Haunted Love M2o "2. Δεν μπορεί... Όχι δεν μπορεί"

Φτάνοντας στο σπίτι της Ρόουζ, εκείνη με περίμενε μέσα στο γκαράζ της και πριν βγω από το αμάξι, με έπιασε κατευθείαν από τα μούτρα.

«Την έχεις πολύ άσχημα κακομοίρη μου» δήλωσε και αναστενάζοντας βαριά, μόλις βγήκα από το αμάξι και έκλεισα την πόρτα πίσω μου, γύρισα προς την μεριά της.

«Μπορώ να μάθω για ποιον λόγο κατηγορούμε;» ρώτησα κουρασμένα αλλά εκείνη γυρίζοντας την πλάτη της, άρχισε να προχωράει προς την πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό του σπιτιού της, χωρίς να μου απαντά... Πριν προλάβει να την ανοίξει, την γύρισα προς το μέρος μου και την κοίταξα αυστηρά.

«Εγώ σε είχα προειδοποιήσει να μην το κάνεις... Τώρα όπως έστρωσες κοιμήσου» μου είπε με αηδία και τρελάθηκα τελείως.

«Ρόουζ θα μου εξηγήσεις καμία φορά για πιο πράγμα μιλάς;» ρώτησα εκνευρισμένα αλλά πριν μου πει το οτιδήποτε, η πόρτα άνοιξε και ο Άαρον με κοίταξε με υπεροψία.

«Ξέρετε πολύ καλά ότι το πρόγραμμα μας είναι πολύ φορτωμένο... γι αυτό αν έχετε την ευγενική καλοσύνη, θα μπορούσατε να μας κάνετε την τιμή να έρθετε στην παρέα μας για να τελειώνουμε με όλα αυτά;» ρώτησε με ήρεμη φωνή αλλά τραχιά και χωρίς επιλογή των ακολουθήσαμε.

Ήταν και οι τρεις τους εκεί... ο Άαρον... ο Μάρκος και ο Κάιους... τα τρία μεγαλύτερα κεφάλια της ομάδας μας που κινούσαν όλα τα νήματα κάτω από τα μεγάλα αφεντικά που δεν είχαμε ιδέα ποιοι ήταν... όχι ότι μας ενδιέφερε και να μάθουμε... Σε αυτήν την δουλειά ένα είναι το ρητό μας... "Όσα περισσότερα ξέρεις, τόσο πιο πολύ κινδυνεύεις να φας το κεφάλι σου"... Οπότε ποιος ο λόγος;

Και οι τρεις τους ήταν πολύ επιβλητικοί... πάντα στα μαύρα ντυμένοι... να σου υποδεικνύουν κάθε λεπτό, όλη την σκοτεινή τους πλευρά... καθισμένοι όπως πάντα κυκλικά, για να δηλώνουν ότι είναι ένα, με επικεφαλή τον Άαρον πάντα να μιλάει εκ μέρους όλων τους... Σπάνια θα άκουγες να πουν οι άλλοι δύο κάτι αλλά όταν αποφασίζανε να μιλήσουν, καταλάβαινες ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά.

Μόλις έκατσα στον απέναντι καναπέ από τον Άαρον, εκείνος αμέσως πέταξε τον φάκελο της επόμενης μου αποστολής, πάνω στο τραπεζάκι που ήταν μπροστά μου και τον κοίταξα χωρίς να τον ανοίγω... Για να κάνανε τον κόπο να έρθουν μέχρι εδώ για να μου δώσουν την επόμενη αποστολή μου, σίγουρα αυτό σήμαινε ότι ήταν να βγάλω κάποιον που τους ενοχλούσε από την μέση.

Ποιος έρμαιος της μοίρας του θα ήταν πάλι αυτός που θα έφευγε από τα δικά μου χέρια;... Τι έχει κάνει άραγε για να του αξίζει κάτι τέτοιο;... σκέφτηκα στιγμιαία αλλά πριν τους εκνευρίσω περισσότερο ή να πω καλύτερα, πριν προδοθούν οι σκέψεις μου... έκατσα πιο άκρη στον καναπέ και βάζοντας το χέρι μου πάνω στον φάκελο, έκανα την κίνηση να τον ανοίξω.

Η κίνηση μου αυτή, πάγωσε στην μέση... δεν χρειαζόταν να ανοίξω ολόκληρο τον φάκελο για να διαπιστώσω ποιο θα ήταν το επόμενο μου θύμα... Σήκωσα το βλέμμα μου αυτόματα προς τον Άαρον και τον κοίταξα σκληρά.

