Τα Χρώματα Του Έρωτα "Επίλογος"

Επίλογος

Άλικο

Το άλικο χρώμα αντιπροσωπεύει και το θάρρος, τον ηρωισμό και την εσωτερική δύναμη. Μπορεί να υπονοεί και ένα γεγονός ή περίπτωση που θα σε βάλει σε δοκιμασία.

https://www.youtube.com/watch?v=10ASG55dj_c

— … –

Μπέλλα

˜ … ™

Ήθελε να με ξεφτιλίσει και το πέτυχε. Ήθελε να με υποδουλώσει σε αυτόν τον γελοίο γάμο και τα κατάφερε. Ο Τζέικοπ φυσικά και ήξερε τα πάντα για την σχέση μου με τον Έντουαρτ και έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να το εκμεταλλευτεί. Από την αρχή ήθελε να έχει το πάνω χέρι στην σχέση μας, στην εταιρία του πατέρα μου, στην ζωή μου την ίδια και τώρα όλα ήταν με το μέρος του. Ποιος από εμάς θα μπορούσε να του πάει κόντρα όταν εγώ ήμουν αυτή που είχα πρώτη αθετήσει τον λόγο μου;

Καθώς έμπαινα μέσα στην σουίτα του ξενοδοχείου του με όλες τους παρατρεχάμενους μου που είχαν έρθει για να με ετοιμάσουν για να είμαι η τέλεια νύφη για τον τέλειο γάμο με τον τέλειο γαμπρό ένιωσα να πνίγομαι. Όσο προχωρούσα προς την κρεβατοκάμαρα η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Πως θα μπορούσα να συνεχίσω αυτό το θέατρο μέσα σε ένα δωμάτιο όπου ήταν παντού τα σημάδια του Έντουαρντ λες και δεν έφτανε που ήταν παντού στο κορμί και την καρδιά μου;

Ανοίγοντας την πόρτα η ανάσα μου κόπηκε στην μέση. Το κόκκινο του πάθους δέσποζε παντού. Ένα πάθος που όλοι περίμεναν από μένα να ξεδιπλώσω για τον μέλλοντα σύζυγο μου όμως πως μπορούσα να του παραδοθώ όταν το σώμα και περισσότερο η καρδιά μου ήταν ήδη δοσμένη αλλού; Απλά δεν μπορούσα και το ήξερε. Το ήξερε και το εκμεταλλευόταν και αυτό. Ποιος θα τον αδικούσε αν θα γύρναγε με την μια και με την άλλη από την στιγμή που στο κρεβάτι του θα είχε μια παγοκολόνα για συντροφιά; Όχι ότι θα χρειάζονταν και δικαιολογία άλλωστε. 

Τα κορίτσια που είχαν έρθει για να με ετοιμάσουν έπιασαν αμέσως δουλειά ετοιμάζοντας τα πράγματα τους αλλά εγώ σα παγωμένη στο ίδιο σημείο δεν κατάφερα να κουνηθώ. Τα μάτια μου κοιτούσαν την τοιχογραφία του και δάκρυζαν από απόγνωση. Ήταν ότι πιο αισθησιακό είχα δει ποτέ στην ζωή μου. Με τα μάτια του μυαλού μου, βλέποντας αυτή την τοιχογραφία, μπορούσα να δω τον εαυτό μου απελευθερωμένο από ότι με έπνιγε. Μπορούσα να δω τον εαυτό μου να χορεύει πάνω στις φλόγες που έγλυφαν το κορμί μου και να συνεχίζω να χορεύω με όλο το πάθος που μου είχε ξυπνήσει. Να χορεύω μόνο για εκείνον.

Οι αναμνήσεις κατάκλυζαν το μυαλό μου και το φάντασμα του αγγίγματος του που μου έφερνε πάντα ζεστασιά, μου προκαλούσε απελπισία και έκανε πάγο να κυλάει στις φλέβες μου στη σκέψη ότι σε λίγες ώρες το σώμα μου θα άνηκε σε κάποιον άλλον και μάλιστα μέσα  στο δωμάτιο που εγώ τον είχε εμπνεύσει να δημιουργήσει.

