«Πρέπει να την πάρεις αυτήν την γκόμενα. Είναι πολύ σέξι και ξέρει να απαντά» είπε με σοβαρό ύφος και δεν κρατήθηκα άλλο.

«Εγώ πάλι θα έλεγα να πάρω κάποια που είναι πιο κοντά» μουρμούρισα σαγηνευτικά με την μύτη μου να αγγίζει την ευαίσθητη επιδερμίδα του λαιμού της ενώ το ένα μου χέρι τυλίχτηκε γύρω από το στήθος της και το άλλο κατευθύνθηκε κατευθείαν ανάμεσα στα πόδια της.

Εκείνη αυτόματα πάγωσε. Πριν το χέρι μου αρχίσει να κουνιέται πάνω στο ευαίσθητο σημείο της, τα χέρια της γράπωσαν τα δικά μου χέρια και τα ακινητοποίησε. Δεν πτοήθηκα. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα μυρίζοντας το αποσμητικό μου πάνω της, άφησα να ένα βογκητό για να την κάνω να νιώσει όλη την έξαψη μου.

«Πάλι φοράς το αποσμητικό μου» την μάλωσα αλλά εκείνη δεν αντέδρασε. «Και το φανελένιο μου μπλουζάκι και το μποξεράκι μου» συνέχισα και ξεροκατάπιε. «Έχεις ιδέα πόσο σέξι είσαι μέσα σε αυτά;» το συνέχισα εγώ και άρχισε να αγκομαχά. Όχι από έξαψη αλλά σαν να πνιγόταν.

«Νόμιζα ότι δεν με ήθελες» είπε σοκαρισμένη. Πράγματι το πίστευε αυτό.

«Εγώ πάλι νόμιζα ότι έκανες τα πάντα για να μου δώσεις να καταλάβω ότι εσύ με θες» της ανταπέδωσα και μόλις άφησα ένα υγρό φιλί πάνω στον λαιμό της έκοψε την ανάσα της στην μέση.

«Πρέπει να μιλήσω με τον αδελφό μου» είπε γρήγορα και ξεφύσησα.

«Σίγουρα ξέρεις πώς να χαλάς μια καλή στιγμή» είπα απογοητευμένα και καθώς την ελευθέρωσα ακούμπησα την πλάτη μου στο κεφαλάρι και σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος. 

Μόλις άνοιξε το skype, πληκτρολόγησε τα στοιχεία της και έκανε κλήση στο όνομα ‘Τότο’. Μόλις εκείνος απάντησε στην οθόνη εμφανίστηκε το καραφλό του κεφάλι που ήταν γεμάτο τατουάζ και ήταν γερμένο μπροστά ενώ το τεράστιο σκουλαρίκι στο αυτί που έκανε την τρύπα του αυτιού του να γίνεται τεράστια έβγαζε μάτι.

«Σου είπα ότι έχω δουλειά» γκάριξε χωρίς να κοιτάξει την οθόνη. «Θα σε πάρω τηλέφωνο πιο αργά. Μέχρι τότε θα έχει φορτίσει το σαράβαλο που δεν λες να το αλλάξεις με τίποτα».

«Έχει συναισθηματική αξία για μένα» παραπονέθηκε η Κλερ αλλά εκείνος δεν της έδωσε σημασία. «Τι φτιάχνεις;» τον ρώτησε αφού είδε ότι δεν θα έπαιρνε απάντηση και ο αδελφός της, πιάνοντας το λάπτοπ το έφερε κοντά στο σημείο που δούλευε.

«Κρις, Κρις, κοίτα» μου είπε επιτακτικά η Κλερ ενώ με σκουντούσε στο πόδι για να δω το τατουάζ που έκανε ο αδελφός της ανάμεσα στα πόδια μιας γυναίκας που είχε τα πόδια της ορθάνοιχτα και φόραγε ένα μικροσκοπικό σλιπάκι που με το ζόρι κάλυπτε τα επίμαχα σημεία της.

Μόλις το άκουσε αυτό ο Τότο σήκωσε το λάπτοπ του πιο ψηλά, γύρισε την αφεντομουτσουνάρα του προς την οθόνη του υπολογιστή και μας κοίταξε. Ήταν το πιο άγριο και το πιο αποκρουστικό πράγμα που είχα δει ποτέ μου. Αυτό σίγουρα με έκανε να ξενερώσω με την μια. 

