The Destiny "18b. Κάνοντας συμφωνία με τον εχθρό"

Ακόμα και όταν ο Κωνσταντιν την ακούμπησε επάνω σε ένα αχυρένιο σορό η Μάριαν, συνέχισε να προσποιείτε την λιπόθυμη. Περίμενε λίγο μέχρι να βεβαιωθεί ότι όλοι είχαν φύγει από κοντά της για να ανοίξει τα μάτια της αλλά μόλις ένιωσε την παρουσία του Λουδοβίκο κοντά της συνέχισε να κάνει την αναίσθητη.

«Φύγανε, μπορείς να ανοίξεις τα μάτια σου τώρα» τον άκουσε να της λέει αλλά εκείνη δεν του έκανε την χάρη.

Έτσι κι αλλιώς ήταν αρκετά εξαντλημένη οπότε το να την πάρει ο ύπνος και μάλιστα τώρα που ήξερε ότι εκείνος, ο Λουδοβίκος, θα ήταν εκεί για να την προστατεύει, δεν ήταν και το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο.

Τα όνειρα της ήταν πάντα τόσο υπέροχα που ποτέ δεν έχανε ευκαιρία να ξεκλέψει λίγες ώρες μέσα στην ημέρα για να μπορέσει να βρεθεί σε αυτόν τον ανέμελο κόσμο μακριά από βάσανα και σκοτούρες αλλά σήμερα δεν ήταν το ίδιο. Από την πρώτη στιγμή που ένιωσε να βυθίζεται μέσα σε ένα βαθύ ύπνο, η καρδιά της άρχισε να χτυπά με τόση αγωνία που ήθελε όσο τίποτα να ξυπνήσει αλλά τα μάτια της δεν της έκαναν την χάρη να ανοίξουν. Βλέποντας ξανά το ίδιο όραμα που είχε δει και όταν έπιασε τον καρπό του Φράνσις λίγο πριν της κάνει έρωτα, το μέτωπο της άρχισε να ιδρώνει, η ανάσα της να γίνεται πιο ρηχή το σώμα της ανήσυχο άρχισε να στριφογυρίζει μια από την μια πλευρά μια από την άλλη. 

Το να βλέπει τον εαυτό της να είναι στην θέση της Κένα και να ουρλιάζει όλον τον πόνο που ένιωθε μέσα της, ήταν χειρότερο από το να το ζει μέσα από ένα όραμα. Καθώς ένιωσε και το καυτό υγρό ανάμεσα στα πόδια της τότε δεν άντεξε άλλο… ανοίγοντας απότομα τα μάτια της, ανασήκωσε το σώμα της και έπιασε το κεφάλι της πριν εκείνο εκραγεί.

‘Τέλεια… ακόμα δεν έμεινα έγκυος και άρχισα να βλέπω τέτοιους είδους όνειρα;’… αναρωτήθηκε μέσα της και συνειδητοποιώντας τι είχε μόλις σκεφτεί κοίταξε για λίγο γύρω της ξαφνιασμένη.

‘Δηλαδή πράγματι συνέβησαν όλα αυτά; Δεν ήταν απλά ένα όνειρο;’… συνέχισε να σκέφτεται και για να σιγουρευτεί τι ήταν όνειρο και τι πραγματικότητα, ανασήκωσε το μεσοφόρι της και κοίταξε τα πόδια της.

‘Τουλάχιστον δεν αιμορραγούσε, αλλά περισσότερο δεν πόναγε πουθενά’… σκέφτηκε με ανακούφιση.

«Όλα καλά;» άκουσε την ψυχρή φωνή του Λουδοβίκου και κατεβάζοντας το μεσοφόρι της μέχρι τους αστραγάλους γύρισε το κεφάλι της προς την μεριά που είχε ακουστεί η φωνή του.

«Να φανταστώ ότι περιμένω επισκέψεις;» του απάντησε εκείνη ενώ κλείνοντας ξανά το πρόσωπο της μέσα στα δύο της χέρια προσπάθησε να πάρει μερικές ανάσες για να καταφέρει να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις της.

«Και πολύ σύντομα μάλιστα» της επιβεβαίωσε εκείνος.

