Fly Away "60. Secrets"

«Γιατί;» κατάφερε μόνο να πει μετά από λίγο ενώ ακόμα δεν είχε συνέλθει τελείως και κατάλαβα ότι εννοεί γιατί όλα αυτά;

«Γιατί... ο πατέρας μου δεν συμφωνούσε με την απόφαση που πήρα να αντικαταστήσουμε όλα τα καράβια με καινούργια ώστε να αποφύγουμε τέτοιες καταστάσεις.. Περισσότερο δεν συμφωνούσε να στείλουμε για παλιοσίδερα τα πιο παλιά ώστε να μην τα πάρουν άλλοι εφόσον είναι τόσο άχρηστα» είπα και κατένευσε επιβεβαιώνοντας μου ότι το είχε καταλάβει και η ίδια.

«Γι αυτό απέσυρε την μήνυση...» είπε με την ματιά της να κοιτάει μακριά μαζεύοντας τις σκέψεις της... «Ήθελε την Τάνια δίπλα του για να κάνει τις βρομοδουλειές του» είπε με δηλητήριο στην φωνή της ενώ έσμιξε τα χείλια της σε μία ίσια γραμμή και αυτό με πονήρεψε για λίγο.

«Όταν εννοείς βρομοδουλειές;» έριξα άδεια για να πιάσω γεμάτα και δαγκώνοντας για λίγο τα χείλια της πάγωσε στην θέση της και έμεινε να κοιτάει το κενό εξακολουθώντας να αποφεύγει την ματιά μου... «Μπέλα τι άλλο μου κρύβεις;» ρώτησα κατευθείαν και την ανάγκασα να με κοιτάξει, αλλά εκείνη παρέμενε σιωπηλή και αναστέναξα... «Που κολλάει ο πατέρας μου στην υπόθεση του γιου του Μάρκου;» την ρώτησα και άφησε την ανάσα της να βγει βίαια από μέσα της ... Έτριψε τους κροτάφους της και όταν τελικά βρήκε το κουράγιο να με κοιτάξει,  το βλέμμα της ήταν απολογητικό.

«Ήταν μαζί την βραδιά που η Τάνια τον σκότωσε... Ήταν κρυμμένος στην τουαλέτα και μόλις άκουσε τους πυροβολισμούς από την ταραχή του έκανε το λάθος να προδοθεί και η Τάνια τον ανακάλυψε...» πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε... «Ουσιαστικά εκείνος την κρατάει περισσότερο από ότι εκείνην κρατάει τον πατέρα σου Έντουαρτ.. απλά το αφήνει να εννοηθεί έτσι για να μπορεί να καλύπτει όλα τα άλλα»

«Όλα τα άλλα εννοώντας;» ρώτησα χωρίς να είμαι σίγουρος αν θέλω να ακούσω την απάντηση.

«Ο πατέρας σου είναι τρομερά μπλεγμένος Έντουαρτ...» ξεκίνησε διστακτικά και περίμενα υπομονετικά να συνεχίσει , κρατώντας την ανάσα μου για να μην αντιδράσω σπασμωδικά... «Βασικά η Τάνια ήταν μπλεγμένη σε διάφορες υποθέσεις με ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και άλλα πολλά και από την στιγμή που σμίξανε και μετά μπλέχτηκε και ο ίδιος... Είμαι σίγουρη ότι πρέπει να έχει πλέον διπλασιάσει,  μην πω τριπλασιάσει την αξία της επιφανειακής του περιουσίας...» έκανε μια παύση και με κοίταξε εξονυχιστικά για να δει τις αντιδράσεις μου πριν συνεχίσει... Μόλις είδε την έλλειψη αντίδρασης από μέρους μου πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε... «Δεν ξέρω πολλά πάνω σε αυτό αλλά υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που ενοχοποιούν και τους δύο και πολύ άλλο κόσμο που εμπλέκεται σε αυτήν την ιστορία» κατέληξε και δαγκώνοντας το κάτω χείλος μου αναστέναξα ενώ  κοίταξα για λίγο μακριά αναδιοργανώνοντας τις σκέψεις μου.

«Πως τα ξέρεις εσύ όλα αυτά;» ρώτησα επιφυλακτικά κοιτώντας την σταθερά στα μάτια χωρίς να εκδηλώνω τα συναισθήματα μου και χωρίς δισταγμό απάντησε.