«Είσαι τελείως τρελή;» αναφώνησε εξαγριωμένος. «Θες να με στείλεις φυλακή; Τι θέλει αυτός στο κρεβάτι σου;» απαίτησε να μάθει.

«Για την ακρίβεια εγώ είμαι στο δικό του κρεβάτι. Έπρεπε να δανειστώ το λάπτοπ του πως αλλιώς θα σε καλούσα;» του είπε φυσικά η Κλερ σαν να μην έτρεχε τίποτα.

«Αν έπαιρνες μαζί σου το λάπτοπ που σου αγόρασα και έχεις ακόμα μέσα στο κουτί να σε περιμένει στο δωμάτιο σου δεν θα χρειαζόταν να μπαίνεις σε ξένα κρεβάτια και να δανείζεσαι τους υπολογιστές άλλων» της χτύπησε σκληρά.

«Τα συμφωνήσαμε αυτά Τότο. Από εδώ και πέρα ότι παίρνω θα το έχω κερδίσει μόνη μου. Δεν θέλω να ξοδεύεσαι για μένα» του απάντησε η Κλερ και αυτό τον έκανε ακόμα πιο έξαλλο.

«Επίσης είχαμε συμφωνήσει ότι θα μείνεις μόνη σου ή στην καλύτερη περίπτωση θα συγκατοικήσεις με μια κοπέλα. Δεν βλέπω να κράτησες τις δικές σου υποσχέσεις».

«Οι γκόμενες είναι πολύ ξενέρωτες…»

«Και οι άντρες πολύ λιγούρηδες. Είμαι σίγουρος ότι και μόνο που σε έχει έτσι μπροστά του ήδη έχει καυλώσει» της χτύπησε εκείνος κόβοντας την φράση της στην μέση.

«Και να το είχε κάνει, με το που σε είδε είμαι σίγουρη ότι ξενέρωσε. Οπότε σταμάτα να κάνεις σαν υστερική γκόμενα και γύρνα στην δουλειά σου. Μας ακούει και η κοπέλα και τι θα λέει».

«Μην ανησυχείς ‘sugar face’ και τον έχω συνηθίσει» ακούστηκε η φωνή της κοπέλας που ήταν ξαπλωμένη.   

«Μαίρη;» αναφώνησε η Κλερ με μια ανέλπιστη χαρά.

«Τι κάνεις μουτράκι μου;» ρώτησε εκείνη ενώ λογικά τράβηξε το χέρι του Τότο για να γυρίσει το λάπτοπ προς το μέρος της για να μας κοιτάξει. «Μας έχεις λείψει. Μαύρη πέτρα έριξες πίσω σου. Πότε θα σε δούμε;» συνέχισε η γκόμενα.

«Θα ανέβω το Σάββατο, θα έρθεις να σε δω; Και μένα μου έλειψες» της απάντησε η Κλερ.

«Τι ώρα;» την ρώτησε αμέσως και η Κλερ ξεφύσησε.

«Δεν ξέρω. Αυτό προσπαθώ να μάθω αλλά το στρείδι ο αδελφός μου δεν μου λέει» της απάντησε η Κλερ εκνευρισμένα.

Καθώς ο Τότο γύρισε το λάπτοπ προς το μέρος του την κοίταξε μέσα από την οθόνη του υπολογιστή και από την κίνηση που έκανε λογικά άφηνε ξανά το λάποπτ πάνω σε έναν πάγκο. 

«Ελάτε κατά της δώδεκα. Αν πέσει πολύ δουλειά θα σε στείλω στο μικρό δωματιάκι» της είπε πιο ήρεμα και γυρίζοντας προς την κοπέλα με τα ανοιχτά πόδια έπιασε ξανά το εργαλείο του και συνέχισε να της χτυπάει το τατουάζ που της έκανε.

«Δεν με πειράζει. Έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω να θέλει κάτι εξτριμ. Σκέφτομαι περισσότερο να την πείσω να κάνει ένα πάνω στον λαιμό της. Θα είναι πολύ γαμάτο» είπε με ενθουσιασμό ενώ έτριβε τα χέρια της.