«Μάλιστα…» είπε ξεψυχισμένα.

«Δεν θες να μάθεις και το γιατί;» την ρώτησε με δυσπιστία.

«Δεν βαριέσαι, έτσι κι αλλιώς θα το μάθω σύντομα» μουρμούρισε ενώ τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από τα πόδια της ακούμπησε το σαγόνι της πάνω στα γόνατα της και κοίταξε προς τον διάδρομο που ήταν πέρα από τα κάγκελα της φυλακής της.

«Πίστευα ότι θα ήθελες να προετοιμαστείς…»

«Αλλά ξέρεις ότι το αυθόρμητο μου βγαίνει καλύτερα» συμπλήρωσε τα λόγια του καθώς γύριζε να τον κοιτάξει με κροκοδείλια δάκρυα στα μάτια.

«Πως το καταφέρνεις αυτό με τόση ευκολία;» την ρώτησε με απίστευτο θαυμασμό και εκείνη ανασήκωσε τους ώμους της αδιάφορα.

«Όταν έχεις μέσα σου τόσες άσχημες αναμνήσεις, πίστεψε με δεν χρειάζεται να το προσπαθήσεις καν» του απάντησε εκείνη και ακούγοντας τα βήματα στον διάδρομο έγειρε το κεφάλι της προς τα κάτω ενώ γύριζε το δαχτυλίδι της καλού κακού από την ανάποδη ώστε να φαίνεται σαν μια απλή επάργυρη βέρα.

Ακουμπώντας το μέτωπο της πάνω στα γόνατα της άρχισε να τραντάζει το σώμα της σαν να έκλαιγε βουβά και μόλις ένοιωσε την παρουσία κάποιον τόσο κοντά της έκοψε την ανάσα της στην μέση.

«Σήκω επάνω και υποκλίσου αμέσως στην βασίλισσα σου» την διέταξε μια αυταρχική αντρική φωνή και εκείνη σηκώνοντας το κεφάλι της αργά τον κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια.

«Δεν υποκλίνομαι σε κάποια που δεν ήταν και ούτε πρόκειται ποτέ να γίνει βασίλισσα μου» του απάντησε με θράσος. Την στιγμή που εκείνος έκανε την κίνηση να πλησιάσει τα κάγκελα ένα λεπτό χέρι πάνω στο μπράτσο του τον σταμάτησε.

«Άφησε μας» απαίτησε η βασίλισσα Κάθριν και εκείνος ακούγοντας την διαταγή της, κάνοντας πρώτα μια βαθιά σεβάσμια υπόκλιση προς το μέρος της, τις άφησε μόνες.

«Βλέπω κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ» μουρμούρισε η Κάθριν σκεπτική αλλά και με θαυμασμό που πάλεψε πολύ σκληρά να κρύψει αλλά φυσικά δεν είχε ξεγελάσει ούτε στο ελάχιστο την Μάριαν.

«Και κάποια άλλα αλλάζουν ίσως και προς το χειρότερο…» συμπλήρωσε εκείνη αλλά πριν πάρει ξανά τον λόγο η αγαπημένη της πεθερούλα η Μάριαν συνέχισε πιο σκληρά σκουπίζοντας τα δάκρυα της. «Τι θες;»

«Πάντα κατευθείαν στο ψητό…» σχολίασε χαμογελώντας της για να της δείξει ότι τα λόγια της αλλά περισσότερο η συμπεριφορά της δεν την είχαν αγγίξει ούτε στο ελάχιστο.

«Το θέμα δεν είναι τι θέλω εγώ καλή μου, αλλά εσύ» της γύρισε τελικά την απάντηση και η Μάριαν άφησε ένα ειρωνικό γελάκι να της ξεφύγει.

«Αυτό είναι πολύ εύκολο…» της απάντησε εκείνη ανασηκώνοντας τα φρύδια της με δυσπιστία. «Άνοιξε την πόρτα και άφησε με να φύγω» συμπλήρωσε και ήταν η σειρά της Κάθριν να την κοιτάξει δύσπιστα.