«Μου τα είχε εκμυστηρευτεί ο Άντονι»

«Ο Άντονι;» ρώτησα και πέρασε το χέρι της μέσα από τα μαλλιά της... Ήταν νευρική αλλά για ποιον λόγο;

«Ο Άντονι ήταν ο γιος του Μάρκου... Αυτός που δολοφόνησε η Τάνια» δήλωσε με φωνή που ίσα έβγαινε από μέσα της και ζαρώνοντας τα μάτια μου την κοίταξα εξονυχιστικά... Για ποιον λόγο είναι νευρική;... Τι περισσότερο κρύβει;

«Πάρτο από την αρχή» απαίτησα και ξεροκατάπιε, ενώ με κοίταζε απολογητικά στα μάτια και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου... Όλες τις οι αντιδράσεις δήλωναν ενοχή... Που να σε πάρει Μπέλα τι άλλο μου κρύβεις;

«Θυμάσαι που σου είχα πει ότι είχα βρεθεί σε δύο αεροπειρατείες πριν ξεκινήσω να δουλεύω στο Τζετ;...» ρώτησε και κατένευσα σοβαρός... «Η δεύτερη αποδείχτηκε ότι ήταν φτιαχτή... Την είχαν στήσει στον Μάρκο για να τον σκοτώσουν... Εκβίαζαν τον Άντονι με την ζωή του πατέρα του και εφόσον τους χάλασα τα σχέδια ο Άντονι έγινε πιο ισχυρός και πήρε το πάνω χέρι»

«Πως γίνεται να μην ακούστηκε ποτέ το όνομα σου στον τύπο;» ρώτησα και αναστέναξε.

«Παρακάλεσα τον Μάρκο να το καλύψει και εκείνος τα κανόνισε όλα έτσι ώστε να με αναφέρουν, αλλά ποτέ δεν ξέχασε πως μου χρωστούσε την ζωή του και από τότε οι σχέσεις μας γίνανε πιο στενές» είπε και το αίσθημα της ζήλιας ήρθε και φώλιασε στην καρδιά μου και με έκανε να αμέσως να τρίξω τα δόντια μου.

«Είχες σχέση μαζί του;» ρώτησα με φρίκη και εκείνη άνοιξε διάπλατα τα μάτια της από την έκπληξη.

«Τι πράγμα;...» ρώτησε ξεψυχισμένα και αμέσως πήρα μια ανάσα για να καλμάρω την ένταση μου... «Έντουαρτ... ο Μάρκος έχει τα διπλάσια σου χρόνια,  μην πω και περισσότερα... Είναι παντρεμένος και έχει τέσσερα παιδιά,  πως μπόρεσες να σκεφτείς κάτι τέτοιο για μένα;» με κατηγόρησε και την κοίταξα για λίγο πριν μιλήσω.

«Ξέρεις ότι όλη σου η συμπεριφορά αυτήν την στιγμή δηλώνει ενοχή...» δήλωσα και δαγκώθηκε αποφεύγοντας την ματιά μου... «Τι κρύβεις Μπέλα;... Πες το που να σε πάρει... Τι;» είπα ταρακουνώντας την για λίγο και τότε εκείνη το γύρισε στην επίθεση.

«Στην αρχή δεν ήξερα εντάξει;...» είπε απότομα εκνευρισμένη... «Αλλά μετά την βραδιά που μου αποκάλυψε η Τάνια την αλήθεια έκανα την σύνδεση...Ήξερα ότι εκείνη ευθυνόταν για τον θάνατο του Άντονι και είχα το καθήκον να το πω στο Μάρκο, είχα το καθήκον να αποκαταστήσω το όνομα του Άντονι... Έπρεπε να τους καταδώσω,  έπρεπε να πάω και να τους ξεσκεπάσω από την στιγμή που ήξερα Έντουαρτ και δεν το έκανα... Δεν το έκανα και αυτό δεν μπορώ να το συγχωρέσω στον εαυτό μου» είπε με τρεμάμενη φωνή ενώ τα δάκρυα της άρχισαν να υγραίνουν τα μάγουλα της .. Την έκλεισα  στην αγκαλιά μου  και άρχισα να της τρίβω το μπράτσο της για να την ηρεμήσω... Τι μπορούσα να πω πάνω σε αυτό, είχε δίκιο... Αντί να τους καταδώσει εκείνη σιώπησε μόνο και μόνο για να μην με κάνει να νιώσω περισσότερο άσχημα που ήμουν γιος αυτού του άθλιου που αποκαλείτε πατέρας μου.

«Πες μου τι ξέρεις» την παρότρυνα και σκουπίζοντας τα δάκρυα της το πήρε από την αρχή.