«Νομίζω τα λόγια είναι περιττά» είπε κυνικά και δεν είχα ιδέα πως μπόρεσα εκείνην την στιγμή να συγκρατηθώ ώστε να μην χιμήξω απάνω του, να τον κάνω κομμάτια... αλλά στην άκρη του μυαλού μου ήξερα ότι έπρεπε να κάνω υπομονή... δεν έπρεπε να τους προκαλέσω πριν μάθω τι διάολο συμβαίνει εδώ.

«Δεν υπάρχει περίπτωση, η Μπέλλα ποτέ...»

«Η Μπέλλα, αγαπητό μου παιδί, ανήκει στην αντίπαλη ομάδα και ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει αυτό... Μέσα στους 5 μήνες της καριέρα της, έχει καταφέρει το ακατόρθωτο... Αυτό που βλέπαμε σε εκείνην, το έχει ξεπεράσει κατά πολύ» δήλωσε ο Άαρον και έμεινα μαλάκας να τον κοιτώ... Ήταν 5 μήνες μέσα στα πράγματα και εγώ δεν γνωρίζω τίποτα;

«Και εγώ γιατί το μαθαίνω τώρα; Γιατί δεν με ενημερώσατε πιο πριν;» ρώτησα κοιτώντας την Ρόουζ εκφράζοντας στην ματιά μου όλο το δηλητήριο που ανέβλυζε μέσα μου.

«Γιατί αν το ξέραμε πιο πριν, τώρα θα ήταν ήδη νεκρή...» είπε ο Άαρον και γύρισα αυτόματα το πρόσωπο μου προς το μέρος του ξαφνιασμένος... Κάποιος καλύπτει τα ίχνη της... η ίδια δεν έχει ιδέα τι κάνει, το διάστημα είναι πολύ λίγο για να μπορέσει να τα καταφέρει έτσι απλά μόνη της και έπρεπε να το αποδείξω αυτό... «Βλέπεις κάνει τόσο δεξιοτεχνική δουλειά... που αν συνεχίσει έτσι, σίγουρα θα σε ξεπεράσει» είπε με ένα χαιρέκακο χαμόγελο και πλέον ήμουν πιο σίγουρος από ποτέ γι αυτό... Δεν έχει ιδέα τι κάνει... κάποιος της κινεί τα νήματα... εκείνη είναι μόνο το εκτελεστικό κομμάτι... πρέπει να το αποδείξω αλλά πως;... «Γιατί δεν διαβάζεις τον φάκελο της να το διαπιστώσεις και μόνος σου;» συμπλήρωσε ο Άαρον, βλέποντας την αμφισβήτηση των λόγων του, στην ματιά μου και με έβγαλε τελείως από τα ρούχα μου... Για την Μπέλλα μου μιλάμε, όχι για κανένα τσουλάκι που κυνηγάει τα λεφτά με τον οποιονδήποτε δυνατό τρόπο.

«Δεν χρειάζεται να διαβάσω τον φάκελο της για να ξέρω ότι αυτό που μου περιγράφετε δεν είναι εκείνη... Η Μπέλλα ποτέ δεν θα διάλεγε αυτήν την ζωή από μόνη της... κάποιος άλλος κινεί τα νήματα της και κόβω το κεφάλι μου γι αυτό» δήλωσα και ο Άαρον με κοίταξε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο... Είχα προδοθεί μπροστά τους αλλά πλέον δεν με ένοιαζε τίποτα... Αποκλείετε η Μπέλλα να έκανε κάτι τέτοιο μόνη της και έπρεπε να βρω έναν τρόπο να την ξεμπλέξω από όλο αυτό πριν να είναι αργά και για τους δύο μας.

«Πριν κόψεις άδικα αυτό το έξυπνο μυαλουδάκι και μας στερήσεις τις υπηρεσίες σου... σκέψου το λίγο... Διάβασε τον φάκελο της... δες και μόνος σου πόσο ισχυρή έχει γίνει... πόσο δόλια είναι» είπε ο Άαρον και άρχισα να ανασαίνω με δυσκολία... όχι δεν μπορεί να είναι όλα αυτά η Μπέλλα μου.