«Έτσι απλά» είπε κουνώντας το χέρι της στον αέρα σε αργή κίνηση σαν να έδιωχνε μια μύγα που την ενοχλούσε.

«Εσύ ρώτησες» της απάντησε η Μάριαν ανασηκώνοντας τους ώμους της αδιάφορα.

«Μπορώ να ρωτήσω που σκοπεύεις να πας ή θα είναι μεγάλη αδιακρισία από μέρος μου;» την ρώτησε η Κάθριν τελείως θεατρικά και η Μάριαν μόνο που δεν έβαλε τα γέλια βλέποντας την προσπάθεια που κατέβαλε για να καταφέρει να γυρίσει την κουβέντα ακριβώς εκεί που ήθελε από την αρχή να την πάει ώστε να καταφέρει να την κρατήσει στο χέρι πιθανότατα με κάποιον εκβιασμό.

«Πίσω στον αρραβωνιαστικό μου» δήλωσε με θάρρος ενώ επίτηδες άρχισε να χαϊδεύει το μέταλλο του μοναδικού δαχτυλιδιού που φόραγε στα χέρια της ώστε να τραβήξει την προσοχή της.

«Ξέρεις πολύ καλά ότι ο αρραβωνιαστικός σου σε λίγες ώρες θα παντρευτεί και θα πάρει το στέμμα όπως ξέρεις επίσης ότι αυτή που θα είναι δίπλα του σίγουρα δεν θα είσαι εσύ» της χτύπησε με τέτοια ευχαρίστηση που έκανε την Μάριαν να γελάσει και η Κάθριν την κοίταξε με περιέργεια.

«Αυτό που εσύ προφανώς δεν ξέρεις είναι ότι του έχω δώσει ήδη τις ευχές μου» απάντησε στην ανείπωτη ερώτηση της και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου την είδε να τα χάνει.

«Αν δεν αναφερόσουν σε εκείνον τότε σε ποιον;» την ρώτησε τσιμπώντας το δόλωμα αμέσως αλλά πάντα με επιφυλακτικότητα.

«Στον άντρα που αγαπώ με όλη μου την καρδιά» της είπε απλά αλλά εννοώντας το τόσο απόλυτα που δεν μπορούσε να αμφισβητήσει τα λόγια της.

«Και αυτός που αγαπάς ΔΕΝ είναι ο Φράνσις» προσπάθησε να την ρίξει ξανά στην παγίδα της αλλά η Μάριαν δεν μάσησε.

«Πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να τον ξεπεράσω γι’ αυτό πριν πάρω την απόφαση να ορίσω την ημερομηνία του γάμου μας…» της επιβεβαίωσε εκείνη ενώ κούνησε τα δάχτυλα της επιδεικτικά για να δει ξεκάθαρα την ‘βέρα’ που φόραγε στο χέρι της. «…αποφάσισα να έρθω για να μην μείνω με την απορία».

«Και τώρα που τον είδες ξανά από κοντά σιγουρεύτηκες ότι ο μοναδικός άντρας που αγαπάς είναι αυτός που σου έδωσε αυτήν την βέρα» επανέλαβε με έμφαση αλλά τελείως δύσπιστα ακόμα.

«Νόμιζα ότι θα χαιρόσουν με αυτά τα νέα» της γύρισε εκείνη αλλά η Κάθριν την άφησε να δει ξεκάθαρα στο πρόσωπο της ότι δεν την έπειθε ούτε στο ελάχιστο.

«Για πόσο ηλίθια με περνάς;» ξέσπασε η Κάθριν χωρίς να έχει άλλες αντοχές να κρύψει αυτό που πραγματικά ένιωθε μέσα της.

«Κοίτα Κάθριν…» ξεκίνησε η Μάριαν ενώ αναστενάζοντας κουρασμένα άρχισε να τρίβει το μέτωπο της για να ελαττώσει την ένταση που είχε συσσωρευτεί εκεί. «Δεν σε αδικώ που δεν με πιστεύεις αλλά ΑΥΤΗ…» τόνισε κοιτώντας την ξανά στα μάτια. «Είναι η αλήθεια» της είπε με ύφος που πραγματικά δεν θα μπορούσε να το αμφισβητήσει κανείς. «Μπορείς να με κρατήσεις για πάντα κλειδωμένη εδώ ή ακόμα και να με σκοτώσεις αν το θες αλλά ότι και να επιλέξεις να κάνεις, αυτό που πραγματικά θες από μένα δεν θα καταφέρεις ποτέ να το πάρεις» την διαβεβαίωσε ρίχνοντας της το δόλωμα ελπίζοντας αυτήν την φορά να τσιμπήσει και να της πει τι στο διάολο επιτέλους ήθελε από εκείνη.