«Ο Μάρκος όσες φορές βρισκόμουν εδώ, πάντα με καλούσε στο σπίτι του και με τα λίγα και τα πολλά με ενσωμάτωσε στην οικογένεια του ελπίζοντας να μείνω για πάντα... Είχε την ελπίδα να γίνει κάτι μεταξύ εμένα και του μικρού του γιου Άντονι... Βλέπεις ήταν αρκετά ανεξάρτητος και ζωηρός και είχε την ελπίδα ότι δίπλα μου θα έβρισκε ξανά τον δρόμο του»

«Μικρός όταν λέμε;» ρώτησα επιφυλακτικά και με κοίταξε για μια στιγμή.

«Ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος μου...» είπε διστακτικά και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου χωρίς να την κοιτάω και συνέχισε... «Στην αρχή ήταν και ο ίδιος θετικός σε αυτήν την εξέλιξη  αλλά με ξέρεις πολύ καλά για να καταλάβεις τις δικές μου αντιδράσεις πάνω σε αυτό που πήγαιναν  να μου φέρουν με τρόπο...» είπε και συναίνεσα καταλαβαίνοντας ακριβώς τι εννοούσε... «Ένα βράδυ που βγήκαμε οι δύο μας ξεκαθαρίσαμε τα πράγματα και από τότε γίναμε αχώριστοι...»

«Όταν λες ξεκαθαρίσατε τα πράγματα;» ρώτησα με απορία και αναστέναξε.

«Έντουαρτ,  ο Άντονι είχε ξεκαθαρίσει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις,  απλά δεν το έδειχνε στην οικογένεια του...» είπε και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα συνέχισε... «Φυσικά αυτό μας έβαλε και σε μπελάδες, γιατί η οικογένεια του βλέποντας το πόσο κοντά ήμασταν ο ένας με τον άλλο πήρε λάθος μηνύματα αλλά ο Άντονι δεν έκανε καμία κίνηση να τους αλλάξει γνώμη γιατί τον σέμφερε και αυτό με είχε εκνευρίσει... Όταν όμως τέθηκε το θέμα του γάμου,  τους ξεκαθάρισε ότι δεν σκεφτόμασταν τίποτα τέτοιο και μας άφησαν στην ησυχία μας... Έτσι δεθήκαμε περισσότερο και περνάγαμε πολλές ώρες μαζί και με τα χρόνια άρχισε να μου εμπιστεύεται και περισσότερα πράγματα για το τι έκανε και το πως, αλλά πάντα κράταγε τα ονόματα τους κρυφά από μένα για να με προστατέψει στην περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά... Γι αυτό και δεν ήξερα από την αρχή τίποτα για τον πατέρα σου και την Τάνια...» είπε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

«Πρέπει να μου πεις όσα ξέρεις Μπέλα,  πρέπει να ξέρω... Δεν πρόκειται να τους αφήσω άλλο να αμαυρίζουν την ζωή μας και την σχέση μας... Πρέπει να κλείσει αυτή η υπόθεση μια για πάντα,  αν θέλουμε να ζήσουμε την ζωή μας φυσιολογικά» την παρακάλεσα και έξυσε νευρικά το κεφάλι της αποφεύγοντας την ματιά μου.

«Ξέρεις τι σημαίνει αυτό... έτσι δεν είναι;» ρώτησε δειλά και την ανάγκασα να με κοιτάξει.

«Προτιμώ να γίνω για άλλη μια φορά ρεζίλι για τον άνανδρο τον πατέρα μου, παρά να σπιλωθεί η ζωή σου ξανά εξαιτίας τους» δήλωσα κατηγορηματικά και εκείνη μου χάιδεψε το μάγουλο απαλά.

«Την ημέρα που δολοφονήθηκε ήμασταν μαζί...» ξεκίνησε και πήρε ένα πληγωμένο ύφος... «Ήμασταν στην μυστική του κρύπτη...» συνέχισε και την παρότρυνα να συνεχίσει χαϊδεύοντας τα μαλλιά της ήρεμα... «Μου είπε ότι ετοίμαζε μια έκπληξη γιααα» είπε με νόημα και κατένευσα,  για να την αποδεσμεύσω και παίρνοντας  μια βαθιά ανάσα μου διηγήθηκε όλα όσα είχαν συμβεί εκείνην την μέρα.

«Καλώς το κορίτσι μου... πως από εδώ;» ρώτησε καθώς άνοιξε την πόρτα και έκανε χώρο για να μπω και εγώ του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο την στιγμή που τον αγκάλιασα.