«Άσε να μαντέψω. Κανένα λουλουδάκι, ή καμία πεταλούδα η στην χειρότερη καμία νεραϊδούλα;» ρώτησε δείχνοντας το πόσο τον ξενέρωναν όλα αυτά.

«Τι κακό έχουν οι νεραϊδούλες; Ξέρεις ότι είναι η αδυναμία μου. Θέλω και εγώ μια» την άκουσα να λέει και έμεινα τελείως μαλάκας να κοιτώ την πλάτη της. Αυτό και αν δεν το περίμενα. Η Κλερ να λατρεύει κάτι τόσο αθώο και ρομαντικό.

«Τα είπαμε αυτά. Τέρμα τα τατουάζ για σένα» της δήλωσε χωρίς να της αφήνει περιθώριο για διαπραγματεύσεις.    

«Είναι άδικο» γκρίνιαξε. «Εσύ έχεις σε όλο σου το σώμα, γιατί να μην κάνω και εγώ άλλο ένα;» την κοίταξε με βλοσυρό ύφος χωρίς να της απαντά. «Αν δεν μου το κάνεις εσύ, θα πάω σε άλλον» είπε πεισματικά σταυρώνοντας τα χέρια της στο στήθος σαν μικρό παιδάκι.

«Κανείς άλλος εκτός από μένα δεν πρόκειται να αγγίξει το κορμί σου, το ακούς; Κανείς» ξέσπασε ο Τότο απευθυνόμενος περισσότερο σε μένα παρά σε εκείνη και έμεινα σοκαρισμένος να τον κοιτώ. Ήταν τελείως άρρωστος.

«Σκάσε Τότο» πετάχτηκε η Μαίρη και έσπασε την άβολη σιωπή που είχε πέσει. «Έτσι όπως κάνεις θα νομίζει κανείς ότι είσαι ερωτευμένος με την μικρή σου αδελφή» του είπε και ο Τότο την κοίταξε απότομα με τα χαρακτηριστικά του να δηλώνουν όλη την αηδία που ένιωθε μέσα του.

«Γιαχ Μαίρη. Αυτό είναι τελείως ανώμαλο ακόμα και για μένα» της είπε αηδιασμένος και μπήκε η καρδιά μου στην θέση της. «Η Έϊντζελ ξέρει το πώς νιώθω για εκείνην. Ξέρει ότι θέλω μόνο να την προστατέψω από τα γλοιώδη υποκείμενα που το μόνο που θέλουν είναι να την εκμεταλλευτούν» συνέχισε με πείσμα κάνοντας σπασμωδικές κινήσεις με τα χέρια του.

«Τότο» παρακάλεσε η Κλερ και εκείνος ξεφυσώντας γύρισε την ματιά του τρυφερά προς το μέρος της κάμερας.

«Το ξέρεις έτσι δεν είναι;» την ρώτησε με αγωνία και η Κλερ αφήνοντας μια βαριά ανάσα να βγει από μέσα της κατένευσε ενώ με την αναστροφή της παλάμης της σκούπιζε τα μάγουλα της. Έκλαιγε;

«Τώρα πήρες την απάντηση σου» συνέχισε και πάλι νευριασμένα. «Κλείσε και πήγαινε να κάνεις τα μαθήματα σου» της είπε αυστηρά σαν πατέρας που μάλωνε το μικρό του παιδί.

«Δεν πάω πουθενά. Θέλω να το δω ολοκληρωμένο» τον προκάλεσε εκείνη περισσότερο ενώ σταυρώνοντας τα χέρια της πεισματικά πάνω στο στήθος της έγερνε προς τα πίσω για να ακουμπήσει την πλάτη της πάνω στο στήθος μου.

Σοκαρισμένος από την κίνηση της αύτη, αυτόματα άνοιξα τα χέρια μου και αφήνοντας τα στο πλάι αρκετά μακριά από το κορμί της έμεινα με κομμένη της ανάσα. Πραγματικά είχε τα κότσια να τον προκαλεί τόσο πολύ; Το άτομο φαινόταν από μακριά πως το εννοεί ότι θα ευνουχίσει όποιον τολμήσει έστω και να την αγγίξει. Ο Τότο της έριξε μια βλοσυρή ματιά αλλά η Κλερ δεν έκανε πίσω.