«Κάποιος άλλος κινεί τα νήματα και θα το αποδείξω» είπα με περισσότερο πείσμα και ο Κάιους έλυσε την σιωπή του... Το πρώτο καμπανάκι χτύπησε μέσα μου και αμέσως κατάλαβα ότι τα πράγματα ήταν ακόμα πιο σοβαρά από όσο είχα φανταστεί, μέσα σε αυτό τον λίγο χρόνο που μου είχε δοθεί για να επεξεργαστώ τα γεγονότα.

«Και να το αποδείξεις... τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν» δήλωσε και γύρισα αυτόματα το βλέμμα μου προς το μέρος του.

«Σας εγγυώμαι ότι δεν έχει ιδέα τι κάνει» είπα με σιγουριά και εκείνος γέλασε ψυχρά.

«Οι πράξεις τις άλλα λένε» μου γύρισε και αγνοώντας τον, έστρεψα το βλέμμα μου προς τον Άαρον... Αυτός τουλάχιστον πάντα ήταν πιο λογικός από όλους τους... με δόλιο τρόπο... αλλά αυτήν την στιγμή με σύμφαιρε, θα μπορούσα να πιαστώ από οπουδήποτε, λίγο χρόνο χρειαζόμουν μόνο... λίγο χρόνο να καταφέρω να την βγάλω από όλη αυτήν την σαπίλα.

«Άαρον... δώσε μου μια ευκαιρία να ερευνήσω τι πραγματικά συμβαίνει... να σας αποδείξω ότι εκείνη δεν έχει ιδέα τι κάνει... πριν δράσω» είπα ήρεμα και ο Μάρκος τελευταίος έλυσε και αυτός την σιωπή του και η ανάσα μου χάθηκε μακριά... Ο Μάρκος σπάνια έπαιρνε τον λόγο και όταν το έκανε σήμαινε ότι τα πράγματα ήταν τελειωμένα.

«Και να το αποδείξεις δεν αλλάζουν τα πράγματα Έντουαρτ... Είναι επικίνδυνη για μας... ήδη έχει καταστρέψει πολλές αποστολές μας... Έχει στην κατοχή της στοιχεία που δεν γνωρίζεις ούτε εσύ ο ίδιος» είπε και όλο μου το σώμα πάγωσε... η καρδιά μου ξεριζώθηκε... το αίμα μου στράγγιξε από όλο μου το κορμί.

«Αν σας φέρω τον υπαίτιο...» έκανα μια απελπισμένη προσπάθεια γυρίζοντας προς τον Άαρον και ο Κάιους ξαναπήρε τον λόγο πριν προλάβω καν να τελειώσω όλη μου την πρόταση, φανερά εκνευρισμένος πια.

«Δεν θα κάτσουμε να το συζητήσουμε άλλο... Η αποστολή σου είναι να την βγάλεις από την μέση... αν δεν το κάνεις ξέρεις τις συνέπειες... Μέχρι τώρα μετράμε 3 δικούς μας από τα δικά της χέρια... δεν θα κάτσουμε να περιμένουμε να γίνουν περισσότεροι» είπε και ευτυχώς που καθόμουν ήδη, αλλιώς τώρα σίγουρα θα είχα σωριαστεί στο πάτωμα... Τι είπε μόλις τώρα;

«Αποκλείετε να είναι αλήθεια» είπα αυτόματα πριν το χαλιναγωγήσω και ο Άαρον ξανά πήρε τον λόγο... Κάτι στην ματιά του με έκανε να πιστεύω ότι μέσα του είχε αρχίσει να επεξεργάζεται την πρόταση μου και αυτό με έκανε να πιαστώ από μια κλωστή ώστε να μπορέσω να βρω ξανά την αυτοκυριαρχία μου για να προσπαθήσω περισσότερο για την ζωή της.

«Αν δεν ήταν, ποιος ο λόγος να βρισκόμαστε εδώ;» μου έδωσε έναν αέρα για να συνεχίσω να μάχομαι για εκείνην και με περισσότερο πείσμα σήκωσα το ανάστημα μου και προσπάθησα για άλλη μια φορά.

«Σκέψου το λίγο Άαρον... Αν εκείνη ενεργούσε μόνη της, δεν θα το είχαμε μάθει μέχρι τώρα και επίσημα;» τον ρώτησα και εκείνος ικανοποιήθηκε από την απάντηση μου και ήξερα ότι τουλάχιστον εκείνος είναι μαζί μου σε αυτό αλλά τώρα έπρεπε να πάρω και τους άλλους δύο με το μέρος μου, πράγμα πολύ δύσκολο αλλά όχι και ακατόρθωτο.

