I'm in Love With An Angel "8. Όταν μεθάς"

Όταν έμεινα μόνος, πραγματικά το σπίτι, μου έμοιαζε άδειο. Άλλες φορές θα το προτιμούσα αλλά σήμερα ήθελα οπωσδήποτε κάτι για να ξεχαστώ. Όσο περισσότερο ένιωθα εκείνη την περίεργη γεύση στο στόμα μου, τόσο ήθελα να ουρλιάξω. Αφού έφτιαξα μια στιγμιαία σούπα που είχα στο ντουλάπι, έφαγα λίγο αλλά δεν είχε αποτέλεσμα. Πάλι κατέληξα να ξερνάω σαν τον τρελό. Παρατώντας τα πήγα στο κρεβάτι μου και ξάπλωσα να κοιμηθώ. Τζίφος. Ούτε εκεί κατάφερα να βρω ησυχία.

Μόλις η ματιά μου έπεσε πάνω στον σορό από τα χαρτιά με τις σημειώσεις για την εργασία μου ανασήκωσα τους ώμους και σηκώθηκα ξανά. Θα έκανα οτιδήποτε για να σταματήσω να σκέφτομαι. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν ότι σκεφτόμουν την ηλίθια χαζογκόμενα που μου είχε χαλάσει το απόγευμα. Το πρόβλημα ήταν ότι σκεφτόμουν εκείνη. Με την σκέψη ότι τώρα θα ήταν μπροστά από έναν νταγλαρά και θα πάλευε μαζί του αλλά περισσότερο ότι μετά από αυτό θα τα έβαζε και με τον αδελφό της μου έφερνε ταραχή. Γιατί διάολο με ένοιαζε τι έκανε;

Οτιδήποτε για να ξεχαστώ… είπα με πείσμα στον εαυτό μου και στρώθηκα ξανά στις σημειώσεις. Τις σημειώσεις που μου είχε φέρει εκείνη. Σκατά… σκατά και απόσκατα. Έβρισα μέσα μου αλλά δεν το έβαλα κάτω.

Μόλις που με είχε πάρει ο ύπνος όταν άκουσα την πόρτα να κλείνει με δύναμη και ένα σώμα να σκάει επάνω της. Ανοίγοντας τα μάτια κοίταξα το ρολόι. Είχε πάει τρις το πρωί.

«Σσσς, θα τον ξυπνήσεις» άκουσα να επιπλήττει κάποιον χαχανίζοντας και αυτό με έβγαλε από τα ρούχα μου.

Αυτό μου έλειπε τώρα να έφερε και κανένα γκόμενο… μουρμούρισα με αγανάκτηση μέσα μου και καθώς πέταξα το σεντόνι από πάνω μου έτρεξα προς το σαλόνι έτοιμος για καυγά. Βλέποντας την σωριασμένη στο πάτωμα να γελάει με τον εαυτό της σταμάτησα το βήμα μου και δίπλωσα τα χέρια μου μπροστά στο στήθος μου.

«Που είναι το αστείο;» ρώτησα νευριασμένα και αυτό έκανε το γέλιο της πιο τρανταχτό.

«Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω να βρω τον δρόμο να πάω στο δωμάτιο μου» χαχάνισε και πλαγιάζοντας το σώμα της άρχισε να κοπανάει το χέρι της στο πάτωμα κακαρίζοντας ανεξέλεγκτα.

«Πόσο έχεις πιει;» την ρώτησα και εκείνη έβαλε τον δίκτυ της πάνω στα χείλια και άρχισε να το χτυπάει ρυθμικά.

«Μμμμ…» έκανε σκεπτική και κοίταξε προς τα πάνω ζαρώνοντας τα φρύδια της σαν να έκανε μια προσπάθεια να μετρήσει. «Δεν θυμάμαι» είπε τελικά και άλλο ένα νέο ξέσπασα ήρθε να την ταράξει και ξεφύσησα.