«Σίγουρα θες να με στείλεις στην φυλακή. Δεν εξηγείτε αλλιώς» μούγκρισε μέσα από τα δόντια του και η Μαίρη άρχισε να γελά.

«Άσε επιτέλους ήσυχο το κορίτσι. Δεν είναι πια μωρό. Για την ακρίβεια θα έπρεπε να χαίρεσαι και όχι να έχεις αυτά τα μούτρα» του είπε σοβαρά και ο Τότο γύρισε την έξαλλη ματιά του προς την Μαίρη.

«Να χαίρομαι;» ρώτησε εξαγριωμένος.

«Πότε την είδες τελευταία φορά να είναι τόσο χαλαρή και μάλιστα στην αγκαλιά ενός άντρα!» τον προκάλεσε εκείνη περισσότερο. «Προχωράει μπροστά Τότο. Πάντα αυτό δεν ήθελες; Να καταφέρει να το ξεπεράσει;» του τόνισε με έμφαση.

Η Κλερ ένιωσε αμέσως άβολα. Γιατί ήταν στην αγκαλιά μου ή γιατί φοβόταν μην πει τίποτα παραπάνω η Μαίρη; Θα σας γελάσω.

Ο Τότο, αφήνοντας την ανάσα του να βγει βαριά από μέσα του, έτριψε την ράχη της μύτης του με τον δίκτυ του και έριξε μια ματιά προς το μέρος μας. Δεν είπε τίποτα. Καταπίνοντας όλα τα λόγια που ήθελε να εξαπολύσει, γύρισε το πρόσωπο του προς το σημείο όπου ήταν το τατουάζ που χτύπαγε και συνέχισε την δουλειά του.

«Έρχεται ο μπάσταρδος» πέταξε χωρίς να την κοιτά και η Κλερ κοκάλωσε.

«Τι;» ξεφώνησε. «Που; Πότε; Πόσο θα μείνει;» τον βομβάρδισε με τις απανωτές της ερωτήσεις αλλά εκείνος δεν απάντησε σε καμία. «Μπέντζαμιν Κίλιαν Ντόνοβαν…» είπε με αυστηρό τόνο ολόκληρο το όνομα του αλλά δεν φάνηκε να τον ταράζει και ιδιαίτερα. «Απαιτώ να μου πεις αμέσως» συνέχισε αλλά και πάλι καμιά αντίδραση.

«Ήθελες να το δεις ολοκληρωμένο. Τώρα βγάλε τον σκασμό και άσε με να δουλέψω. Δεν πρόκειται να σου πω τίποτα μέχρι να τελειώσω» της δήλωσε εκείνος και αυτό την έκανε έξαλλη.

Σηκώνοντας το πόδι της, άφησε το πέλμα να ακουμπήσει πάνω στο στρώμα και άρχισε να το κουνάει νευρικά. Τόσο νευρικά που κατάφερνε να τραντάζει τα κορμιά μας.

«Είσαι… είσαι…» είπε μέσα από τα δόντια της αφρίζοντας. «Είσαι ένα απαίσιο, σαδιστικό γουρούνι…» του έφτυσε χωρίς να την νοιάζουν ιδιαίτερα οι αντιδράσεις τους. «Αυτό είσαι» κατέληξε και προς μεγάλη μου έκπληξη ο Τότο δεν αντέδρασε καν. Συνεχίζοντας να κάνει την δουλειά του απλά την αγνόησε επιδεκτικά.

«Επίτηδες το κάνει… είμαι σίγουρη ότι το κάνει επίτηδες για να με εκνευρίσει» του φώναξε ενώ είχε πραγματικά αρχίσει να τρέμει ολόκληρη από τα νεύρα της.

«Ποιος είναι ο μπάσταρδος;» την ρώτησα για να την αποσπάσω λίγο από την ένταση της στιγμής. Εκείνη ξεφυσώντας από την μύτη έγειρε το κεφάλι της προς τα πίσω και με κοίταξε στα μάτια.

«Είναι ο άλλος μας αδελφός» εξήγησε και έσμιξα τα φρύδια μου με απορία.

«Και γιατί τον λέτε μπάσταρδο;» συνέχισα εγώ βλέποντας ότι έπιανε ο αντιπερισπασμός.

