I'm in Love With An Angel "6. Αν ήταν αγόρι"

Την άλλη μέρα το πρωί, μόλις βγήκα στο σαλόνι είδα τα πάντα να είναι στην θέση τους. Όποιος το έβλεπε δεν θα πίστευε ποτέ ότι πριν λίγες ώρες εδώ γινόταν ένα πάρτυ. Αν δεν υπήρχε εκείνο το βαθούλωμα πάνω στο ψυγείο θα ήταν σαν να μην υπήρξε ποτέ το χθεσινό βράδυ, αλλά είχε υπάρξει και η απόδειξη ήταν ακριβώς εδώ. Ανοίγοντας το ψυγείο έπιασα το γάλα και άρχισα να το κατεβάζω χωρίς να κάνω τον κόπο να το βάλω σε ένα ποτήρι. Ήμουν τόσο διψασμένος, τόσο τρομερά εκνευρισμένος που ήθελα να δώσω μια στην πόρτα του ψυγείου και να την αποτελειώσω.

«Ε… συγνώμη» άκουσα την διστακτική φωνή της Σέλπι και κατεβάζοντας το μπουκάλι γύρισα να την κοιτάξω. «Η Κλερ έφυγε;» με ρώτησε κοκκινίζοντας ολόκληρη ενώ έσφιγγε τα χέρια της γύρω από το σώμα της προσπαθώντας πολύ σκληρά να καταπνίξει την ανάγκη της να κατεβάσει πιο χαμηλά το φανελένιο μπλουζάκι που φόραγε ώστε να καλύψει τα πόδια της καθώς τα μάτια της με κόπο στεκόντουσαν μέσα στα καστανά μου μάτια αντί να κατρακυλήσουν κατά μήκος του γυμνού μου στήθους ή πιο χαμηλά προς το μποξεράκι μου.

«Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν σε παράταγε και έφευγε αλλά δυστυχώς…» αναστέναξα και ήπια άλλη μια γουλιά από το μπουκάλι με το γάλα για να καταπιώ την χολή μου. «…θα γυρίσει. Πάντα γυρίζει» συνέχισα με πικρία αποφεύγοντας την ματιά της και καθώς γύρισα να πιάσω ένα μπολ και τα δημητριακά μου άκουσα την λαχανιασμένη φωνή της Κλερ να έρχεται από την μπαλκονόπορτα.

«Ξύπνησες;» άκουσα την εύθυμη χροιά της φωνή της και προσπάθησα με μεγάλο κόπο να μην κουνήσω το κεφάλι μου απηυδισμένα.

Μα τι διάολο πια; Τίποτα δεν την ταράζει εκείνη;

«Ναι και δεν βρίσκω τα ρούχα μου» είπε η κοπέλα και πιάνοντας το μπολ με τα δημητριακά και το γάλα γύρισα για να πάω προς τον πάγκο ώστε να κάτσω σε ένα από τα ψηλά σκαμπό για να φάω.

«Τους έκανα ένα νερό εχθές γιατί ήταν μέσα στον εμετό. Δεν ξέρω αν στέγνωσαν ακόμα. Θα σου δώσω να φορέσεις κάτι δικό μου» της πρότεινε ζεστά η Κλερ και είδα την Σέλπι να καρφώνει τα μάτια της πάνω της.

Το μαύρο μπουστάκι που έμοιαζε με αθλητικό σουτιέν καθώς και το καυτό της σορτσάκι άφηνε ακάλυπτα όλα τα σημεία του σώματος της καθώς και τα τατουάζ της και η Σέλπι τα παρατήρησε.

«Έχεις τατουάζ;» την ρώτησε με ενθουσιασμό.

«Σου αρέσει;» της απάντησε η Κλερ με έκπληξη. «Έχω και στην πλάτη» συνέχισε και της γύρισε την πλάτη κατευθείαν για να την αφήσει να το δει.

«Είναι πολύ όμορφα. Πραγματικά σε ζηλεύω» είπε η Σέλπι κάπως ντροπαλά. «Δείχνουν πολύ σέξι» μουρμούρισε συνωμοτικά και η Κλερ γέλασε.

«Αν θες να κάνεις και εσύ μπορώ να σου κάνω ένα» της είπε φιλικά και η Σέλπι τρεμόπαιξε τα μάτια της με έκπληξη.

«Ξέρεις να κάνεις τατουάζ;» δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί της φαινόταν τόσο περίεργο. Δεν έβγαζε μάτι ότι η γκόμενα ήταν βαθιά χωμένη στον υπόκοσμο;

«Ο αδελφός μου έχει μαγαζί με τατουάζ. Αν θες μπορώ να σε πάω εκεί να κάνεις ένα. Υπόσχομαι να μην σε πονέσω καθόλου και φυσικά θα είναι κερασμένο από μένα» της είπε όλο χαρά και δεν κρατήθηκα άλλο.