Θα της άξιζε να την αφήσω να κοιμηθεί στο πάτωμα αλλά που να την πάρει δεν μου πήγαινε η καρδιά να το κάνω. Καθώς την πλησίασα το γέλιο της κόπηκε στην μέση και προσπάθησε να πάει το σώμα της πιο πίσω. Άδικος κόπος. Ήταν ήδη σφηνωμένη στην πόρτα.

«Έλα να σε πάω μέσα» της είπα ήρεμα και σμίγοντας τα χείλια της τα μάτια της αυτόματα βούρκωσαν και το κεφάλι της άρχισε να κουνιέται σπασμωδικά αρνητικά.  

«Χαλάρωσε Κλερ, δεν θα σε σκοτώσει ένα άγγιγμα» είπα κουρασμένα και μόλις γονάτισα μπροστά της εκείνη αυτόματα ανασήκωσε το κορμό της και αφού ακούμπησε την πλάτη της στην πόρτα άπλωσε τα χέρια της μπροστά και προσπάθησε να με σταματήσει.

Οι λυγμοί της είχαν αρχίσει να την πνίγουνε και για μια στιγμή άρχισα να την λυπάμαι.

«Μέχρι το δωμάτιο σου. Μετά θα σε αφήσω, εντάξει;» της είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα και εκείνη καταπίνοντας με δυσκολία άρχισε να ανασαίνει κοφτά.

«Έλα» της είπα πάλι και καθώς έβαλα τα χέρια μου κάτω από τις μασχάλες της, έβαλα δύναμη και την σήκωσα όρθια.

Δεν προσπάθησα να την πάρω στα χέρια. Αν και θα ήταν πιο εύκολο έτσι να την μεταφέρω ωστόσο δεν ήθελα να την κάνω να υποφέρει περισσότερο. Όταν άρχισε να αγκομαχά και να σφίγγετε επάνω μου σταμάτησα το βήμα μου και την κοίταξα.

«Μήπως θες να κάνεις εμετό;» την ρώτησα και εκείνη άρχισε να κουνάει αμέσως το κεφάλι της αρνητικά χωρίς να με κοιτάει στα μάτια.

«Έκανα στο μπαρ… νομίζω πάνω στο Πολ» αυτό την έκανε και πάλι να γελάσει. «Θεέ μου τι μπορεί να κάνει ένας άντρας για να γαμίσει» είπε και γέλασα μαζί της.

«Ε κάτσε του και εσύ να τελειώνει. Αφού ξέρεις ότι όσο τον αδειάζεις τόσο θα κολλάει επάνω σου» της προτείνω και σήκωσε τον δίκτυ της ψηλά και άρχισε να το κουνάει.  

«Ποτέ, με τους φίλους τους συγκάτοικου σου» είπε χρησιμοποιώντας μια βαριά χροιά και κατάλαβα ότι μιμούταν τον αδελφό της. «Η φιλία είναι ιερή» συνέχισε στον ίδιο τόνο και μετά όλο της το ύφος άλλαξε. «Ιερή μέχρι να πάρει ο φίλος σου την απόφαση να κοιτάξει την αδελφή σου» συνέχισε αφήνοντας να της ξεφύγει ένας σπαρακτικός λυγμός καθώς έχωνε το κεφάλι της πάνω στο στήθος μου.

Μόλις ένιωσα τα δάκρυα της να κατρακυλάνε πάνω στο δέρμα μου κατάλαβα ότι της είχε στοιχήσει πολύ αυτή του η πράξη και όχι άδικα.

«Να φανταστώ ότι ήταν αυτός που προσπαθεί να περπατήσει ξανά;» την ρώτησα ενώ ανοίγοντας το βήμα μου συνέχισα να την πηγαίνω προς το δωμάτιο της.