«Δηλαδή πράγματι, ΑΝ σε αφήσω να φύγει, θα γυρίσεις πίσω σε εκείνον…» είπε με υπονοούμενο δείχνοντας με την ματιά της την βέρα που στόλιζε τα δάχτυλα της. «Και δεν θα γυρίσεις ποτέ ξανά εδώ;»

«Χρονοτριβείς και με κουράζεις…» της είπε τελείως απηυδισμένη πια. «Μπες επιτέλους στο ψητό».

«Και ποιο πιστεύεις ότι είναι αυτό το ψητό;» της γύρισε εκείνη και η Μάριαν στριφογύρισε τα μάτια της.

«Αν ήθελες να βάλεις τον Κωνσταντίν να μου πάρει ότι πιο πολυτιμότερο είχα μόνο και μόνο για να με κάνεις να φύγω με την θέληση μου και να μην γυρίσω ποτέ πίσω τότε τώρα σίγουρα θα ήμουν έξω από αυτά τα κάγκελα… οπότε τι στο διάολο θες πραγματικά;» την ρώτησε αγανακτισμένα.

«Η αλήθεια είναι ότι είχα σκοπό να σε αφήσω να κάνεις το όνειρο σου με τον Φράνσις πραγματικότητα…»

«Σαν μεγαλόψυχη που είσαι» ειρωνεύτηκε αλλά η Κάθριν αδιαφορώντας για τα λόγια της συνέχισε σαν να μην την είχε διακόψει ποτέ.

«Αλλά από την στιγμή που τώρα πια προτιμάς κάποιον άλλον από εκείνον…» της χτύπησε σκληρά δηλώνοντας ανοιχτά ότι ακόμα δεν το είχε πιστέψει. «Τότε σκέφτομαι να σε βοηθήσω να μην χαλάσεις έναν τόσο θαυμάσιο αρραβώνα».

«Πίστεψε με δεν χρειάζεται καν να μπεις στον κόπο, ο αρραβώνας μου…»

«Θα διαλυθεί αμέσως μόλις ο αγαπημένος σου καταλάβει ότι η αγαπημένη του νυφούλα όχι απλά δεν έχει πια την πολύτιμη παρθενιά της αλλά ότι περιμένει και ένα παιδί που δεν είναι καν δικό του» η Μάριαν πριν αντιδράσει την κοίταξε δυσπιστία στα μάτια. 

«Μπορεί να είμαι άπειρη σε αυτά τα θέματα αλλά ξέρω ότι δεν γίνονται έτσι εύκολα τα παιδία» της γύρισε εκείνη παροτρύνοντας την έτσι να συνεχίσει το παιχνίδι της.

«Όχι δεν γίνονται έτσι απλά…» της επιβεβαίωσε εκείνη. «Αλλά για κακή σου τύχη σε λίγους μήνες θα διαπιστώσεις ότι εσύ είσαι πιο άτυχη από όσο ελπίζεις» συνέχισε τόσο αυτάρεσκα που η Μάριαν ήθελε πραγματικά να βάλει τα γέλια.

«Αν έχεις δίκιο τότε θα φροντίσω να το ξεφορτωθώ με οποιονδήποτε τρόπο μπορώ πριν το καταλάβει κανείς… και όσο για την παρθενιά μου…» συνέχισε πριν εκείνη την διακόψει. «Ο Μπας ξέρει τα πάντα για την ζωή μου, όταν του εξηγήσω τι έγινε αλλά περισσότερο το ΠΩΣ τότε να είσαι σίγουρη ότι όχι απλά θα μου το συγχωρέσει αλλά θα κάνει και τα πάντα για να με παρηγορήσει από τις τύψεις του που δεν ήταν εδώ για να με προστατέψει» της χτύπησε πίσω το ίδιο αυτάρεσκα. 