«Άσε το κορίτσι ήσυχο. Δεν είναι σαν τα μούτρα σου. Η Σέλπι είναι αστέρι από μόνη της δεν χρειάζεται να σημαδέψει το κορμί της μόνιμα για να δείχνει σέξι» της χτύπησα άγρια και γύρισε προς το μέρος μου έξαλλη.

«Η Σέλπι είναι αρκετά μεγάλη να αποφασίσει μόνη της τι της αρέσει και τι όχι» μου γύρισε πίσω και η Σέλπι της έπιασε το χέρι για να την σταματήσει.

«Όχι δεν πειράζει. Έχει δίκιο. Άλλωστε αν το μάθουν οι δικοί μου θα φρικάρουν τελείως» της είπε γρήγορα για να εξομαλύνει την κατάσταση.

«Οι δικοί σου καλά θα κάνουν να καταλάβουν ότι δεν μπορούνε πλέον να επεμβαίνουν στην ζωή σου. Είσαι μεγάλη κοπέλα πια, μπορείς να κάνεις ότι γουστάρεις» ξέσπασε η Κλερ και ξεφύσησα απαυδισμένα.

«Μην μου πεις τώρα ότι θα την παροτρύνεις να το σκάσει και από το σπίτι της όπως έκανες εσύ και να αρχίσει να γυρίζει σαν την άδικη κατάρα από σπίτι σε σπίτι για να βρει μέρος να μείνει» το συνέχισα εγώ και μου έριξε μια εξοργισμένη ματιά.

«Δεν το έσκασα από το σπίτι μου και έχω σπίτι για να μείνω».

«Και γιατί δεν πας εκεί για να μας αδειάσεις επιτέλους την γωνιά;» την προκάλεσα περισσότερο εγώ και η Σέλπι βρέθηκε σε μεγάλη αμηχανία.

Κοίταζε μια εμένα και μια την Κλερ χωρίς να ξέρει τι να κάνει. Λογικά στα μάτια της φαινόμασταν ότι ήμασταν έτοιμοι να αρπαχτούμε στα χέρια. Μάλλον δεν θα είχε άδικο.

«Γιατί είναι πολύ μακριά από το κολέγιο και θα πρέπει να χάνω όλη την μέρα μου στο πήγαινε έλα, γι’ αυτό».

«Εεε… καλύτερα εγώ να πηγαίνω» είπε νευρικά η Σέλπι κάνοντας μερικά βήματα προς τα πίσω.

«Δώσε μου λίγα λεπτά να ετοιμαστώ και θα σε γυρίσω εγώ» της πρότεινα και με κοίταξε για λίγο παγωμένη πριν γυρίσει την ματιά της προς την Κλερ.

«Μου έχεις εμπιστοσύνη έτσι δεν είναι;» την πίεσα περισσότερο και δεν ήξερε τι να απαντήσει.

Καθώς ένευσε θετικά πήρα και πάλι τα πάνω μου.

«Οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα» είπα ικανοποιημένος και αφού έκανα τον γύρω του πάγκου παράτησα το μπολ μέσα στον νεροχύτη.

Προσπερνώντας τες μπήκα στο μπάνιο έκανα ένα γρήγορο ντουζ και αφού γύρισα στο δωμάτιο μου, ετοίμασα τα πράγματα μου για την προπόνηση και το γυμναστήριο, πέρασα στον ώμο μου τα σακίδια και πήγα έξω. Η Κλερ άφαντη, η Σέλπι τελείως νευρική σηκώθηκε και με κοίταξε.

«Συγνώμη, δεν ήθελα να φέρω τέτοια αναστάτωση» προσπάθησε να απολογηθεί και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Δεν φταις εσύ» της είπα γρήγορα.

«Ούτε και η Κλερ» πρόσθεσε εκείνη και προς στιγμή μου ήρθε να ξεσπάσω επάνω της αλλά κρατήθηκα. Δεν μου έφταιγε σε τίποτα.

«Προσπάθησε να τον σταματήσει ήρεμα αλλά εκείνος την προκάλεσε. Την ρώταγε αν ζήλευε και όταν προσπάθησε να τον διώξει εκείνος άρχισε να της αγκαλιάζει και να της βάζει χέρι. Ήταν τελείως ξεδιάντροπος. Αν είχα και εγώ την δική της δύναμη θα έκανα το ίδιο» την δικαιολόγησε και κράτησα την ανάσα μου για να μην της πω κατάμουτρα την γνώμη μου για εκείνη.

«Πίστεψε με, πάει γυρεύοντας. Αν δεν ήταν τόσο… τόσο…» είπα με εκνευρισμό και εκείνη με κοίταξε παρακλητικά.