«Αυτό δεν....»

«Τι προτείνεις;» ρώτησε ο Άαρον την στιγμή που ξεκίνησε να μιλάει ο Κάιους και πήρα δύναμη.

«Θέλω χρόνο να ανακαλύψω ποιος κρύβεται από πίσω και ποιος είναι ο σκοπός του... μόλις τον βρω είναι νεκρός» δήλωσα και ο Άαρον κούνησε το κεφάλι του καταφατικά.

«Και η Μπέλλα;» ρώτησε ενώ με κοίταζε με νόημα στα μάτια.

«Θα είναι δικιά σας» του δήλωσα αυτό που από την αρχή ήθελε και εκείνος να ακούσει και το ήξερα πάρα πολύ καλά... γι αυτό και τους κουβάλησε μαζί του... αλλιώς θα ερχόταν μόνος του, όπως κάνει πάντα.

«Πως είσαι τόσο σίγουρος ότι θα θελήσει να μας ακολουθήσει;» συνέχισε ο Άαρον και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Απλά το ξέρω» του απάντησα και ο Μάρκος πήρε τον λόγο πριν πούμε τίποτα άλλο.

«Έχεις μια βδομάδα για να την φέρεις σε μας» δήλωσε την συγκατάθεση του σε αυτήν την αλλαγή των σχεδίων και έμεινε τελευταίος ο Κάιους για να κάνει το ίδιο.

«Αλλιώς είναι νεκρή» δήλωσε ο Κάιους και επιτέλους είχα το πράσινο φως για να προχωρήσω.

«Αν όμως προσπαθήσεις να την ξεμπλέξεις από όλα αυτά... ξέρεις πολύ καλά τις συνέπειες» συμπλήρωσε ο Άαρον δηλώνοντας μου ότι αν δεν την φέρω σε εκείνους ή αν δεν ολοκληρώσω την αρχική μου αποστολή... ο επόμενος που θα την ακολουθήσει θα ήμουν εγώ.

«Το πολύ σε μια βδομάδα θα είναι δική σας» τους το επιβεβαίωσα με σιγουριά και μόλις και οι τρεις κατένευσαν θετικά... σηκώθηκαν και έφυγαν χωρίς να συμπληρώσουν τίποτα άλλο.

Για λίγο έμεινα στην σιωπή να επεξεργάζομαι όλα όσα είχα ακούσει μέχρι στιγμής, κοιτώντας επίμονα τον φάκελο που είχα μπροστά μου χωρίς να τον ανοίγω... Δεν ήξερα αν ήμουν σε θέση να μάθω περισσότερα, αν και πια τίποτα άλλο δεν νομίζω ότι θα με εξέπληττε... Που να ήξερα όταν το έλεγα αυτό....

«Γιατί δεν είπες τίποτα;» ρώτησα σκληρά την Ρόουζ γυρίζοντας το πρόσωπο μου προς την μεριά της και εκείνη έκατσε απέναντι μου με τέτοια άνεση που με έκανε ακόμα χειρότερα... λες και το έκανε επίτηδες για να με προκαλέσει ώστε να ξεσπάσω απάνω της.

«Μην ξεσπάς επάνω μου όλα σου τα λάθη... Εγώ σε είχα προειδοποιήσει από την αρχή... Σου είχα πει... να μην την πασάρεις στον Τζέικομπ... εσύ δεν με άκουσες... Φάτα τώρα» είπε κυνικά και έκλεισα το πρόσωπο μου με το ένα μου χέρι ενώ το πόδι μου, ανεβοκατέβαινε με μανία λες και προσπαθούσε να κάνει μια τρύπα στο πάτωμα.

«Ήθελα να της δώσω πίσω την ζωή της... Ήθελα να την ξεμπλέξω από όλα αυτά... ήταν ένα βήμα πριν ο Άαρο την κλέψει μέσα από τα χέρια μου... τι άλλο ήθελες να κάνω;» την ρώτησα και εκείνη αναστέναξε.

«Ότι θα κάνεις και τώρα... Η Μπέλλα το έχει, Έντουαρτ και όλοι το ξέραμε από την αρχή... σε κάθε της αποστολή αυτό το κορίτσι μεταμορφωνόταν σε κάτι άλλο... Αφού το ήθελε και η ίδια στο τέλος... γιατί τα έκανες όλα σαν τα μούτρα σου;»

«Δεν πρόκειται να τους αφήσω να την καταστρέψουν περισσότερο... Για τον θεό... μετράει ήδη 3 φόνους στην πλάτη της και είναι μόλις στην αρχή...»