Η ώρα πέρναγε, τα κορίτσια σχεδόν είχαν τελειώσει την δουλειά τους και την στιγμή που εμφανίστηκε η κοπέλα που είχε φέρει το κατάλευκο νυφικό μου ο χρόνος πάγωσε. Φαντάστηκα τον εαυτό μου μέσα σε αυτό το νυφικό και δεν κατάφερα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου. Φαντάστηκα να στέκομαι δίπλα του στο ιερό και η ανάσα μου πνίγηκε μέσα μου. Φαντάστηκα να ζω μια ζωή γεμάτη δυστυχία και η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει.

Το νυφικό είχε πια φορεθεί και εγώ ανίκανη να ανασάνω λύγισα τα πόδια μου και σωριάστηκα στο πάτωμα. Οι κοπέλες σαστισμένες προσπάθησαν να με συνεφέρουν αλλά εγώ ήμουν σα να είχα πέσει σε κώμα. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο πέρα από εκείνη την τοιχογραφία.

Με είχε απαλλάξει από όλες μου τις αλυσίδες, με είχε απελευθερώσει, με είχε κάνει γυναίκα και εγώ τώρα τον πρόδιδα με τον χειρότερο τρόπο. Η αηδία και ο πόνος του εκείνη την ημέρα που με είδε στο σπίτι του Τζέικοπ ακόμα τρύπαγε την καρδιά μου αλλά δεν μπορούσα να τον αδικήσω. Τα λόγια του και η πικρία στη φωνή του όταν προσπάθησα να του εξηγήσω στοιχειώνουν κάθε βράδυ τους εφιάλτες μου.

«Μπέλλα… Μπέλλα» άκουσα την φωνή της μοναδικής μου φίλης Άλις να με καλεί και χωρίς να ξέρω τι άλλο να κάνω γύρισα την ματιά μου προς το μέρος της και την παρακάλεσα με την ματιά μου να με βοηθήσει.

Δεν χρειάστηκαν τα λόγια για να καταλάβει τι της ζητούσα. Ήταν δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, ήταν δίπλα μου σε κάθε μου απόφαση και έτσι και τώρα πριν εγώ καταφέρω να κάνω ένα σχέδιο διαφυγής εκείνη το είχε έτοιμο.

Καθώς μεταφερθήκαμε από τον επάνω όροφο στο ισόγειο με άφησαν μόνη μέχρι να έρθει ο πατέρας μου για να με συνοδεύσει ως το ιερό.

Η Άλις που ξεπρόβαλε από την πόρτα που πριν λίγο είχα μπει έτρεξε κοντά μου.

«Μπέλα μη…» άρχισε να λέει η Άλις αλλά γρήγορα τη διέκοψα.

«Όχι Άλις! Ξέρεις την κατάσταση και τι πρέπει να κάνω. Σε παρακαλώ… με τα βίας δεν τα έχω βάλει στα πόδια.. δεν μπορώ» λυγμοί με κατέκλυσαν κάνοντας το λαιμό μου να κλείσει.

«Μα ο Εντ-» ξανάρχισε η Άλις και κλαίγοντας ακόμα έκανε έναν ήχο ανάμεσα σε λυγμό και ουρλιαχτό στο άκουσμα του ονόματος του.

Η φυσική υπενθύμιση της ύπαρξης του, το ότι δεν ήταν ένα πλάσμα που ζούσε μέσα στις αναμνήσεις και την καρδιά μου ήταν κάτι που δεν μπορούσα να αντέξω.

«Μπέλα είσαι ντυμένη νύφη και μοιάζεις λες και πας σε κηδεία! Δεν αξίζει σε καμιά γυναίκα αυτό! Μια ζωή φρόντιζες όλους τους άλλους αλλά δε μπορείς να αφήσεις τον άνθρωπο που αγαπάς για αυτούς, η αυτοθυσία έχει και τα όρια της!» είπε με μαλακή αλλά σταθερή και γεμάτη πυγμή φωνή.