«Έχω πέντε ώρες κενό μέχρι την επόμενη πτήση μου και σκέφτηκα να περάσω να δω τι κάνει το φιλαράκι μου... δεν έκανα καλά;» τον ρώτησα κουνώντας την σακούλα με το κινέζικο που είχα πάρει και εκείνος γουρλώνοντας τα μάτια του με έκπληξη με έκλεισε στην αγκαλιά του και με στριφογύρισε γύρω από τον εαυτό του και εγώ άρχισα να τσιρίζω, χαχανίζοντας.

«Είσαι η καλύτερη και έχω μια πείνα» αναφώνησε την ώρα που με άφησε να πατήσω ξανά στα πόδια μου και αρπάζοντας την σακούλα από τα χέρια μου και  κλείνοντας την πόρτα πίσω του με πήρε από το χέρι και με πήγε προς το γραφείο των υπολογιστών του... Με έβαλε να κάτσω δίπλα του αδειάζοντας μπροστά μας τα κουτάκια με το φαγητό για να φάμε μαζί... Την ώρα που τρώγαμε όμως συνέχισε να κάνει ότι έκανε και πριν και αυτό για λίγο με πείραξε και τον σκούντηξα για να μου δώσει λίγη σημασία.

«Εεεε... έχεις να με δεις μια βδομάδα και με φτύνεις με αυτόν τον τρόπο;;;... Φτου σου δεν ντρέπεσαι λίγο, αν είμαι βάρος να πηγαίνω» είπα θιγμένη και με κοίταξε απολογητικά.

«Συγνώμη φιλενάδα αλλά επείγει όσο τίποτα...» αναστέναξε και συνέχισε... «Θυμάσαι την γκόμενα που είχε βάλει να σκοτώσουν τον πατέρα μου;» με ρώτησε και κατένευσα... «Τα έχει πάρει τελείως και ψάχνει τρόπους να με βγάλει από την μέση» δήλωσε και γουρλώνοντας τα μάτια μου, τον κοίταξα σοκαρισμένη ξέπνοα.

« Άντονι...» ξεκίνησα αλλά τρίβοντας τον ώμο προσπάθησε να με καθησυχάσει.

«Μην ανησυχείς και δεν την συμφέρει να κάνει τίποτα,  την κρατάω γερά» είπε με νόημα αλλά αυτό δεν έφτασε να με καθησυχάσει και συνέχισα με περισσότερο πείσμα.

« Άντονι,  τι σκατά έχεις μέσα στο κεφάλι σου;;;... Όσο καλά και να την κρατάς αν εκείνη σε σκοτώσει τι μπορείς να κάνεις;» άρχισα να ωρύομαι και γέλασε με τον ιδιαίτερο τρόπο που γέλαγε πάντα και με έκλεισε μέσα στην αγκαλιά του.

«Αχχχ καρδιά μου όμορφη τι θα έκανα εγώ χωρίς εσένα... Δεν πρόκειται να πάθω τίποτα αλλά και να πάθω ξέρω ότι εσύ δεν θα με προδώσεις,  έτσι δεν είναι;» ρώτησε κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια.

« Άντονι φοβάμαι για σένα... Σε παρακαλώ πες μου ότι θα προσέχεις» κατάφερα μόνο να απαντήσω αλλά εκείνος επέμενε.

«Δεν θα τους αφήσεις να ξεφύγουν έτσι δεν είναι;... Ότι στοιχεία χρειάζεται η αστυνομία για την ενοχή τους βρίσκονται μέσα σε αυτό το σπίτι και ο μόνος που ξέρει την ύπαρξη του εκτός από μένα είσαι εσύ... Όποιος αστυνομικός ανακαλύψει ότι έχω μαζέψει μέχρι στιγμής θα κάνει την τύχη του και ξέρεις πάρα πολύ καλά τι εννοώ...» είπε με νόημα και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα,  έτριψα το μέτωπο μου νευρικά... «Δεν θα τους αφήσεις να ξεφύγουν αν πάθω κάτι έτσι δεν είναι;...» ρώτησε ξανά και τον κοίταξα στα μάτια αναποφάσιστη... «Μπορώ να βασιστώ απάνω σου Μπέλα;» ρώτησε και παραδίδοντας τα όπλα κατένευσα ηττημένα.. 