«Και τι φόνους...» με διέκοψε και αυτόματα σήκωσα την ματιά μου να την κοιτάξω... «Τους αποτελειώνει με μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια... Σου θυμίζει κάτι αυτό;» ρώτησε ειρωνικά ανασηκώνοντας τα δύο της φρύδια και έμεινα μαλάκας να την κοιτώ χωρίς να μπορώ να πιστέψω στα ίδια μου τα αυτιά.

«Δεν είχα αμφιβολία ότι εκείνος κρύβετε πίσω από όλα αυτά... αλλά γιατί θέλει να το μάθω;» ρώτησα περισσότερο τον εαυτό μου παρά την Ρόουζ και εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της κοροϊδευτικά.

«Χελοοοου... που είναι το μυαλό σου αγόρι μου;» ρώτησε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Κάτι σχεδιάζει και σίγουρα με θέλει μέσα στο κόλπο... Θέλει να με μπλέξει σε αυτό... για να πάρει την επιτέλους την εκδίκηση του» διαπίστωσα μόλις το μυαλό μου άρχισε να συνεργάζεται μετά το σοκ που είχε υποστεί και η Ρόουζ βάζοντας τους αγκώνες της πάνω στα γόνατα της πλησίασε το σώμα της προς το μέρος μου.

«Το έχει κάνει ήδη Έντουαρτ... δεν την έχει ανάγκη... αλλιώς ποιος ο λόγος να αφήσει στοιχεία που θα μας οδηγούσαν σε αυτήν;» ρώτησε και αναστέναξα.

«Δεν έχει ιδέα τι κάνει...» διαπίστωσα ανακουφισμένος για άλλη μια φορά και η Ρόουζ μου επιβεβαίωσε και η ίδια ότι από όσα είχε διαβάσει στον φάκελο της, είχε βγάλει τα ίδια συμπεράσματα με μένα... «Ξέρουμε που είναι τώρα;» ρώτησα και πιάνοντας τον φάκελο στα χέρια της, γύρισε στην σωστή σελίδα και μου έδωσε ξανά τον φάκελο πίσω... «Δεν πρέπει να καταλάβει κανείς ότι πάω από τώρα» της είπα και εκείνη μου χαμογέλασε.

«Φέρτην πίσω ασφαλή» μου επιβεβαίωσε με αυτά της τα λόγια και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

«Δεν πρόκειται να της το κάνω αυτό... Προτιμώ να χάσω την ζωή μου παρά αυτό... Θα την ξεμπλέξω από όλα αυτά...»

«Και μετά τι Έντουαρτ...» ξέσπασε η Ρόουζ αλλά πριν προλάβω να συνεχίσω εκείνη πήρε και πάλι τον λόγο... «Μην κάνεις τα ίδια λάθη, σε εκλιπαρώ... Την έβαλες σε μια ζωή που δεν ήταν για εκείνην από ηθικής άποψης... αλλά ο λόγος που την επέλεξες ήταν γιατί ήξερες ότι αν το ήθελε και η ίδια, θα μπορούσε μέχρι και να σε ξεπεράσει... και τώρα που το απέδειξε αυτό... ξέρει δεν ξέρει... είναι αργά για εκείνην πια Έντουαρτ... Λίγο εσύ, λίγο ο φιλαράκος σου, καταφέρατε να την εκθέσετε σε μεγάλο βαθμό και η μόνη σου υποχρέωση τώρα, είναι να την προστατέψεις και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να την δώσεις σε εκείνους Έντουαρτ, κανένας άλλος... Πάρε τα στοιχεία που θες για να ενοχοποιήσεις τον μαλάκα που μας έχει κάνει άνω κάτω τόσα χρόνια και στείλτον από εκεί που ήρθε να τελειώνουμε... και μάλιστα αυτήν την φορά θα είναι και με τις ευλογίες τους... Μαζί θα μπορέσετε να τα καταφέρετε... μην τα σκοτώσεις πάλι» με επέπληξε.

«Δεν της αξίζει αυτό» έκανα άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια και εκείνη με κοίταξε με δηλητήριο.