«Γιατί είναι μπάσταρδος» είπε με μια φυσικότητα που με εξέπληξε. «Ο πατέρας μας, άφησε την μητέρα του έγκυο όταν η δική μας ήταν έγκυος στον Τότο. Όταν πήγε να του το πει και ανακάλυψε την αλήθεια για εκείνον, η μητέρα του μπάσταρδου έφυγε και παρόλο που τον κράτησε ωστόσο δεν ήθελε να έχει ούτε εκείνη αλλά ούτε και ο μπάσταρδος καμία σχέση με μας. Ο αδελφός μας όμως ο Λούκας ήταν περίεργος και έτσι όταν μεγάλωσε αρκετά πήγε να βρει τον πατέρα μας. Εκείνος του έδωσε τα στοιχεία μας και ο Λούκας ήρθε και μας βρήκε. Από τότε είμαστε αχώριστοι» εξήγησε και δεν το σταμάτησα εκεί.   

«Και τώρα που είναι;» ρώτησα με πραγματική περιέργεια.

«Από τότε που πέθανε η μητέρα του δεν ένιωθε καλά και ήθελε να κάνει κάτι δραστικό. Έτσι πήρε την απόφαση να μπει στους γιατρούς χωρίς σύνορα και από τότε γυρίζει στις τριτοκοσμικές χώρες. Είναι πάρα πολύ καλός γιατρός. Έχει το χάρισμα να τα κάνει όλα να μοιάζουν εύκολα» μου απάντησε με άνεση. «Μας λείπει πάρα πολύ αλλά εμείς είμαστε υπερήφανοι για εκείνον. Πραγματικά είναι ένα κομμάτι μάλαμα. Θα τον λατρέψεις αν καταφέρεις να τον γνωρίσεις. Είναι ο καλύτερος αδελφός ever» είπε ενώ έλαμπε όλο της το πρόσωπο.

«Σε ακούω» γρύλισε ο Τότο και η Μαίρη άρχισε να γελάει.

«Παλιό ζηλιάρη» του πέταξε η Κλερ βγάζοντας του την γλώσσα και μετά γύρισε προς το μέρος μου συνωμοτικά. «Ποτέ δεν θα ξεπεράσει ότι άφησα πρώτα τον Λούκας να με αγκαλιάσει και μετά εκείνον» ψιθύρισε για να μην την ακούσει ενώ το πρόσωπο της τσαλακώθηκε από τις τύψεις που ένιωθε και ξαφνικά άρχισε πάλι να νιώθει άβολα.

Στην αρχή πίστευα ότι θα ξεκολλήσει από πάνω μου αλλά εκείνη δεν το έκανε. Καθώς μετακινήθηκε νευρικά πάνω στο στήθος μου γύρισε την ματιά της προς την οθόνη και συνέχισε να βλέπει τον Τότο να δουλεύει χωρίς να μιλά.

«Δεν έχει υπέροχες καμπύλες;» είπε με θαυμασμό μετά από λίγο εννοώντας τις καμπύλες της Μαίρης και χωρίς να είμαι ικανός έγειρα στο αυτί της και της ψιθύρισα.

«Όχι σαν τις δικές σου» είπα με ειλικρίνεια και εκείνη μου έχωσε μια αγκωνιά στο στομάχι.

Πιάνοντας το στομάχι μου έκλεισα το στόμα για να μην αρχίσω να γελάω δυνατά.

«Η Μαίρη κάνει ‘pole dance’. Να την δεις πάνω στον στύλο να πάθεις ατύχημα. Ο τρόπος που λυγίζει το κορμί της…» δάγκωσε το κάτω της χείλος και κούνησε το κεφάλι της αρνητικά. «Είναι σκέτη καύλα» είπε εκστασιασμένη. «Πολύ την ζηλεύω. Μια φορά της ζήτησα να μου μάθει να το κάνω και εγώ αλλά μόλις το ανακάλυψε ο Τότο έγινε έξαλλος» κρυφογέλασε. «Μια φορά σου ζήτησα να την κρατήσεις και εσύ την εκπαιδεύεις για πουτάνα;» μιμήθηκε την φωνή του και καθώς γέλασε ξανά την μιμήθηκα και εγώ. «Ακόμα απορώ πως του μιλάει ακόμα μετά από εκείνη την ημέρα».