«Ο Μπας…» επανέλαβε με έμφαση. «Τι είδους όνομα είναι αυτό;» ρώτησε με όλη την αηδία που ένιωθε μέσα της να εκδηλώνεται στα χαρακτηριστικά της.

«Ένα πάρα πολύ αξιοπρεπέστατο όνομα» της έφτυσε στα μούτρα.

«Άσε να μαντέψω… που βγαίνει από το μπάσταρδος;» ρώτησε ψυλλιασμένη πια και πριν το σκεφτεί η Μάριαν αμέσως έσπευσε να τον υπερασπιστεί.

«Είναι Μπας από Σεμπάστιαν, όχι από μπάσταρδος» της είπε πεισματικά αλλά μόλις τα ίδια της τα λόγια έφτασαν στα αυτιά της αυτόματα πάγωσε.

Αυτό ακριβώς δεν της τόνιζε πάντα και ο Μπας κάθε φορά που τον έλεγε πειραχτικά μπάσταρδο;… ‘Όχι μην την αφήνεις να σε παρασύρει στην παγίδα της, ο Μπας δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά, το ξέρεις αυτό έτσι δεν είναι;’… ρώτησε με πείσμα τον εαυτό της αλλά για μια στιγμή ένιωσε να αρχίζει να το αμφισβητεί… ‘Έτσι δεν είναι;’… ρώτησε ξανά τελείως τρομοκρατημένη τον εαυτό της αλλά δεν είχε ιδέα τι απάντηση να δώσει σε αυτό. 

«Και αντί για δαχτυλίδι αρραβώνων σου έδωσε βέρα;» συνέχισε εκείνη το παιχνίδι της βλέποντας το διχασμό στα μάτια της.

«Δεν είναι βέρα, είναι κανονικό δαχτυλίδι…» της είπε χωρίς να την νοιάζει τίποτα πια και καθώς γύρισε το δαχτυλίδι από την κανονική του πλευρά το έτεινε προς το μέρος της για να το δει. «Οικογενειακό του κειμήλιο συγκεκριμένα» τόνισε ενώ την κοίταζε για να δει τις αντιδράσεις της. 

«Και σου το έδωσε εκείνος ο Μπας;» ρώτησε σχεδόν παγωμένα από την έκπληξη ενώ τα μάτια της καρφώθηκαν επάνω του παλεύοντας σκληρά να μην εκφράσει το ξάφνιασμα της.

Ώστε το ήξερε, ήξερε για το δαχτυλίδι αλλά περισσότερο γνώριζε ακριβώς σε ποιον άνηκε, οπότε τώρα μπορούσε να μπει και η ίδια πιο δυναμικά στο παιχνίδι.

«Ναι, εκείνος μου το έδωσε και με όρκισε να μην το βγάλω ποτέ από το χέρι μου γι’ αυτό αν έχεις σκοπό να μου το πάρεις ΚΑΙ αυτό… ξέχασε το» της δήλωσε κατηγορηματικά και σφίγγοντας την γροθιά της ακούμπησε το χέρι της πάνω στο στήθος της και το κάλυψε με το άλλο της χέρι.

«Ω! Μην ανησυχείς καλή μου και δεν έχω καμία πρόθεση να το κάνω» την διαβεβαίωσε εκείνη.

«Μπα και πως αυτό;» ειρωνεύτηκε πονηρεμένη.

«Γιατί είτε το πιστεύεις είτε όχι, αυτό το δαχτυλίδι είναι καταραμένο και μόλις ανακαλύψεις ότι σου λέω την αλήθεια τότε θα ψάξεις να βρεις μόνη σου τον τρόπο να το ξεφορτωθείς» της τόνισε απόλυτα σοβαρά.

«Όταν λες καταραμένο;» την ρώτησε με περισσότερη περιέργεια.