«Δεν είναι αυτό που δείχνει, είναι…» δεν ήθελα άλλες δικαιολογίες. Ήξερα καλά τι ήταν. Ένα χαμένο κορμί. Ένα καμένο χαρτί και δεν υπήρχε σωτηρία για εκείνη.

«Μείνε μαζί της δύο μέρες και μετά έλα ξανά να μου πεις τι είναι» της είπα λίγο πιο απότομα από όσο σκόπευα και αμέσως η κοπέλα μαζεύτηκε.

«Συγνώμη δεν ήθελα να ξεσπάσω επάνω σου. Δεν μου φταις εσύ. Πάμε;» ρώτησα και κατένευσε νευρικά.

Σε όλο τον δρόμο δεν είπε κουβέντα. Καθισμένη στο πίσω κάθισμα κοίταζε έξω από το παράθυρο και έμοιαζε πολύ έξω από τα νερά της. Δεν την πίεσα περισσότερο. Δεν ήθελα να την κάνω να γεμίσει ελπίδες. Της άξιζε κάτι καλύτερο από μια ξεπέτα και εγώ δεν μπορούσα να της το δώσω αυτό, όσο όμορφη και αν ήταν. Και ήταν πραγματικά πολύ όμορφη και πολύ αθώα. Ακριβώς ο συνδυασμός που απέφευγα περισσότερο. 

Στην τραπεζαρία έγινε το έλα να δεις. Μόλις εκείνη έσκασε μύτη όλα τα αδέλφια μου σηκώθηκαν όρθια και άρχισαν να ζητωκραυγάζουν, να χειροκροτούν και να σφυρίζουν κατενθουσιασμένοι.

«Κουλάρετε αγόρια, δεν έκανα και τίποτα» είπε εκείνη πλησιάζοντας το τραπέζι μας και μόλις ο Πολ έτεινε την γροθιά του την χτύπησε με την δική της.

«Καιρός ήταν κάποιος να τον βάλει στην θέση του» της είπε ο Πολ πιάνοντας την από τους ώμους και ταρακουνώντας την όπως θα έκανε ένας προπονητής του μποξ λίγο πριν τον αγώνα.

Εκείνη δίνοντας του μια αγκωνιά στο στομάχι γύρισε και τον κοίταξε προειδοποιητικά.

«Κοίτα μην είσαι ο επόμενος» τον πείραξε αλλά στο ύφος της δήλωνε ξεκάθαρα ότι το εννοούσε.

Ο Πολ πιάνοντας την καρδιά του την κοίταξε όπως εκείνα τα καρτούν που για μάτια έχουν καρδούλες.

«Είμαι ερωτευμένος. Αθεράπευτα ερωτευμένος. Που ήσουν τόσο καιρό μωρό μου;» την ρώτησε και εκείνη κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά έκατσε δίπλα μου γελώντας και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά. 

Μπήκα στον πειρασμό να πάρω τον δίσκο μου και να φύγω αλλά αντιστάθηκα. Δεν θα με χώριζε και από τα αδέλφια μου. Αν πίστευε ότι μπορούσε να μπει στην παρέα ας το προσπαθούσε. Αλλά που να την πάρει δεν της πήρε και πολύ να τους κατακτήσει όλους. Μιλώντας με άνεση για τα πάντα, από το ράγκμπι, τα αυτοκίνητα μέχρι και για γκόμενες έκανε τους πάντες να κρέμονται από τα χείλια της. Οι γκόμενες πάλι που κάθονταν στα πόδια των φίλων μου τα είχαν πάρει κρανίο αλλά εκείνη αντί να την ενοχλεί έδειχνε να το διασκεδάζει περισσότερο.

«Πρέπει οπωσδήποτε να δούμε μαζί τον επόμενο αγώνα» πέταξε ο Πολ και εκείνη ενθουσιάστηκε.

«Πείτε μου μέρος και ώρα και θα το κανονίσουμε. Δεν χάνω ποτέ έναν καλό αγώνα με άτομα που ξέρουν πραγματικά από μπάλα».

Τέλεια… πάει και αυτή μου η χαρά.

«Γεια» άκουσα μια γνωστή φωνή και γύρισα την ματιά μου προς τα πάνω. Η ξανθιά καλλονή που μου την είχε πέσει εχθές έκανε την κίνηση της.

«Γεια» είπα ενθουσιασμένος ενώ μέσα μου ήθελα όσο τίποτα να την στείλω από εκεί που ήρθε.

«Έχεις λίγο χρόνο;» ρώτησε ναζιάρικα ενώ έριχνε κλεφτές ματιές προς την Κλερ.

«Για σένα πάντα μωρό μου» της είπα με νόημα και καθώς σηκώθηκα όρθιος πήρα τον δίσκο μου και εφόσον τον άδειασα και άφησα τον δίσκο πάνω στον κάδο, πέρασα το χέρι μου γύρω από την μέση της και την παρέσυρα έξω από την τραπεζαρία.

