Ήταν λες και τα
στοιχεία της φύσης είχαν βαλθεί να την κάνουν ένα με το έδαφος. Ο αέρας σαν ένας τεράστιος μαγνήτης τράβαγε το σώμα προς τα πίσω. Η βροχή που
μαστίγωνε το σώμα της, το έκανε να πονάει τόσο πολύ που κάθε σταγόνα έμοιαζε
με βουρδουλιά. Οι κεραυνοί που έπεφταν με μανία γύρω της έμοιαζαν να την
κυνηγάνε. Κάθε φορά που άγγιζαν την γη, το σώμα της τρανταζόταν ενώ το υγρό
χώμα χωρίζονταν στα δύο σκορπίζοντας γύρω της πέτρες και λάσπη. Η ανάβαση της προς το ψηλότερο σημείο του
Ολύμπου γινόταν λεπτό το λεπτό όλο και πιο δύσκολη. Τα χέρια της είχαν πια
μουδιάσει, τα νύχια της είχαν αρχίσει να αιμορραγούν, το σώμα της το ίδιο
έμοιαζε να καταρρέει. Πόνος συνόδευε την κάθε της κίνηση, τόσο φρικτός λες και τα κόκαλα της ξεκολλούσαν από την θέση τους βήμα το βήμα.
Οι δυνάμεις της εξανεμίζονταν αλλά
εκείνη δεν εγκατέλειπε την μάχη.
Η φαντασία είναι όπως ένας σπόρος μέσα στο χώμα. Όσο περισσότερη τροφή και ελεύθερο χώρο του δίνεις, τόσο δημιουργεί νέες φύτρες.
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2016
Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2016
Τα παιχνίδια των θεών "2 Αναμνήσεις και Αναπολήσεις"
It'sover, Iquit.
I'm about as lifeless as it gets
It's not like I'm worth saving anyways.
I don't belong here, I never really wanted to be here.
Why can't somebody else take my place.
…
Lay me down, I'm so tired.
I'm about as lifeless as it gets
It's not like I'm worth saving anyways.
I don't belong here, I never really wanted to be here.
Why can't somebody else take my place.
…
Lay me down, I'm so tired.
Empty Inside,The life of the spider.
Laymedown-Crossfade
«ΤΙ ΣΚΕΦΤΟΣΟΥΝ ΜΟΥ ΛΕΣ;» με ρώτησε θυμωμένα ο Τζέικοπ την στιγμή που πέρασα
την πύλη με το τόξο ξανά στα χέρια μου και την φαρέτρα στην πλάτη μου.
«Πες μου τι;» συνέχισε με περισσότερο πείσμα καθώς τώρα με ταρακουνούσε.
«Εγώ... εγώ ήθελα μόνο...» προσπάθησα να υπερασπιστώ τον εαυτό μου αλλά
εκείνος δεν με άφησε.
«Θα μπορούσες να τα είχε γλυτώσει όλα αυτά, θα μπορούσες και εσύ...»
«Μα ήθελα μόνο...» κλαψούρισα αλλά αυτό έδειξε να τον κάνει χειρότερα.
«Αν νομίζεις ότι αυτό που ζούμε είναι η κόλαση τότε ετοιμάσου να γευτείς
την πραγματική κόλαση» μου χτύπησε σκληρά μέσα από τα δόντια του και γυρίζοντας
την πλάτη του έφυγε. Έφυγε μακριά μου χωρίς καμία άλλη εξήγηση.
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016
Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016
Το κλειδί του παραδείσου "5. Αίτημα αδείας"
Με την εφημερία του
νοσοκομείου η Εύα κατάφερε να βρει εύκολα ταξί. Μπαίνοντας μέσα έδωσε την
διεύθυνση της και έπιασε αμέσως το κινητό της στα χέρια. Καθώς το ταξί πλησίασε
το κτήριο της εταιρίας όπου δούλευε, κόλλησε πάλι το μαγνητικό αυτοκόλλητο στην
υποδοχή της μπαταρίας του κινητού. Βάζοντας την μπαταρία στην θέση της έκλεισε
το καπάκι και ενεργοποίησε το κινητό της. Οι χαμένες κλείσεις από τον κολλητό
της τον Μάρβεϊν ξεπερνούσαν τις εκατό, ενώ τα μηνύματα που είχε στον τηλεφωνητή
ήταν πάνω κάτω στον ίδιο αριθμό με τις χαμένες κλείσεις. Πριν προλάβει να
ακούσει έστω και ένα μήνυμα, το κινητό της άρχισε να χτύπα.
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2016
Το κλειδί του παραδείσου "Εισαγωγή"
Η ζωή της Εύας κάθε άλλο από απλή θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί. Μπορεί να μην ήταν ορφανή αλλά οι επιλογές της οικογένειας της
την οδήγησαν σε μια ζωή που σε κανένα άνθρωπο δεν θα άξιζε. Μεγαλωμένη από τους
γονείς του πατέρα της, έμαθε πως η γνώση είναι για τους λίγους. Η αγάπη της
όμως για μάθηση την οδήγησε σε λάθος μονοπάτια. Μπορεί να κατάφερε να τελειώσει
το σχολείο με δυσκολία αλλά ούτε καν αυτό στάθηκε εμπόδιο στα σχέδια της.
Ξεκινώντας από χαμηλά και με το κεφάλι ψηλά κατάφερε να φτάσει αρκετά ψηλά
ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που στάθηκε στον δρόμο της.
Μέχρι που γνώρισε εκείνον…
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016
Τα παιχνίδια των θεών "Πρόλογος"
Μάκον, Τζόρτζιας
Αν και πρωί ακόμα, χωρίς
τα φώτα του νοσοκομείου όπου δούλευα δεν μπορούσαμε να δούμε τίποτα. Η
καταιγίδα που είχε ξεσπάσει είχε σκοτεινιάσει τόσο τον ουρανό που σε έκανε να
νομίζεις ότι είναι βράδυ. Οι αστραπές και οι βροντές που χάλαγαν τον κόσμο
είχαν ξεσηκώσει τόσο τους ασθενείς που το προσωπικό δεν σταμάταγε να τρέχει
πανικόβλητο για να τους καθησυχάσει. Τα χειρουργεία λόγο των συνεχόμενων
διακοπών του ηλεκτρικού είχαν ακυρωθεί ενώ οι εντάσεις δεν σταματάγανε λεπτό
από τα παράπονα των ασθενών που χάνανε τα ραντεβού τους.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-
Η αγάπη σου με σκοτώνει Μέρος πρώτο... Η κατάκτηση Όταν αγαπάς κάνεις τα πάντα · Η αγάπη σου με σκοτώνει "1. Η κατάκτηση...