«Ας το σκεφτόσουν πριν την μπλέξεις... τώρα βρες τον τρόπο να την κρατήσεις ζωντανή... μην ξεχνάς ότι της το χρωστάς... Σου έδωσε τα πάντα και ας ήξερε τις συνέπειες Έντουαρτ... έδωσε την ψυχή της για σένα... σχεδόν κατέρρευσε αλλά δεν τα παράτησε ποτέ, μόνο και μόνο για να είσαι σήμερα εδώ γερός και ακέραιος και το ευχαριστώ που πήρε ήταν μια βαλίτσα γεμάτη με λεφτά και ταυτότητες... Τώρα είσαι σειρά σου να της το ανταποδώσεις... μην την χαντακώσεις περισσότερο Έντουαρτ γιατί αυτό πράγματι δεν της αξίζει... και αν θες την γνώμη μου εκείνη ακόμα σε περιμένει να πας κοντά της»

«Αν όντως συνέβαινε αυτό, γιατί έδωσε το περιδέραιο;» ρώτησα και η Ρόουζ με κοίταξε με νόημα... «Για να με κάνει να νομίζω ότι με ξεπέρασε για να μην ψάξω να την βρω...»

«Μέχρι να έρθει η ώρα να σου την παραδώσει ο ίδιος στα χέρια σου» συμπλήρωσε την φράση μου εκείνη και τώρα ήταν που μπερδεύτηκα ακόμα περισσότερο.

«Κάτι δεν κολλάει σε αυτήν την ιστορία... Γιατί να με οδηγήσει όμως σε εκείνο το σπίτι;... Δεν βγάζω άκρη» κούνησα το κεφάλι μου με πείσμα αρνητικά.

«Και δεν θα βγάλεις ποτέ αν δεν ξεκινήσεις αμέσως να την βρεις» απάντησε εκείνη και κατένευσα με πείσμα.

«Είχες δύο κομμάτια από εκείνο το δάκρυ... το έχεις ακόμα το δεύτερο;» την ρώτησα και μου έκλεισε το μάτι.

Μέχρι να γυρίσει η Ρόουζ από τον πάνω όροφο που είχε πάει για να μου φέρει το δάκρυ, το μυαλό μου άρχισε να ενώνει τα κομμάτια σιγά, σιγά... Υπήρχαν πολλά κενά αλλά τουλάχιστον πλέον είχα αρκετά στοιχεία για να κάνω το πρώτο μου βήμα... δεν χρειαζόταν να ξεκινήσω τις έρευνες από εδώ πριν πάω να την βρω... θα το έκανα ταυτόχρονα πριν ο άλλος καταλάβει ότι η αντίστροφη του μέτρηση είχε ήδη αρχίσει.

«Ρόουζ;» την κάλεσα την στιγμή που έκλεισα την πόρτα του αυτοκινήτου μου καθώς άνοιγα το παράθυρο μου... «Πως είσαι τόσο σίγουρη ότι με περιμένει ακόμα;» την ρώτησα ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρος για την απάντηση της.

«Γιατί πριν φύγει... της είπα την αλήθεια... Ξέρει ότι δεν είχες άλλη επιλογή» μου είπε και κατένευσα.

«Και είμαι σίγουρος ότι ξέρει και κάτι περισσότερο από αυτό...» της δήλωσα και εκείνη έκανε μια απολογητική γκριμάτσα επιβεβαιώνοντας το... «Σε ευχαριστώ» της είπα ειλικρινά και μου χαμογέλασε γεμάτη ελπίδα.

«Πες της την αλήθεια Έντουαρτ... Πες της τα πάντα και άφησε την να κάνει εκείνη την επιλογή της... είμαι σίγουρη ότι θα θελήσει να σε ακολουθήσει ακόμα και στον θάνατο» μου είπε με σιγουριά και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Ας φροντίσουμε πρώτα να με ακολουθήσει στην ζωή και βλέπουμε για τον θάνατο» της ανταπέδωσα και γέλασε εγκάρδια.

«Μην τα σκοτώσεις πάλι» με προειδοποίησε και κατένευσα.

«Θα βάλω τα δυνατά μου» της απάντησα και πατώντας το γκάζι έτρεξα με την ταχύτητα του φωτός για να γυρίσω πίσω και να προετοιμαστώ καταλλήλως.

Θα την έβλεπα ξανά... είναι ένα βήμα... όλα τα άλλα θα τα αφήσω να εξελιχτούν μόνα τους... Στο κάτω, κάτω η Ρόουζ έχει δίκιο... της χρωστάω αυτήν την φορά να επιλέξει μόνη της την μοίρα... και όποια και να είναι αυτή, θα την ακολουθήσω.