«Ήταν το πιο όμορφο πλάσμα που είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Μια ματιά του έφτανε να με κάνει να θυμάμαι ότι είμαι και εγώ γυναίκα» αναστέναξε ενώ τα πόδια της μπουρδουκλωνόντουσαν και λύγισε το σώμα της κάθε λίγο και λιγάκι. «Με έκανε να νιώθω όμορφα» συνέχισε ενώ άλλος ένα της λυγμός την συντάραξε. «Δεν ήταν σαν τους άλλους. Δεν με κοίταξε ποτέ από λύπηση. Με κοίταζε και έβλεπε εμένα… μόνο εμένα» είπε και άρχισε και ξέσπασε σε κλάματα πάνω στην αγκαλιά μου ενώ τα γόνατα της λύγιζαν και χρειάστηκε να την σφίξω επάνω μου για να μην καταλήξει στο πάτωμα.

«Έλα Κλερ, τελείωσε» της είπα παρηγορητικά αλλά εκείνη άρχισε να κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.

«Όχι δεν τελείωσε» φώναξε με πείσμα. «Όποιος τολμάει να με πλησιάσει θα τον κάνει να με μισεί. Όπως με μίσησε και εκείνος. Πάντα θα τους κάνει να με μισούν. Και εσύ με μισείς» ξέσπασε απαρηγόρητη.  

«Δεν σε μισώ» της είπα και εκείνη με μάτια μισόκλειστα και μούσκεμα από τα δάκρυα με κοίταξε ενώ πάλευε να στεγνώσει τα μάτια της με την αναστροφή της παλάμης της. «Υπάρχουν στιγμές που θέλω πραγματικά να σε σκοτώσω αλλά δεν σε μισώ» συμπλήρωσα σοβαρός και πήρε μια τρεμάμενη ανάσα.

«Έλα να σε βάλω να κοιμηθείς» συνέχισα και χωρίς να περιμένω την ανταπόκριση της την κράτησα γερά επάνω μου και άρχισα να την σέρνω προς το δωμάτιο της.

Μόλις την άφησα να καθίσει πάνω στο στρώμα, χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες τις πράξης μου, έβαλα τα χέρια μου πάνω στην μπλούζα της και την τράβηξα με σκοπό να της την βγάλω αλλά το πνιγμένο της βογκητό με σταμάτησε.

«Σε χτύπησε πολύ;» την ρώτησα με αγωνία νομίζοντας ότι η κίνηση μου την είχε κάνει να πονέσει σε κάποιο σημείο όπου ήταν χτυπημένη.

Εκείνη άρχισε και πάλι να γελά πλαγιάζοντας το σώμα της πίσω. Δεν έβγαζα άκρη μαζί της. Πραγματικά δεν την έπιανες πουθενά.

«Πρέπει οπωσδήποτε να με δεις να μάχομαι. Πρέπει να με δεις» είπε κόβοντας το γέλιο της στην μέση ενώ το έλεγε με έναν τόνο που δήλωνε περισσότερα από όσο έλεγε.

Δεν ήθελε απλά να δω έναν αγώνα όπου θα έπαιζε εκείνη. Ήθελε να δω εκείνη πάνω στο ρινγκ, να δω πια πραγματικά είναι.

«Να σε βοηθήσω με τα ρούχα ή τα καταφέρνεις μόνη σου;» τι ρώταγα και εγώ τώρα αλλά τι άλλο να έκανα;

«Μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη;» με ρώτησε και ανασήκωσα τους ώμους μου.

«Νόμιζα ότι είχα περάσει το τεστ» την πείραξα αλλά δεν γέλασε.

«Ο Τότο έχει δίκιο;» με ρώτησε πνιγμένα ενώ τα μάτια της ήταν έτοιμα και πάλι να δακρύσουν.

«Πάνω σε ποιο πράγμα;» την ρώτησα για να καταλάβω τι εννοεί.

«Όλοι οι άντρες είναι ίδιοι;» διευκρίνισε και αναστέναξα περνώντας το χέρι μου μέσα από τα μαλλιά μου.