Αφού την ξεπέταξα με την δικαιολογία ότι είχα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα για σήμερα γύρισα στα μαθήματα μου και περίμενα απελπισμένος να τελειώσουν. Μετά την προπόνηση αφού τελείωσα επίτηδες όσο πιο αργά μπορούσα από το γυμναστήριο τελείως εξαντλημένος γύρισα στο σπίτι. Η πόρτα ήταν ξεκλείδωτη και παρόλο που επικρατούσε η απόλυτη ησυχία στο σπίτι ήμουν σίγουρος ότι εκείνη ήταν εδώ.

Αφήνοντας τον σάκο μου μέσα στο πλυσταριό, πήγα προς την κρεβατοκάμαρα μου και μόλις άνοιξα την πόρτα έμεινα να την κοιτώ. Εκείνη, φορώντας ένα μακρύ μπλουζάκι που κάλυπτε το μποξεράκι που φορούσε, πλαγιάζοντας το κεφάλι της με τα χέρια της έκανε κρακ στον αυχένα της και αφού έκανε κρακ και στα δάχτυλα της ξεφύσησε σαν πυγμάχος λίγο πριν μπει στο ρινγκ. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή η εικόνα με έκανε να γελάσω.

«Μην μου πεις ότι θα αρχίσεις να ρίχνεις μπουνιές και στα βιβλία σου τώρα» την ρώτησα δύσπιστα.

«Δεν μπορεί να με βγάλει εμένα νοκ-αουτ ένα βιβλίο. Ένα βιβλίο είσαι το ακούς» μούγκρισε πιάνοντας το στα χέρια της ενώ το ταρακουνούσε. «Ένα γαμημένο βιβλίο» συνέχισε και άρχισα να γελάω χωρίς να μπορώ να το συγκρατήσω καθώς πήγαινα προς την καρέκλα του γραφείου μου.

«Πολλά κεφάκια βλέπω. Σκοράραμε;» ρώτησε και καθώς άφησα την τσάντα μου στο πάτωμα έκατσα στην καρέκλα μου και την κοίταξα με ύφος.

«Κατάλαβα. Τζίφος. Δεν πειράζει καλύτερα. Η γκόμενα βγάζει μάτι από μακριά ότι είναι ένα από τα χειρότερα είδη γυναικών που κυκλοφορεί εκεί έξω».

«Ένα από τα χειρότερα είδη» επανέλαβα με έμφαση και στριφογύρισε τα μάτια της.

«Ξέρεις τώρα. Από εκείνες που αν τολμήσεις να πας μια φορά μαζί τους κολλάνε σαν βδέλλες επάνω σου και σε κάνουν να το μετανιώσεις για την υπόλοιπη ζωής σου. Αν της έχεις δώσει και το κινητό σου τότε ετοιμάσου να αλλάξεις αριθμό» είπε με έμφαση και κρυφογέλασα.

«Βλέπω ξέρεις καλά όλα τα είδη των γυναικών και όχι μόνο. Ξέρεις από μπάλα, αυτοκίνητα… όλα όσα ενδιαφέρουν έναν άντρα. Αν και έτσι όπως σε παρατηρώ, το στήσιμο του κορμιού σου, η επιλογή στα ρούχα σου αν δεν σε είχα δοκιμάσει τότε θα πίστευα ότι είσαι πράγματι λεσβία. Φέρεσαι υπερβολικά σαν άντρας» παρατήρησα και ανασήκωσε τους ώμους της.

«Μεγάλωσα σαν άντρας» είπε αδιάφορα και ενώ δεν θα ήθελα με τίποτα να ακούσω την συνέχεια εκείνη ωστόσο δεν φαινόταν διατεθειμένη να το σταμάτησε εκεί.

«Έμενα με τον αδελφό μου από τα δεκατρία μου. Στην αρχή ήταν καλά αλλά μετά άρχισα να νιώθω παραγκωνισμένη. Βλέπεις η μόνες γυναίκες που γνώριζα ήταν τα γκομενάκια που έβγαιναν από το δωμάτιο του και έτρεχαν άρον άρον να βρουν την πόρτα για να φύγουν. Οπότε όπως καταλαβαίνεις, δεν είχα πολλές επιλογές. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να ταιριάξω μαζί τους δεν ήθελα να με βλέπουν σαν την μικρή κακόμοιρη αδελφή του ήθελα να είμαι και εγώ μέρος της παρέας του και έτσι άρχισα να συμπεριφέρομαι όπως εκείνοι. Μίλαγα όπως οι παρέες του, έπινα μαζί τους, συμμετείχα στις κουβέντες τους…» είπε αδιάφορα σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα.  