«Είμαι σίγουρη ότι μόλις συναντήσεις τον πολυαγαπημένο σου Μπας…» ειρωνεύτηκε. «Θα καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ» της απάντησε εκείνη χωρίς να της δίνει εξηγήσεις σαν να μην την ένοιαζε πλέον το θέμα.

«Όπως νομίζεις. Τώρα, αν δεν έχεις κάτι άλλο να προσθέσεις, θα ήθελα να με αφήσεις στην ησυχία μου» της ζήτησε ενώ έβαζε ξανά το μέτωπο της να ακουμπήσει πάνω στα γόνατα της ώστε να την αγνοήσει.

«Εντάξει, κέρδισες, θα σε αφήσω να φύγεις» της είπε η Κάθριν ηττημένα βλέποντας ότι οι δολοπλοκίες της δεν έπιαναν σε εκείνην και τώρα περισσότερο από ποτέ ήξερε ότι αυτός ήταν ο αρχικός της σκοπός αλλά όχι όμως να την αφήσει να φύγει μόνη.

«Αλλά…» την παρότρυνε να συνεχίσει ενώ σήκωνε το κεφάλι για να την κοιτάξει ξανά στα μάτια.

«Αλλά πριν το κάνεις θα ήθελα να μου επιτρέψεις να σου κάνω ένα δώρο για τον γάμο σου» συνέχισε εκείνη με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

«Δεν πειράζει δώσ’ το στην νυφούλα σου, είμαι σίγουρη ότι εκείνη θα το εκτιμήσει περισσότερο από μένα» της γύρισε με αηδία στο πρόσωπο της αλλά η Κάθριν δεν άκουσε κουβέντα.

«Μπορεί εσύ να έχεις πάρει ήδη την απόφαση σου και να είσαι τώρα σίγουρη ότι θες μόνο τον… Μπας» της είπε υποτιμητικά. «Αλλά γνωρίζω καλά τον γιο μου και δεν θα ήθελα να απογοητευτεί αν φύγεις έτσι ξαφνικά χωρίς καν να τον χαιρετήσεις» συνέχισε κοιτώντας την στα μάτια με υπονοούμενο.

«Τι ακριβώς μου ζητάς;» την ρώτησε χωρίς να είναι ικανή να πιστέψει ότι πράγματι υπονοούσε όχι μόνο να τον επισκεφτεί αλλά να του δοθεί και από πάνω.

«Αυτό ακριβώς που κατάλαβες» της είπε κουνώντας το κεφάλι της θετικά με έμφαση.

«Θες όχι απλά να πάω να τον βρω αλλά να τον πείσω κιόλας να μου κάνει έρωτα;» της είπε την διαπίστωση της για να σιγουρευτεί ότι είχε καταλάβει καλά.

«Μπορεί αυτήν την στιγμή να πιστεύεις ότι δεν θα αλλάξεις γνώμη αλλά σου εγγυώμαι προκαταβολικά ότι μόλις μάθεις ποιος πραγματικά κρύβεται πίσω από τον άνθρωπο που σου έδωσε αυτό το δαχτυλίδι, όταν διαπιστώσεις και μόνη σου το πόσο σε έχει κοροϊδέψει όλα αυτά τα χρόνια τότε όχι μόνο θα έρθεις ξανά να με βρεις αλλά αυτήν την φορά θα μου ζητήσεις γονατιστή να σε βοηθήσω» της είπε με μια σιγουριά που την εξέπληξε.

«Τώρα μπερδεύτηκα τελείως» εξέφρασε με ειλικρίνεια κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά σαν να προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ότι εκείνη απλά της έλεγε ψέματα μόνο για να την παγιδέψει. «Τι προσπαθείς να μου πεις;» την ρώτησε τελείως παγωμένη.

«Να φανταστώ ότι αυτός ο Μπας ήταν από τα πρώτα άτομα που γνώρισες όταν εγκαταστάθηκες στο νέο σου ‘σπίτι’ μετά που έφυγες από εδώ;» την ρώτησε και η η Μάριαν κατένευσε σκεπτική.

«Ναι;» την ρώτησε ερωτηματικά.

«Και να φανταστώ ότι είχε γίνει πραγματικά η σκιά σου;» συνέχισε εκείνη.