Καθώς η Μαίρη άρχισε να γελάει ο Τότο μούγκρισε.

«Μην ξεχνάς ότι κρατάω βελόνα» την απείλησε και το γέλιο της Μαίρης έγινε ακόμα πιο τρανταχτό.

«Γιατί γελάει;» ψιθύρισα στο αυτί της Κλερ καταλαβαίνοντας ότι υπήρχε και κάτι άλλο που η Κλερ είχε παραλείψει.

«Η Μαίρη έχει σκουλαρίκι στην κλειτορίδα της. Όταν μου είπε ότι είναι άκρος ερεθιστικό όταν ένας άντρας κουνάει το σκουλαρίκι με την γλώσσα του έφαγα τον Τότο για να με αφήσει να βάλω και εγώ αλλά ο γέρο-μπαμπαλής έγινε έξαλλος και μόνο στην ιδέα» γέλασε και πάλι.

«Πραγματικά έχω αρχίσει να απορώ πως σε άφησε να κάνεις τα δύο τατουάζ που έχεις» τρία σώματα κατευθείαν πάγωσαν.

Ο Τότο με την Μαίρη δεν γύρισαν να μας κοιτάξουν όμως τα σώματα τους ήταν τσιτωμένα και άκαμπτα. Το χέρι του Τότο είχε σταματήσει να χτυπάει το τατού και χωρίς ανάσα και οι δύο έμειναν περιμένοντας την αντίδραση της Κλερ. Μα τι διάολο είχαν πάθει; Είχα πει κάτι που δεν έπρεπε;

«Ο Τότο καταλαβαίνεις τις ανάγκες μου» είπε γρήγορα η Κλερ για να σπάσει αυτήν την περίεργη ένταση που είχε δημιουργηθεί. «Μπορεί να είναι αντιδραστικός αλλά όταν καταλαβαίνει ότι έχω κάτι πραγματικά ανάγκη πάντα υποχωρεί και μου κάνει το χατίρι. Αρκεί πάντα να είναι σε λογικά πλαίσια» εξήγησε και την κοίταξα με περιέργεια.

Καθώς άκουσα το μηχάνημα του Τότο να κάνει πάλι εκείνον τον θόρυβο τότε κατάλαβα ότι συνέχισε την δουλειά του. Ότι και να τον είχε κάνει να παγώσει πριν, ακούγοντας την απάντηση της Κλερ χαλάρωσε. Τι ήταν πάλι όλο αυτό; Και γιατί το κάνανε τόσο θέμα για δύο τατουάζ; Πραγματικά μου είχε εξάψει την περιέργεια.

Μετά από αυτό η Κλερ δεν φαινόταν να έχει όρεξη να πει κάτι άλλο. Δεν έφυγε από πάνω μου αλλά ούτε και γύρισε ξανά να με κοιτάξει. Όλη η ατμόσφαιρα πια είχε ηλεκτριστεί για τα καλά και κάπου μέσα μου ένιωθα ότι είχα πει κάτι που την έκανε πραγματικά να νιώσει άσχημα. Αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί.

Όταν μετά από λίγο ο Τότο τελείωσε και άπλωσε μια κρέμα πάνω στο δέρμα της που το έκανε να γυαλίζει, έφερε το λάπτοπ κοντά στο σημείο που ήταν το τατουάζ και την άφησε να το δει. Η Κλερ δεν είχε τον ίδιο ενθουσιασμό με πριν.

«Δικό σου είναι το σχέδιο Μαίρη;» την ρώτησε και καθώς η Μαίρη ανασηκώθηκε της έκλεισε το μάτι. «Είναι τέλειο» της είπε με θαυμασμό.  

«Ευχαριστώ ‘sugar face’» της είπε γλυκά και καθώς της έστειλε ένα φιλάκι στον αέρα σηκώθηκε και ο Τότο μετακινήθηκε.

Μόλις έκατσε σε ένα γραφείο σταύρωσε τα χέρια του μπροστά πάνω στην ξύλινη επιφάνεια και κοίταξε προς το μέρος μας.

«Πήγαινε άνοιξε το κωλοκινητό σου και θα σου πω ότι θες» της είπε ήρεμα αλλά η Κλερ δεν άκουγε κουβέντα.