Την κοίταξα στα μάτια και αυτό ήταν, επιτέλους αφέθηκα να κάνω αυτό που ήθελα από την αρχή. Η Άλις γρήγορη, ήρθε δίπλα μου αμίλητη αλλά με λαμπερά μάτια και με βοήθησε να πάω προς την πόρτα που μόλις είχε μπει. Πριν φτάσουμε εκεί η κεντρική πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε στο κατώφλι της η αδελφή μου.

«Το ήξερα ότι δεν θα άντεχες» δήλωσε με τέτοια ικανοποίηση που με έκανε να ξαφνιαστώ.

«Θα με σταματήσεις;» την ρώτησα και καθώς κοίταξε προς τον έξω χώρο έκλεισε την πόρτα και την κλείδωσε.

«Αντιθέτως…» είπε και έμεινα να την κοιτώ χωρίς να το πιστεύω.

«Ο Τζέικοπ μαζί μου θα είναι καλύτερα» συνέχισε και σοκαρισμένη κοίταξα την Άλις για απαντήσεις αλλά εκείνη δεν είπε τίποτα.

Η αδελφή μου; Αυτή ήταν η αντικαταστάτρια μου; Όχι ότι είχε σημασία για μένα αλλά γιατί τέτοιο θέατρο; Γιατί δεν παντρευόταν εκείνη και να αφήσουν ήσυχη εμένα;

Δεν είχαμε χρόνο για απαντήσεις σε λίγο ο πατέρας μου θα ερχόταν και εγώ έπρεπε να φύγω όσο είχα χρόνο. 

«Φύγε όσο προλαβαίνεις και μην κοιτάξεις πίσω σου» ήταν τα τελευταία λόγια της αδελφής μου και πριν το σκεφτώ άρχισα να τρέχω. 

Μπορντώ

Το χρώμα μπορντώ συμβολίζει την επιτυχία, την αφθονία και την επιτυχία. Επίσης μπορεί να σχετιστεί με προσωπική δύναμη και πιθανότητες.

https://www.youtube.com/watch?v=fIgQEkHELyY

— … –

Μπέλλα

˜ … ™

Βάζοντας με μέσα σε ένα ταξί, η Άλις μου έδωσε την τσάντα της και έκλεισε την πόρτα.

«Άλις» φώναξα ενώ κατέβαζα γρήγορα το παράθυρο και εκείνη κοντοστάθηκε.

«Αν δεν πάει καλά πάρε με τηλέφωνο στο σπίτι. Θα δούμε τι θα κάνουμε μετά» μου έδωσε το κουράγιο που είχα ανάγκη.

«Άλις» ξαναφώναξα «ευχαριστώ… για όλα» είπα με βαθιά συγκίνηση και γεμάτη αγάπη για την καλύτερη μου φίλη, την αδερφή μου.

Εκείνη απλά μου χαμογέλασε και μου έκλεισε το μάτι πριν γυρίσει και πάλι να φύγει. Με την καρδιά μου να σπαρταρά έδωσα την διεύθυνση στον οδηγό και εκείνος ξεκίνησε.

Η διαδρομή αν και λιγάκι μακρινή πέρασε εν ριπή οφθαλμού. Φτάνοντας έξω από την πολυκατοικία του Έντουαρτ τα πόδια μου είχαν παραλύσει. Τι θα του έλεγα; Θα έμπαινε στον κόπο να με ακούσει; Τι και αν με έδιωχνε λέγοντας ότι δε θα με συγχωρούσε ποτέ και ότι είχαμε τελειώσει για πάντα; Το κεφάλι που πήγαινε να σπάσει και η ήμουν στα πρόθυρα κρίσης πανικού.

«Φτάσαμε» άκουσα τον οδηγό να μου λέει και η ανάσα μου άρχισε να επιταχύνεται ακόμα περισσότερο. Όση απελπισία είχα νιώσει στην εκκλησία είχε διπλασιαστεί και με κατέτρωγε. 