«Αλλά όταν ήρθε η στιγμή να αποκαλύψω όσα ήξερα δείλιασα... Του γύρισα την πλάτη,  δεν αποκάλυψα ποτέ ότι εκείνην την ημέρα ήμασταν μαζί... Φοβήθηκα Έντουαρτ,  φοβήθηκα για την ζωή μου... Δεν ήξερα καν ποιοι ήταν όλοι αυτοί για τους οποίους μου μιλούσε εκείνα τα χρόνια... Πάντα φρόντιζε τα ονόματα τους να είναι κωδικοποιημένα για να μην τα ξέρω ώστε να με προστατέψει στην περίπτωση που τον πιάνανε  ή πιάνανε εμένα για συνένοχο του... Ήταν από τους πιο καλούς χάκερ που υπήρχαν στην χώρα και όχι μόνο... Έμπαινε και έβγαινε με μεγάλη άνεση όπου μπορείς να φανταστείς... Έκανε ότι γούσταρε και με μεγάλη ευκολία, μετά τα κάλυπτε και δεν τον έπαιρνε ποτέ κανένας είδηση... Στης δουλειές του εμπλέκονταν πολλά μεγάλα ονόματα ακόμα και της πολιτικής... Καταλαβαίνεις τι θα γινόταν αν διέρρεε ότι αποκάλυπτα τα μυστικά του;;... Καταλαβαίνεις σε τι με είχε μπλέξει;;;... Πως εγώ μπορούσα να τα βάλω μαζί τους και να βρω το δίκιο μου Έντουαρτ;;;...» αναστέναξε και συνέχισε πιο ήρεμα... «Έπρεπε όμως να το κάνω,  άφησα τόσα χρόνια να σπιλώνουν το όνομα του ενώ οι πραγματικοί ένοχοι μένουν ελεύθεροι να συνεχίζουν τις βρομιές τους χωρίς να κάνω κάτι γι αυτό και αυτό είναι κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να συγχωρέσω τον εαυτό μου...» είπε κουνώντας αρνητικά με πείσμα το κεφάλι της αποφεύγοντας την ματιά μου και την ανάγκασα να με κοιτάξει.

«Μπέλα...» ξεκίνησα αποφασιστικά και με κοίταξε με το ύφος ενώς πληγωμένου κουταβιού... «Έκανες το σωστό... Δεν νομίζω ότι θα επιβίωνες ποτέ αν τους κατέδιδες τότε...» είπα και αναστέναξε με ανακούφιση που την κατανοούσα και κρύβοντας το κεφάλι της πάνω στο στήθος μου ένιωσα τα δάκρυα της να μουσκεύουν το πουκάμισο μου και της φίλησα την κορυφή του κεφαλιού της... «Όμως θέλω να μου πεις ότι ξέρεις, πρέπει να είμαι προετοιμασμένος Μπέλα γι αυτό που έρχεται,  πρέπει να ξέρω» την παρακάλεσα και κατένευσε.

«Θα σου πω ότι θες να μάθεις αλλά δεν θέλω να εμπλακείς σε αυτό Έντουαρτ...» παρακάλεσε και την ανάγκασα να με κοιτάξει... «Δεν πρέπει κανείς να μάθεις ποιος τα αποκάλυψε Έντουαρτ, ήταν βαθιά χωμένος στο σύστημα και δεν νομίζω ότι θα επιβιώσει κανείς μας αν οι εμπλεκόμενοι μάθουν ποιοι ήταν αυτοί που τους ξεσκέπασαν» είπε και είχε απόλυτο δίκιο.

«Γι αυτό είπες στον Μάρκο να μην μπλέξει το όνομα σου» διαπίστωσα και κατένευσε.

«Γι αυτό» είπε μέσα από τον αναστεναγμό της... Ακούμπησε το κεφάλι της και πάλι πάνω στο στήθος μου και  πήρε τον χρόνο της για να μπορέσει να βρει την δύναμη που χρειαζόταν πριν ξεκινήσει. 

Πήρε μια βαθιά απελπισμένη ανάσα και έτριψε νευρικά το μέτωπο της... Είχε πολλά ακόμα να αποκαλύψει αλλά δεν είχε σκοπό να μου πει τίποτα απο όλα αυτά... αναστέναξα.

«Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω να σου πω πολλά από αυτά που μου έδειξε,  μου φαινόντουσαν τόσο κινέζικα,  αλλά σίγουρα για έναν χάκερ δεν θα είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφήσει τι περιέχουν τα αρχεία του» είπε τελικά και την ανάγκασα να με κοιτάξει... Την κοίταξα με το βλέμμα που δήλωνε ότι δεν τρώω κουτόχορτο και αναστέναξε... «Τι περιμένεις να σου πω βρε Έντουαρτ;» ρώτησε απελπισμένη αλλά εγώ δεν της απάντησα συνέχισα να την κοιτώ σταθερά με το ίδιο βλέμμα και τα παράτησε... «Εντάξει, εντάξει,  ξέρω ακριβώς τι κρύβετε μέσα στα αρχεία του αλλά πιστεύεις ότι και να σου τα πω θα αλλάξει κάτι;... Δεν χρειάζεται να τα ξέρεις όλα αυτά Έντουαρτ πίστεψε με,  δεν θέλεις να ξέρεις» τόνισε γουρλώνοντας τα μάτια της και αναστέναξα κοιτώντας για λίγο μακριά.

«Μπέλα πρέπει να ξέρω» είπα πιο αποφασιστικά.

«Δεν υπάρχει λόγος Έντουαρτ πίστεψε με,  άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα που να εμπλέκει τον πατέρα σου εκεί μέσα... Τότε δεν είχε εμπλακεί σε όλα αυτά, μετά δεν ξέρω τι μπορεί να έκανε με την Τάνια» είπε το σκέφτηκα για λίγο.

«Είπες πριν ότι του ετοίμαζε μια έκπληξη... Τι έκπληξη ήταν αυτή» αυτόματα δάγκωσε τα χείλια της και έσκυψε το κεφάλι της καθώς πέρασε το χέρι της μέσα από τα μαλλιά της,  μιμούμενη καθαρά την δική μου νευρική κίνηση.

«Το είπα αυτό;» ρώτησε περισσότερο τον εαυτό της και την ανάγκασα να με κοιτάξει βάζοντας τον δείκτη μου κάτω από το πηγούνι της και κατένευσα... Κοίταξε για λίγο γύρω της και τα παράτησε... «Έβαλε κρυφή κάμερα στο δωμάτιο πουυυ... εεε... για να αποθανατίσει... τηνννν» ήταν ξεκάθαρο ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει, της ήταν πολύ δύσκολο να το εξωτερικεύσει αυτό.

«Να υποθέσω ότι την βρήκαν οι ίδιοι από την στιγμή που δεν εμφανίστηκε στο τύπο κάτι τέτοιο;» ρώτησα και τότε γέλασε κουνώντας αρνητικά το κεφάλι της με περισσότερο θάρρος,  βλέποντας ότι εγώ δεν αντέδρασα στην προηγούμενη της δήλωση.

«Όχι... αυτό είναι το γελοίο του θέματος,  αυτή η κάμερα δεν βρέθηκε ποτέ,  ούτε από την αστυνομία αλλά ούτε και από τους ίδιους» είπε αποφασιστικά και την κοίταξα με περιέργεια.

«Πως μπορείς να είσαι τόσο σίγουρη» ρώτησα και με κοίταξε σταθερά στα μάτια.

«Ουσιαστικά δεν ήταν μια κοινή κάμερα, ήταν σαν αυτές που βάζουν οι μυστικοί πράκτορες στα έργα...» μου έκλεισε το μάτι... «Μου την έδειξε, ήταν μια μικρή ψυρίτσα που μπορούσε να μπει οπουδήποτε και η καταγραφή γινότανε από άλλο σημείο... Συγκεκριμένα από τα κομπιούτερ του στην μυστική του κρύπτη... Οπότε όταν κάποιος μπει στα κομπιούτερ του θα βρει και το βίντεο ντοκουμέντο που τραβήχτηκε εκείνην την βραδιά»

«Ο πατέρας μου δεν το ξέρει αυτό» διαπίστωσα και κατένευσε.

«Αν το ήξερε θα έκανε τα πάντα για να καταφέρει να καταστρέψει τα στοιχεία,  δεν έχει ιδέα ότι το μαγνητοσκοπούσε... Μου είχε πει ότι θα του το έλεγε μετά... Μάλλον δεν πρόλαβε» είπε ανασηκώνοντας τους ώμους της και το σκέφτηκα για λίγο.

«Να υποθέσω ότι δεν ήξερε ούτε για την μυστική του κρύπτη;» ρώτησα και το σκέφτηκε για λίγο.