«Έκανες διατριβή στα ήδη γκομενών που υπάρχουν» συμπλήρωσα πειρακτικά και γελώντας με κλειστό το στόμα κατένευσε χωρίς να με κοιτάει.

«Και ποιο είναι για σένα το χειρότερο από όλα;» την ρώτησα με πραγματική περιέργεια χωρίς να ξέρω τι ήταν αυτό που με έκανε να θέλω να την συνεχίσω αυτήν την κουβέντα.

«Σίγουρα αυτές που υπόσχονται αιώνια αγάπη» είπε με σιγουριά και την κοίταξα ξαφνιασμένος.

«Πραγματικά δεν της καταλαβαίνω καθόλου της γκόμενες…» αναστέναξε περνώντας το χέρι της από τα μαλλιά της. «Από την μια πέφτουν στα γόνατα και είναι όλο ‘Μην Τότο μου, μην το κάνεις αυτό. Χωρίς εσένα δεν μπορώ να ζήσω, δεν μπορώ να αναπνεύσω’» έλεγε κάνοντας το αναπαράσταση με διαφορετική φωνή και απεγνωσμένο ύφος σαν να ήταν εκείνη η γκόμενα που τα έλεγε όλα αυτά στο αγόρι της. «Και από την άλλη μόλις της κλείνεις την πόρτα στα μούτρα εκείνες πάνε και σε καρφώνουν και σου καταστρέφουν την ζωή. Όχι δεν μπορεί να είναι έτσι η αγάπη» είπε με πείσμα κουνώντας το κεφάλι της πεισματικά αρνητικά.

«Να φανταστώ ότι ήταν η γκόμενα που κατέστρεψε την καριέρα του αδελφού σου;» ρώτησα και αναστέναξε.

«Όταν ο αδελφός μου με πήρε κοντά του έμενε τότε στην εστία του κολεγίου που σπούδαζε. Όλοι το ξέρανε ότι έμενα μαζί του αλλά ο Τότο είχε τον τρόπο να τους κάνει να το βουλώνουν. Άλλωστε δεν χρειαζόταν και πολύ. Βλέποντας με μόνο καταλάβαιναν ότι θα ήταν χοντρή μαλακιά να μας χωρίσουν. Όμως εκείνη δεν σεβάστηκε ούτε καν αυτό. Στην αρχή ήταν κουλ. Μου έκανε παρέα όσο ο Τότο ήταν στην προπόνηση ή όταν πήγαινε γυμναστήριο. Με βοηθούσε στα μαθήματα. Μου μάθαινε τα κόλπα πώς να βρίσκω τα σημεία κλειδιά ώστε να διαβάζω πιο εύκολα. Προσπαθούσε πάρα πολύ να με έχει από κοντά. Πίστευε ότι αν την συμπαθούσα θα κατάφερνε να τυλίξει τον Τότο όπως ήταν φυσικά και ο σκοπός της αλλά τόσο λίγο τον ήξερε. Ο Τότο δεν χαμπάριαζε από τέτοια. Ήξερε καλά πόσο βδέλλα ήταν αλλά την είχε ανάγκη. Κάποιος έπρεπε να κάνει τις εργασίες του και να με απασχολεί όταν εκείνος ήταν απασχολημένος με τις παρέες του και τα γκομενάκια»

«Την χρησιμοποιούσε κανονικά» παρατήρησα και με κοίταξε με ύφος.

«Και εκείνη εμένα» μου γύρισε το σχόλιο και ξεφύσησα.

«Και όταν χώρισε ποιος σου έκανε παρέα;» ρώτησα με περιέργεια και ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.

«Κανείς. Μετά που φύγαμε από την εστία και πιάσαμε δικό μας σπίτι με έπαιρνε μαζί του παντού».

«Ακόμα και στα μπαρ;» ρώτησα χωρίς να είμαι ικανός να το πιστέψω.

«Δεν μπορούσα να μείνω λεπτό μόνη, οπότε…» είπε πάλι με αδιάφορο ύφος σαν να μην το έβλεπε κακό και ξεφύσησα απηυδισμένος.

«Δεν ήταν το πρότυπο πατέρα…» συμπλήρωσε και την κοίταξα με ενδιαφέρον. «Αλλά ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμουν. Εκείνος δεν με εκμεταλλευτικέ ποτέ. Ήξερε με τον πιο σκληρό τρόπο να βάζει τα όρια και τους κανόνες. Μπορεί να ακούγεται τελείως αισχρό και παράλογο να φέρνει ένας αδελφός τις γκόμενες του στο ίδιο σπίτι όπου έμενε και η αδελφή του αλλά εμένα δεν με ένοιαζε… Δεν έδινα δεκάρα για το τι έκανε στο δωμάτιο του ή στο σαλόνι με τους φίλους του στις βραδιές πόκερ, με ένοιαζε μόνο ότι ήταν εκεί, ότι καταλάβαινε τις ανάγκες μου και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να της εκπληρώσει».