«Όχι, τώρα θα μου πεις» του είπε απότομα ενώ ξεκολλώντας από πάνω μου έγειρε μπροστά και αγκάλιασε το πόδι της.

«Έϊντζελ, δεν είσαι μόνη» της υπενθύμισε αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη.

«Ακούω».

«Θα είναι εδώ την ημέρα των ευχαριστιών» είπε τελικά καταθέτοντας τα όπλα αλλά ο διστακτικός του τόνος με έκανε να νιώθω ότι κάτι κακό προσπαθούσε να της πει. Δεν μπορούσα να καταλάβω το τι μέχρι που άκουσα την συνέχεια.

«Τέλεια» αναφώνησε κατενθουσιασμένη η Κλερ. «Θα έρθω από την προηγούμενη για να κάνω όλες τις ετοιμασίες για να μπορέσω να τον χαρώ. Θα πάρεις τα πάντα έτσι; Και γαλοπούλα και γλυκοπατάτες, θα κάνω και την αγαπημένη του πίτα. Θα φτιάξω εγώ το φύλο δεν θα μου πάρεις πάλι εκείνη την αηδία που έμοιαζε σαν λάστιχο και…»

«Έϊντζελ» την φρέναρε. «Δεν θα έρθει σε μας» της είπε με νόημα.

«Α» είπε μόνο ενώ όλο της το κορμί σφίχτηκε και από την ταραχή της έξυσε νευρικά το μέτωπο της. «Δεν πειράζει. Μπορούμε να το κανονίσουμε άλλη μέρα. Μπορούμε να το κανονίσουμε τα Χριστούγεννα. Θα μείνει μέχρι τα Χριστούγεννα έτσι δεν είναι;» ρώτησε με ελπίδα αλλά το έβλεπα ότι δεν το πίστευε ούτε και η ίδια.

«Το μόνο που μου είπε είναι ότι θα μείνει μαζί του όσο χρειαστεί» είπε ενώ την κοίταζε με νόημα στα μάτια. «Και είπε επίσης να κάνουμε και εμείς το ίδιο» συνέχισε και αυτό την τάραξε για τα καλά.

«Δεν υπάρχει περίπτωση» αναφώνησε ενώ αγκάλιαζε το πόδι της πιο σφιχτά.

«Έϊντζελ…» παρακάλεσε. «Ο Λούκας λέει ότι χειροτέρεψε. Οι τελευταίες εξετάσεις έδειξαν ότι όλα του τα όργανα έχουν σαπίσει».

«Το ίδιο σάπια ήταν και πριν. Δεν χρειαζόταν τον καρκίνο για να του τα σαπίσει» έφτυσε εξοργισμένη και ο Τότο έτριψε νευρικά την ράχη της μύτης του χωρίς να την κοιτάει.

«Πεθαίνει…» έκανε μια προσπάθεια ακόμα αλλά δεν τον άφησε να συνεχίσει.

«Για μένα είναι ήδη νεκρός από εκείνη την ημέρα» ήταν κατηγορηματική.

«Δώσε του την ευκαιρία να ζητήσεις συγνώμη…»

«Δεν έχω ανάγκη την συγνώμη του. Έχω ανάγκη μόνο να τον δω να τον παραχώνουνε στο χώμα. Να ξέρω ότι είναι μέσα στον υγρό του τάφο και ότι στριφογυρίζει μέσα στην κάσα του από τις τύψεις του. Να του τρώνε τα σκουλίκια την σάρκα του και να μην μείνει ούτε κόκκαλο από αυτόν» από τον τρόπο που ξέσπαγε μου έδινε την εντύπωση ότι το είχε κάνει ήδη πολλές φορές εικόνα μέσα στο μυαλό της και ακόμα και αυτό δεν την ικανοποιούσε.

«Ήδη τον έχουν φάει η τύψεις του Έϊντζελ, αυτές τον λιώσανε. Το έχει μετανιώσει. Κάθε μέρα παρακαλά να βρει μια ευκαιρία να σε δει για μια τελευταία φορά, να εξιλεωθεί απέναντι σου. Να σου δείξει πόσο μετανιωμένος είναι για ότι έκανε» αν δεν πω ότι με εξέπληξε αυτή η τρυφερότητα στην φωνή του Τότο ψέματα θα είναι.