«Ναι» της επιβεβαίωσε σαν να άρχιζε σιγά σιγά να μπαίνει στο νόημα.

«Και δεν σου έκανε εντύπωση ποτέ γιατί είχε ένα τόσο γελοίο όνομα που μόλις το ακούς σε παραπέμπει αμέσως στην λέξη ‘μπάσταρδος’;» κατέληξε απογοητευμένη από εκείνη που δεν το είχε καταλάβει πιο πριν.

«Δεν νομίζω ότι καταλαβαίνω» είπε προσπαθώντας να μην παραδεχτεί ανοιχτά ότι ήξερε ακριβώς τι εννοούσε.

«Εγώ πάλι πιστεύω ότι καταλαβαίνεις και πολύ καλά μάλιστα απλά δεν θες να το παραδεχτείς» της είπε με σιγουριά εκείνη.

«Όχι, όχι, αυτό αποκλείεται. Δεν μπορείς να υπονοείς ότι ο Μπας, ο δικός μου Μπας και εκείνο το πνεύμα που υπήρχε στο κάστρο και του άρεσε να τον φωνάζουν μπάσταρδο…»

«Όπως είπα, επειδή πράγματι είμαι μεγαλόψυχη, τότε θα σε αφήσω να το διαπιστώσεις μόνη σου αλλά όταν το κάνεις να θυμάσαι ότι θα είμαι εδώ για σένα» επανέλαβε εκείνη.

«Για να μου κάνεις την ζωή κόλαση; Ευχαριστώ δεν θα πάρω» της είπε ανατριχιάζοντας ολόκληρη από αηδία.

«Μην βιάζεσαι καλή μου, αν ακούσεις τι σου προσφέρω τότε ίσως και να καταλάβεις ότι είναι προς όφελος σου όλο αυτό» της τόνισε και η Μάριαν ξεφύσησε κουρασμένα.

«Και ΤΙ ακριβώς μου προσφέρεις δηλαδή;» θέλησε να μάθει αλλά όχι και με μεγάλη περιέργεια πια.

«Ένα πάρα πολύ όμορφο μέρος για να μείνεις…» τόνισε εννοώντας το κάστρο. «Ένα σύζυγο που ακόμα σε έχει μέσα στην καρδιά του, όλα τα πλούτη του κόσμου, την καλή ζωή που προσφέρει ο τίτλος της βασίλισσας…»

«Μπλα, μπλα, μπλα…» την έκοψε απότομα. «Για αντάλλαγμα;» πέρασε κατευθείαν στο παρασύνθημα.

«Να με ξεναγήσεις στα μέρη που έζησες όλα αυτά τα χρόνια και να μου γνωρίσεις τους ανθρώπους που γνώρισες εκεί αλλά περισσότερο…»

«Τον Μπας… όλα γίνονται για τον Μπας» μπήκε στο νόημα επιτέλους και ένευσε θετικά καταλαβαίνοντας τα πάντα.

«Αν είναι αυτός που πιστεύω…» ξεκίνησε.

«Τότε σίγουρα βρήκε τον τρόπο να μην είναι πνεύμα πια» συμπλήρωσε για εκείνη.

«Και μπορούμε να τον κάνουμε να πληρώσει για όλη την κοροϊδία του» εξέφρασε πιο ενθουσιώδες η Κάθριν νιώθοντας πια ότι η Μάριαν άρχισε να έρχεται με τα νερά της. «Τι λες θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο;»

«Αν είναι όπως τα λες…»

«Να είσαι σίγουρη ότι είναι ακριβώς όπως τα λέω» την διαβεβαίωσε εκείνη.

«Και αν κάνω αυτό που θες…» συνέχισε. «Τότε γυρίζοντας υπάρχει περίπτωση να κρατήσεις τις δικές σου υποσχέσεις;» την ρώτησε δύσπιστα.