«Πες μου ότι σε άφηνε να συμμετέχεις κιόλας στα όργια του» είπα τελείως αηδιασμένος και με κοίταξε με ύφος. 

«Ήταν αδελφός μου Κρις, ποτέ δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο, άλλωστε, δεν είχα τότε τέτοιου είδους ανάγκες. Άργησα υπερβολικά πολύ να ανακαλύψω ότι μπορούσα να χρησιμοποιώ το σώμα μου και για άλλα πράγματα πέρα από το να δίνω κλωτσιές και μπουνιές» τόνισε κάνοντας με να καταλάβω ότι το ξύλο στην ζωή της ήταν πιο πάνω από τις σωματικές της ορέξεις.

«Και να φανταστώ ότι εγώ είμαι ένας από τους λίγους;» δεν είχα καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Ακόμα είχα την αίσθηση από το στενό μουνάκι της πάνω μου.

«Από τους πολύ λίγους» επιβεβαίωσε με έμφαση.

«Και γιατί εμένα;» δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ.

«Κάπως έτσι δεν πάει πάντα; Αγόρι σώζει ανυπεράσπιστο κορίτσι, μετά το γυροφέρνει να δει αν είναι καλά, μετά αρχίζουν τα φιλιά, τα χουφτώματα, τα χαμουρέματα μέχρι να καταλήξουν στο κρεβάτι; Ε… είπα να σε γλυτώσω από τον κόπο» είπε αδιάφορα ενώ έπιανε το τετράδιο της και κοίταζε κάτι πάνω στις σημειώσεις της.

«Δεν είχα σκοπό να κάνω τίποτα από όλα αυτά» της είπα και σήκωσε την ματιά της προς το μέρος μου.

«Αλλά το έκανες και αν σε άδειαζα τότε τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Δεν ξέρω τι διάολο σας πιάνει εσάς τους άντρες αλλά όσο βλέπετε κάποια να αντιστέκεται στην γοητεία σας τόσο πιο πολύ κολλάτε και εγώ δεν τα ήθελα όλα αυτά γι’ αυτό και προτίμησα να ξεμπερδεύω με την όλη κατάσταση μια ώρα αρχύτερα» είπε κατηγορηματικά εννοώντας το στο εκατό της εκατό και δεν είχα λόγο να μην την πιστέψω. Άλλωστε όλο της το στιλ, αν εξαιρέσουμε την πρώτη μέρα, έδειχνε να μην θέλει να έχει καμία σεξουαλική σχέση μαζί μου και ήταν ίσως ο μόνος λόγος που δεν την είχα πετάξει ακόμα έξω από το σπίτι.    

«Και όταν ο αδελφός σου ανακάλυψε ότι έχεις και άλλες ορέξεις φαντάζομαι ότι πέταξε από την χαρά του» ειρωνεύτηκα καθώς θυμήθηκα όσα είχα ακούσει σε εκείνο το τηλεφώνημα για να αλλάξω το θέμα.

«Θέλει απλά να με προστατέψει» τον υπερασπίστηκε εκείνη.

«Αλλά εσύ άρχισες να νιώθεις ότι σε πνίγει και πήρες την μεγάλη απόφαση να προχωρήσεις μακριά του» μάντεψα και απέφυγε την ματιά μου.

«Ήταν καιρός να κάνω το επόμενο βήμα» παραδέχτηκε κάτω από την αναπνοή της και άρχισε να σκαλίζει τα βιβλία της σαν να έψαχνε κάτι.

«Μάλλον θα θες την ησυχία σου» συνέχισε ενώ εξακολουθούσε να μην με κοιτάει. «Θα τα μαζέψω και θα πάω μέσα».

«Δεν με ενοχλείς» είπα γρήγορα και έβρισα τον εαυτό μου μέσα μου. Γιατί το έκανα τώρα αυτό.

«Αρκεί να φροντίσεις να μην σε πάρει ο ύπνος και έχουμε πάλι τα ίδια όπως και προχτές» συνέχισα κάπως πικρόχολα και γύρισα να κοιτάξω προς τα χαρτιά που ήταν αραδιασμένα πάνω στο γραφείο μου. Τι διάολο ήταν πάλι όλα αυτά;

«Αν με πάρει ο ύπνος απλά πέσε δίπλα μου και κοιμήσου. Δεν θα σε σκοτώσει» την άκουσα να λέει και την κοίταξα σοκαρισμένος. Αυτό μου έλειπε τώρα, να μοιράζομαι και το ίδιο κρεβάτι μαζί της.

«Απλά φρόντισε να μην γίνει» είπα πιο αποφασιστικά και εκείνη χωρίς να με κοιτά ανασήκωσε τους ώμους της. 