«Δεν νομίζω ότι του είχε μιλήσει ποτέ γι αυτό... Βασικά ήμουν η μόνη που ήξερα τόσα πολλά και φυσικά και το που βρισκόταν αυτή... Ήξερα ότι δεν ήθελε να τον εμπλέξει σε όλα αυτά,  γιατί είχε μυριστεί ότι αν καταλάβαινε πόσα θα κέρδιζε από αυτό δεν θα τον άφηνε στην ησυχία του μετά... Πιστεύω ότι ό,τι έμαθε το έμαθε μετά από την Τάνια» είπε σκεπτική και το σκέφτηκε για λίγο ακόμα... Της έδωσα τον χρόνο της και μόλις σύνδεσε τα γεγονότα γύρισε την ματιά της προς το μέρος μου και με κοίταξε ερευνητικά... «Νομίζεις ότι εκείνος τα είχε στήσει όλα αυτά;» ρώτησε απροκάλυπτα τις υποψίες της και ξεφύσησα με ένα ειρωνικό γελάκι.

«Εσύ όχι;» την ρώτησα πίσω και έμεινε για λίγο να με κοιτάει σκεπτική.

«Όχι... δεν νομίζω ότι θα έφτανε σε αυτό το σημείο ο Καρλάιλ,  μπορώ να του απαριθμήσω πολλές κατηγορίες άλλα όχι και αυτή...» είπε με σιγουριά.

«Γιατί όχι;» δεν μπορούσα να μην ρωτήσω.

«Γιατί...» έκανε μια παύση δαγκώνοντας το κάτω της χείλος και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα συνέχισε πιο αποφασιστικά... «Γιατί πρώτον δεν ήξερε σε τι είχε μπλέξει ο Άντονι...»

«Μπορεί να το ήξερε και να μην του το έλεγε» ανταπάντησα και κούνησε αρνητικά το κεφάλι της με σιγουριά.

«Ο Άντονι θα το είχε καταλάβει,  τον είχε ψυχολογήσει καλά,  γι αυτό και έκανε τα πάντα για να μην το μάθει» είπε σίγουρη και πήγα παρακάτω.

«Δεύτερον;» ρώτησα

«Δεύτερον... τααα...» αναστέναξε αλλά συνέχισε... «Τα πηγαίνανε πολύ καλά,  είχαν βρει... τααα... Σε παρακαλώ Έντουαρτ,  πραγματικά μου είναι δύσκολο να μιλάω γι αυτά» έκανε μια προσπάθεια αλλά δεν την άφησα να τα παρατήσει τώρα.

«Δεύτερον» απαίτησα και τα παράτησε με έναν αναστεναγμό.

«Ήταν αρκετό καιρό μαζί...» παραδέχτηκε αποφεύγοντας την ματιά μου και συνέχισε... «Ο Άντονι τουλάχιστον ήταν ξετρελαμένος...» δάγκωσε τα χείλια της και έτριψε το μέτωπο της νευρικά... «Και οοο... Καρλάιλ» είπε με δυσκολία σαν να είχε μόλις καταπιεί ένα κάκτο... «Ήταν έτοιμος να τον βάλει στην εταιρία για να κάνουν κάποιες μπίζνες μαζί,  δεν ξέρω ακριβώς τι...» την κοίταξα δύσπιστα και με κοίταξε νευριασμένα... «Δεν ξέρω Έντουαρτ ειλικρινά,  είχε πει για κάτι συγκαλύψεις ή κάτι τέτοιο αλλά δεν ξέρω περισσότερα» αμύνθηκε και κατένευσα δίνοντας της το ελεύθερο να συνεχίσει... «Και τρίτον...» είχε πια κοκκινίσει ολόκληρη,  δεν είχε ιδέα πως να συνεχίσει,  με κοίταξε παρακαλώντας με βουβά να την αποδεσμεύσω αλλά δεν της έκανα την χάρη... «Τον ετοίμαζε για ναααα...»

«Μην με παιδεύεις άλλο Μπέλα σε ικετεύω... πες το ό,τι και να είναι αυτό» την παρακάλεσα και δάκρυα άρχισαν πάλι να κυλάνε στα μάτια της.

«Δεν ξέρω πως να το πω αυτό» είπε με σπασμένη φωνή και της χάιδεψα το πρόσωπο για να την παροτρύνω να συνεχίσει.

«Πες το καρδιά μου» παρακάλεσα και κοίταξε προς τα κάτω τρίβοντας τα χέρια της με δύναμη... «Μπέλα μου σε ικετεύω, πρέπει να ξέρω» επέμενα εγώ και το ξεφούρνισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε πριν το μετανιώσει.