«Μπορεί να ολοκληρώσει σήμερα τον γάμο του αλλά μην ξεχνάς ότι είναι βασιλιάς, μόλις μάθει ποια πραγματικά είσαι θα τον ακυρώσεις για να είναι μαζί σου…»

«Αν και δεν εννοούσα αυτό… μιας και που το ανέφερες, να σου θυμίσω ότι πια δεν είμαι παρθένα; Πως πιστεύεις ότι θα αντιδράσει όταν το μάθει;»

«Αν συνεχίσει να πιστεύει ότι είσαι η λαίδη Μάργκαρετ δεν πιστεύω ότι θα τον πειράξει και πολύ αυτήν η λεπτομέρεια. Ρίξ’ τον σήμερα εσύ στο κρεβάτι ώστε να είμαστε σίγουροι ότι όταν θα έρθει η ώρα να του αποκαλύψουμε ποια πραγματικά είσαι να νομίζει ότι είναι δικό του το παιδί και όλα τα άλλα άστα επάνω μου» της είπε και η Μάριαν ανασήκωσε τα φρύδια της με δυσπιστία.

«Και γιατί να σε εμπιστευτώ;» την ρώτησε και εκείνη της χαμογέλασε με το πιο καλό της αλλά και το πιο σατανικό της χαμόγελο.

«Γιατί αν τα πράγματα έχουν έτσι ακριβώς όπως τα φαντάζομαι, πολύ σύντομα το μοναδικό μέρος όπου θα μπορείς να μείνεις θα είναι αυτό το κάστρο…»

«Και εσύ θες τόοοσο πολύ να με έχεις ξανά νυφούλα σου» ειρωνεύτηκε.

«Σε θέλω για σύμμαχο μου όχι για εχθρό μου… και είμαι βέβαιη ότι όταν μάθεις την αλήθεια θα γίνεις γιατί τότε και οι δύο θα έχουμε έναν κοινό εχθρό… Τον Μπάσταρδο» της τόνισε.

«Δηλαδή αν κάνω ότι μου πεις και θα γυρίσω πίσω και θα έχω τον Φράνσις και φυσικά το στέμμα αλλά πάνω από όλα την ελευθερία να είμαι απλά ο εαυτό μου» ανακεφαλαίωσε για εκείνη.

«Αν το να είσαι απλά ο εαυτός σου…» πήγε να την διορθώσει αλλά η Μάριαν την σταμάτησε.

«Αν προσπαθήσεις να με πατρονάρεις πάλι… ξέχασε το. Ή με δέχεσαι όπως είμαι ή βρες κάποιον άλλον να σου κάνει την δουλειά» της δήλωσε κατηγορηματικά.

«Υπόσχομαι, όταν θα έρθει η ώρα, να είμαι πρόθυμη να το συζητήσουμε ξανά αυτό το θέμα και μάλιστα να έχω πιο ανοιχτό μυαλό» της έδωσε τον λόγο της. «Τώρα τι λες είμαστε σύμφωνες;» την ρώτησε ξανά πιο απαιτητικά αυτήν την φορά.

«Αν είναι όλα όπως τα λες και ο αγαπημένος μου είναι… ούτε να το σκεφτώ δεν θέλω… τότε να είσαι σίγουρη ότι είμαστε» της έδωσε τον λόγο της και για να σφραγίσουν την συμφωνία τους της έσφιξε το χέρι.

«Φρουροί;» φώναξε κατευθείαν και μόλις δύο φρουροί έκαναν την εμφάνιση τους εκείνη συνέχισε. «Πηγαίνετε την λαίδη Μάργκαρετ στο δωμάτιο που έχω ζητήσει να της ετοιμάσουν και φροντίστε να έχει όλα τα απαραίτητα ώστε να είναι έτοιμη πριν την επίσκεψη της στον πρίγκιπα» τους διέταξε και εκείνοι με μια βαθιά υπόκλιση έκαναν αμέσως ότι τους ζήτησε. «Αντίο καλή μου και εύχομαι να σε δω πάρα πολύ σύντομα ξανά» της είπε εκείνη και χωρίς να περιμένει κάτι άλλο έφυγε την στιγμή που οι φρουροί ξεκλειδώνανε την πόρτα.

‘Αντίο κακή μου και να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει πάρα πολύ σύντομα αυτή η μέρα αλλά όχι ακριβώς όπως την περιμένεις’… την ανταπέδωσε μέσα της χαιρέκακα.