Γυρίζοντας ξανά την ματιά μου πάνω στον σωρό που υπήρχε στο γραφείο μου άρχισα να ξεφυλλίζω τα χαρτιά.

«Τι είναι όλα αυτά;» ρώτησα χωρίς να την κοιτάω.

«Πήγα στην βιβλιοθήκη και σου έβγαλα φωτοτυπίες όσα χρειαζόταν για να τελειώσεις την εργασία σου» μουρμούρισε με το στυλό στα δόντια της και γύρισα να την κοιτάξω κουρασμένα.

«Δεν χρειαζόταν να το κάνεις αυτό, ούτε και να καθαρίζεις το σπίτι κάθε τρις και λίγο» είπα και σήκωσε την ματιά της προς το μέρος μου.

«Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι χρωστάω. Εσύ μου παρέχεις το σπίτι σου, ανέχεσαι τις μαλακίες μου…» είπε και ξεφύσησα ένα γελάκι. «Με κάποιον τρόπο πρέπει να σου το ξεπληρώσω. Είμαι πρόθυμη να πληρώσω το μισό νοίκι αν χρειαστεί αλλά αυτό θα με αναγκάσει να μείνω μέχρι το τέλος του μήνα και ξέρω ότι ήδη με ανέχεσαι αρκετά»

Χωρίς να το σχολιάσω περισσότερο, ξεφύσησα και γύρισα την ματιά μου στις σημειώσεις.

«Και τι πρέπει να κάνω με όλα αυτά;» ρώτησα μειδιάζοντας.

«Πρέπει να κάνεις μια έκθεση και να συμπεριλάβεις όλα τα στοιχεία που βρήκαμε. Όπου κολλήσεις απλά ρώτα με» είπε απλά και αφοσιώθηκε και πάλι στο βιβλίο της.

Δεν είχα καμία όρεξη να κάνω την εργασία μου. Θα προτιμούσα να αράξω στον καναπέ και να απολαύσω καμία ταινία, ή να χαζέψω λίγο στο ίντερνετ και να μιλήσω με κανένα γκομενάκι στο τσατ αλλά δεν έκανε τίποτα από αυτά. Με εκείνην μέσα στο σπίτι μου ότι και να έκανα μου φαινόταν σαν να παραβίαζε τον προσωπικό μου χώρο. Δεν ήθελα να μάθει τις συνήθειες μου. Τα χούγια μου ή ακόμα και το πώς περνάω τις ελεύθερες ώρες μου. Ήθελα να την κρατήσω μακριά από όλα αυτά, έτσι έπαιξα το παιχνίδι της.

Εκείνη αφοσιωμένη στα μαθήματα της δεν έβγαζε άχνα και το προτιμούσα έτσι. Την ρώταγα που και που απορίες αλλά πάντα μου απαντούσε από εκεί που καθόταν. Δεν ερχόταν κοντά μου και καλά για να μου δείξει τι να κάνω ενώ παράλληλα να κωλοτρυφτεί επάνω μου όπως θα έκανε οποιαδήποτε άλλη στην θέση της και το εκτιμούσα αυτό. Το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα ήταν να στρώσει κατάσταση. Τότε σίγουρα θα την πέταγα μια και καλή έξω από το σπίτι μου.

Όταν άρχισε να νυχτώνει είχα βαρεθεί την ζωή μου. Η εργασία δεν προχώραγε με τίποτα. Πως θα μπορούσε άλλωστε όταν εγώ το κωλοβάραγα τόσο πολύ. Γυρίζοντας να την κοιτάξω για να της πω ότι είναι ώρα να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια είδα ότι είχε τα μάτια της κλειστά. Αυτό μου έλειπε τώρα να την είχε πάρει πάλι ο ύπνος.

«Κλερ» φώναξα. Καμία αντίδραση. «Ε! Κλερ» φώναξα πιο δυνατά και εκείνη μουρμουρίζοντας κάτι γύρισε το κεφάλι της από την άλλη και συνέχισε τον ύπνος.

Φτου γαμώτο πάλι. Δεν παίζεται πια. Γιατί εκεί που λέω οκ εκεί βρίσκει την αφορμή και με κάνει πάλι να το μετανιώνω που δέχτηκα να μείνει εδώ;

Καθώς παράτησα τον στυλό μου πάνω στις σημειώσει, σηκώθηκα και πήγα κοντά της.

«Κλερ» την σκούντησα και εκείνη έκανε σαν ναζιάρικο γατάκι.

«Παράτα με Τότο. Δεν έχω όρεξη να τρέξω» μούγκρισε και γυρίζοντας πλευρό χαμήλωσε το κορμί της και βολεύτηκε πάνω στα μαξιλάρια μου κάνοντας τα βιβλία να πέσουν στο πάτωμα.