«Τον προετοίμαζε για να τον κάνει πρόεδρο στην εταιρία... Θα σε αποκλήρωνε και θα σου στερούσε όλα όσα είχες κερδίσει και θα σε έστελνε ξανά στο μηδέν για να προσπαθήσεις από την αρχή... Τώρα καταλαβαίνω το γιατί και σίγουρα έχει λογική αλλά τότε το είχα ερμηνεύσει αλλιώς» είπε και σταμάτησε να αναπνέει αποφεύγοντας να με κοιτάξει και εγώ άρχισα να γελάω δυνατά κουνώντας το κεφάλι μου πέρα δώθε... Αυτό την ξάφνιασε και κοιτώντας με σταθερά στα μάτια προσπαθούσε να καταλάβει αν τα είχα χάσει τελείως... «Έντουαρτ κατάλαβες τι είπα;» ρώτησε κοιτώντας με σοκαρισμένη και προσπάθησα να ηρεμήσω το ξέσπασμα μου για να μην την τρομάξω περισσότερο.

«Τον δούλευε καρδιά μου ψιλό γαζί» της δήλωσα και σούφρωσε τα μάτια της και τα φρύδια της με απορία... «Κανείς δεν μπορεί να πάρει την προεδρία αν δεν είναι απόγονος Κάλλεν,  ούτε καν γαμπρός... Γιατί νομίζεις ότι γίνεται όλο αυτό το θέμα για τον απόγονο» την ρώτησα και τώρα ήταν η σειρά της να γελάσει δυνατά.

«Δεν ξέρεις τι σου γίνεται» δήλωσε γελώντας ακόμα και την κοίταξα δύσπιστα... «Όταν είπα ότι θα σε αποκλήρωνε τι κατάλαβες;» ρώτησε και τώρα ήταν που τα έχασα τελείως... «Ο Άντονι,  Έντουαρτ ήταν χάκερ... Μπορούσε να μπει μέχρι και στις καρτέλες της αστυνομίας και να αλλάξει ότι μπορείς να φανταστείς... Πως νομίζεις ότι κάλυψε τα δικά μου ίχνη από το θέμα των Μπλακ,  γιατί νομίζεις ότι με αφήσανε στην ησυχία μου;»

«Δεν καταλαβαίνω» παραδέχτηκα μπερδεμένος.

«Θα άλλαζε τα στοιχεία σου και θα παρουσιάζανε ότι αλλάξανε τα μωρά στην γέννα... θα παρουσιάζανε ένα ψεύτικο DNA και θα λέγανε ότι ο πραγματικός γιος του Καρλάιλ ήταν ο Άντονι και ο ψεύτικος εσύ... Θα σε έδιωχνε για πάντα Έντουαρτ από την ζωή του» είπε ξεψυχισμένα και περίμενε τις αντιδράσεις μου,  το μόνο που κατάφερα να πω.

«Λυπάμαι πάρα πολύ που ο Άντονι πέθανε» η Μπέλα έμεινε σοκαρισμένη να με κοιτάει χωρίς να ανασάνει.

«Πλάκα μου κάνεις;» ρώτησε ξέπνοη δύσπιστα και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά πολύ σοβαρός.

«Θα ήταν η μόνη σωστή κίνηση που θα μπορούσε να κάνει ο πατέρας μου για να απαλλαγώ από εκείνον... Κρίμα που η Τάνια κατέστρεψε τα σχέδια του» δήλωσα και η Μπέλα δεν ήξερε πως να αντιδράσει σε αυτό.

«Δεν ξέρω τι να πω...» τελικά κατάφερε να πει μετά από λίγο και της έτριψα τον ώμο παρηγορητικά.

«Τίποτα καρδιά μου... Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα... Απλά έχω απηυδήσει με όλα αυτά... Έχω φτάσει πια να σιχαίνομαι τον ίδιο μου τον εαυτό... Δεν αντέχω στην σκέψη ότι έχω γονίδια αυτού του ανθρώπου το καταλαβαίνεις;» την ρώτησα και κατένευσε... «Αν πράγματι έκανε κάτι τέτοιο, μόνο σαν λύτρωση θα μπορούσα να το δω... Μόνο σαν λύτρωση» είπα κάτω από τον αναστεναγμό μου και κλείνοντας την στην αγκαλιά μου,  άφησα για λίγο την σιωπή να καλύψει όλα τα άλλα που θα ακολουθούσαν... Δεν θα έβγαινα από αυτό το δωμάτιο χωρίς να πάρω όλες μου τις απαντήσεις και ήμουν σίγουρος πια ότι η Μπέλα το έχει ήδη καταλάβει γι αυτό και παρέμενε και η ίδια σιωπηλή.