«Τι σας χρωστάω;» ρώτησα μηχανικά με τρεμάμενη φωνή την στιγμή που άνοιγα το τσαντάκι της Άλις και μόλις είδα τα λεφτά που είχε μέσα σάστισα.

Σίγουρα ήταν όλες της οι οικονομίες. Μα πως μπορούσε να το κάνει αυτό όταν ήξερα ότι τα μάζευε δολάριο – δολάριο για τις σπουδές της; Όχι δεν μπορούσα να τα δεχτώ. Έπρεπε να βρω τρόπο να της τα επιστρέψω όμως τώρα προείχε κάτι άλλο.

Βγαίνοντας αποφασιστικά από το ταξί, κράτησα στα χέρια μου την φούστα του νυφικού και άρχισα να τρέχω. ‘Μόνο να είναι εδώ’ παρακάλαγα μέσα μου δε θα το άντεχα αν μετά απ’ όλα αυτά δεν ήταν εδώ, αν είχα έρθει για το τίποτα. ‘Μόνο να είναι εδώ’ επαναλάμβανα καθώς χτύπαγα την πόρτα του και μόλις την άνοιξε η ανάσα μου κόπηκε στην μέση.

Το σπίτι απ’ όσο μπορούσα να δω ήταν για άλλη μια φορά όπως την πρώτη μέρα για να μην πω και χειρότερο. Μπορούσα να δω τα άδεια μπουκάλια στο τραπεζάκι δίπλα στο τασάκι που ξεχείλιζε με αποτσίγαρα. Ήταν λες και αντανακλούσε στο σπίτι όλον τον συναισθηματικό του κόσμο, τα πάντα ήταν τόσο ανάκατα που με διέλυε να σκέφτομαι ότι βίωνε συναισθηματικά έστω και το μισό από αυτό το χάος.

Με το φόβο ότι θα μου κλείσει την πόρτα κατάμουτρα γρήγορα τον παραμέρισα και μπήκα μέσα στο σπίτι. Πάγωσα μπροστά στο τοπίο της φρίκης. Νόμιζα ότι είχα ήδη δει το χειρότερο αλλά έκανα λάθος. Το χειρότερο ήταν ότι την οργή του την είχαν πληρώσει και οι ίδιοι του οι πίνακες. Καθώς τους κοίταζα στο πάτωμα σχισμένους η καρδιά μου πόνεσε όσο δεν είχε πονέσει ποτέ άλλοτε. Δεν ήταν μόνο η σκληρή δουλειά του που είχε πάει στράφι αλλά ένιωσα σα να είχε καταστρέψει όλες μας τις αναμνήσεις, όλα του τα συναισθήματα για μένα κείτονταν στο πάτωμα κομματιασμένα μαζί με τους πίνακες και η ιδέα με σκότωνε. 

Καθώς η ματιά μου καρφώθηκε πάνω στην σκληρή δική του ματιά, η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει αλλά δεν έχασα το θάρρος μου. Είχα έρθει να τον διεκδικήσω και δεν θα έφευγα χωρίς να βάλω όλα μου τα δυνατά. Ακόμα και αν με απέρριπτε θα ήξερα ότι είχα προσπαθήσει. Ήταν όλα ή τίποτα!

«Δεν ήρθα εδώ για να δικαιολογηθώ» είπα γρήγορα πριν εκείνος πει οτιδήποτε και παίρνοντας μια ανάσα για να καλμάρω κατάπια σπασμωδικά και συνέχισα.

«Δεν σε αδικώ… και εγώ στην θέση σου θα σκεφτόμουν τα χειρότερα αλλά δεν φεύγω από εδώ αν δεν σου αποδείξω ότι δεν ήταν δική μου επιλογή, αν δεν σου αποδείξω ότι είμαι μόνο δική σου» προσπάθησα με όση δύναμη είχα μέσα μου αλλά το ύφος του δεν άλλαζε.