Ξεφυσώντας έβαλα το χέρι μου μέσα στα κοντοκουρεμένα  μαύρα μου μαλλιά και έμεινα να την κοιτώ. Θα μπορούσα να πάω να κοιμηθώ στον καναπέ αλλά όχι δεν θα της έκανα την χάρη να με πετάξει και από το κρεβάτι μου. Δεν θα ήταν η πρώτη φορά να κοιμηθώ με μια γκόμενα και σίγουρα δεν θα είχε καμία διαφορά. Ότι είχε να κάνει με εκείνη ο ανδρισμό μου παρέμενε στο ύψος του δηλαδή νεκρός. Οπότε τι είχα να χάσω.

Βγάζοντας τα ρούχα μου από πάνω μου, πήρα τα βιβλία που είχαν απομείνει πάνω στο κρεβάτι και αφού τα ακούμπησα στο πάτωμα ξάπλωσα δίπλα της. Ευτυχώς που το κρεβάτι ήταν διπλό και έτσι μπορούσα άνετα να κοιμηθώ στην άλλη μεριά του κρεβατιού χωρίς να την ακουμπάω. Πιάνοντας το σεντόνι έριξα την μια άκρη επάνω της και αφού σκεπάστηκα και εγώ έκλεισα τα μάτια. Δεν το περίμενα ότι θα συμβεί αυτό αλλά κοιμήθηκα σχεδόν ακαριαία.  

«Κρις… Κρις» άκουσα κάποια στιγμή μέσα στον ύπνο μου την φωνή της να με φωνάζει με αγωνία και άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου ξαφνιασμένος. Τι διάολο, φωτιά είχαμε πιάσει;

«Κρις» μούγκρισε ασθμαίνοντας μέσα από τα δόντια της με το κορμί της να τρέμει σύγκορμο και γύρισα να την κοιτάξω. Εκείνη έχοντας την πλάτη της γυρισμένη ανάσαινε γρήγορα και κοφτά ξεφυσώντας μέσα από τα δόντια της σαν να της είχε κοπεί η ανάσα.

«Τι έγινε;» ρώτησα παραξενευμένος χωρίς να μπορώ να καταλάβω τι είχε συμβεί.

«Το χέρι σου…» είπε με αγωνία προσπαθώντας με μεγάλο κόπο να παραμείνει ακίνητη. «Το χέρι σου» επανέλαβε πιο επιτακτικά με την ανάσα της να γίνεται πιο γρήγορη.

Μόλις συνειδητοποίησα ότι μέσα στον ύπνο μου είχα γυρίσει το κορμί μου προς το μέρος της και το χέρι μου την είχε αγκαλιάσει ξεφύσησα απηυδισμένος και γύρισα ανάσκελα καλύπτοντας τα μάτια μου με το χέρι μου.

«Αν δεν μπορείς να χειριστείς τέτοιες καταστάσεις μην τρυπώνεις στα ξένα κρεβάτια» της χτύπησα σκληρά αλλά εκείνη δεν αντέδρασε.

Παραμένοντας στην ίδια στάση, πάλευε με κόπο να καταπνίξει τους λυγμούς της ενώ όλο της το σώμα ήταν τόσο τσιτωμένο που με έκανε να πιστεύω ότι μια μαλακία να έκανα ή να έλεγα τότε σίγουρα θα βρισκόμουν αντιμέτωπος με την γροθιά της. Δεν μίλησα. Την άφησα να ηρεμήσει αλλά μόλις ένοιωσα να μετακινεί το σώμα της γύρισα το πρόσωπο μου προς το μέρος της. Ήθελα να είμαι προετοιμασμένος στην περίπτωση που εκείνη έκανε καμία κίνηση να έρθει πάλι από πάνω μου με σκοπό να με πλακώσει. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να κάνω τίποτα. Εκείνη ακουμπώντας τα πόδια της στο πάτωμα έκλεισε το πρόσωπο της μέσα στα χέρια της και προσπάθησε να πάρει μερικές ανάσες. Όλο της το σώμα ακόμα έτρεμε σύγκορμο.

«Κοιμόμουν Κλερ, δεν το συνειδητοποίησα ότι το έκανα» είπα απηυδισμένα και εκείνη άρχισε να κουνά το κεφάλι της θετικά ενώ κατάπινε σπασμωδικά.  

Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα την κράτησε και σηκώθηκε όρθια. Πίστευα ότι θα την έβλεπα πάλι να τρέχει αλλά εκείνη έφυγε με αργά και σταθερά βήματα τόσο επιφυλακτικά σαν να φοβόταν ότι θα το μετάνιωνε και θα γύριζε πίσω. Καθώς έκλεισε η πόρτα πίσω της ξεφύσησα αγανακτισμένα και έτριψα το πρόσωπο μου με μανία.

Δεν πάει καθόλου καλά. Καθόλου καλά.