«Πήγες και τον είδες» διαπίστωσε σοκαρισμένη. «Μετά από όσα περάσαμε εξαιτίας του εσύ πήγες και τον είδες;».

«Έπρεπε να τον δω. Ήθελε να σου γράψει το σπίτι».

«Δεν θέλω τίποτα από εκείνον το ακούς; Τίποτα. Θέλω μόνο να καεί στην κόλαση. Εκεί του αξίζει να πάει και να μην βρει ποτέ του ησυχία» είχε ξεφύγει τελείως. Έτσι όπως χτυπιόταν ακόμα απορούσα πως κρατιόταν και δεν πέταγε το λάπτοπ σε καμία ντουλάπα.  

«Αν δεν θες να ακούσεις εμένα τότε άκουσε το Λούκας, Έϊντζελ, σε ικετεύω. Αν εκείνος λέει ότι αυτό θα σε βοηθήσει να βάλεις ένα τέλος στο παρελθόν δεν έχω λόγο να μην τον πιστέψω. Πρέπει να τον δεις» έκανε μια ύστατη προσπάθεια.

«Πως μπορείς να λες πως μ’ αγαπάς και να μου ζητάς κάτι τέτοιο; Εσύ προπάντων… εσύ που έζησες εκείνη την νύχτα. Που με είδες να ξεψυχάω στα χέρια σου εξαιτίας του» σπάραξε απαρηγόρητη και όλο το πρόσωπο του Τότο παραμορφώθηκε ενώ τα μάτια του βούρκωσαν. Ότι θα έβλεπα αισθήματα πάνω σε αυτό το τερατόμορφο πρόσωπο, ε ούτε που θα το φανταζόμουν.

«Έϊντζελ μου» ικέτεψε με πόνο και αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της.

«Μην με αποκαλείς με αυτό το γελοίο όνομα. Δεν είμαι άγγελος. Εξαιτίας του, εξαιτίας όλων σας είμαι ο διάβολος. Ο ίδιος ο διάβολος» δεν κρατήθηκε άλλο και την στιγμή που άρπαξε το λάπτοπ στα χέρια της και ετοιμάστηκε να το πετάξει, άπλωσα τα χέρια μου μπροστά και την σταμάτησα λίγο πριν το κάνει.

«Επ, επ, επ… το θέλουμε και για αύριο» είπα γρήγορα και καθώς εκείνη γύρισε απότομα προς το μέρος μου κοκάλωσε και έμεινε σοκαρισμένη να με κοιτά.

Παίρνοντας το λάπτοπ από τα χέρια της, έκανα πιο πίσω και έκλεισα το καπάκι ενώ το άφησα δίπλα μου. Εκείνη δεν κουνήθηκε. Παίρνοντας μια κοφτή ανάσα έκλεισε το στόμα της με το χέρι της ενώ τα μάτια της δεν σταμάταγαν να δακρύζουν. Ήταν συντετριμμένη αλλά περισσότερο σοκαρισμένη γιατί μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι ό,τι είχε πει το είχε πει μπροστά μου. Δεν ήθελε να τα ακούσω αλλά ήταν τόσο συγχυσμένη από τα λόγια του αδελφού της που ξέχασε τελείως το γεγονός ότι ήμουν πίσω της και άκουγα.

Σε μεγαλύτερη αμηχανία δεν είχα βρεθεί ποτέ στην ζωή μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Πώς να το διαχειριστώ όλο αυτό; Κάποια άλλη στην θέση της ίσως και να ήθελε να πέσει στην αγκαλιά μου και να ζητήσει παρηγοριά. Αλλά όχι εκείνη. Εκείνη, το έβλεπα στο βλέμμα της, ήθελε να βρει την δύναμη και να τρέξει. Να τρέξει όσο πιο μακριά μου μπορούσε αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να το κάνει. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι την κράταγε.

«Θες να σε αφήσω μόνη;» πρότεινα ήρεμα και καθώς πήρε μια τρεμάμενη ανάσα, σαν να ξύπνησε ξαφνικά από τον λήθαργο, έφυγε αστραπιαία πάνω από το κρεβάτι και άρχισε να τρέχει.