«Αν σκέφτεσαι ότι μπαίνοντας στην ζωή μου θα μπορείς να έχεις μια θέση στην περιουσία των Κάλλεν…» δεν τον άφησα να συνεχίσει. Παρόλο που μου άξιζε ο εξευτελισμός του δεν είχα σκοπό να τον αφήσω να με λυγίσει.

«Μαζί σου θα μπορούσα να ζήσω και στην κορυφή των Ιμαλάϊων μέσα σε ένα αντίσκηνο. Αρκεί να μου το πεις και θα το κάνω… σε παρακαλώ»….

Κόκκινο

Το κόκκινο είναι το χρώμα της φωτιάς και είναι στενά συνδεδεμένο με την αγάπη, το πάθος, την επιθυμία, τον πόθο, το ρομαντισμό και τη χαρά. Σε διαφορετικές κουλτούρες συμβολίζει την αγνότητα και την ευτυχία και είναι το παραδοσιακό χρώμα που φοριέται από τις νύφες. Στην Κίνα το κόκκινο χρησιμοποιείται για καλή τύχη και αντιπροσωπεύει την ευδαιμονία και την ευζωία.

https://www.youtube.com/watch?v=f1tVk-QlBKs

— … –

Έντουαρτ

˜ … ™

2 χρόνια μετά….

Βγαίνοντας από την γκαλερί όλοι οι δημοσιογράφοι μου είχαν στήσει καρτέρι και χωρίς επιλογή στάθηκα μπροστά τους και έπαιξα τον ρόλο μου ως είθισται.

«Κύριε Μέισεν, τι έχετε να δηλώσετε για την επιτυχία της έκθεσης;» ρώτησε μια κοπέλα που ήταν μπροστά μου και χαμογελώντας της κοίταξα την κάμερα κατάματα.

«Η επιτυχία της έκθεση οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην μούσα μου και γυναίκα της ζωής μου» της απάντησα με όλη την ευτυχία που ένιωθα μέσα μου να αντικατοπτρίζεται στα χαρακτηριστικά μου.

«Εννοείτε πως δημιουργείται για εκείνη ή μιλάτε για την ικανότητα της ως μάνατζερ σας;» τον ρώτησε με σοβαρό ύφος και πάλι η νεαρή δημοσιογράφος.

«Η Μπέλα μου είναι μια γυναίκα ταλαντούχα που κάνει τη ζωή μου καλύτερη απλά με την ύπαρξη της. Με ενθαρρύνει και με εμπνέει και συνάμα φροντίζει η τέχνη μου να λαμβάνει την προσοχή που της αξίζει. Δε νομίζω ότι μπορώ να πω κάτι παραπάνω» απάντησα προσπαθώντας όσο πιο σύντομα και όσο πιο απλά να εξηγήσω τα συναισθήματα μου για την γυναίκα που με περηφάνια αποκαλώ σύζυγο μου.

 «Και κάτι τελευταίο. Πως νιώθετε τώρα που γίνατε πατέρας;» συνέχισε εκείνη και καθώς γύρισα να την αντικρίσω χαμογέλασα σαν να έβλεπα μπροστά μου τον μικρό μου πρίγκιπα που είχε έρθει για να ολοκληρώσει την ευτυχία μας.

«Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος πάνω στον πλανήτη» της απάντησα με ειλικρίνεια αλλά πριν εκείνη συνεχίσει τις ερωτήσεις της εγώ συνέχισα.

«Γι’ αυτό θα με συγχωρήσετε τώρα αλλά δεν μπορώ να μείνω στιγμή παραπάνω μακριά τους» κατέληξα και καθώς πήρε την θέση μου η υπεύθυνη της γκαλερί για να κάνει τις δικές της δηλώσεις προχώρησα μέσα στο πλήθος και έσπευσα να πάω στο αυτοκίνητο μου για να πάω όσο πιο γρήγορα μπορούσα μέσα στην πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου. Εκείνη της γυναίκας μου και του γιού μου.

ΤΕΛΟΣ