«Πάνω κάτω όλοι τις ίδιες μαλακίες κάνουμε» της απάντησα την αλήθεια και έκλεισε τα μάτια αποκαρδιωμένη.

«Αλλά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις» προσπάθησα να της δώσω κουράγιο αν και δεν το πίστευα μέσα μου πραγματικά.

Ανοίγοντας τα μάτια με κοίταξε με το πιο πληγωμένο ύφος και προσπάθησε να μου χαμογελάσει. 

«Αλλά εκείνοι έχουν μάτια μόνο για τις αθώες ψυχές» είπε με παράπονο και για να αποφύγει την μάτια μου γύρισε στο πλάι και έγινε μια μπάλα.

Το δέρμα μου όλο ανατρίχιασε. Η καρδιά μου σφίχτηκε μέσα στο στήθος μου και αν και δεν ήθελα να το παραδεχτώ, πραγματικά είχε αγγίξει την ευαίσθητη πλευρά μου.

«Έλα να σε βοηθήσω να βγάλεις τα ρούχα σου. Βρωμάνε και είναι μούσκεμα» της είπα πιο αποφασιστικά και εκείνη δεν μου αντιστάθηκε άλλο.

Αφού κατάφερα να βγάλω και το παντελόνι της την βοήθησα να ξαπλώσει πάνω στα μαξιλάρια της και την σκέπασα με το σεντόνι.

«Κρις» μουρμούρισε και την κοίταξα στα μάτια. «Την επόμενη φορά που θα μυρίσεις τέτοιο ή παρόμοιο άρωμα, βάλ’ την κάτω από το ντουζ και πασάλειψε την με αφρόλουτρο. Η γεύση είναι πιο υποφερτή έτσι» συνέχισε ενώ κράταγε τα μάτια της κλειστά και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά χωρίς να πιστεύω πραγματικά ότι το άκουγα αυτό.

«Και πως ξέρεις εσύ πως είναι η γεύση;» ρώτησα με πραγματική περιέργεια. Τι το ήθελα ο μαλάκας.

«Την δοκίμασα. Όλες τις κολόνιες τους της έχω δοκιμάσει» είπε ανενόχλητα την αλήθεια και έμεινα σοκαρισμένος να την κοιτώ.

«Είσαι πραγματικά άρρωστη» δεν κατάφερα να το κρατήσω για τον εαυτό μου.

«Δεν είμαι άρρωστη» ξέσπασε εκείνη κρατώντας τα μάτια της κλειστά για να μην με κοιτάει. «Απλά προσπαθούσα να καταλάβω».

«Να καταλάβεις τι Κλερ;»

«Τι αρέσει στους άντρες» απάντησε ξεψυχισμένα. «Ήθελα και εγώ να τους αρέσω».

«Αυτό είναι το πρόβλημα Κλερ. Αρέσεις. Σε όλους αρέσεις και πολύ μάλιστα. Εσύ μπορείς να το διαχειριστείς;» την ρώτησα αλλά εκείνη δεν απάντησε. Κρατώντας τα μάτια της ερμητικά κλειστά κουλουριάστηκε στο πλάι και με μεγάλο κόπο προσπάθησε να πνίξει τους λυγμού της μέσα στο χέρι της.

«Χρειάζεσαι βοήθεια» εξέφρασα αυτό που πραγματικά πίστευα αλλά και πάλι εκείνη δεν απάντησε.

Παραμένοντας στην ίδια στάση, άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε το κενό καταπνίγοντας με μεγάλο κόπο τους λυγμούς που την έκανε να πνίγετε. Καταλαβαίνοντας ότι δεν υπήρχε τίποτα άλλο να πούμε κίνησα προς την πόρτα αλλά μόλις έκανα την κίνηση να την κλείσω πίσω μου την άκουσα να λέει.

«Πρέπει να με δεις μάχομαι. Μόνο να με δεις. Τότε θα με μισήσεις και εσύ» την άκουσα να λέει και ξεφυσώντας έκλεισα την πόρτα πίσω μου.